อภิมหาสงครามไวรัสสีม่วงล้างโลก

''นี้มันเชี่ยไรเนีย!!!'' 

สิงหะลุกขึ้นตะโกนสุดเสียงดังลั่นห้องกับภาพเหตุการณ์สุดสลดตรงหน้าที่มีรุ่นพี่คนหนึ่งได้เข้ามากัดคอของครูที่กำลังทำการสอนนักเรียนอยู่หน้าห้อง และตอนนี้คุณครูก็ได้ทรุดลงไปนอนกับพื้นจากนั้นรุ่นพี่คนนั้นก็ใช้มือทั่งสองข้างของตัวเองแหวกท้องครูจนไส้ทะลักออกมาจากท้องแล้วก็กระช๊ากไส้ของครูออกมาจากห้องเเล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนนักเรียนในห้องตอนนี้ก็ตกใจกับภาพที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก บางคนก็วิ่งออกไปข้างนอกด้วยความตื่นกลัว บางคนก็ยังนั่งช็อกอยู่กับโต๊ะ บางคนก็เป็นลมสลบไปกับเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างหน้า 

อ้วกกก.....อื้อ...อ้วกกกก 

''เฮ้ย! สาธิตเป็นอะไรมากรึป่าว!'' 

สิงหะเมื่อเห็นสาธิตอ้วกออกมาก็รีบหันไปลูบหลังให้ทันที 

''อ้วก...ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่รู้สึกสอิดสเอียนก็เท่านั้น..อ้วก!'' 

''ดูท่าทางมึงจะไม่ไหวแล้วว่ะ เฮ้ย รินมาช่วยลูบอ้วกไอ้สาธิตหนอย'' 

สิงหะหันไปบอกกับรินซึ่งไม่มีเสียงตอบรับจากรินจึงหันไปมองก็พบว่ารินกำลังนั่งตาค้างอยู่

''เฮ้ย! ไอ้ริน!!'' 

กริ๊ดดดดดด!!! 

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องออกมาจากข้างนอกห้องทำให้ทั่งสามคนรีบหันไปมองตามเสียงทันทีก็พบว่ากำลังมีเด็กนักเรียนวิ่งว่อนอย่างชุลมุนอยู่หน้า่ชั่นเรียนเต็มไปหมด 

''มันเกิดอะไรขึ้นฟ่ะ!!'' 

สิงหะรีบวิ่งไปที่ประตูหลังห้องเรียนก็พบว่ากำลังมีเด็กนักเรียนกำลังวิ่งหนีอะไรไม่รู้อยู่เต็มอาคารไปหมด เมื่อสิงหะเพ้งเล็งมองดีๆ ก็พบว่ากำลังมีเด็กนักเรียนจำนวนหนึ่งกำลังวิ่งไล่กัดนักเรียนอยู่สภาพของนักเรียนพวกนั้นทั่งเนื้อทั่งตัวม่วงซีดๆตาขาวโผล่ง สภาพเดียวกับรุ่นพี่คนนั้นที่เข้ามากัดคออาจารย์ในห้องเมื่อกี้นี้ 

''สิงหะช่วยด้วย!!!'' 

เสียงตะโกนร้องความช่วยเหลือดังมาจากข้างในห้องเป็นเสียงของริน เมื่อสิงหะได้ยินก็รีบหันไปมองก็พบว่า ริน กำลังโดนรุ่นพี่คนนั้นที่เข้ามางับคอครูพยายามเข้ามากัดตนเอง เเต่ริน็พยายามเอาเท้ายันตัวไว้ ส่วนสาธิตก็ตกใจจนล้มพล่ะถอยออกมา 

''อย่ามากัดเพื่อนตูน่ะเฟ้ย ไอ้บ้า!!!'' 

สิงหะรีบคว้าเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆตัวแล้วรีบวิ่งเข้าไปหารินก่อนที่จะหวดเก้าที่ฟาดหัวรุ่นพี่ที่กำลังจะเข้ามากัดรินเต็มเเรงจนทำให้หัวหลุดออก และตัวก็ทรุดล้มลงทับริน 

'' ไม่เป็นไรนะริน ''

สิงหะรีบวิ่งเข้าไปดึงตัวรินออกจากร่างของรุ่นพี่ที่นอนทับตัวอยู่ออก 

ปัง! ปัง! เสียงประตูที่สาธิตวิ่งไปปิดทั่งสองบานพร้อมกับล็อกกล่อนเรียบร้อยและก็ทรุดนั่งลงที่ประตูตรงนั้น พร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งอก 

ตอนนี้ำมีเเต่พวกเขาที่ทั่ง3ที่อยู่ข้างในห้อง แถมในขณะนี้ก็ยังมีเสียงวิ่งอยู่บนอาคารเต็มไปหมดพร้อมกับเสียงกรีดร้องของนักเรียนหญิงคนไหนไม่รู้ดังทั่วโรงเรียนไปหมด 

''นี้มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น....'' 

สาธิตพูดลอยๆขึ้นด้วยน้ำเสียงอย่างหวดกลัว 

''ซอมบี้ยังไงละ...'' 

สิงหะพูดขึ้นพร้อมลุกออกจากรินเเละเดินมาทางสาธิต 

''นายหมายความว่าไง?'' 

สาธิตเงยมองสิ่งหะพร้อมกับถามด้วยความสงสัย 

''ก็คนตายไง.. คนตายที่ตายไปแล้วลุึกขึ้นมาไล่กัดเเละกินเนื้อคนเป็นอาหาร'' 

''นายกำลังจะหมายความว่า เรื่องบัดซบที่เกิดทั่งหมดเป็นฝีมือของซอมบี้น่ะเหรอ..?''

''ใช่...'' 

สิงหะตอบสั้นๆก่อนที่จะเดินไปทางศพของครูที่โดนรุ่นพี่คนเมื่อกี้กัดคอและกินไส้จนเสียชีวิตสิงหะได้เอาผ้าม่านที่ปิดหน้าต่างอยู่ มาปิดร่างที่ไร้วิณญาญของครูไว้ 

''เบะ....''  

รินพูดขึ้นลอยๆ เมื่อสิงหะเเละสาธิตได้ยินก็ถึงกับเเปลกใจกับคำพูดลอยๆของรินที่พูดออกมา 

''เหอะๆ นี้นายจะหมายความว่าสีผิวมันสีม่วงเลยคิดว่าเป็นเบะม่วงงั้นเหรอเวลาอย่างนี้ยังจะมาคิดอะไรไร้สาระอีก'' 

สาธิตที่นั่งอยู่ตรงประตูพูดกับรินด้วยน้ำเสียงประชดประชัน 

''งั้นก็เรียกพวกนั้นว่าซอมเบะดีมะ ฮ่าฮ่า'' 

สิงหะพูดขึ้นพร้อมกับขำเบาๆ 

''นี้นายสติแตกไปแล้วหรือไง เวลาอย่างนี้ยังจะมาตลกอยู่อีกเหรอ!!'' 

สาธิตพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด พร้อมกับลุกขึ้นไปกระช๊่ากคอเสื้อสิงหะ

''แล้วแกมีปัญหาหรือไงฟ่ะ ไอ้เเว่นติ๋มเอ๋ย!!''

''แกว่ายังไงนะ ไอ้เด็กติดเกมส์!!!" 

''หยุดนะ!''

สาธิตกำลังจะง้างมือต่อยสองหะเเต่ก็ชะงักหยุดด้วยเสียงของรินที่ตะโกนดังไปทั่วท้อง 

''ในสถานะการณ์แบบนี้นไม่ใช่เวลาจะมาทะเลาะกันเองนะ พวกนายใช่เพื่อนกันรึป่าว ไอ้เรื่องบัดซบที่เกิดขึ้นแบบนี้น่ะมันยังเลวร้ายไม่พอรึไงกันไอ้พวกเวรเอ๋ย!!!'' 

เมื่อสาธิตได้ยินดังนั้นก็ปล่อยคอเสื้อสิงหะและเดินกลับไปนั่งที่เดิมตรงประตู

''เฮ้ยๆ อะไรเข้าสิงแกเนี่ย ริน อยู่ๆก็ตวาดใส่พวกฉัน แกรู้ไหมพวกที่อยู่ข้างนอกน่ะมันจะได้ยินนะว้อย'' 

ปัง ปัง!! เเฮ่..... ปัง! ปัง!  

สิงหะพูดยังไม่ทันขาดคำก็มีเสียงทุบประตูดังขึ้นจากตรงที่สาธิตนั่งอยู่ และก็มีเสียงครางในลำคอของเสียงซอมเบะที่อยู่ข้างนอก 

''เวรเเล้วไง...'' 

----------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณที่ติดตามครับ อย่าลืมติดตามตอน2น๊าา