อภิมหาสงครามไวรัสสีม่วงล้างโลก

คุณจะรู้สึกยังไงเมื่อสิ่งทีุ่คุณคิดอยู่มันกำลังจะเป็นจริง คุณคิดยังไงเมื่อคนตายเเล้วลุกขึ้นมาเดินได้ คุณจะเอาตัวรอดยังไงเมื่อเจอกับพวกที่ไล่ขบเนื้อคนเป็นอาหาร คุณจะรอดอยู่จนวินาทีสุดท้ายของชีวิตกับโลกที่เต็มไปด้วยอสรุกายเดินได้หรือไม่.....

(ณ โรงเรียน บัวหลวงวิทยา )

เเละนี้ก็เป็นช่วงเช้าของวันอีกวันหนึ่งของนักเรียนทุกคนในโรงเรียน เป็นคาบเรียนตอนเช้าที่สุดเเสนจะหน้าเบื่อ แต่ครูก็ยังตั่งอกตั่งใจสอนนักเรียนอยู่ทุกเช้า...

''เฮ้อ....คาบครูคณิต โคตรหน้าเบื่อเลยฟ่ะเมื่อไหร่จะหมดฟ่ะเนีย..." 

เด็กชายคนหนึ่งกำลังนอนฟุบกับโต๊ะเรียนได้พูดขึ้นลอยๆอย่างเบาๆพอที่จะให้เพื่อนที่นั่งข้างได้ยิน

''บ่นอีกละนี้ก็เพิ่งจะมาสอนได้เเค่20นาทีเองนะ สิงหะฉันได้ยินแกบ่นแบบนี้ตั่งเเต่ครูคณิตเข้ามละ''

เด็กหนุ่มใส่เเว่นท่าทางหัวดีเด็กเรียนที่นั่งข้างๆกันพูดออกเพื่อนตัวเองที่กำลังนอนเบื่อหน่ายกับการเรียน 

''เฮ้อ...มันก็หน้าเบื่อจริงๆนี้หน่า...เนอะรินจัง'' 

เด็กหนุ่มหันไปพูดกับเพื่อนอีกคนที่กำลังตั่งหน้าตั่งตาอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ใต้โต๊ะ 

''บอกแล้วไงว่าอย่าเติมคำว่า จัง ลงไป'' 

เด็กหนุ่มพูดกับเพื่อนแต่สายตากำลังตั่งหน่าตั่งตาอ่านการ์ตูนอยู่

"ฮ่ะๆ..นี้ถ้าเกิดว่ามีซอมบี้เดินเข้ามางับคออาจารย์เลือดสาดละว่ายังไงคงสนุกหน้าดูเนอะว่ามะ ''

เด็กนุ่มหันไปพูดกับเพื่อนทั่ง2คน ที่นั่งข้างๆ 

''สิงหะนี้นายชอบคิดอะไรแปลกๆอีกแล้วเล่นเกมส์ยิงซอมบี้มากไปเลยเกิดอาการประสาทใช่มะ'' 

เด็กหนุ่มที่กำลังตั่งหน้าตั่งใจเรียนพูดขึ้นเบาๆกับสิงหะ 

''ไม่เอาหน่าสาธิต ก็แค่พูดขำๆทำเป็นจริงจังไปได้เนอะรินจัง''

ลุกขึ้นมานั่งเอามือเท้าคางก่อนที่จะหันไปพูดกับเพื่อนอีกคนที่กำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ใต้เต๊ะ 

''ถ้าเป็น อาเบะ มาตุ๋ยตูดครูก็พอว่า แต่ว่าจะเรียนกให้มาตุ๋ยแกก่อน บอกแล้วใช้ไหมว่าอย่าเติมจัง'' 

เด็กพูดขึ้นแต่ส่ายตาก็ยังจับจ้องไปที่หนังสือการ์ตูนที่วางอยู่บ่นตักตัวเอง 

''โหด ประเภทไหนฟ่ะ - - '' 

กริ๊ดดดดดดดดด!!!! 

หลังจากที่ทั่ง3คนคุยกันจบก็มีเสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าห้องกรีดร้องดังลั่นไปทั่วห้อง

ทำให้ สิงหะ สาธิต เเละนรินทร์ รีบหันไปมองตามต้นเสียงทันทีเมื่อทั่ง3คนหันไปมองก็ถึงกับหน้าซีดเซียวเพราะว่า มีนักเรียนคนหนึ่งรูปร่างสูงโปร่งสีผิวซีดม่วงนัยตาสีขาวโผล่ง กำลังงับคออาจาร์ย์อยู่หน้าชั่นเรียนทำให้เลือดสาดกระเด็นไปทั่วหน้าห้อง 

''นี้มันเชี่ยไรเนี้ย!!'' 

สิงหะลุกขึ้นตะโกนดังไปทั่วห้องพร้อมกับมองเหตุการณ์ที่หน้าสะพรึงกลัวที่เขาไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน....

จบ....

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

         เกริ่นบทนำแค่ี้นี้ก่อนอย่าลืมติดตาม นิยายของผมด้วย   นะ ครัช ^0^