ยัยตัวร้ายของนายซุปตา

               ไม่อยากจะเชื่อเลย4ปีแล้วที่ฉันจากที่นี้ไปแันไม่ได้อยากจะกลับมาเลยถ้าไม่ใช่เรื่อง
สำคัญเพราะนี้นี้มันมีแต่อดีตที่ไม่น่าจดจำ......
ขอบคุณค่ะพี่อร๊ายยยยยย
นั่นเสียงอะไรกันอย่าบอกนะว่าเป็น เป็นนายนั่นใช่มั๊ยโจทเก่าของฉันกำลังแจกลายเซ็นสาวสาว
เราจะได้เจอกันแล้วมันเร็วกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ..........แต่ฉันยังจะไม่แสดงตัวกับนายหรอก
 
 
โอ๊ยอาารสร้างขึ้นใหม่หลายหลังจังฉันต้องไปตรงไหนหล่ะเนี่ยแถวนี้ไม่มีคนเลยถามใครก็ไม่ได้ขณะที่ฉันกำลังมองหาอาคารเรียนทันได้นั้นฉันก็หัดไปชนเจข้ากับอะไรบางอย่าง.!!!!!!!อ๊อ       คนนี้เอง
"โอ๊ย...นี่นายเดินให้มันดูคนหน่อยนะ"ฉันพูดดดยไม่มองหน้าไอ้คนไร้มารยาทคนนี้
"ก้เธอนั้นแหละไม่เห็นหรอว่าฉันรีบ"
 
"นี่นาย ระ....."
ห๊า นี่เค้าจริงๆที่ยืนอยู่ต่อหน้าฉันแต่ทำไมหัวใจของฉันมันถึงเต้นไม่เป็นจังหว่ะเเบบนี้หล่ะเค้าสูงขี้ยใบหน้าสวย จมูกโด่ง ลับกับใบหน้าคิ้วหนาเข้าเรียวปากสีชมพูกลีบดอกซากุระไหล่เค้ากว้างมากเลยดวงตา2ชั้นเป็นประกายโอะมะ ไม่นะฉันกำลังจะหลงเสหน่เค้าอีกแล้วหรอเนี่ย ฉันเอามืหยิกแก้มตัวเองอย่างแรง
"โอ๊ย..!!!เจ็บ"
 
ห๊ะ "นี่เธอไม่ต้องสงสัยหรอกใครมี่เจอฉันระยะกระชันชิดขานดาดนี้ก็มีอาการเดียวกับเธอนั่นแหละ ฉันรู้ฉันหล่อจนเกินห้ามใจ"
 
"นี่นายอย่าหลงตัวเองได้มั๊ย"นายนี่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะน่ารำคาญจริงๆ
 
"นี่เธอจะไปไหนห๊ะเธอมีสิทธิอะไนมาว่าฉัน"ไม่พูดเปล่าเค้ารั้งแขนของฉันไว้ในจังหว่ะเดียวกันที่ฉันกำลังจะเดินทำให้เสียหลังล้นลงไป อร๊ายแก้มฉันดันไปชนกับปากของเค้า ไม่จริง
 
"ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต ไอ้บ้า ไอ้ลามก"ฉันพยายามดิ้นรนแต่เหมือนเค้ายินกอดฉันแน่นขึ้น
 
"นี่เธอต่างหากที่ล้มทับฉันฉันไม่เอาเรื่องเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว"
 
"ได้ไม่ปล่อยใช่มั๊ย นี่"ไม่พูดเปล่าฉันใช่ฟันสวยๆของฉัยกัดเข้าที่หน้าอกของเค้า 555สม
"โอ๊ยยยยย
นายนี่ร้องจะเป็นจะตายเมื่อเค้าเอามือไปกุมที่หน้าอกฉันได้โอกาศวิ่งหนีเค้า
 
"นี่ยัยเด็กบ้ากลับมานี่นะ โอ๊ยเจ็บชะมัด"อย่าให้เจอตัวนะฉันจะชำระโทษให้สาสมเลยรวมทั้งเรื่องเมื่อ4ปีก่อนที่เธอทำให้ฉันรอนานเกินไป เค้าคิดพร้อมมีรอยยิ้มแบบมีเรศนัยบนใบหน้าฉันนึกว่าเธอจะไม่กลับมาให้ฉันเจอหน้าซะแล้วชาตินี้ โกเฮมี เธอเปลี่ยนไปจนฉันแทบจะจำไม่ได้แต่สายตาของเธอน้ำเสียงเธอฉันจำได้ดีแต่ทำไมเธอต้องทำเป็นจำฉันไม่ได้หรือว่าเธอจำฉันไม่ได้จริงๆฉันต้องรู้ให้ได้