Heat Blaze Black

          “เฮ้ยๆนัตสึปกติ.......ปกติคนเค้าชวนกันเป้นพวกแบบนี้หรอฟระ”ชิโระมองนัตสึแบบตระหงิดๆพร้อมกับพูดออกมา

     “อ่าวตอนนายเข้าทีมฉันก็ใช้วิธีนี้นิหว่า”นัตสึพูดตอบกลับ

     “เออ.......จริงด้วยวะ”ชิโระเถียงไม่ออกเลยแม้แต่นิด

     “ไอ้พวกบ้านั้นมันขึ้นไปทำอะไรบนนั้นฟระเดี่ยวก็โดนจับหรอก!!”เหล่าชาวบ้ายค่อยๆพากันกล่าวตะโกนต่อว่าสร้างความหือฮ่าอย่างมาก

     “พวกเค้าทำอะไรกันแน่นะ....”ซายะมองพวกนัตสึแบบงงเพราะคนสติดีๆไม่มีใครขึ้นไปตะโกนบนหลังคาของสำนักงานของพวกKOKหรอก

“แต่ว่า........พวกเค้าดูเท่ยังไงไม่รู้นะ”โคจิมองพวกนัตสึพร้อมกับกล่าวคำพูดแบบลูกผู้ชายออกมา

     “ผมว่านะ.........เท่ผสมกับความบ้าบิ่นมากกว่านะครับ”ซายะกล่าวแบบเหงื่อตก“ว่าแต่จะว่าบ้าก็บ้ากล้าก็กล้านะครับขนาดนักรบสติดีๆบ้างคนไม่ทำกันเลยนะครับ”ซายะพูดพล่างหลอกด่าไปด้วย

          “ก็ไม่รู้สินะ”โคจิตอบแบบปกติแต่แฝรงไปด้วยความกวน

     “อ่า...................ชั่งมันเถอะครัช”ซายะไม่รู้จะหาคำพูดอะไรพูดดี“แต่ว่าถ้าเป็นแบบนี้อีกสัก20หรือ10นาทีคงมีพวกทหารKOKขึ้นไปจับแน่นอนครับ.....^ ^’’ ”

     “เฮ้ยไอ้พวกบ้า!!!ลงมาเดียวนี้เลยนะเฟ้ย”ไม่นานนักพวกทหารKOKก็กล่าวตะโกนเรียกจากด้านล่าง

     “พึ่งพูดไปเมื่อกี่เองนะครับ!!”ซายะพูดแบบของขึ้น

     “อะไรกันไอ้พวกบ้านั้นน่ะแต่งตัวอย่างกับทหารของKOK”นัตสึมองลงไปดานล่างพร้อมพูดพึมพำ

     “ก็มันทหารของKOKจริงๆนิหว่าไอติ๊งต๊อง!!”ชิโระพูดพร่างตบกระบาลนัตสึอย่างแรง

     “โอ้ย!!.....ไอ้บื่อนี้ตรูเจ็บนะเฟ้ยนะ!!”นัตสึพูดเสร็จก็ตบหัวของชิโระคืน

     “อั่ก!!.....หน่อยเจ้าบ้าเมื่อกี่แค่เล่นเบาๆนะเฟ้ยไอ้งั่งนี้!!”ชิโระมองนัตสึด้วยสายตาหาเรื่องแบบสุดๆ

     “มีปัญหาหรือไงฟระไอ้บื่อชิโระ!!”นัตสึพูดด้วยน้ำเสียงหาเรื่องแบบเต็มที่

     “ไหงมาทะเลาะกันเองฟระครับ!!”ซายะกล่าวตะโกนใส่พวกนัตสึ

     “ตอนนี้ละไปรับพวกมันมาเลย!!!”พวกทหารKOKกล่าวตะโกนพร้อมกับบุกขึ้นไปหาพวกนัตสึ

     “แย่แล้วพวกทหารนั้นบุกไปสะแล้วแต่พวกคุณนัตสึยังทะเลาะกันอยู่เลย....”ซายะกล่าวอย่างเป็นห่วงพร้อมกับมองพวกนัตสึที่กำลังทะเลาะกันอยู่

     “แย่แล้วทหารพวกนันบุกไปหา2คนนั้นแล้วอะ!!”โคจิที่ยืนมองอยู่เริ่มรู้สึกกังวลใจ”เอายังไงดีละซายะคุง”โคจิถามซายะที่ยืนอยู่ข้างๆ

          “ชิ.....ขืนเป็นแบบนี้ละก็2คนนั้นโดนจับแน่.....คิดสิ...”ซายะเริ่มลังเลที่จะช่วยพวกนัตสึแต่แล้วเค้าก้นึกถึงคำพูดของนัตสึไว้ที่ว่า’ต่อจากนี้ฉันก็คือเพื่อนของนายนายก็คือเพื่อนของฉันแล้วก็ฉันมันปากร้ายไปสักนิดยังไงก็ฝากตัวด้วยละ’ “.....หึหึก็ช่วยไม่ได้แล้วละนะครับ..”ซายะพูดพร่างยิ้มเบาๆ

     “......ซายะคุง........คิดแผนออกแล้วงั้นหรอ”โคจิถามซายะอย่างมีความหวัง

     “แค่แบบนี้น่ะไม่ต้องเป็นต้องใช้แผนหรอกครับแค่ช่วย2คนนั้นได้ก็พอแล้ว!!”พูดจบซายะเค้าก็หยิบแส้ของตนเองและตวัดไปทางพวกนัตสึและมัดลำตัวของนัตสึและชิโระเอาไว้

     “เอ๋อะไรกันเนี่ย!!”นัตสึมองอย่างตะลึ่งเพราะตัวของเค้านั้นอยู่บนหลังคาที่ห่างจากพืนดินนับร้อยเมตรแต่ซายะกลับใช้แส้มัดตัวพวกเค้าได้อย่างแม่นยำในระยะขนาดนี้

     “สุดยอดเลยเจ้านั้น..”ชิโระหันไปมองซายะพร้อมกับกล่าวชมไปพร่าง

          "ทั้ง2คนเตรียมตัวเอาไว้ให้ดีๆละครับ..ย๊ะ!!”พอซายะพูดเสร็จเค้าก็ดึงแส้กลับพร้อมกับลากทั้งนัตสึและชิโระลงมาจากหลังคา”คุณโคจิฝากด้วยละครับ!!”

          “ได้เลย!!”โคจิพุ่งเข้าไปรับตัวของพวกนัตสึเข้าอย่างฉิวเฉียด”โอเคกันหรือป่าว?”โคจิถามพวกนัตสึอย่างเป็นห่วง

          “รู้สึกอยากอ้วนเป็นบ้าเลย..........แต่สุดยอดเลยแฮะเจ้าแว่นโรคจิตนั้นน่ะ!!”นัตสึกล่าวชมพร้อมกับพูดแทงใจดำใส่

     “ถึงจะโรคจิตแต่ว่าก็มีฝีมือเลยทีเดียว..”ชิโระปัดตัวพร้อมกับพูดแทงใจดำใส่อีกเช่นกัน

     “ผมไม่ใช่โรคจิตนะครับ!!”ซายะรีบเถียงพวกนัตสึอย่างเร็ว

     “หน่อยไอ้พวกบ้านั้นดูถูกกันหรอไงจับมันสะ!!”ทหารของKOKที่เหมือนจะเป็นผู้หมวดสั่งให้ลูกน้องของตนเองบุกไปจับพวกนัตสึ

     “เจอนี้หน่อยกระสุนยางจับโจร5นัดซ่อน!!”นายทหารคนหนึ่งหยิบปืนพกออกมาและปรากฏวงเวทย์ที่ปลายกระบอกปืนพลพร้อมกับที่เค้ายิงกระสุนยางใส่พวกนัตสึที่ข้างในนั้นมีกระแสไฟฟ้าสถิตอยู่ซึ่งหากโดนไปแล้วจะทำให้ขยับตัวไมได้เพราะไฟฟ้าข้างในมันเลยกลายเป็นกระสุนของเหล่าทหารKOKระดับล่างที่ใช้จับพวกโจรหรือผู้ร้ายโดยเฉพาะยางซึ่งมันมีคุณสมบัติของยางอยู่ด้วยถึงยางจะไม่เป็นตัวนำไฟฟ้าที่ดีสักเท่าไหร่แต่ว่าเพราะยุคสมัยใหม่อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น

     “กระสุนยางงั้นหรอ......”ชิโระพูดจบและก็ชักดาบคาตานะสีขาวของเค้าที่มีชื่อว่า’มุราซาเมะ’และจากนั้นเค้าก็

ฉับ!!

ชิโระฟันกระสุนทั้งหมดในพริบตาเดียวซึ่งแทบจะมองด้วยตาเปล่าแทบไม่เห็นเป็นการฟันที่อันตรายและรวดเร็วหากที่บุกเข้ามาไม่ใช่กระสุนแต่เป็นคนกันเองละก็......“ดูถูกกันนะดาบฉันไม่ชอบรสของยางสะด้วยสิ........”

     “มองแทบไม่เห็นเลย...”โคจิตาค้างและมองชิโระอย่างตะลึ่งในความรวดเร็วของชิโระ

     “แค่พริบตาเดียวไม่สิเค้าแค่ฟันเพียงครั้งเดี่ยวเท่านั้น…….เก่งกาจสุดๆเลยนะครับ..”ซายะตกใจในความเก่งกาจของชิโระอย่างมาก

“งั้นมาเจอกับฉันหน่อยเด่ะพวก!!”ทหารอีกนายบุกเข้ามาใส่พวกนัตสึซึ่งเจ้านี้มีท่าทางและกระบวนท่าเหมือนกับมวยสากลไม่มีผิด”งั้นขอเล่นไอ้หนุ่มเครื่องแบบนี้ก่อนดีกว่าย้าก!!”ปรากฏวงเวทย์ที่มือของทหารที่บุกเข้ามาและเค้าก็โจมตีใส่โคจิที่ใกล้ที่สุดโดยใช้หมัดขวาตรงใส่โคจิ

     “ทอนฟา!!”ปรากฏวงเวทย์ตรงหน้าของอีกฝ่ายและโคจิเค้าดึงทอนฟ้าสีเงินคู่ออกมาจากวงเวทย์อย่างรวดเร็วและใช้ทอนฟามือซ้ายกันหมัดตรงของทหารที่บุกเข้ามาและก็ถอยห่างออกมาพร้อมกับบุกใส่โดยใช้ทอนฟาข้างซ้ายนั้นโจมตีใส่ทหารโดยเล็งไปที่หน้าแต่ว่าเหมือนฝ่ายนั้นจะรู้ทันเลยใช้มือทั้ง2กันทอนฟาของโคจิโดยไม่ได้รับบาทเจ็บแต่เหมือนเค้าจะลืมไปว่าโคจินั้นยังเหลือมืออีกข้างและปรากฏวงเวทย์ที่ทอนฟาข้างขวาของโคจิ

     “ย้าก!!”ทอนฟาของโคจิส่องแสงสีเงินพร้อมกับที่เค้านั้นใช้หมัดขวาตรงใส่ท้องของทหารนายนั้นแต่หยุดไว้ก่อนที่จะโดนเนื้อตัวและก็เกิดลมที่ที่แรงและพัดเอาร่างของนายทหารนั้นกระเด้นไปชนกับกำแพงพร้อมกับแน่นิ่งลงไป

     “โห.....เวทย์ลมงั้นหรอ”ชิโระมองโคจิอย่างสนใจ

     “คุณโคจิน่ะมีพลังเวทย์ลมพายุมาโดยกำเนิดและเค้ายังมีความสามารถและชำนาญในอาวุธประเภทระยะประชิดและอุปกรณ์จับขโมยโดยเฉพาะเลยละครับซึ่งนับได้ว่าเค้านั้นเป็นคนเก่งกาจคนนึ่งเลยทีเดียว..”ซายะกล่าวอย่างละเอียดให้ชิโระและนัตสึฟัง

     “หน่อยเจ้าพวกบ้านี้มาทำร้ายลุกน้องของฉันได้นะพวกแก!!”ผู้หมวดที่ค่อยสั่งการเริ่มทนไม่ไหวที่ลูกน้องตนเองถูกทำร้าย+ความโกรธโดยส่วนตัวเลยบุกเข้าไปหาพวกนัตสึโดยเล็งนัตสึไว้

“หึหึเอาละ.....คงได้เวลาฉันว์ความเมพบ้างสะแล้วสิ!!”นัตสึเดินไปหาเจ้าผู้หมวดที่วิ่งเข้ามาหาตัวเองพร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไป”หากแกอยากไปคุยกับฮาเดสฉันก็จะทำให้แล้วกัน”ปรากฏวงเวทย์ขนาดใหญ่ต่อหน้านัตสึและผู้หมวดที่บุกเข้ามาโดยวงเวทย์นี้มีขนาดใหญ่อย่างมากพร้อมกับบรรยากาศที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

     “อะไรกันน่ะ!!”โคจิมองวงเวทย์ของนัตสึอย่างตกตระลึ่ง

          “ไม่เคยเห็นตราสัญลักษณ์แห่งเวทย์ที่มีรูปร่างแปลกแบบนี้มาก่อนแทบความรู้สึกน่ากลัวนี้......เหมือนกับปะทะกับปีศาจไม่มีผิด”ซายะมองตราเวทย์ของนัตสึโดยความเกรงกลัว

     “โห่......น่าสนใจดีนะครับเนี่ย”กิลกาเมซที่ยืนอยู่บนหลังคาของKOKที่พวกนัตสึเคยยืนอยู่มองพวกนัตสึอย่างสนอกสนใจเป็นอย่างมาก

     “เอาละเดียวแกจะได้เห็นพลังของฉันแล้วอย่ากระพริบตาจนกว่าจะโดนเชือดละเอ๋......จ้าก!!อะไรกันเนี่ย”นัตสึถูกชิโระจับคอเสื้อและวิ่งลากนัตสึหนีไปด้านหลังพร้อมกับพวกซายะและโคจิ“ทำอะไรของแกฟระไอ้บ้าชิโระ!!”

     “ถามมาได้เมื่อกี่ถ้าแกโจมตีไปรู้ไหมจะเกิดอะไรขึ้นพวกเราอาจจะโดนหมายจับและไม่มีสิทตั้งทีมในKOKแน่นอนเลยนะเฟ้ย”ชิโระวิ่งไปพร่างอธิบายไปด้วย

     “แต่.........แล้วเจ้าไก่อ่อนนั้นละเล่นใช้ลมอัดเจ้าทหารนั้นเต็มๆเลยนิ”นัตสึรีบชี้ไปที่โคจิที่วิ่งตามมาติดๆ

     “เอ๋.....ฉันน่ะแค่ใช้ลมที่ไม่รุนแรงแค่พัดเค้าให้กระเด้นออกไปก็เท่านั้นเองนะไม่เป้นอันตรายหรอก”โคจิอธิบายไปพร่างยก2นิ้วให้..........มันใช่เวลาไหมฟระ

     “ยังไงเรารีบหาที่ซ่อนตัวกันก่อนเถอะครับ..”พูดเสร็จซายะก็วิ่งนำและเข้าไปในซอกขนาดปานกลางที่มืดนิดนห่อยและเข้าไปหลบในนั้นพร้อมกับคนอื่น”เหมือนจะไม่มีใครตามมาเลยนะครับ....”

     “เฮ้ย...โล่งอกไปทีนะพวกเรา”โคจิถอนหายใจพร้อมกับนั่งลงบนพื่นอย่างหมดแรงเพราะการวิ่ง

     “เกือบไปแล้วสินึกว่าจะไม่ได้สร้างทีมได้สะแล้วเรา”นัตสึกล่าวดว้ยสีหน้าสบายใจ

     “ยังไงสะผมอยากรู้เรื่องตราสัญลักษณ์แห่งเวทย์ของคุณหน่อยนะครับ....”ซายะเริ่มถามนัตสึ

     “ใช่ใช่ผมก็อยากรู้เรื่องของคุณเหมือนกันนะครับ”ปรากฏวงเวทย์บนพืนมันมีรูปร่างคล้ายกับนาฬิกาสีเงินพร้อมกับร่างของชายคนนึ่งที่ลอยขึ้นมาเรื่อยๆจนเหยียบพืนดินเค้าก็คือกิลกาเมซ“เอาละช่วยเล่าเรื่องของคุณให้หมดเลยนะครับหงอกคุง”

.....”-*-”เส้นเลือดขึ้นหน้าของนัตสึด้วยความโกรธตรงคำว่า’หงอกคุง’ “ตรู.......ไม่หงอกเฟ้ย!!”นัตสึพุ่งไปเตะหน้าของกิลกาเมซอย่างจังจนตัวของกิลกาเมซพุ่งชนกับกำแพงพร้อมกับเอามือกุมหน้าด้วยความเจ็บ

          “นี้มัน...............ท่าเตะตูดบิด180องศาในตำนานนิหว่า!!”ชิโระและโคจิกล่าวด้วยสายตาที่เป็นประกาย

     “นี้มันใช่เวลามาตบมุกกันที่ไหนละครับชายคนนั้นคือ!!........ใครหว่าเจ้าไมได้”ซายะที่กำลังจะพูดชื่อของกิลกาเฒวแต่เพราะจำไม่ได้เลยไม่ได้พูดต่อ

     “โอ้ยเจ็บๆๆๆ!!มันเจ็บนะครับหงอกคุงเนี่ย”กิลกาเมซกล่าวคำพูดที่นัตสึไม่ชอบมาอีกครั้ง

     “ทำหมั่นแม่งสะเลยดีไหมฟระไอ้หน้ากากเกย์นี้- -*”นัตสึใช้เท้าเหยียบตรงเป้าของกิลกาเมซและเพิ่มแรงใส่เข้าไปทำให้กิลกาเมซร้องอย่างทรมานสุดๆ

     “จ้าก!!อย่านะครับนั้นมันจุดมหาเทพของผมเชียวนะ!!”กิลกาเมซร้องออกมาด้วยน้ำเสียงกลัวสุดขีด

     “ไม่เป็นอะไรหรอกน่า”นัตสึยิ้มให้กับกิลกาเมซด้วยสีหน้า.....ของปีศาจเจ้านี้มันตัวอันตรายชัดๆ”แกก็เป็นเกย์สายรับก็ได้นิหว่าจงยินดีที่ตนได้เป็นสายMสะเถอะน่า….”

     “สายหรอM………………ไม่เอาเด็ดขาดครับ!!อีกอย่างผมไม่ใช่เกย์ด้วยนะ เซฟโฮม!!!”ในทันทีที่เค้ากล่าวเสร็จพื่นที่ด้านล่างก็ส่องแสงสีเงินสว่างเอามากๆจนแสบตา

     “โอ้ยอะไรกันเนี่ย”นัตสึเอามือปิดตาของตนเองพร้อมกับคนอื่นๆที่ต้องเอามือปิดตาด้วยเช่นกัน

     “เจ้านี้ใช้เวทย์แสงงั้นหรอ!!”ชิโระกล่าวทั้งๆที่ยังเอามือปิดตาอยู่

          “แหม่ๆที่พูดมามันก็ถูกครึ่งไม่ถูกครึ่งนะครับ...........หรือต้องเรียกว่าไม่ถูกเลยจะดีกว่านะ...”ในทันทีที่กิลกาเมซพูดจบแสงนั้นก็หายไปในพริบตาทุกคนต่างเอามือลงและต้องตะลึ่งเพราะตอนนี้พวกเค้าอยู่ในที่ที่อื่นที่ไม่ใช้ที่เดิมซึ่งมันก็คือห้องทำงานกิลกาเมซข้างในนี้ตกแต่งอย่างคลาสสิคด้วยสีดำขาวและกองเอกสารที่ตั้งเหมือนภูเขา

     “เหมือนผมจะยังไม่ได้แนะนำตัวสินะครับเนี่ย”พอกิลกาเมซพูดเสร็จเค้าก็ไปนั่งที่เก้าอี้ประจำของเค้าที่เค้าทำงานตลอด

     “อ่ะ!!...............เหมือนผมจะจำชายคนนี้ได้แล้วละครับเจอคนอันตรายเข้าให้แล้วสิ...........”ซายะกล่าวอย่างเกรงกลัว

          “หมอนี้คือใครหรอไอ้แว่น...”นัตสึถามซายะด้วยความสงสัย

     “............เค้าคือ.............1ใน10กำลังรบสูงสุดของKOKซึ่งจะอยู่ในตำแหน่งพลเอกกันหมดทุกคนและเค้าก็เป็น1ในนั้นครับ........กิลกาเมซแห่งมิติกาลเวลาแห่งการสาบสูญ.........มันคือฉายานามของเค้า1ใน10พลเอกกิลกาเมซ!!”

ในทันทีที่ซายะกล่าวเสร็จทุกคนต่างพากันตกใจและตกตระลึ่งอย่างมาก

     “ไม่จริงน่า......10บุลคลที่ได้ชื่อว่าแกร่งที่สุดในโลกเนี่ยนะ”ชิโระเริ่มเหงื่อตก

     “ผมก็เคยได้ยินมาว่าKOKเพื่อที่จะเตรียมพร้อมกับมือกับสงครามมหาเวทย์ที่จะมาใช่ไหมละครับ”ซายะถามไถกิลกาเมซ

     “เรื่องนั้นนะถูกนะครับองกรณ์KOKของเราไม่ใช่แค่ดูแลความสมบูรณ์ของโลกเวทย์แห่งนี้อย่างเดียวแต่ก็ยังมีการเตรียมพร้อมรับมือกับสงครามมหาเวทย์ด้วยนะครับงั้นคำถามของคุณจบแล้วก็มาถึงคำถามของผมละกัน”กิลกาเมซมองไปที่นัตสึที่กำลังยืนงงอยู่

     “เอ๋?”นัตสึชี้มาที่ตัวเอง”ฉันอีกแล้วหรอ?”

จบ...........

นัตสึ:แหม่อัพจนได้

ชิโระ:นึกว่าจะไม่ได้โชว์เมพสะแล้ว- -

ซายะ:รอมานานมากเลยนะครับ

โคจิ:เป็นไงละผมควบคุมลมได้ด้วยละ

กิลกาเมซ:หืม............การเตะของคุณนัตสึเล่นเอาผมฟินไปเลย

โนเอล:เมื่อไหร่ฉันจะออกบทยะ!!

คนเขียน:แหม่ๆอัพไปกันอีกบทแล้วนะครับกับเรื่องนี้ที่จริงจะอัพแต่วันพุทธละแต่ปัญหาเยอะจึงต้องมาวันนี้แทนขอประทานโทษเป็นอย่างสูงนะครับ^ ^

คอมเม้นสักนิดกดติดตามสักหน่อยคนเขียนจะได้มีกำลังใจน่อ

ประกาศ!!

เรามีเพจของคนเขียนแว้ว!!

อย่าลืมกดไลท์กันละเด้อ!!

https://www.facebook.com/pages/Dark-Joker/278999948918579