only one หนึ่งเดียวเท่านั้นคือเทอ
7.0
เขียนโดย Nammmmmm
วันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.41 น.
7 ตอน
4 วิจารณ์
12.05K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 09.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) จากกันไกล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "คุณหนูครับเครื่องจะออกในเวลา07.00น.นี้นะครับ"
"อืมเดี๋ยวฉันจะตามไป"
ฉันยังทำใจไม่ได้กับการลาจากครั้งนี้ แต่ด้วยท่าทางเฉยชาของฉันมันเลยทำให้ทุกคนคิดว่าฉันไม่เป็นอะไรจะมีใครรู้รึป่าว ว่าในใจฉันไม่อยากจากเมืองไทยเลยT Tเวลาผ่านไปจนฉันลงจากเครื่องบิน หวัดดีอเมริกานั่งเครื่องมาตั้งนาน ถึงเเล้วสินะบ้านของฉัน คิดถึงประเทศไทยที่สุด เข้าเรื่องเถอะ ฉันเดินเข้าบ้านด้วยใบน่าอันโศกเศร้า-3-คุณเเม่ยุไหนน๊าาาาตะโกนๆๆ
"คุณเเม่ค่ะ..........Mom....."
"เเม่อยู่ไหนอ่ะพี่ลูกจันค่ะ แม่ริอยู่ไหนอ่ะ???"
"คุณนายไม่อยู่ค่ะ ออกไปทำงานยังไม่กลับเลยค่ะ"
อ่อลืมบอกน่ะเเม่ฉันชื่อ อายิ ราเอล ทำงานบริษัทยักษ์ใหญ่ ทำไมเเม่ถึงไม่ได้อยู่กับพ่อน่ะเหรอ ก็เพราะว่าพ่อทำงานเป็นเจ้าของโรงเรียนเเละก็เป็น ผอ.เองไงล่ะเลยยุ่งๆ ส่วนเเม่ก็ไม่ค่อยชอบอากาศเมืองไทย เอิ่มมม...#เข้าเรื่องเถอะ#ฉันเดินเข้าบ้านควักโน๊ตบุ๊คมาเล่นเฟส ไหนๆจะมีคัยทักเราบ้างนะ โอ้โหข้อความ บินมาเมืองนอกเเค่3ชั่วโมงข้อความเป็นหมื่น :3 (โม้) เฮ้ย...!มีข้อความยัยเมโกะด้วย 'รุ่นพี่ยูริรีบกลับมานะค่ะไม่มีรุ่นพี่เหมือนชีวิตขาดสีสันเลยค่ะเรื่องวุ่นวายไม่เกิดมันเงียบมากเลยค่ะรีบกลับมานะค่ะ คิดถึง จากเมโกะ'นี้สรุปคิดถึงฉันหรือคิดถึงเรื่องวุ่นวายที่ฉันเคยทำห๊ อย่าให้ฉันกลับเมืองไทยนะ จะจับฆ่าหั่นศพเเล้วจับหมกห้องน้ามเลยยัยบ้า เวลาผ่านไปเร็วยังกะม้าวิ่ง คุณพ่อส่งจดหมายมาหาฉัน ว่าให้กล้บเมืองไทยได้เเล้วเพราะเเฟนคลับฉันรับไม่ได้ที่ฉันไม่อยู่ แหม่ตั้งนานพึ่งมานึกถึงกันเเต่ก็ดีใจนะ จะได้ไปแก้เเค้นยัยเมโกะเเล้วววว
...เวลา8:00น.เครื่องออกแหม่ดีจัยจัง ลา ลัน ลา วุ๊วีว๊าววว อย่าสนคนบ้าอย่างฉันเลยนะเห็นนิ่งๆแบบนี้ฉันก็มีมุมน่ารักนะ มาลองอยู่ใกล้ฉันสิ *อีก15นาทีเครื่องจะลงจอดเเล้วนะค่ะ*เสียงเครื่องเตือนผู้โดยสารเเหม่ๆๆจะจอดเเล้วเลอะอิอิเครื่องลงจอดเเล้ววววววววก้าวเเรกสู่เมืองไทย
"คุณหนูคับจะกลับบ้าน(ตากอากาศ)เลยรึป่าวคับหรือจะไปหาคุณท่านก่อน"
"อ่อ ....เอิ่ม..เด่วฉันจะไปหาคุณพ่อเองเเหล่ะส่วนนายเอาของไปเก็บไว้หอนะไม่ต้องไปบ้านหรอกฉันเหงาน่ะ^^"
"คับเเต่ว่าหอกับโรงเรียนก็อยู่ใกล้ๆนิคับเด่วผมไปส่งนะคับ"
"อืมนั้นสิไปอยู่กับคุณเเม่นานเลยจำไม่ค่อยได้งั้นไปส่งฉันอยู่ร้านไอติมหลังโรงเรียนนะ"
ถึงเเล้วร้านไอติมโปรดของฉัน ที่ฉันมาที่นี้ก็เพราะจะมานั่งกินไอติมให้หายคิดถึงร้านไอติมที่จากกันเเสนนาน จริงๆก็ไม่ได้นานอะไรหรอกเเค่15วันเอง หว่าสั่งไอติมดีกว่า เอ๋ๆๆๆนั้นยัยเมโกะนิน๊าาเข้าไปทักทายดีกว่า
"ยัยเมโกะ!!!"
"พี่ยูริ...."
"อารัยทำน่าตกจัยยังกะเห็นผี- -"
"ปะ...ปะ...ป่าวค่ะพี่กลับมาเเล้วเหรอค่ะO.O"
"ถามอารัยโง่ๆน๊าาฉันยืนเป็นตัวเป็นตนคงไม่กลับมามั้ง ชอบไอติมร้านนี้ด้วยเหรอเทออ่ะ"
"อ่อ ชอบสิค่ะอร่อยที่สุดเท่าที่กินมาเลยค่ะ"
"เเล้วชอบรสไรอ่ะ"
"วนิลา มะนาว ลิ้นจี่ มะม่วง สตอเบอรี่ ....เอิ่มถามทำไมเหรอคะ?"
"ก็ถามไปงั้นเเหล่ะน๊า เออเเล้วนี้เทอมากับใครห๊"
"มากับ คิโรชิ ค่ะ "
"อ้าวยูริเทอคุยไรกับเเฟนฉันอยู่เหรอ"
อ้าววววววเมโกะนี้ฉันไม่อยู่แปปเดียวมีเเฟนเเล้วเหรอ ชายหนุ่มน่าตาน่ารักผิวขาวตาโตปากกลีบกุหลาบแก้มอมชมพูน่าหวานแหม่หล่อ!ชิ งอล เเต่ก็ช่างเถอะไหนๆเรามาทำความรู้จักกันหน่อยสิ หึหึ ฉันฉีกยิ้มให้หนุ่มน่าใสที่ชื่อ คิโรชิ เเล้วบอกให้เค้านั่งโต๊ะเดียวกันกับฉัน
"นี้แอบคบกันตอนไหนเหรอ"
"ถามคัยเหรอคับ????"
"ถามนายนั้นเเหน่ะคิโร...."
"ก็นานเเล้วล่ะคับเนอะ เมโกะ ^^"
เอาเเล้วววหันไปมองน่ากันทามมายยย เกรงจัยฉันบ้างสิ เฮ้ยๆๆหันมาเส้ ฉันได้เเต่นั่งมองเเล้วบ่นในจัย แอ๊บเป็นคนน่ารักใสๆจัยดีไว้ก่อน เเต่ข้างในเเทบจะอยากเดินเข้าไปเอามีดมาเเทงตาขอไอ้คิโรนั้น แหม่ๆๆๆ
"อ้าว....พี่ยูริไม่กินไอติมเหรอค่ะ ละลายหมดเเล้ว"
"ห้ะ????..อ่อพี่กำลังวางแผ่นว่าจะตั้งใจเรียนอยู่น่ะพี่อยากอยู่ที่นี้นานๆไม่อยากสร้างปัญหาเเล้ว -0-"
กินไม่ลงเเล้วไปดีกว่า ชิ อุส่ากลับมา รู้งี้ไม่กลับมาเเล้วว ฉันรีบเดินออกมาจากร้านอย่างรวดเร็ว คนอารัยจะรักกันไม่คิดฉากวันเก่ารึไง มีเเฟนอยู่เเล้วทำไมไม่บอกปล่อยให้คนอย่างยูริ ราเอลเสียจูบไปฟรีๆ 'ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอร๊ายยยยยรุ่นพี่ยูริ'เสียงกริ๊ดเล่นเอาหูฉันเเทบเเตกจะคลั่งอะไรนักหนาเนี่ย
"รุ่นพี่ยูริค่ะหนูขอกอดพี่หน่อยได้ไหมคะพี่คือไอดอลของหนูเลยค่ะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"รูปเดียวพอนะ"
"โห่จัยร้ายจัยเลยค่ะแบบนี้เเหล่ะชอบบบบบบบบบบบบบบ"
อย่าตามมานะฉันเหนื่อยเเล้วววววววววววววววววววววว
"อืมเดี๋ยวฉันจะตามไป"
ฉันยังทำใจไม่ได้กับการลาจากครั้งนี้ แต่ด้วยท่าทางเฉยชาของฉันมันเลยทำให้ทุกคนคิดว่าฉันไม่เป็นอะไรจะมีใครรู้รึป่าว ว่าในใจฉันไม่อยากจากเมืองไทยเลยT Tเวลาผ่านไปจนฉันลงจากเครื่องบิน หวัดดีอเมริกานั่งเครื่องมาตั้งนาน ถึงเเล้วสินะบ้านของฉัน คิดถึงประเทศไทยที่สุด เข้าเรื่องเถอะ ฉันเดินเข้าบ้านด้วยใบน่าอันโศกเศร้า-3-คุณเเม่ยุไหนน๊าาาาตะโกนๆๆ
"คุณเเม่ค่ะ..........Mom....."
"เเม่อยู่ไหนอ่ะพี่ลูกจันค่ะ แม่ริอยู่ไหนอ่ะ???"
"คุณนายไม่อยู่ค่ะ ออกไปทำงานยังไม่กลับเลยค่ะ"
อ่อลืมบอกน่ะเเม่ฉันชื่อ อายิ ราเอล ทำงานบริษัทยักษ์ใหญ่ ทำไมเเม่ถึงไม่ได้อยู่กับพ่อน่ะเหรอ ก็เพราะว่าพ่อทำงานเป็นเจ้าของโรงเรียนเเละก็เป็น ผอ.เองไงล่ะเลยยุ่งๆ ส่วนเเม่ก็ไม่ค่อยชอบอากาศเมืองไทย เอิ่มมม...#เข้าเรื่องเถอะ#ฉันเดินเข้าบ้านควักโน๊ตบุ๊คมาเล่นเฟส ไหนๆจะมีคัยทักเราบ้างนะ โอ้โหข้อความ บินมาเมืองนอกเเค่3ชั่วโมงข้อความเป็นหมื่น :3 (โม้) เฮ้ย...!มีข้อความยัยเมโกะด้วย 'รุ่นพี่ยูริรีบกลับมานะค่ะไม่มีรุ่นพี่เหมือนชีวิตขาดสีสันเลยค่ะเรื่องวุ่นวายไม่เกิดมันเงียบมากเลยค่ะรีบกลับมานะค่ะ คิดถึง จากเมโกะ'นี้สรุปคิดถึงฉันหรือคิดถึงเรื่องวุ่นวายที่ฉันเคยทำห๊ อย่าให้ฉันกลับเมืองไทยนะ จะจับฆ่าหั่นศพเเล้วจับหมกห้องน้ามเลยยัยบ้า เวลาผ่านไปเร็วยังกะม้าวิ่ง คุณพ่อส่งจดหมายมาหาฉัน ว่าให้กล้บเมืองไทยได้เเล้วเพราะเเฟนคลับฉันรับไม่ได้ที่ฉันไม่อยู่ แหม่ตั้งนานพึ่งมานึกถึงกันเเต่ก็ดีใจนะ จะได้ไปแก้เเค้นยัยเมโกะเเล้วววว
...เวลา8:00น.เครื่องออกแหม่ดีจัยจัง ลา ลัน ลา วุ๊วีว๊าววว อย่าสนคนบ้าอย่างฉันเลยนะเห็นนิ่งๆแบบนี้ฉันก็มีมุมน่ารักนะ มาลองอยู่ใกล้ฉันสิ *อีก15นาทีเครื่องจะลงจอดเเล้วนะค่ะ*เสียงเครื่องเตือนผู้โดยสารเเหม่ๆๆจะจอดเเล้วเลอะอิอิเครื่องลงจอดเเล้ววววววววก้าวเเรกสู่เมืองไทย
"คุณหนูคับจะกลับบ้าน(ตากอากาศ)เลยรึป่าวคับหรือจะไปหาคุณท่านก่อน"
"อ่อ ....เอิ่ม..เด่วฉันจะไปหาคุณพ่อเองเเหล่ะส่วนนายเอาของไปเก็บไว้หอนะไม่ต้องไปบ้านหรอกฉันเหงาน่ะ^^"
"คับเเต่ว่าหอกับโรงเรียนก็อยู่ใกล้ๆนิคับเด่วผมไปส่งนะคับ"
"อืมนั้นสิไปอยู่กับคุณเเม่นานเลยจำไม่ค่อยได้งั้นไปส่งฉันอยู่ร้านไอติมหลังโรงเรียนนะ"
ถึงเเล้วร้านไอติมโปรดของฉัน ที่ฉันมาที่นี้ก็เพราะจะมานั่งกินไอติมให้หายคิดถึงร้านไอติมที่จากกันเเสนนาน จริงๆก็ไม่ได้นานอะไรหรอกเเค่15วันเอง หว่าสั่งไอติมดีกว่า เอ๋ๆๆๆนั้นยัยเมโกะนิน๊าาเข้าไปทักทายดีกว่า
"ยัยเมโกะ!!!"
"พี่ยูริ...."
"อารัยทำน่าตกจัยยังกะเห็นผี- -"
"ปะ...ปะ...ป่าวค่ะพี่กลับมาเเล้วเหรอค่ะO.O"
"ถามอารัยโง่ๆน๊าาฉันยืนเป็นตัวเป็นตนคงไม่กลับมามั้ง ชอบไอติมร้านนี้ด้วยเหรอเทออ่ะ"
"อ่อ ชอบสิค่ะอร่อยที่สุดเท่าที่กินมาเลยค่ะ"
"เเล้วชอบรสไรอ่ะ"
"วนิลา มะนาว ลิ้นจี่ มะม่วง สตอเบอรี่ ....เอิ่มถามทำไมเหรอคะ?"
"ก็ถามไปงั้นเเหล่ะน๊า เออเเล้วนี้เทอมากับใครห๊"
"มากับ คิโรชิ ค่ะ "
"อ้าวยูริเทอคุยไรกับเเฟนฉันอยู่เหรอ"
อ้าววววววเมโกะนี้ฉันไม่อยู่แปปเดียวมีเเฟนเเล้วเหรอ ชายหนุ่มน่าตาน่ารักผิวขาวตาโตปากกลีบกุหลาบแก้มอมชมพูน่าหวานแหม่หล่อ!ชิ งอล เเต่ก็ช่างเถอะไหนๆเรามาทำความรู้จักกันหน่อยสิ หึหึ ฉันฉีกยิ้มให้หนุ่มน่าใสที่ชื่อ คิโรชิ เเล้วบอกให้เค้านั่งโต๊ะเดียวกันกับฉัน
"นี้แอบคบกันตอนไหนเหรอ"
"ถามคัยเหรอคับ????"
"ถามนายนั้นเเหน่ะคิโร...."
"ก็นานเเล้วล่ะคับเนอะ เมโกะ ^^"
เอาเเล้วววหันไปมองน่ากันทามมายยย เกรงจัยฉันบ้างสิ เฮ้ยๆๆหันมาเส้ ฉันได้เเต่นั่งมองเเล้วบ่นในจัย แอ๊บเป็นคนน่ารักใสๆจัยดีไว้ก่อน เเต่ข้างในเเทบจะอยากเดินเข้าไปเอามีดมาเเทงตาขอไอ้คิโรนั้น แหม่ๆๆๆ
"อ้าว....พี่ยูริไม่กินไอติมเหรอค่ะ ละลายหมดเเล้ว"
"ห้ะ????..อ่อพี่กำลังวางแผ่นว่าจะตั้งใจเรียนอยู่น่ะพี่อยากอยู่ที่นี้นานๆไม่อยากสร้างปัญหาเเล้ว -0-"
กินไม่ลงเเล้วไปดีกว่า ชิ อุส่ากลับมา รู้งี้ไม่กลับมาเเล้วว ฉันรีบเดินออกมาจากร้านอย่างรวดเร็ว คนอารัยจะรักกันไม่คิดฉากวันเก่ารึไง มีเเฟนอยู่เเล้วทำไมไม่บอกปล่อยให้คนอย่างยูริ ราเอลเสียจูบไปฟรีๆ 'ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอร๊ายยยยยรุ่นพี่ยูริ'เสียงกริ๊ดเล่นเอาหูฉันเเทบเเตกจะคลั่งอะไรนักหนาเนี่ย
"รุ่นพี่ยูริค่ะหนูขอกอดพี่หน่อยได้ไหมคะพี่คือไอดอลของหนูเลยค่ะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"รูปเดียวพอนะ"
"โห่จัยร้ายจัยเลยค่ะแบบนี้เเหล่ะชอบบบบบบบบบบบบบบ"
อย่าตามมานะฉันเหนื่อยเเล้วววววววววววววววววววววว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ