ภาพพิศวาสพญามาร

             "ฮิ ฮิ คุณพ่อเนี่ยอารมณ์ขันดีจังเลยนะค่ะ แต่นิดหน่อยต้องขอโทษด้วย

    นะค่ะ ทางบริษัทเรามีนโยบายสนับสนุนดาวรุ่นหนุ่มๆ ค่ะ ส่วนคนสูงวัยอย่างคุณ

    พ่อต้องอยู่กับบ้านพักผ่อนเถอะค่ะ" สิ้นคำแมวมอง  ภัครัฐลดแขนลงโดยเร็วทำ

    หน้าม่อยน่าสงสาร ภาวิดาหัวเราะชอบใจ

             "หึ หึ เป็นยังไงล่ะค่ะคุณ แก่ไม่อยู่ส่วนแก่ ซ่าไม่รู้เรื่องเดี๋ยวก็กลายเป็น

    โจ๊กหรอกค่ะ คุณนิดหน่อยค่ะเอาเป็นว่าถ้ามีการเปลี่ยนแปลงยังไง แม่จะติดต่อ

    กลับมาอีกทีนะค่ะก็คงตามที่อยู่ที่คุณให้เอาไว้ใช่ไหมค่ะ"

              เป็นการปฏิเสธที่สุภาพมากที่สุดนิดหน่อยก็มีความหวังว่าจะได้หนุ่มหล่อ

    อย่างอัตรัฐมาอยู่ในสังกัด เชื่อว่าจะสร้างเงินให้มหาศาล ไม่เข้าใจเลยว่าคนหน้า

    ตาดีๆอย่างเขาทำไมถึงไม่ชอบวงการบันเทิง สนุก มีความสุข มีคนนับถือตาที่สำคัญ

    เงินทองหาง่าย อัครัฐไม่น่าปล่อยโอกาสดีๆ อย่างนั้นหลุดลอยไปเลย

              ในขณะที่บ้านมีการพูดคุยเกี่ยวกับตัวเขาอัครัฐมายืนอยู่ที่

   หน้าร้านขายของเก่าแห่งหนึ่ง เพื่อนเคยบอกว่าร้านนี้น่าสนใจ

   บางทีในงานของเขาได้มาก วันนี้ชายหนุ่มจึงแวะเวียนมาดูตั้งแต่

   เช้าหวังว่ามีอะไรดีๆติดไม้ติดมือไปบ้าง

              "เชิญครับคุณ เข้าไปดูข้างในร้านดีกว่าครับ มีทั้งของในประเทศและทั่วโลก

    ทุกครั้งเรารักษาเป็นอย่างดีดูใหม่มากครับ" เจ้าของร้านวัยห้าสิบเศษ ผมหงอกขาวเต็ม

    หัวหน้าตารวงโรยไปตามเวลาได้เข้ามาเชื้อเชิญ อัครัฐพยักหน้ายิ้มชอบใจ

              "ขอบคุณมากครับ ผมผ่านมาเห็นว่าคงจะมีของดีที่น่าสนใจ ถ้าถูกใจผมคงมา                 อุดหนุนบ้างล่ะครับ ผมเองก็ชอบทางนี้อยู่ด้วย"

              ทั้งลูกค้าและผู้ขายต่างถ้อยยทีถ้อยอาศัยซึ่งกันและกัน เพียงเวลาไม่นานอัครัฐ

    ยืนอยู่หน้าภาพวาดผู้หญิงสมัโบราณ แวบเดียวที่เห็น เขามีความรู้สึกว่าดวงตาของเธอมีชีวิต

    จ้องมองโต้ตอบตลอดเวลา นานเท่านานที่เขายืนจ้องมองโต้ตอบด้วยเสียงตลึง

              "โอ๊ะ! นี่มันเกิดอะไรขึ้น เหมือนมีชีวิตจริงๆ ผมชอบภาพนี้จังสวยมากสมบูรณ์แบบ

    ทุกอย่างใครกันน๊า เป็นคนวาดภาพนี้"อัครัฐเผลอพูดออกมาด้วยความงงงวยเจ้าของร้านซึ่ง

    ยืนอยู่ข้างหลังเอามือแตะลงที่ศอกของชายหนุ่มเป็นการกระตุ้นให้รู้ตัว

              "ไม่ว่าใครเห็นภาพนี้ต่างก็ชอบทั้งนั้น เพียงแค่ชอบนะครับแต่ไม่มีใครซื้อ บอกว่า

    ราคาแพงไป"

               "เท่าไหร่ครับ"

               ถามราคาเหมือนละเมอ เจ้าของร้านเห็นความพึงพอใจที่ปรากฎอยู่ในดวงตาของ

    ลูกค้ารูปหล่อ ต้องการให้เขาได็ครอบครองเป็นเจ้าของโดยชอบธรรม อีกอย่างภาพนี้ติดค้าง

    อยู่ในร้่านนานมากแล้ว ถ้าระบายออกไปได้คงดีไม่น้อย

************************************************************