นางบำเรอชีคซาตาน

เหตุการณ์ครั้งนั้นผ่านมาหลายเดือน เบนลีทำได้เพียงยืนมองนาดาอยู่ไกลๆ หรือถามข่าวจากมารดาด้วยความเป็นห่วง นาดาก็เช่นกันด้วยผูกพันกันมาตั้งแต่เด็ก ราเซียเองเตือนสติของลูกชายบ่อยครั้งคุณหนูนาดาน่าสงสารเกินกว่าที่จะให้ถูกทำร้ายมากกว่าเดิม ด้วยการมีคู่ครองที่ฐานะต่ำต้อยกว่า

กระโจมที่พักของราเซีย ราเซียมองลูกชายนั่งหน้าเศร้าด้วยความสงสาร แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อทั้งสองคนไม่อาจเป็นคู่รักกันได้ด้วยการขัดขวางของชีคอาลี นางจึงเข้าไปตักเตือนลูกชายพร้อมกับปลอบโยนด้วยความรักของคนเป็นแม่

“เบนลี ลูกรัก แม่เข้าใจว่าเจ้ารู้สึกกับคุณหนูนาดาอย่างไร แต่เจ้าไม่ควรดึงนางลงมาจากที่สูง” คำเตือนของมารดาทำให้เบนลีเกิดคำถามเพราะความรักที่มีให้กับนาดาจนแทบล้นออกมา

“ทำไมล่ะท่านแม่ในเมื่อข้ารักนาง นางเองก็มีใจให้กับข้า” ราเซียอธิบายให้ลูกชายฟังน้ำเสียงเอื้ออาทร ห่วงใยบุตรชายเพียงคนเดียวของตนที่อยู่ในห้วงของความรักและรักนั้นก็ไม่มีทางสมหวังได้

“เพราะท่านอาลีมิได้ประสงค์จะมีลูกเขยฐานะต่ำต้อยเช่นเจ้าอย่างไรล่ะ” เบนลีหน้าสลดลงด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในฐานะของตนเอง มือบางของมารดายกขึ้นลูบหลังบุตรชายอย่างปลอบโยน

“หากเจ้ายังดื้อดึง คนที่จะต้องเดือดร้อนก็คือคุณหนูนาดา เจ้าจะทำให้คนที่เจ้ารักเดือดร้อนอย่างนั้นหรือ” เบนลีมีสีหน้าที่เจ็บปวดกับความรักครั้งแรก ที่ไม่สมหวังทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มเสียด้วยซ้ำ เพราะกลัวว่าจะทำให้หญิงสาวคนที่ตนเองรัก ต้องเดือดร้อนอย่างที่ผ่านมาความรักที่มันล้นปรี่จึงค่อยๆ ทุเลาลง

...................................................................

                หนึ่งปีต่อมาเผ่าซาลาลาห์ที่บิดาของนาดาปกครอง เริ่มแห้งแล้งลงทุกวันด้วยการใช้ทรัพยากรไปในทางที่ผิด โอเอซิสที่เคยมีถูกแย่งชิงเพื่อความอยู่รอดของแต่ละคน สัตว์เลี้ยงที่สร้างรายได้เป็นอาหารเริ่มขาดแคลน แกะ แพะ อูฐ ไม่เพียงพอต่อความต้องการของคนในชนเผ่า

                กระโจมชีคอาลี ชีคสูงวัยคิดหาวิธีที่จะเพิ่มจำนวนของสัตว์เลี้ยงด้วยการหาพ่อพันธุ์ชั้นดีแต่ราคาพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ชั้นดี มีราคาแพงมากและหายากในละแวกนี้ ชีคอาลีจึงติดต่อไปที่ผู้ปกครองแคว้นชาร์จาห์ที่เป็นเจ้าของพ่อพันธุ์แม่พันธุ์อูฐ แกะ แพะ สิ่งที่จะเอาไปแลกก็คือลูกสาวเพียงคนเดียวที่พอจะมีค่าเท่าเทียมกับสัตว์พวกนั้น

ชีคอาลีคิดหาวิธีการเสนอตัวลูกสาวแลกกับพันธุ์สัตว์ โดยไม่สนใจถามความคิดเห็นของนาดาแต่อย่างใด ชีคอาลีหยุดความคิดไว้ชั่วคราว เมื่อลูกชายเข้ามาขอร้องให้สอนการใช้กริช ชีคอาลีชอบใจที่ลูกชายเติบโตขึ้นพร้อมจะเป็นชีคคนต่อไปของเผ่าไขว่คว้าหาความรู้

               “ท่านพ่อครับ ว่างอยู่หรือเปล่าครับ” เสียงเรียกของบุตรชายคนโตวัยสิบสองปี ทำให้ชีคอาลีหยุดความคิดของตนเองถามบุตรชายกลับ

                “มีอะไรอย่างนั้นรึการิม” การิมเดินไปหยุดตรงหน้าด้วยกิริยาที่สง่างาม แสดงออกถึงความเป็นผู้นำอย่างที่ชีคอาลีคาดหวังเอ่ยขึ้น

                  “ท่านพ่อช่วยสอนการใช้กริชให้ผมหน่อยสิครับ ตามที่ท่านพ่อเคยสัญญาไว้” ชีคที่คาดหวังกับลูกชายยิ้มอย่างยินดีในสิ่งที่ถูกขอ

               “ได้สิ เรื่องอื่นเอาไว้ก่อนก็ได้ไปสิพ่อจะสอนให้”  การิมรอให้บิดาออกจากกระโจมก่อนตนเองถึงตามไปที่ลานกว้างกลางเผ่าที่เอาไว้ฝึกกริชและการต่อสู้อื่นๆ

..............................................

          มุมหนึ่งไม่ไกลนัก นาดายืนมองบิดาของเธอแสดงความรักต่อน้องชายของเธอด้วยความอิจฉาอยู่ในใจ ตั้งแต่ครั้งที่ถูกทำโทษจนหลังของเธอเป็นรอยแผลเป็น แม้ว่าแผลมันจะจางลงไปแล้วก็ตาม แต่แผลเป็นในใจยังคงฝังรากลึกไม่มีทางจางหายไปได้

ความรักที่เธอมีต่อบิดาไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยจะมีแค่เพียงความน้อยเนื้อต่ำใจบิดาบ้างก็เท่านั้นเอง เด็กสาวเป็นคนเรียบร้อยไม่เคยคิดมีปากเสียงกับบิดา แม้ตัวตนจริงๆ ของตนเองถ้าไม่ผิดจะไม่ยอมรับเด็ดขาด นาดาจึงได้แต่ยืนมองบิดาอยู่ไกลๆ ไม่เฉียดใกล้ด้วยกลัวว่าเธอจะถูกใส่ร้ายจนต้องเจ็บตัวอีก

                “ทำไม ทำไมท่านพ่อถึงไม่สนใจข้า เหมือนที่สนใจเจ้ากันนะการิม” พี่เลี้ยงที่ยืนอยู่ข้างๆ ต้องยกมือปิดปากหญิงสาวไม่ให้พูดสิ่งใดออกไปเพราะเธอเองที่จะโดนทำโทษ

                “คุณหนูนาดา อย่าพูดแบบนี้ให้ใครได้ยินนะคะ เดี๋ยวจะโดนตีเอาได้” นาดาในวัยสิบแปดปีมองหน้าพี่เลี้ยงสายตาเป็นคำถาม เธอทำอะไรผิดอย่างนั้นหรือท่านพ่อถึงไม่รักเธอเลย

                “ทำไมกันราเซีย ทำไมท่านพ่อไม่รักนาดาเลยเพราะอะไรนาดาไม่เข้าใจ” รตีได้แต่กอดปลอบใจนายน้อยของตนเอง ราเซียพาหญิงสาวที่น้ำตาคลอเดินกลับเข้ากระโจมของตนเอง

....................................................................................

                สามวันต่อมากระโจมที่พักของนาดา นาดาถูกบิดาเรียกพบคนของชีคอาลีมาตามหญิงสาวให้ไปพบที่กระโจม หญิงรับใช้เข้ามารายงานตามที่ชีคอาลีสั่ง นาดาทั้งแปลกใจทั้งดีใจที่บิดาให้ความสำคัญกับเธอ หญิงสาวจึงรีบไปหาบิดาด้วยหัวใจที่ลิงโลด

“คุณหนูนาดาท่านชีคให้ข้ามาตามท่านไปพบ”

“ท่านพ่ออยากพบข้าอย่างนั้นรึ ได้เจ้ากลับไปก่อนเดี๋ยวข้าตามไป” ราเซียพลอยมีความสุขไปกับหญิงสาวด้วยโดยที่ทั้งสองคนไม่รู้ว่าการเข้าพบครั้งนี้จะทำให้ต้องจากชนเผ่าซาลาลาห์ตลอดการ

                “ราเซียท่านพ่อเรียกพบข้าล่ะ ข้าตื่นเต้นอย่างไรไม่รู้สิข้าได้แต่เฝ้ามองท่านพ่ออยู่ไกลๆ ตั้งแต่ตอนนั้น” หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นปนเศร้าเมื่อคิดถึงวันที่ตนเองถูกบิดาเฆี่ยน

                “ใจเย็นๆ ค่ะไม่ต้องตื่นเต้นไปนะคะท่านชีคอาจคิดถึงคุณหนูก็ได้ค่ะ” ราเซียยิ้มเอ็นดูหญิงสาวที่กลับมาสดใสร่าเริงอีกครั้ง

                “งั้นเรารีบไปกันเถอะราเซีย นาดาอยากพบท่านพ่อ” หญิงสาวรีบเดินออกจากกระโจมของตนเองตรงไปยังกระโจมใหญ่ของบิดาทันที โดยมีร่างของราเซียเดินตามไปติดๆ ด้วยความเป็นห่วงนายสาวของตนเอง

......................................................

                กระโจมใหญ่ของชีคอาลี ร่างอ้วนท้วนใบหน้ารกไปหนวดเครานั่งอยู่บนตั่งกลางกระโจมพร้อมด้วยบรรดาผู้สูงวัยซึ่งเป็นที่ปรึกษาของเผ่า ชีคอาลีกำลังปรึกษากับผู้เฒ่าทั้งหลายเรื่องการยกนาดาให้กับชีคฟารัสเพื่อแลกกับพ่อพันธ์แม่พันธ์ของสัตว์เลี้ยง ชีคอาลีเอ่ยถามความคิดเห็นของสภาชนเผ่าทั้งที่ได้ตัดสินใจไปแล้ว

                “พวกท่านเห็นด้วยหรือไม่ เรื่องที่เราจะยกนาดาให้ชีคผู้ครองแคว้นแลกกับพันธุ์สัตว์ที่เราต้องการ” รองหัวหน้าเผ่าเอ่ยถามความสงสัยด้วยชีคอาลีไม่เคยใส่ใจลูกสาวคนนี้แม้แต่น้อย แต่ทำไมถึงได้คิดส่งตัวให้กับชีคฟารัส

                “ลูกสาวท่านอย่างนั้นรึ” ชีคอาลีชักสีหน้าใส่ซาลัมผู้เป็นรองหัวหน้าเผ่าด้วยความไม่พอใจ เสียงเข้มเอ่ยถามกลับไป

                “ท่านคิดว่าเราควรจะส่งใครไปซาลัม ในเมื่อลูกสาวเราก็มีเพียงนาดาหรือเจ้าจะให้ส่งบุตรสาวของเจ้าไปอย่างนั้นรึซาลัม” ซาลัมไม่คิดที่จะส่งลูกสาวเข้าไปอยู่ในกรงทองอย่างที่ชีคอาลีกำลังจะทำกับนาดาด้วยตนเองนั้นรักลูกสาวคนเล็กมากไม่แพ้ลูกชายผู้สืบสกุล

                “ข้าไม่บังอาจส่งบุตรสาวที่มีฐานะต่ำต้อยของข้าไปเทียบชั้นกับคุณหนูนาดาหรอก” คำตอบของซาลัมทำให้ชีคอาลีคลายความโกรธลงได้สรุปเรื่องราวทันที

                “อย่างนั้นก็ดีแล้วเป็นอันว่าพวกท่านเห็นด้วย” ผู้เฒ่าประจำเผ่าหันไปด้านหน้ากระโจมเมื่อมีเสียงรายงานการมาของหญิงสาวที่เป็นหัวข้อของการสนทนา ร่างบางอวบอิ่มภายใต้ชุดอะบายามิดชิดเดินเข้ามาหยุดนิ่งตรงหน้าของบิดาดวงไหวระริกด้วยความตื่นเต้น

                “มาแล้วรึ พ่อมีเรื่องจะบอกให้เจ้ารู้ พ่อจะส่งตัวเจ้าให้กับชีคฟารัส” วาจาของบิดาช่างบาดหัวใจที่เป็นแผลให้ลึกลงกว่าเดิมหลายเท่า นาดาเอ่ยถามบิดาเสียงสั่นน้ำตาคลอ

                “ท่านพ่อ ทำไมต้องเป็นข้าเพราะอะไร ข้าไม่อยากไป ข้าอยากอยู่กับท่านพ่อ” ชีคอาลีมองบุตรสาวด้วยสายตาเย็นชาไร้ความเมตตาน้ำเสียงราบเรียบ

                “ถึงเวลาที่เจ้าสมควรจะมีสามีได้แล้ว อีกอย่างชนเผ่าของเราต้องการสัตว์เลี้ยงเพิ่มขึ้น เจ้าในฐานะที่เป็นลูกสาวของหัวหน้าเผ่า เจ้าต้องเสียสละตัวเองเพื่อชนเผ่าเข้าใจไหม” นาดาปวดร้าวกับคำของบิดานักความน้อยใจที่ถูกเก็บไว้ระเบิดออกมาทั้งน้ำตา

          “ข้ารู้จริงๆ ท่านพ่ออยากให้ข้าไปอยู่ไกลๆ จะได้ไม่เกะกะสายตาของท่านกับลูกชายของท่าน” ชีคอาลีตกตะลึงในความคิดของบุตรสาว เหล่าผู้เฒ่าเองก็ตกตะลึงเช่นกันไม่มีใครพูดอะไรออกมานอกจากชีคอาลีที่เอ่ยถามถึงคำพูดของนาดา

               “เจ้าพูดอะไรออกมานาดา” หญิงสาวร่ำไห้ด้วยความเสียใจ น้อยใจบิดาคำพูดมากมายที่เก็บเอาไว้ในใจหลุดออกมา

               “ข้าพูดความจริง ท่านพ่อไม่เคยรักข้าเลย ทั้งที่ข้าก็เป็นลูกของท่าน ท่านพ่อไม่เคยต้องการข้าแล้วให้ข้าเกิดมาทำไม” ชีคอาลีคิดไม่ถึงว่าตนเองจะทำร้ายจิตใจบุตรสาวได้มากขนาดนี้

               การถกเถียงของหัวหน้าเผ่าผู้ยิ่งใหญ่กับบุตรสาว ดูเหมือนจะทำให้บรรดาผู้เฒ่าประจำเผ่าตกตะลึงไม่น้อย ชีคอาลีรู้ดีถ้าบุตรสาวยังคงถกเถียงกับตนผู้เป็นหัวหน้าเผ่า นาดาจะต้องถูกลงโทษด้วยการเฆี่ยนและนั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการให้เกิดกับบุตรสาวเป็นครั้งที่สองจึงเอ่ยห้ามปราม

               “หยุดเดี๋ยวนี้นะนาดา ข้าบอกให้หยุดพูด” เสียงตวาดห้ามปรามของชีคอาลียิ่งเหมือนลมพัดกระพือไฟที่กำลังลุกให้ลุกโชนมากยิ่งขึ้น นาดาที่เคยเรียบร้อยหายไปชั่วคราว การโต้เถียงกับบิดาไม่เคยอยู่ในความคิดแต่ครั้งนี้เธอทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

               “ไม่...ข้าไม่หยุด ท่านพ่อไม่รักข้า ข้าก็ไม่เคยเรียกร้อง เพียงแค่ให้ได้อยู่ใกล้ท่านพ่อ เพราะข้ารักท่านพ่อ แต่ท่านพ่อกลับผลักไส้ข้าให้ไปอยู่กับคนอื่น ได้ในเมื่อท่านไม่ต้องการลูกสาวอย่างข้า ท่านอยากให้ข้าไป ข้าก็จะไปในเมื่อท่านต้องการ” ชีคอาลีลุกยืนด้วยความโมโห เงื้อมือคล้ายจะตบหญิงสาวแต่ภาพของภรรยาที่จากไปซ้อนขึ้นมาบนใบหน้าของบุตรสาว

          ชีคอาลีทิ้งมือลงข้างกายหันหลังระงบอารมณ์สุดขีดสั่งเสียงเข้มเด็ดขาด จากนั้นก็ไล่หญิงสาวออกจากกระโจมของตนเอง นาดาที่หลับตาลงเกร็งรับฝ่ามือของบิดาลืมตาขึ้น น้ำตายังไม่หยุดไหลก้าวออกจากกระโจมของบิดา

          “นาดาเจ้า...เจ้าไปเตรียมตัว พรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้าไปเมืองชาร์จาห์ออกไปสิ” นาดาก้าวเดินออกไปทั้งที่ตาพร่ามัวจากน้ำตา จากเดินเป็นวิ่งเพื่อกลับไปร้องไห้ให้สมใจกับสิ่งที่บิดาทำ

..............................................................

          หน้ากระโจมของชีคอาลี นาดาวิ่งร้องไห้ออกจากกระโจมของบิดาด้วยความเสียใจ ไม่สนใจราเซียที่ยืนรออยู่หน้ากระโจม ราเซียตกใจที่เห็นหญิงสาวร้องไห้ออกมาวิ่งตามร่างบางของนายสาว นาดาวิ่งผ่านหน้าเบนลีเพื่อกลับกระโจมของตนเอง

           ราเซียวิ่งตามหญิงสาวร้องบอกให้ลูกชายรั้งหญิงสาวเอาไว้ ราเซียตรงเข้าไปกอดหญิงสาวเอาไว้ด้วยความสงสาร ก่อนจะดึงร่างบางให้เดินตามตนเองกลับกระโจมของตนเองที่อยู่ห่างไกลจากกระโจมของภรรยาทั้งสามของชีคอาลี

               “คุณหนูจะไปไหน คุณหนู” เบนลีร้องถามหญิงสาวที่วิ่งผ่านหน้าตนเองไปพร้อมกับร่างของมารดาที่วิ่งตามมาติดๆ กับคำสั่งที่ทำให้ต้องวิ่งตามหญิงสาวไปในทันที

               “เบนลีตามคุณหนูไปเร็ว” ราเซียวิ่งตามหลังลูกชายไปด้านหลังกระโจมที่พักของภรรยาชีคอาลี ก่อนจะหยุดวิ่งเปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปหาร่างบางที่ยืนสะอื้นไห้ นาดาเห็นราเซียกอดโผเข้ากอดอย่างคนหาที่พึ่งใบหน้าที่ปกปิดเต็มไปด้วยน้ำตา

               “ร้องเสียให้พอนะเจ้าค่ะ ต่อไปอย่าร้องไห้ให้ใครได้เห็นอีก ไปค่ะไปที่กระโจมของราเซียก่อน” นาดาถูกราเซียจับจูงไปยังกระโจมของตนเอง เบนลีที่ยืนนิ่งด้วยความรู้สึกเจ็บปวดในใจเมื่อเห็นหญิงสาวที่ตนเองมีใจร้องไห้ ก่อนจะก้าวเดินตามหลังทั้งสองไปยังกระโจมที่อยู่ห่างจากกระโจมของภรรยาของชีคอาลี

.....................................................................