EXO C&B ปี2 น่ารัก ปะทะ นายเกรียน ปี 1
8.0
เขียนโดย 
เเอดมินไอ่ตัวเล็ก
วันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.18 น.
6 บท
4 วิจารณ์
11.73K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 มกราคม พ.ศ. 2557 23.47 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
5) CB วันที่ไม่สบาบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ#ชานยอล
"พี่เเบค พี่ตื่น กินข้าวครับ" ผมเรียกร่างเล็กที่นอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่มหนาใบหนาโชกเหงื่อหน้าเเดง ส่งสัยผมคงหนักไปหน่อยทำให้ร่างเล็กต้องมานอนป่วยไม่สบายอย่างเนี้ย
"อืม" ร่างเล็กค่อยๆๆยันตัวขึ้นจากที่นอน
"กินข้าวครับ ผมทำเองเลยน๊าา" ผมยื่นข้าวต้มกุ้งที่ตั้งตาตื่นตังเเต่เช้ามาทำให้ เเต่ร่างเล็กไม่ได้มองถ้วยข้าวต้มเเม้เเต่น้อยสายตาคู่สวยเอาเเต่จ้องมือผมที่เต็มไปด้วยพลาสเตอร์เพราะได้รับอุบัติเหตุจากการทำอาหารครั้งเเรก ผมไม่เคยทำอะไรให้ใครเเบบนี้มาก็ก็มีพี่เเบคคนเดียวนี้เเหละที่ผมอยากจะทำให้เเละเพียงเเค่คนเดียว
"ทำเองหรอ" ร่างเล็ํกยื่นมือมาจำเเผลผมอย่างเบามือ
"พี่ทานข้าวเถอะเดียวผมป้อนนะ" ผมนั่งลงข้างๆๆๆร่างบาง ผมตักข้าวต้มร่างเล็กรับกินอย่างว่าง่าย
#เเบค
ในห้องมีเพียงความเงียบผมรับข้าวต้มที่ชานยอลป้อนอยางว่าง่าย ผมไม่คิดว่าเด็กเกรียนๆๆอย่างมันจะทำเพื่อผมขนาดนี้ทำอาหารทั้งๆๆที่ไม่เคยทำให้ใครเเถมยังได้เเผลมาเต็มมือเพียงเพราะทำข้าวต้มถ้วยเดียวมาให้ผม นี่ผมกำลังจะใจอ่อนกับไอ้เด็กบ้านี่ใช่ไม่
"อะยา" ชานยอลยืนยาเเก้ปวดเม็ดโตมาให้ผมสองเม็ด ผมมองยาเม็ดโตอย่างหวั่นๆๆๆเพราะผมเป็นคนที่กินยายากมาตั่งเเต่เด็กแล้ว
"ไม่เอามันขม"
"ยาก็ขมทั่งนั้นเเหละครับพี่เเบค"
"ก็ไม่กิน"
"พี่ไม่กินใช่ไม"
"อืม"
"ได้งันผมกินเอง" ชานยอลกรอกยาเข้าในปากตามด้วยน้ำอึกใหญ่ก่อนจะประกบเข้ากับปากผมอย่างร็วดเร็วร่างสู่งให้ตอนที่ผมเผลอถ่ายยาเเละน้ำที่อยู่ในปากตนมายังผม
"อึก" ผมกลืนสิ่งที่ร่างสู่งสงมาเเต่ร่างสูงที่ถ่ายยาให้ผมเเล้วกับไม่ยอมถอนริมฝีปากออกส่งลิ้นหนาเข้ามาควาญหาความหวานในโพรงปากผม เราสองคนจูบกันอยู่นานจนผมรู้สึกถึงมือที่่ค่อยๆๆเลื้อยเข้าไปในเสื่อ
"อือ อย่า" ผมทวง
"......." ร่างสูงมองผมนิ่งเเล้วซุกหนาเข้าไปไซร้คอผมต่อ
"กูไม่สบายอยู่นะ" ผมดันหัวชานยอลออก
"ก็ได้ครับเเต่ถ้าหายผมไม่หยุดเเค่นี้เเน่" ฟอดดดดดด ร่างสูงหอมเเก้มผมฟอดใหญ่จัดเเจงให้ผมนอนลงส่วนตัวเอกก็ข้ามมาอีกฝั่งลุ้มตัวลงนอนกอดผมเข้ากับอกเเร่ง
"นอนนะครับผมจะกอดพี่จนกว่าพี่จะตื่นเลย"
"ให้มันเเน่เถอะ"
"ถ้าพี่ตื่นมาผมหลับผมให้พี่หอมเเต่ถ้าผมไม่หลับพี่ต้องให้ผมจูบ^___^"
"ไม่ทราบว่ามันเเตกต่างกันตรงไหน"
"^___^"
"ยิ้มไร"
"หายไวๆๆนะครับผมอยาก"
"o0o ยะ อยาก อะไร" ผมถาม
"อยาก......โอ๊ยยยพักผ่อนๆๆๆเดียวผมอด"
"บอกมานะ อยากอะไร อดอะไร"
"รีบๆๆสิจะได้รู้" ร่างสูงยิ้มอย่างเจ้าเลห์
"พี่เเบค พี่ตื่น กินข้าวครับ" ผมเรียกร่างเล็กที่นอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่มหนาใบหนาโชกเหงื่อหน้าเเดง ส่งสัยผมคงหนักไปหน่อยทำให้ร่างเล็กต้องมานอนป่วยไม่สบายอย่างเนี้ย
"อืม" ร่างเล็กค่อยๆๆยันตัวขึ้นจากที่นอน
"กินข้าวครับ ผมทำเองเลยน๊าา" ผมยื่นข้าวต้มกุ้งที่ตั้งตาตื่นตังเเต่เช้ามาทำให้ เเต่ร่างเล็กไม่ได้มองถ้วยข้าวต้มเเม้เเต่น้อยสายตาคู่สวยเอาเเต่จ้องมือผมที่เต็มไปด้วยพลาสเตอร์เพราะได้รับอุบัติเหตุจากการทำอาหารครั้งเเรก ผมไม่เคยทำอะไรให้ใครเเบบนี้มาก็ก็มีพี่เเบคคนเดียวนี้เเหละที่ผมอยากจะทำให้เเละเพียงเเค่คนเดียว
"ทำเองหรอ" ร่างเล็ํกยื่นมือมาจำเเผลผมอย่างเบามือ
"พี่ทานข้าวเถอะเดียวผมป้อนนะ" ผมนั่งลงข้างๆๆๆร่างบาง ผมตักข้าวต้มร่างเล็กรับกินอย่างว่าง่าย
#เเบค
ในห้องมีเพียงความเงียบผมรับข้าวต้มที่ชานยอลป้อนอยางว่าง่าย ผมไม่คิดว่าเด็กเกรียนๆๆอย่างมันจะทำเพื่อผมขนาดนี้ทำอาหารทั้งๆๆที่ไม่เคยทำให้ใครเเถมยังได้เเผลมาเต็มมือเพียงเพราะทำข้าวต้มถ้วยเดียวมาให้ผม นี่ผมกำลังจะใจอ่อนกับไอ้เด็กบ้านี่ใช่ไม่
"อะยา" ชานยอลยืนยาเเก้ปวดเม็ดโตมาให้ผมสองเม็ด ผมมองยาเม็ดโตอย่างหวั่นๆๆๆเพราะผมเป็นคนที่กินยายากมาตั่งเเต่เด็กแล้ว
"ไม่เอามันขม"
"ยาก็ขมทั่งนั้นเเหละครับพี่เเบค"
"ก็ไม่กิน"
"พี่ไม่กินใช่ไม"
"อืม"
"ได้งันผมกินเอง" ชานยอลกรอกยาเข้าในปากตามด้วยน้ำอึกใหญ่ก่อนจะประกบเข้ากับปากผมอย่างร็วดเร็วร่างสู่งให้ตอนที่ผมเผลอถ่ายยาเเละน้ำที่อยู่ในปากตนมายังผม
"อึก" ผมกลืนสิ่งที่ร่างสู่งสงมาเเต่ร่างสูงที่ถ่ายยาให้ผมเเล้วกับไม่ยอมถอนริมฝีปากออกส่งลิ้นหนาเข้ามาควาญหาความหวานในโพรงปากผม เราสองคนจูบกันอยู่นานจนผมรู้สึกถึงมือที่่ค่อยๆๆเลื้อยเข้าไปในเสื่อ
"อือ อย่า" ผมทวง
"......." ร่างสูงมองผมนิ่งเเล้วซุกหนาเข้าไปไซร้คอผมต่อ
"กูไม่สบายอยู่นะ" ผมดันหัวชานยอลออก
"ก็ได้ครับเเต่ถ้าหายผมไม่หยุดเเค่นี้เเน่" ฟอดดดดดด ร่างสูงหอมเเก้มผมฟอดใหญ่จัดเเจงให้ผมนอนลงส่วนตัวเอกก็ข้ามมาอีกฝั่งลุ้มตัวลงนอนกอดผมเข้ากับอกเเร่ง
"นอนนะครับผมจะกอดพี่จนกว่าพี่จะตื่นเลย"
"ให้มันเเน่เถอะ"
"ถ้าพี่ตื่นมาผมหลับผมให้พี่หอมเเต่ถ้าผมไม่หลับพี่ต้องให้ผมจูบ^___^"
"ไม่ทราบว่ามันเเตกต่างกันตรงไหน"
"^___^"
"ยิ้มไร"
"หายไวๆๆนะครับผมอยาก"
"o0o ยะ อยาก อะไร" ผมถาม
"อยาก......โอ๊ยยยพักผ่อนๆๆๆเดียวผมอด"
"บอกมานะ อยากอะไร อดอะไร"
"รีบๆๆสิจะได้รู้" ร่างสูงยิ้มอย่างเจ้าเลห์
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
