ค่ายรักของทหารเรือ

     เช้าวันใหม่กับอากาศที่สดใสท่ามกลางต้นไม้หลากหลายมีชายหนุ่มหน้าตาดีกำลังวิ่งไปตามทางที่ชาวบ้าใช้สำหรับสัญจร  ชายหนุ่มกำลังออกกำลังกายเพลิอดเพลินไปกับบรรดาต้นไม้น้อยใหญ่พลันสายตาของเขาก้อหันไปพบกับสาวน้อยหน้าหวานนางฟ้าของเขากำลังวิ่งตรงมาที่เขา

"สวัสดีคะคุณผู้หมวด"

"สวัสดีคะคุณ..."

"เรย์คะ"

"ไม่คิดว่าคุณจะมาวิ่งออกกำลังกายแบบนี้นะคับ"

"ปกติก้อไม่หรอกคะแต่ที่นี้อากาศดีนะคะเรย์ก้อเลยออกมาวิ่งเอาแรงสักหน่อยคะ"

"ที่นี่อากาศดีมากคับ"

"ใช่เลยคะ  ทำให้เรย์ลืมมลพิษที่กรุงเทพเลยนะคะ  "

"ใช่คับทำให้ผมคิดถึงบ้างเกิดผมเลย"

"หมวดเป็นคนที่ไหนคะนี่"

"เออเด็กนครนายกนะคับ  แล้วเรย์ละคนที่ไหน"

"เกินที่กาญคะแต่ไปโตที่กรุงเทพ  หมวดเคยไปไหมกาญนะคะ"

"ผมก้อมีเพื่อนอยู่กาญเมือนกันไอ้ก้อนนะคับ"

"เออหมอก้อง  คุณผู้หมวดคือเรย์มีอะไรจะถามหน่อยคะ"

"ถามว่าอะไรละคับหมอก้องเขามีแฟนยังคะ  "

"ยังหรอกคับ  ทำไมหรอคับ"

"ไม่มีไรหรอกคะงั้นเรย์ขอตัวก่อนนะคะถึงที่พักแล้ว"

"คับ แล้วเจอกันนะคับ"  พูดได้เพียงเท่านี้ทำไมหัวใจของเขาต้องเต้นแรงขนาดนี้เพราะเธออยู่ไกล้หรือเป็นเพราะเธอถามถึงเพื่อนรักอย่างก้อนหนอทำไมใจของเขาต้องเป็นแบบนี้ด้วยให้เขาเจอกับศัตรูเป็นสิบดีกว่าต้องมาเจอกับเธอคนเดียว ขอร้องละเวลาเจอกันเธออย่ายิ้มให้กันเลย ผมไม่อยากมีความหวังในเมือเธอเอ่ยปากถามเองว่าก้องมีแฟนหรือยังแสดงว่าเธอเองคงมีใจให้กับก้องมากกว่าผมอย่างแน่นอน

"  อ้าวเรย์เป็นไงมาไงถึงได้วิ่งแถวนี้"  

"อ้าวพี่เวียร์พอดีเรย์ไปเแป็นไส้ศึกให้พี่ดาวมา"

"ไอ้ดาวมันให้เรย์ไปถามไรมาหรอ"

"ให้ถามว่าพี่หมอก้องมีแฟนยังอะพี่ดาวแกชอบนี่เมื่อคืนพูดทั้งคืนแถมตองเช้ายังให้เรย์ไปถามหมวดโรจน์อีก"

"555ไอ่ดาวมันเอาอีกแล้ว  เออเรย์พี่ว่าจะถามเราตั้งแต่เมื่อวานละ"

"ถามว่าไรหรอพี่เวียร์"

"เราคุ้นๆหน้าหมก้องอะไรนี้ปะวะ พี่โคตรคุ้นเลยเหมือนเคยเห็นที่ไหน"

"เรย์ก้อว่างั้นแหละ คุ้นมากเหมือนเคยเจอแบบอยู่ไกล้ละอบอุ่นเหมือนมีอะไรบางอย่างผูกกันอยู่อะพี่เวียร์"

"เออพี่ว่าเรย์รีบไปทำกับข้าวให้คนอื่นๆกินเถอะเดียวไอ่แบกะไอ่หมากตื้นมาจะโว๊ยวายถ้ากับข้าวไม่เสร๊"

"จ้าพี่เวียร์ไปละ"

     "เฮ้ยไอ้โรจน์ทางนี้ไปวิ่งไม่รอกันเลยนะมึง"

"คัยจะไปรู้ว่ามึงจะไปด้วยเห็นเมื่อคืนเมาไม่รู้เรื่องเลย"

"เออวะคัยจะไปรู้ว่าสาโทหวานๆจะทำให้เมาเร็วอย่างนี้วะ  แล้วแกเป็นไรหน้ามุ่ยเชียว"

"เปล่าวะเออมีคนเขาสนใจแกอะ"

"คัยวะ  "

"น้องเรย์อะ"

"อ๋อน้องที่เป็นประธานค่ายใช่ไหมวะ"

"เอออคนนั้นละ

"เฮ้ยจริงใช่ไหมวะ  ไอ่โรจน์ฉันมีอะไรจะบอกแกว๊ะ  ฉันรู้สึกแปลกๆกับน้องคนนี้วะมันแบบบอกไม่ถูกอะ"

"มึงชอบน้องเขาหรอวะก้อง แล้วมึงลืมน้ำได้แล้วหรอ"

"ไม่รู้วะกูบอกไม่ถูกมันแบบเป็นหว่งแต่ไม่ได้หึงนะกูงงกับตัวกูอยู่นี้นะมึง ส่วนผู้หญิงคนนั้นฉันเองก้อบอกแกไม่ถูกเหมือนกัน"

"เอออฉันว่าแกไปทำความเข้าใจกับตัวมึงก่อนนะไอ้ก้อง"

"เออเดียวข้าจะไปถามใจข้าดูก่อนแล้วข้าจะบอกแกคนแรกเลย  แต่ตอนนี่ไม่ไหวละข้าศึกบุกแล้ว"

"เออรีบไปเลย อย่ามาทำธุเรศเท่วนี้"   ทำไมนะหัวใจของเขาต้องสั่นอีกแล้วเมือได้ยินคำพูดแบบนี่จากเพื่อนที่เขารัก เฮ้ยสงสัยเขาต้องทำใจจริงแล้วละ

  หลังจากอาหารเช้าแสนอร่อยได้ผ่านพ้นไปทุกคนในนั้นก้อได้เริ่มลงมือปฎับัติจริงตามที่ได้แบ่งและวางแผนมาทั้งนักศึกษาและนักเรียนนายเรือเองก้อต่างขมักขเม่นกับหน้าที่ที่ตนเองได้รับมอบหมาย

"เฮ้ยไอ้หมากมึงก้อขุดดีๆดิวะขุดแบบนั้นมันจะลึกไหม"

"ไอ่แบบมึงพูดแม่งไม่ดูเลยดินแม่แข็งฉิบหาย"

"มึงก้อขุดดีๆสิ มึงระวังเวลาเอาเสาลงไปอาคารจะไม่แข็ง"

"มาคับเดี๋ยวพวกเราขุดช่วยขุดคับ"

"ขอบคุณคับคุณนักเรียนทหารเรือ"

"ไม่ต้องเรียกซะเต็มยศขนาดนั้นหรอกคับผมตุ้ยคับ  นี่ไอ่แกงส้ม ส่วนนี้ไอ้บอยคับ"

"เออยินดีที่ได้รู้จักคับผมแบรี่คับส่วนนี่"

"ไม่ต้องกูจะแนะนำตัวกูเอง  ผมหมากคับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคับคุณแบรี่คุณหมาก  คุณแบรี่นี้เป็นลูกครึ่งหรอคับ"

"ถูกต้องไอ้นี่ลูกครึ่งญี่ปุ่นคับคุณบอย"

"ไม่ต้องเรียกคุณก้อได้คับเรียกชื้อเลยดีกว่าคับ"

"คับๆขอบคุณนะคับมาๆคับมาใช้เเรงงานกันดีกว่าคับมาๆคับสาวๆจะได้รู้ว่าหนุ่มไทยแข็งแรง"

"คับๆ

  อีกด้านหนึ่งของหมู่บ้านเรย์กับเพื่อนๆกำลังตั้งใจเล่านิทานให้เด็กๆในหมู่บ้านฟัง

"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีกระต่ายกับเต๋าเป็นเพื่อนกัน  วันหนึ่งกระต่ายอยากจะวิ่งแข่งกับเต๋ากระต่ายก้อเลยไปท้าเต๋าวิ่ง  นี่ๆเต๋าแกมาวิ่งแข่งกับฉันไหม  ก้อได้เต๋าคัยแพ้ต้องเลี้ยงแฟรฟายกับKFCนะโว๊ย

"พี่เรย์คับแฟนฟายกะKFCคือไรคับ"

"เออคือมันทอดกับไก่ทอดนะคับ  รู้จักป่าว"

"เออคับเล่าต่อเลยคับพี่"

 "เต๋ากับกระต่ายก้อวิ่งแข่งกันที่นี้พอไปถึงเซ่าเว่นกระต่ายก้อเลยหิวน้ำเลยแวะไปซื้อสเลิฟปี้กับลองเปา" 

"เซเว่นคืออะไรคับ"

"เซเว่นก้อคือ...

"คือร้านขายของนะคับ  มีขายทุกอย่างเลยนะ"

"เออเหมือนกับร้านยายแมวใช่ไหมคับ"

"ใช่คับทีนี้กระต่ายมั่วแต่หลงอยู่กับของก้อเลยไปช้ากว่าเต๋าคับจบแล้วนะคับนี้ก็เที่ยงแล้วน้องๆไปทานข้าวได้แล้วนะคับเอาเร็วสิเดียวหมดก่อน"

"นี่พี่ก้องมาตั้งแต่ตอนไหนคะนี้"

"มาตั้งแต่คนแพ้เลี้งKFCแล้ว"
"แล้วทำไม่บอกละคะ ปล่อยให้เรย์ปล่อยไก่ตั้งนาน"

"นิทานน้องเรย์น่ารักดีนะคับ"

"พี่เวียร์ชอบเล่าให้ฟังบ่อยๆอะคะ"

"โอ๊ยพี่ก้อคิดว่าเรย์คิดเอง"

"ฮ่าๆๆๆๆเรย์ไม่เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะ"

"ไม่จริงหรอกน้องเรย์เก่งจะตายไป"

"เบยๆ"

"เบยๆนี่คืออะไรหรอ"

"นี่พี่หมอก้องแก่ขนาดไม่รู้จักคำนี้หรอคะ"

"เฮ้ยพี่ไม่ได้แก่ซักหน่อยยังไม่ถึงสามสิบเลย"

"จริงอะหน้าพี่ไปแล้วนะ"

"เฮ้ยจริงหรอนี้"พลางลูปหน้าตัวเอง

"ฮ่าๆๆๆล้อเล่นคะพี่หมอก้อง พี่ออกจะหน้าเด็ก"

"ก้อว่าอยู่นะหน้าพี่ออกจะหน้าเด็กออก"

"หลงตัวเองจังคะพี่หมอก้องนี่   พี่หมอก้องมาดูดอกนี่สิคะสวยจัง"

"ดอกมะขามนี่นะ  สวย"

"สวยสิเหมือนดอกกล้วยไม้เล็กๆเลย"

"เออ  เรย์นี่เหมือนกับคนคนหนึ่งที่พี่รู้จักเลย" 

"นั้นแน่แฟนละซิ"

"ฮาๆๆๆๆๆคนคนนี่พี่ยอมยกให้ทั้งหัวใจเลย"

"แล้วตอนนี้เขาไปอยู่ไหนละคะ"

"ไม่รู้สิ   เฮ้ย"

"เอาเถอะคะสักวันพี่คงได้พบเขาอีกแน่นอน"

"จ้าๆๆ"

"เดียวเรย์ไปทำกับข้าวก่อนนะคะเดี่ยวจะเที่ยงละ"

"จ้าไปเถอะพี่ก้อว่าจะไปดูนักเรียนเหมือนกัน"