hey! boy สวยสุดใจรักกันมั้ยสุดหล่อ

          “ฉันหรอ?? คิดนายคิดว่าฉันเป็นใครล่ะ”ฉันว่าพลางก้มตัวลงมาเท้าคางกับขอบหน้าต่างซึ่งมีเขายืนดิ้นเพราะโดนกาแฟลวกอยู่ข้างในหน้าต่าง  พอเค้าเห็นฉันทำท่าอย่างงั้นเท่านั้นแหละจึงรีบหลับตาทันที
          และท่าทางกริยาซ่อนตาดำของเขานั้นมันทำให้ฉันรู้สึกตัวว่าตอนนี้ฉัน....
          ...ทำนมหก O[]O!!!
          “แฮะๆ ขอโทษที” ฉันหัวเราะแห้งๆ (ยัยนี่ไม่มียางอายค่ะท่านผู้โช้มมมม: ปาร์ ซาติน)           “โอเคก็ได้ถ้านายไม่อยากทายชื่อฉันล่ะก็ฉันจะบอกให้...ฉันคือซัลซ์ไงล่ะ”
          “!!!”ชื่อๆนี่ทำให้เขาสตั้นไปสิบวิ
          “หมายความว่าฉันจะมาอยู่กับนาย ฉนั้นเปิดประตูให้ฉันซะ”ฉันว่าพลางเดินไปที่ประตูใกล้ๆหน้าต่างซึ่งเป็นประตูเชื่อมระหว่างห้องกับระเบียง(ตอนนี้ฉันอยู่นอกระเบียง หมอนั้นอยู่ในห้อง)
          “ใครบอกว่าฉันจะให้เธออยู่ด้วยกันล่ะกลับไปซะ!”เขาเดินไปในอีกห้องนึงก่อนจะออกมาด้วยเสื้อที่เปลี่ยนมาใหม่
          แค่จะเปลี่ยนเสื้อทำไมต้องเปลี่ยนอีกห้องด้วยฟร่ะ -_-
          “พูดเป็นเล่น ฉันจะไปไหนได้ล่ะตอนนี้ฉันยืนอยู่ที่ระเบียงนะ”จะให้ฉันกระโดไปตายรึไงT_T
          “ก็ไปทางที่เธอมาไง”เขาว่าพลางนั่งจิบกาแฟหน้าทีวีจอยักษ์อย่างไม่สนอะไรทั้งนั้น
กาแฟถ้วยเดิมรึป่าวนั้น -_-
          หนอยแน่~~ ~ เรื่องอะไรฉันจะกลับง่ายๆล่ะยะ ฉันทุบหน้าต่างดัง ‘ปั้ง’อยางไปยอมใครแต่การกระทำแบบนี้มันกลับบอกไอเดียบรรเจิดให้ฉันทันใด ใช่แล้ว...หน้าต่างนี่ไม่ใด้ล็อกนี่นา ชิ! ยืนโง่ตั้งนาน ปีนหน้าต่างก็จบเรื่อง คิคิ
          ว่าแล้วฉันจึงเปิดหน้าต่างออกช้าๆ โดยที่หมอนี่ไม่รู้โดยสักนิด ก่อนที่จะหย่อนขาทีละข้างปีนมันเข้ามา..และ..
ตุ๊บบบ!!
          ตายล่ะเสียจังหวะนอนมานอนเกยตื้นอย่างไม่เป็นท่าเลยฉัน แงงงง
          “เธอทำอะไรน่ะ”เขาว่าโดยรีบเอามือมาปิดตาไว้
          กรี๊ดดดดดดดดดดด นมหกอีกแล้ววววววววววว!!!
          “ติ้งหน่องงง”เสียงกริ่งจากประตูห้องดังเข้ามาทำให้ช่วยลดบรยากาศแห่งความอายของฉันไปบ้าง(แกอายเป็นด้วยเหรอ - o- ; :ปาร์ ซาติน)ฉันอาศัยจังหวะที่เทมส์(นึกชื่อได้แล้วว)หันไปมองยังประตูรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว (ไม่อยากนอนเกยตื้นนาน!)
          “อ่อ! กระเป๋าสัมภาระของฉันเองแหละ สงสัยเด็กคงเอามาให้แล้ว”ฉันว่าพลางทำท่าจะเดินไปยังประตู แต่เทมส์กับพูดขัดไว้ก่อน
          “ไม่ต้องเดี๋ยวฉันไปเอามาให้เอง”
          กรี๊ดดดดด จะหิ้วกระเป๋ามาให้ฉันหรอออ สุภาพบุรุษษษษษ......
          “ฉันแค่ไม่อยากให้ใครรู้ว่ามีผู้หญิงในห้องฉันเท่านั้นเอง อย่าเขาใจผิดล่ะ”
          .....ซะทีไหน
          ว่าแล้วเทมส์จึงเดินไปรับกระเป๋าสีชมพูยัก์ไหญ่ของฉันมาจากเด็กบริการก่อนจะให้ฉันยกเข้าไปในห้องเอง นอกจากไม่มีความสุภาพบุรุษแล้วยังไม่มีน้ำใจด้วยนะชิ! ฉันอาบนงอาบน้ำใส่เสื้อนอนให้เรียบร้อยก่อนที่จะเข้าไปในห้องนอนอีกห้องหนึ่งซึ่งมีอีตาเทมส์นอน(หลับไปแล้ว)แผ่รังสีเต็มที่นอนด้วยความงก
          แล้วตรูจะนอนยังงายยยยย
ฉันเดินมาข้างๆเตียงก่อนจะให้สองมือดันร่างของเทมส์ให้ขยับไป แต่ไม่เลยหมอนี่มันฮิปโปในร่างกระต่ายชัดๆ! ไม่ขยับเลยสักนิด! เปลี่ยนท่าใหม่ดีกว่า ว่าแล้วฉันจึงนำสองมือมาคร่อมเทสม์ไว้ก่อนจะพยายามยกตัวหมอนี่ขึ้น
                โอยยย แม่ฮิปโปต่างหากกกก
                ว่าแล้วฉันจึงรองเปลี่ยนกลวิธีใหม่โดยการเอามือมาประสานกันไว้ใต้ร่างของเทมส์ ก่อนจะลองยกขึ้นอีกที อ๊ากกกกก ทำไมมันช่างยากอย่างเน้! ใช่สิ! ออกแรงแต่แขนมันจะช่วยอะไรได้ มันต้องทั้งขาทั้งแขนสิว่ะ! ฉันจึงเอาขามาคร่อมหมอนี่ไว้ส่วนแขนก็ยังประสานไว้เหมือนเดิม แต่มันช่วยได้มากเลยล่ะพอฉันออกแรงปึ๊บ ร่างอีตาเทส์ก็ตื่นขึ้นมาปั๊ป TOT
                …
                ….
                เงียบ
          เงียบเกินไป เราสองคนได้แต่มองตากันอยู่อย่างงั้น
          “ธ...เธอ...ทำอะไรน่ะO_O”เทมส์ทำตาโตก่อนจะรีบหาผ้าห่มมาคุลมตัว “ไอ้ไวฟ์ส่งเธอมาทำม่ดีไม่ร้ายฉันเรอะ!”
          ‘ซัลซ์นักฆ่าล่าเวอร์จิ้น’ คำๆนี้ผุดขึ้นมาในโสดประสาทฉันทันที ฉันเหมือนคนแบบนั้นขนาดนั้นเลยหรอออ?? *_* ^
          “ป่าวสักหน่อย...ฉันแค่จะนอนด้วยเท่านั้นเอง”
          “ใครอนุญาตกันล่ะ โซฟานู้น”
          “โอเค ก็ได้ฉันจะไม่ต่อรองกับนาย”
          “งั้นก็รีบไปออกไปจากตัวฉันซะ”เทสม์ว่ารู้สึกเหมือนตอนนี้เขาหน้าแดงไปหมดเลย
          เดี๋ยวๆฉันไม่ใช่เรอะที่ต้องเขินน่ะ!!
          “นายก็ลุกขึ้นก่อนสิ”ไม่ได้กวนนะ หมอนี่นอนทับมือฉันอยู่นี่นาลืมไปเลยสินะว่าตอนนี้เราอยู่ในท่าเรทสุดดดๆอยูอ่ะ อ๊ายยยยยย >/////<
         ว่าแล้วเทมส์ดันตัวเองขึ้นมาเพื่อให้มือฉันที่ถูกทับอยู่เป็นอิสระ แต่การที่หมอนี่ลุกขึ้นมาแบบนี้ก็ไม่ดีสักเท่าไหร่นะ เพราะหน้าของเราสองคนกับมาจ๊ะเอ๋กันเต็มๆจนจมูกแทบจะชนกับเลย เลยดูเหมือนว่าฉันนั้น...
          ….กำลังคร่อมเทมส์อยู่
          ...เรากำลังอยู่บนเตียงนอน
          ...และกำลังจูบกัน
          กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! ทำไมฉันมาเล่นเรื่องนี้ถึงได้เปลืองตัวแบบนี้นะ ยัยไรเตอร์แกตายยยยย
__________________________________________________________ 
          ปาร์ ซาติน :ฮ้าดดดดดดด ชิ้ววววว!! แล้วเจอกันตอนที่สามนะค่ะ ><