hey! boy สวยสุดใจรักกันมั้ยสุดหล่อ

          “นะๆนายช่วยฉันหน่อยนะ น้าาา TOT” ‘ไวฟ์’แทบจะกราบแทบเท้าเพื่อนเมื่อเขาถูกปฏิเสธการขอความช่วยเหลือจาก’เทมส์’เพื่อนแสนรักของเขา
ทั้งที่รู้ว่าคำตอบคงจะเป็นคำเดิมๆ...
          “ไม่!”
          ...ก็เถอะ-_-
          น้ำเสียงเย็นชาของเพื่อนแสนรักก็ยังคงตอบคำเดิมไม่เปลี่ยน เขาเอาแต่สนใจกาแฟของเขาอยู่หน้าโทรทัศน์อย่างกับว่าไม่เคยเห็นมาก่อน จนไวฟ์เริ่มสนสัยว่า ‘มึงเป็นเพื่อนกูจริงรึป่าวเนี่ยย-O-; ทำอย่างกับคนไม่เคยอยู่บ้านตัวเองงั้นแหละ เพื่อนมาหาที่คอนโดแสนหรูทั้งที่ รับแขกบ้างสิเว้ย!!’
          “แต่มันสำคัญมากเลยนะถ้าฉันไม่พึ่งนายแล้วฉันจะพึ่งใครล่ะ ‘ซัลซ์’ เค้าไม่มีที่อยู่จริงๆ” อ้อนแล้วอ้อนอีก
          “ซัลซ์ คือใคร?” หลังจากที่โดนเพื่อนเซ้าซี้มานานเทมส์จรึงละสายตาจากทีวีจอยักษ์ชายตามาถามดูบ้าง
          “ผู้หญิงอ่ะ :J”
          “อย่างงี้ยิ่ง‘ไม่’เข้าไปใหญ่ลย”
          “TTOTT”
          ก็ไม่แปลกที่เทมส์จะปฏิเสธอยู่แล้ว เพื่อนอย่างไอ้เทมส์นี่อยู่อย่างสงบ เงียบขรึม เย็นชา และขี้รำคาญจะตาย ขอให้ยัยซัลซ์ญาติของไวฟ์มาอาศัยกับมันด้วยก็คงไม่แปลกที่จะถูกปฏิเสธคำขอ แถมเป็นผู้หญิงด้วย ...
          ...หมอนี่ไม่ชอบผู้หญิงนี่นา! (เอิ่ม.แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชอบชายนะ- -)
          ตอนแรกไวฟ์คิดว่าเทมส์คงรู้สึกว่าชีวิตของผู้หญิงนี่ยุ่งยากเรื่องมาก เอาใจอยากน่าเบื่อ เลยตีตัวห่างอะไรเทือกๆนี้ แต่ที่จริงแล้วไม่เลยหมอนี่ไม่ได้ไม่ชอบ แค่ ’ทำตัวไม่ถูก’เท่านั้นเองเมื่ออยู่กับผู้หญิง และอย่างที่ว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนในโรงเรียนเข้าใกล้เค้าเกินเมตรเลยด้วยซ้ำ เพราะแค่หมอนี่ไล่ด้วยคำอันแสนเย็นชาสาวๆในโรงเรียนก็แทบจะคลานหนีกันหมดแล้วล่ะ(ถึงหล่อนอยากจะเผชิญกับฤาษี ยั่วยวนระยะประชิดให้ฤาษีตบะแตกก็เหอะ สุดท้ายก็แห้วทุกที) ขนาดคุณครูยังต้องเดินห่างจากเทมส์เป็นสิบเก้าเลย =o=
          อ๊ะจริงสิ!
          “ถ้าอย่างงั้นเราได้เห็นดีกันแน่...”ไวฟ์คิดอะไรบางอย่างออกจึงลุกขึ้นสู้ “...ตอน ป.หก!!”
          “อย่านะเว้ยยย!!”และบางทีเทมส์นี่ก็จะลืมตัวตะบะแตกตอนพูดถึงเรื่องนี้นี่แหละ ความลับสุดยอดของเขาไงละ แบล็กเมลล์ได้ตัลหลอดดดดด!! ซะใจจริงโว้ยยยย
          “ฮ่าๆๆ”ไวฟ์หัวเราะกับกริยาท่าทางของเทมส์ที่ลุกขึ้นชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง ซึ่งบ่งบอกได้ว่าเขาชนะเพื่อนที่แสนเย็นชาได้แล้ว เพียงแค่เขาพูด‘ป.หก’แค่นี้เทมส์ก็จะยอมเขาทุกอย่าง “เอาน้า...เธอไม่แย่งแกดูทีวีจอยักษ์ใหญ่เท่าไมค์แกหรอก (ใครไม่รู้ว่ามันคืออะไร เปิดเพลงนี้ค่ะ-> DOOM DADA) เอาเป็นว่าโอเคนะ”
แต่ถึงจะโอหรือไม่โอเทมส์ก็ไม่มีสิทธิ์เลือกแล้วล่ะ ก็เล่นเอาความลับสุดยอดของเขาซะอย่างงี้
          “โอเคได้เลย แต่ฉันไม่รับประกันความพอใจนะ”
          “ได้! ’ซัลซ์’ของฉันอยู่ง่ายกินง่าย รับรองมาอยู่กับแกไม่กี่วัน พอเธอจากแกไปแล้วแกจะรู้สึก...”
          “ดีใจหรอ?”
          “คิดถึงซิเว้ยย! ซัลซ์เป็นสาวสวยพอที่หัวใจนายจะกระชุ่มกระชวยได้น่ะ”
          “do you wana die??”(แกอยากตายหรอ)แต่รู้สึกว่าการเอาสาวมาให้คนอย่างเทมส์มันไม่ดีสักเท่าไหร่ เพียงแค่เอ่ยเรื่องแบบนี้นิดหน่อยเทมส์ก็ถึงกับมองตาขวางใส่ไวฟ์ทันที
          “มิบังอาจคร้าบTOT งั้นไปล่ะ”
          ฟลิ้ววววววววววว!!
          ยังไม่ทันนับถึงสามไวฟ์ก็หายตัวไปจากห้องของเทมส์ทันที เพราะรู้ๆกันอยู่ว่าถ้าเทมส์ถามอย่างงี้ละก็ ตายยยยย!!
 
          ให้ตายสิ!!
          ทำไมถึงเสียทีให้ไอ้เพื่อนบ้านั่นได้กันนะ!! ให้คนอื่นมาขออาศัยอยู่กับผมนะหรอ ใครๆก็รู้ว่าผมเป็นยังไง ใครๆ ผมก็เคยอยากสุงสิงด้วย ผมชอบอยู่อย่างสันโดษ ยกเว้นกะไอ้ไวฟ์เพื่อนเกาะกินผมคนนึงนะแหละที่ผมยอมสุงสิงด้วย แล้วนีอ่ะไร มันจะเอาใครมาอยู่กับผม??
          ผู้หญิงเรอะ!!!
          ไม่
          มี!
          ทาง!!
          แต่ผมก็ไม่มีทางแย้งมันได้ ก็เจือกเอาความลับของผมมาแบล็กเมลล์กันซะอย่างงี้ เป็นไงล่ะทีนี้ผมแห้วซะไม่เป็นท่าเลย ฮึ! สงสัยต้องเสียสละห้องน้ำให้ยัยซันไลอะไรนั้นนอนซะแล้วล่ะ-_-‘
          (เอิ่ม...คุณเทมส์ค่ะ คนค่ะไม่ใช่แมงสาปที่จะนอนในห้องน้ำ)
          ว่าแต่ว่า ยัยซัลซ์อะไรที่ว่านี่จะมาที่นี่ตอนไหนกันล่ะ เผลอโผล่มานี่ตีสามผมถีบตกตึกไม่รู้ด้วยนะ-_-; สงสัยวันอื่นถึงจะมามั้ง พูดแล้วก็สงสัย ไม่มีตังค์จ่ายค่าบ้านเรอะถึงมาแย่งที่อยู่กันแบบนี้ เห้อะ! ช่างๆมันเถอะตอนนี้มีความสุขกับทีวียักษ์เราดีกว่า ว่าแล้วผมจึงหันมาสนนั่งจิบกาแฟของผมต่อก่อนจะเดินไปชมวิวทิวทัศน์สวยๆอยู่แถวๆหน้าต่าง
          “จ๊ะเอ๋!!”
          “เห้ยยย!”
          พรึ่บ!
อ๊ากกกกกกกกก!!
          “โอ๊ย ร้อนๆๆๆๆ”
          “อ๊ะขอโทษที ทักทายโหดไปหน่อยนะ เสื้อนายเป็นไรมั้ย^^”
          “ยัยบ้า เธอเป็นใคร!!”ผมถามอย่างอารมณ์เดือดคุมไม่อยู่เมื่อจู่ๆก็มีแม่สาวสวยจากไหนไม่รู้เอาหน้าแนบกระจกหน้าต่างจากระเบียงข้างนอกอย่างกะผีตุ๊กแกติดหนึบโผล่ออกมามาจ๊ะเอ๋กับผมอย่างจัง ทำให้ผมตกใจสุดขีดจนกาแฟในแก้วของผมหกใส่เสื้ออย่างไม่เป็นท่า
          ยัยนี่คือใครกันเนี่ย??