รักนาย เจ้าชายในสายฝน
7.0
เขียนโดย krismew
วันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.15 น.
5 ตอน
0 วิจารณ์
8,763 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 มกราคม พ.ศ. 2557 19.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) ตอนที่ 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเวลา 23.00 น.
"ครืด....ครืด"
"ครืด.......ครืด"
"ใครโทรมากวนเวลานอนฉันเนี้ย" เซฮุนบ่นหัวเสีย ถึงแม้เขาจะบ่นอะไรก็แล้วแต่เขาก็ยังบ่นแบบเงียบๆเพราะเกรงว่าคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างๆจะตื่น
-มินซอก-
นี่มันเบอร์ มินซอก นี่หน่า เซฮุนคิดในใจ ก่อนจะค่อยๆลุกไปริมระเบียง
"ฮัลโล...ว่าไงครับที่รัก"
(นาย..อยู่ไหน ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่กลับ) ปลายสายบ่นขึ้น
"อ้อ..ฉันติดประชุมอยู่น่ะ" เซฮุนบอก
(เหรอ...นายประชุมนานกว่าปกติเยอะเลยนะ) ปลายสายพูดเหมือนจะจับผิด
"ก็ใช่นะสิวันนี้ประชุมเรื่องใหญ่ของบริษัท"
(หึ...เรื่องใหญ่มากเลยสินะ) ปลายสายพูดประชด
"ครับ...ไม่เอาน่า อย่าง้อนนะครับผมจะรีบกลับไปหาคุณเลยนะที่รัก" เซฮุนอ้อน
(เชอะ...เห็นว่านายรักฉันหรอกนะ ไม่งั้นฉันง้อนนายจริงๆแน่)
"ฮ่าๆ น่ารักจริงที่รักของผม"
(ให้เร็วนะ ฉันไม่ชอบรอเวลา)
"ครับ รักคุณนะ"
(รู้แล้ว-///-)
เซฮุนวางสายโทรศัพท์แล้วเดินเข้ามาในห้องเพื่อเตรียมเสื้อผ้าแต่งตัวกลับไปหา มินซอก
เพราะว่าเขาเป็น แฟนตัวจริง ของโอ เซฮุน
"นี่...เด็กน้อยฉันกลับก่อนนะ" เซฮุนเดินเข้ามาลูบผมอย่างบางเบาของคนตัวเล็ก
"เซ....ฮุน...อืม....อย่า...ทิ้ง..ผม..นะ" เสียงคนตัวเล็กละเมอ
"หึๆ...ช่างใสซื่อ จริงๆเลย" เซฮุนยิ้ม
"ผม...รัก...งับ...เซฮุน....ที่สุด....อือ...เลย" คนตัวเล็กยังนอนละเมออย่างต่อเนื่อง
"ฉันก็รักนายนะ...ลู่หาน"
......
...
..
...
..
เซฮุนออกจากห้องของลู่หานโดยทิ้งโน๊ตเเผ่นเล็กๆเขียนอะไรบ้างอย่างไว้บนนั้น เขารู้เสมอว่าสิ่งที่เขาทำมาโดยตลอดมันเป็นการทำร้ายจิตใจของทั้งสองฝ่ายแต่จะให้เขาทำยังได้ล่ะ อีกคนก็รักมาก อีกคนก็แสนดี ทำไม ทำไม เหตุการณ์แบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเรา
"ครืด.....ครืด"
-มินซอก-
"ฮัลโล ว่าไงครับที่รัก"
(ถึงไหนแล้วครับ) ปลายสายเสียงหวานต่างจากเมื่อกี้
"ใกล้ถึงคอนโด ของเรา แล้วล่ะ"
(ฮิๆ ฉันดีใจจังที่นายใกล้ถึงแล้ว)
"ผมก็ดีใจที่จะได้กลับไปหาคุณนะ"
(งั้นก็ดี..เพราะฉันเตรียมสิ่งที่มันพิเศษสำหรับเราสองคนไว้นะ)
"จริงรึเปล่า" เซฮุนถาม
(จริงสิ)
"งั้น..แค่นี้นะ ผมขอหาที่จอดรถก่อน"
(อือ)
มินซอก ผมขอโทษนะที่ผมต้องทำให้คุณเป็นได้แค่ ตัวสำรอง ในใจผม ผมรักคุณมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว จะให้ผมทำยังไง ผมต้องทำยังไง ใครก็ได้ช่วยบอก โอ เซฮุน คนนี้ทีว่าต้องทำยังไง โถ่เว้ย!!! ต้องทำยังไง บอกที บอกผมสักที!!!!!!
...
....
...
...
#ฮู่......จบไปอีกหนึ่งตอนสำหรับ ตัวสำรอง ถ้าอยากรู้ว่าสาเหตุที่มินซอกไม่บอกเรื่องที่เขาไปเจอมาด้วยตาตัวเองกับเซฮุน จะเป็นเพราะเหตุผมอะไรที่ทำให้โอ เซฮุนเครียดขนาดนี้ แล้วเขาจะเป็นอย่างไร ไหนจะลู่หาน มินซอกอีกโอ๊ยปวดหัวแทนเซฮุน
อ่ะฮิๆไปก่อนนะครัช เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาอัพต่อ ถ้าว่างนะ จุ๊บบบบบ
"ครืด....ครืด"
"ครืด.......ครืด"
"ใครโทรมากวนเวลานอนฉันเนี้ย" เซฮุนบ่นหัวเสีย ถึงแม้เขาจะบ่นอะไรก็แล้วแต่เขาก็ยังบ่นแบบเงียบๆเพราะเกรงว่าคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างๆจะตื่น
-มินซอก-
นี่มันเบอร์ มินซอก นี่หน่า เซฮุนคิดในใจ ก่อนจะค่อยๆลุกไปริมระเบียง
"ฮัลโล...ว่าไงครับที่รัก"
(นาย..อยู่ไหน ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่กลับ) ปลายสายบ่นขึ้น
"อ้อ..ฉันติดประชุมอยู่น่ะ" เซฮุนบอก
(เหรอ...นายประชุมนานกว่าปกติเยอะเลยนะ) ปลายสายพูดเหมือนจะจับผิด
"ก็ใช่นะสิวันนี้ประชุมเรื่องใหญ่ของบริษัท"
(หึ...เรื่องใหญ่มากเลยสินะ) ปลายสายพูดประชด
"ครับ...ไม่เอาน่า อย่าง้อนนะครับผมจะรีบกลับไปหาคุณเลยนะที่รัก" เซฮุนอ้อน
(เชอะ...เห็นว่านายรักฉันหรอกนะ ไม่งั้นฉันง้อนนายจริงๆแน่)
"ฮ่าๆ น่ารักจริงที่รักของผม"
(ให้เร็วนะ ฉันไม่ชอบรอเวลา)
"ครับ รักคุณนะ"
(รู้แล้ว-///-)
เซฮุนวางสายโทรศัพท์แล้วเดินเข้ามาในห้องเพื่อเตรียมเสื้อผ้าแต่งตัวกลับไปหา มินซอก
เพราะว่าเขาเป็น แฟนตัวจริง ของโอ เซฮุน
"นี่...เด็กน้อยฉันกลับก่อนนะ" เซฮุนเดินเข้ามาลูบผมอย่างบางเบาของคนตัวเล็ก
"เซ....ฮุน...อืม....อย่า...ทิ้ง..ผม..นะ" เสียงคนตัวเล็กละเมอ
"หึๆ...ช่างใสซื่อ จริงๆเลย" เซฮุนยิ้ม
"ผม...รัก...งับ...เซฮุน....ที่สุด....อือ...เลย" คนตัวเล็กยังนอนละเมออย่างต่อเนื่อง
"ฉันก็รักนายนะ...ลู่หาน"
......
...
..
...
..
เซฮุนออกจากห้องของลู่หานโดยทิ้งโน๊ตเเผ่นเล็กๆเขียนอะไรบ้างอย่างไว้บนนั้น เขารู้เสมอว่าสิ่งที่เขาทำมาโดยตลอดมันเป็นการทำร้ายจิตใจของทั้งสองฝ่ายแต่จะให้เขาทำยังได้ล่ะ อีกคนก็รักมาก อีกคนก็แสนดี ทำไม ทำไม เหตุการณ์แบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเรา
"ครืด.....ครืด"
-มินซอก-
"ฮัลโล ว่าไงครับที่รัก"
(ถึงไหนแล้วครับ) ปลายสายเสียงหวานต่างจากเมื่อกี้
"ใกล้ถึงคอนโด ของเรา แล้วล่ะ"
(ฮิๆ ฉันดีใจจังที่นายใกล้ถึงแล้ว)
"ผมก็ดีใจที่จะได้กลับไปหาคุณนะ"
(งั้นก็ดี..เพราะฉันเตรียมสิ่งที่มันพิเศษสำหรับเราสองคนไว้นะ)
"จริงรึเปล่า" เซฮุนถาม
(จริงสิ)
"งั้น..แค่นี้นะ ผมขอหาที่จอดรถก่อน"
(อือ)
มินซอก ผมขอโทษนะที่ผมต้องทำให้คุณเป็นได้แค่ ตัวสำรอง ในใจผม ผมรักคุณมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว จะให้ผมทำยังไง ผมต้องทำยังไง ใครก็ได้ช่วยบอก โอ เซฮุน คนนี้ทีว่าต้องทำยังไง โถ่เว้ย!!! ต้องทำยังไง บอกที บอกผมสักที!!!!!!
...
....
...
...
#ฮู่......จบไปอีกหนึ่งตอนสำหรับ ตัวสำรอง ถ้าอยากรู้ว่าสาเหตุที่มินซอกไม่บอกเรื่องที่เขาไปเจอมาด้วยตาตัวเองกับเซฮุน จะเป็นเพราะเหตุผมอะไรที่ทำให้โอ เซฮุนเครียดขนาดนี้ แล้วเขาจะเป็นอย่างไร ไหนจะลู่หาน มินซอกอีกโอ๊ยปวดหัวแทนเซฮุน
อ่ะฮิๆไปก่อนนะครัช เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาอัพต่อ ถ้าว่างนะ จุ๊บบบบบ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ