PutDay' โทษที ไอ้นี่เมียผม

เหมือนเมียมากกว่าเพื่อน... [สนุกเกอร์]  

กริ๊งงง กริ๊งงง
 
ผมซะลึมซะลือตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกในเช้าวันใหม่ก่อนจะ
เอื้อมมือไปกดปิดเสียงของตัวบอกเวลาก่อนจะก้มลงมามองที่แขนตัว
เองอีกครั้งเพราะรู้สึกเหมือนถูกทับ
 
ชิบหายแล้ว...กูมานอนกอดมันได้ไงวะ
 
ผมใช้มืออีกข้างช้อนหัวมันขึ้นช้าๆเนื่องจากกลัวมันจะตื่นแล้ววางลง
บนหมอนอย่างเบามือลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับความรู้สึกปวด
หัวหน่วงๆ พอจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินมาปลุกไอ้เคนอีก
รอบ
“เห้ย ตื่นๆไปอาบน้ำได้แล้วไป”  ผมเขย่าตัวมันเบาๆ
“อืมมม”  มันครางเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นนั่งขยี้ตาตัวเองเบาๆอีกสอง
สามทีแล้วลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผมก็เก็บที่นอนเสร็จก็
เดินไปนั่งดูข่าวรอมัน ตอนนี้เพิ่งจะหกโมงครึ่ง
“มึงๆ ปกติไปกินข้าวเช้าที่ไหนวะ” ไอ้เคนเดินออกมาในสภาพชุด
นักเรียนเรียบร้อยพร้อมกับเช็ดหัวเปียกๆของมันไปด้วย
“กูไปกินที่โรงเรียนแต่บางครั้งก็ไม่ได้กินว่ะ” ผมตอบมันไปตามตรง
“งั้นรอกูแปป”  มันว่าแล้วเดินเข้าไปในครัวซักพักผมก็ได้กลิ่นหอมๆ
เรียกเสียงท้องร้องได้อย่างดี  ผมเดินเข้าไปในครัวเห็นมันกำลังตัก
เบคอนใส่จานที่มีไส้กรอกกับไข่ดาวอยู่ บนโต๊ะมีขนมปังหกเจ็ดแผ่น
กับแยมและเนยอยู่อีกพอมันหันมาก็พูดกับผมแล้วยิ้มจนตาหยี
“เสร็จพอดีเอ้ากินดิ วันนี้กูทำแค่เบรคฟัสเดี๋ยววันไหนกูตื่นเช้าๆจะทำ
กับข้าวอร่อยๆให้กิน” ผมนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะมองหน้ามัน
“ทำอาหารเป็นด้วยหรอมึงกูพึ่งจะรู้” มันพยักหน้าแล้วนั่งลงตรงข้าม
ผม
“พอดีตอนที่อยู่กรุงเทพกูชอบทำกินเองน่ะ” มันตอบบมาอย่างไม่
สนใจแล้วหยิบขนมปังขึ้นมาทาแยมวางลงบนจานตัวเองแล้วก็ถามผม
ต่อ
“มึงกินแยมหรือเนย” ปกติผมก็กินได้หมดแต่วันนี้กินเนยดีกว่าแฮะ
“เนย” ผมตอบนิ่งๆจิ้มไข่ดาวส่งเข้าปาก ก่อนจะมองแผ่นขนมปังที่ยื่น
มาตรงหน้า “อะไร” ผมถามมัน ไอ้เคนเพียงแค่แค่นยิ้มออกมาอย่างกวนๆแต่มัน
กลับมองน่าเอ็นดูซะมากกว่า
“เมื่อคืนมึงแดกเหล้าเยอะและกูก็มั่นใจว่าวันนี้ตอนนี้มึงต้องปวดหัว
แน่ๆ เพราะงั้นก็ต้องกินเยอะๆแล้วไปซื้อยามากินด้วย”  ผมมองมันนิ่งๆ
แต่ในหัวกลับกำลังคิดเกี่ยวกับคำพูดของมัน
มึงดูแลเพื่อนดีขนาดนี้เลยหรอวะ แมร่งเหมือนเมียมากกว่าเพื่อนอีก                ผมเดินมาส่งไอ้เคนที่ห้องเรียนก่อนจะเดินเลยไปเก็บ
กระเป๋าที่ห้องของผมบ้างแต่ก็ต้องชงักเพราะภาพที่เห็นไอ้ตูน
ยืนโอบไหล่ไอ้โจอยู่ริมหน้าต่าง ไอ้ตูนเองก็เห็นผมพอดี "ไงพึ่งมาหรอมึง" มันถามผมหน้าตายิ้มแย้ม "เออ พวกมึงมานานแล้วหรอวะ" ผมถามกลับบ้างพร้อมกลับ
เหลือบไปมองคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนมัน "ตั้งแต่เจ็มโมงแล้ว" มันว่าก่อนจะเอ่ยต่อ "กูสองคนคบกัน
แล้วนะ" คำที่มันพูดออกมาทำเอาผมหัวขาวโพลนไปชั่วขณะ
ก่อนจะต้องแสร้งยิ้มตอบไปให้พร้อมกับคำอวยพรที่ผมฝืนพูด
ออกไปโดยที่มีอาการเจ็บหน่วงๆที่....หัวใจ "รักกันนานๆนะพวกมึง"  ไอ้โจหน้าแดงแทบจะทันทีที่ผมพูด
จบ กูขอให้ไอ้ตูนดูแลรักมึงนานๆก็แล้วกันนะเพื่อน....
ถึงจะเจ็บแต่เพื่อนผมก็มีความสุข แค่นี้ผมก็ยินดี... "วันนี้ไปกินฟูจิกันมั้ยมึง" ไอ้โจถามผมเป็นคำแรกของเช้านี้ "ไปดิ มีใครไปบ้างวะ" ถ้ามีแค่กูกลับพวกมึงสองคนกูคงไปไม่
ได้.. "ก็เพื่อนๆเรานี่แหละ กูกะจะบอกเรื่องกูกับโจให้ทุกคนรู้"  เอ้อ
นั่นสิเนอะ "งั้นหรอ เออๆกูไปแน่" กูก็คงตอบได้แค่นี้   ผมชวนไอ้เคนไปด้วยดีกว่ามันคงช่วยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นได้
บ้างแล้วมันก็จะได้ไม่ต้องไปหาไรกินข้างนอกตอนกลับห้อง
ด้วย  รู้สึกว่าตั้งแต่เมื่อวาน....ผมเอาแต่จะคิดเรื่องของมัน
แฮะ คงไม่มีไรหรอกก็แค่คนที่ช่วยผมให้สบายใจขึ้นได้ล่ะนะ....... ติ๊งต่องง นักเรียนที่มาถึงโรงเรียนแล้วกรุณาลงมาเข้าแถวด้วยค่ะ  "เห้ยมึงลงไปเข้าแถวเถอะเดี๋ยวโดนทำโทษอีกเหี้ยยย"  ไอ้
ตูนว่าครับก่อนจะดึงมือไอ้โจไป  ผมเดินตามมันไปเงียบๆแล้ว
มองมันสองคนที่กำลังเดินคู่กันไปพร้อมกับรอยยิ้มและแก้ม
แดงๆของโจอี้   หึ ผมนี่คงจะไม่มีวันสมหวังจริงๆนั่น
แหละ.... To be continued....  
มาต่อแล้วจ้าา  ขอโทษนะค้าาาาที่มาต่อช้ามากก พอดีว่าคอมไรท์มันพังเลยต้องเอาไปซ่อมหลายวันกว่าจะได้คืนแต่ตอนนี้ได้คืนแล้วจะชดใช้ให้โดยการเข้ามาอัพบ่อยๆเลยนะค้าา  เมนท์ให้ไรท์ด้วยน้าาา