PutDay' โทษที ไอ้นี่เมียผม

กริ๊งงง กริ๊งงง

ผมซะลึมซะลือตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกในเช้าวันใหม่ก่อนจะ

เอื้อมมือไปกดปิดเสียงของตัวบอกเวลาก่อนจะก้มลงมามองที่แขนตัว

เองอีกครั้งเพราะรู้สึกเหมือนถูกทับ

ชิบหายแล้ว...กูมานอนกอดมันได้ไงวะ

ผมใช้มืออีกข้างช้อนหัวมันขึ้นช้าๆเนื่องจากกลัวมันจะตื่นแล้ววางลง

บนหมอนอย่างเบามือลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับความรู้สึกปวด

หัวหน่วงๆ พอจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินมาปลุกไอ้เคนอีก

รอบ

“เห้ย ตื่นๆไปอาบน้ำได้แล้วไป”  ผมเขย่าตัวมันเบาๆ

“อืมมม”  มันครางเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นนั่งขยี้ตาตัวเองเบาๆอีกสอง

สามทีแล้วลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผมก็เก็บที่นอนเสร็จก็

เดินไปนั่งดูข่าวรอมัน ตอนนี้เพิ่งจะหกโมงครึ่ง

“มึงๆ ปกติไปกินข้าวเช้าที่ไหนวะ” ไอ้เคนเดินออกมาในสภาพชุด

นักเรียนเรียบร้อยพร้อมกับเช็ดหัวเปียกๆของมันไปด้วย

“กูไปกินที่โรงเรียนแต่บางครั้งก็ไม่ได้กินว่ะ” ผมตอบมันไปตามตรง

“งั้นรอกูแปป”  มันว่าแล้วเดินเข้าไปในครัวซักพักผมก็ได้กลิ่นหอมๆ

เรียกเสียงท้องร้องได้อย่างดี  ผมเดินเข้าไปในครัวเห็นมันกำลังตัก

เบคอนใส่จานที่มีไส้กรอกกับไข่ดาวอยู่ บนโต๊ะมีขนมปังหกเจ็ดแผ่น

กับแยมและเนยอยู่อีกพอมันหันมาก็พูดกับผมแล้วยิ้มจนตาหยี

“เสร็จพอดีเอ้ากินดิ วันนี้กูทำแค่เบรคฟัสเดี๋ยววันไหนกูตื่นเช้าๆจะทำ

กับข้าวอร่อยๆให้กิน” ผมนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะมองหน้ามัน

“ทำอาหารเป็นด้วยหรอมึงกูพึ่งจะรู้” มันพยักหน้าแล้วนั่งลงตรงข้าม

ผม

“พอดีตอนที่อยู่กรุงเทพกูชอบทำกินเองน่ะ” มันตอบบมาอย่างไม่

สนใจแล้วหยิบขนมปังขึ้นมาทาแยมวางลงบนจานตัวเองแล้วก็ถามผม

ต่อ

“มึงกินแยมหรือเนย” ปกติผมก็กินได้หมดแต่วันนี้กินเนยดีกว่าแฮะ

“เนย” ผมตอบนิ่งๆจิ้มไข่ดาวส่งเข้าปาก ก่อนจะมองแผ่นขนมปังที่ยื่น

มาตรงหน้า



“อะไร” ผมถามมัน ไอ้เคนเพียงแค่แค่นยิ้มออกมาอย่างกวนๆแต่มัน

กลับมองน่าเอ็นดูซะมากกว่า

“เมื่อคืนมึงแดกเหล้าเยอะและกูก็มั่นใจว่าวันนี้ตอนนี้มึงต้องปวดหัว

แน่ๆ เพราะงั้นก็ต้องกินเยอะๆแล้วไปซื้อยามากินด้วย”  ผมมองมันนิ่งๆ

แต่ในหัวกลับกำลังคิดเกี่ยวกับคำพูดของมัน

มึงดูแลเพื่อนดีขนาดนี้เลยหรอวะ แมร่งเหมือนเมียมากกว่าเพื่อนอีก



               ผมเดินมาส่งไอ้เคนที่ห้องเรียนก่อนจะเดินเลยไปเก็บ

กระเป๋าที่ห้องของผมบ้างแต่ก็ต้องชงักเพราะภาพที่เห็นไอ้ตูน

ยืนโอบไหล่ไอ้โจอยู่ริมหน้าต่าง ไอ้ตูนเองก็เห็นผมพอดี


"ไงพึ่งมาหรอมึง" มันถามผมหน้าตายิ้มแย้ม


"เออ พวกมึงมานานแล้วหรอวะ" ผมถามกลับบ้างพร้อมกลับ

เหลือบไปมองคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนมัน


"ตั้งแต่เจ็มโมงแล้ว" มันว่าก่อนจะเอ่ยต่อ "กูสองคนคบกัน

แล้วนะ" คำที่มันพูดออกมาทำเอาผมหัวขาวโพลนไปชั่วขณะ

ก่อนจะต้องแสร้งยิ้มตอบไปให้พร้อมกับคำอวยพรที่ผมฝืนพูด

ออกไปโดยที่มีอาการเจ็บหน่วงๆที่....หัวใจ


"รักกันนานๆนะพวกมึง"  ไอ้โจหน้าแดงแทบจะทันทีที่ผมพูด

จบ กูขอให้ไอ้ตูนดูแลรักมึงนานๆก็แล้วกันนะเพื่อน....

ถึงจะเจ็บแต่เพื่อนผมก็มีความสุข แค่นี้ผมก็ยินดี...


"วันนี้ไปกินฟูจิกันมั้ยมึง" ไอ้โจถามผมเป็นคำแรกของเช้านี้


"ไปดิ มีใครไปบ้างวะ" ถ้ามีแค่กูกลับพวกมึงสองคนกูคงไปไม่

ได้..


"ก็เพื่อนๆเรานี่แหละ กูกะจะบอกเรื่องกูกับโจให้ทุกคนรู้"  เอ้อ

นั่นสิเนอะ


"งั้นหรอ เออๆกูไปแน่" กูก็คงตอบได้แค่นี้


  ผมชวนไอ้เคนไปด้วยดีกว่ามันคงช่วยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นได้

บ้างแล้วมันก็จะได้ไม่ต้องไปหาไรกินข้างนอกตอนกลับห้อง

ด้วย  รู้สึกว่าตั้งแต่เมื่อวาน....ผมเอาแต่จะคิดเรื่องของมัน

แฮะ

คงไม่มีไรหรอกก็แค่คนที่ช่วยผมให้สบายใจขึ้นได้ล่ะนะ.......


ติ๊งต่องง นักเรียนที่มาถึงโรงเรียนแล้วกรุณาลงมาเข้าแถวด้วยค่ะ 


"เห้ยมึงลงไปเข้าแถวเถอะเดี๋ยวโดนทำโทษอีกเหี้ยยย"  ไอ้

ตูนว่าครับก่อนจะดึงมือไอ้โจไป  ผมเดินตามมันไปเงียบๆแล้ว

มองมันสองคนที่กำลังเดินคู่กันไปพร้อมกับรอยยิ้มและแก้ม

แดงๆของโจอี้   หึ ผมนี่คงจะไม่มีวันสมหวังจริงๆนั่น

แหละ....


To be continued....
 

มาต่อแล้วจ้าา  ขอโทษนะค้าาาาที่มาต่อช้ามากก พอดีว่าคอมไรท์มันพังเลยต้องเอาไปซ่อมหลายวันกว่าจะได้คืนแต่ตอนนี้ได้คืนแล้วจะชดใช้ให้โดยการเข้ามาอัพบ่อยๆเลยนะค้าา  เมนท์ให้ไรท์ด้วยน้าาา