PutDay' โทษที ไอ้นี่เมียผม

[สนุกเกอร์]

ผมที่ขึ้นมาห้องไอ้ตูนก่อนไอ้เคนโดยที่มันบอกว่าเดี๋ยวมันจะ

ตามขึ้นมาเองเพราะมันถามเบอร์ห้องซึ่งผมก็บอกมันไปแล้ว

ผมที่ขึ้นมาก่อนเปิดห้องเข้ามาโดยใช้คีย์การ์ดเดินตรงมานั่งที่

โซฟาหรูก่อนจะได้ยินเสียงเพื่อนรักทั้งสองคนดังออกมาจาก

ห้องนอน ซึ่งเสียงนั้นทำให้ผมตัวแข็งทื่อและเพียงไม่นานไอ้

ตูนก็เดินออกมาแต่พอมันเห็นผมที่นั่งอยู่ก่อนหน้ามันก็ถามผม

เสียงขาดๆ

“มะ...มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมที่ตั้งสติได้เพราะเสียงทักของ

มันก็ตอบขึ้นเสียงเรียบ

“ก็มาทันที่จะได้ยิน” มันหน้าเหวอไปนิดก่อนจะบอกว่าขอ

เวลาแป๊ปแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องที่ซึ่งคงมีอีกคนที่

ผม..ชอบมานาน นอนอยู่.....

“เอ่อไอ้โจออกมาไม่ได้นะ มึงเอ่อ...มีอะไรป่าว” ไอ้ตูนเดิน

ออกมาถามผมหน้าเคร่งกว่าปกติ มันคงกลัวว่าผมจะรับไม่ได้

“มึงคบกันหรอวะ?” ผมไม่ตอบคำถามของมันแล้วยังสวนถาม

ออกไปโดยที่มันได้แต่อึ้งก่อนจะตอบออกมา

“เฮ้ย!!! ป่าว” ป่าว? “ป่าว?แต่มึงทำอย่างว่าเนี่ยนะ?” มันนิ่ง

ผมก็นิ่ง รอแค่คำตอบที่จะออกจากปากมัน

“กูไม่รู้.....” ไม่รู้ตอบออกมาแค่นี้? “แล้วมึงกับไอ้โจไม่ได้รัก

กัน?” มันถึงกับอึ้งไปอีกรอบเมื่อเจอคำถามนี้

“กู....ก็ไม่รู้” ไม่รู้อีกแล้ว!?“มึงรับพวกกูได้มั้ยที่เอ่อ....เป็นแบบนี้”

“ไอ้สัสถามบ้าๆ มึงกับไอ้โจเพื่อนกูนะ คบกันมากี่ปีแล้ว? ถ้า

แค่นี้กูรับไม่ได้ก็อย่าเรียกว่าเพื่อนเลยว่ะ ฮ่าๆ” ผมว่าขำๆ แต่

ก็นะในใจผมก็เจ็บลึกๆล่ะที่ไอ้โจมีความสัมพันธ์แบบนี้กับไอ้

หน้าหล่อซึ่งก็เป็นเพื่อนผมที่อยู่ตรงหน้า

“แล้วคนอื่นล่ะจะคิดแบบมึงหรือป่าว?” มันถามหน้าเครียดซึ่ง

ผมก้ตอบได้แทบจะทันที

“คำว่าเพื่อนน่ะมึงก็คงจะเข้าใจ” เท่านั้นล่ะมันก็ยิ้มออกพร้อม

กับเดินมาตบบ่าผมแรงพร้อมกับบอก

“ขอบใจนะเว้ยไอ้เกอร์” เหอๆ ชักจะอยากกลับแล้วแฮะ

“งั้นกูกลับเลยละกันดูแลไอ้โจดีๆล่ะมึง” ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้น

ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วก้าวยาวๆหวังจะออกจาก

ห้องแต่ก็หันกลับมาเอ่ยเสียงเรียบๆ “อ้อ! ลืมเตือนไปอย่าง

รีบตกลงกันเร็วๆล่ะว่ารู้สึกยังไงกันแน่เพราะอาจจะมีคนมาแย่ง

ไอ้โจไปจากมึงก็ได้” และไอ้คนนั้นที่ว่าก็อาจจะเป็นกู…..

     ผมออกมาจากห้องของไอ้ตูนเดินไปกดลิฟก่อนที่ขาทั้ง

สองจะทรุดลงนั่งยองๆกับพื้นราวกับหมดแรงที่จะยืน แต่พอ

ลิฟเปิดออกเขาก้ต้องสะดุ้งน้อยๆกับเสียงเรียกของอีกคน

“เฮ้ย!! เป็นไรวะมานั่งทำไรตรงนี้” ก็ไอ้เคนนั่นแหละ มันพูด

อย่างตกใจก่อนจะรีบสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้พร้อยกับฉุดมือ

ผมให้ลุก

“ไม่เป็นไร....” ผมว่าเสียงหนักก่อนจะตัดสินใจเอ่ยอีกอย่าง

นึงออกไป

“ คืนนี้ไปดื่มกับกูหน่อยมั้ย” ผมถามมันยิ้มๆ

“ดีใจที่มึงชวนกูนะ”

มึงรู้บ้างมั้ยเนี่ยว่ายิ้มของมึงมันดูฝืนขนาดไหน!!!

ขอโทษที่มาต่อช้า(มากกกกก) ช่วงนี้งานยุ่งมากค่ะทั้งรายงานการบ้านแถมยังกิจกรรมเยอะบอกเลยเวลาไม่ค่อยจะมีแต่ก็จะพยายามเข้ามาอัพให้รีดเดอร์ทุกคนที่รอติดตามอ่านอยู่นะคะ

เหอๆสงสารนุ๊กเกอร์จังงง ถ้าไอ้พี่ตูนดูแลน้องโจไม่ดีมีหวังถูงแย่งจริงๆแน่ คู่แข่งยิ่งเยอะๆอยู่ ซึ่งไรท์ก็พร้อมที่จะยกให้แต่โดยดี // ยิ้มชั่วร้าย

ยังไงก็อย่าลืมเมนท์ให้ไรท์ด้วยน้ะจ๊ะ

อยากได้ฉากแบบไหนอารมณ์แบบไหนหรือเชียร์คนไหนลองแย็บๆมาได้ไรท์จะเอาเข้าไปปรับแต่งดูนะคะ มีคำผิดตรงไหนบอกกันได้เดี๋ยวจะแก้ให้ค่ะ

ที่สำคัญไรท์อยากจะบอกชัดๆตัวใหญ่ๆว่า....

รักรีดเดอร์ทุกคนที่ตามอ่านและคอมเมนท์ให้ขอบคุณมากๆค่ะ ยังไงก็อย่าลืมให้กำลังใจไรท์กันด้วยนะคะ // โค้งงามๆ