สายลมเเห่งรัก

                    ทำไมนะ!! ฉันก็ออกจะสวยน่ารักชื่อก็เพราะเเ่ต่ทำไมถึงไ่มีเเฟนซักทีนะ เเต่ว่านะก็มีคนมาชอบฉันอยู่นะ เเ่หน้าเนี่ย ยังกะ ปลาไหลชนสระน้ำเเหนะตามตื้อฉันเกือบเดือน วันๆเอาเต่พูดว่า คุณจีน่าครับๆ โปรดรับรักผมเถอะนะครับฉันละเซ็ง ทำไมไม่มีเทพบุตรสุดหล่อมารักฉันมั้งน้า
                                        
                                        ปึก..โครม!!
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ขอโทษนะครับ"เสียงเเหบห้าวของเขาทำให้ใจฉันเต้นเเรง
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็มั่วเเค่คิดอะไรเพลินๆเลยไม่ทันดุทาง"ฉันพูด
"งั้นผมช่วยก้บของนะครับ"เขาเสนอความคิด
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"ฉันตอบตกลง
"ขอบคุณเละขอโทษอีกครั้งนะคะ"ฉันพูด
"ครับ"
                    ใครกันนะหล่อจังถ้าไม่หล่อเนี่ยฉันกระโดดถีบสามตลบละนะเนี่ย//โอยยย โหด เ๊อ๊ะเหมือนมีคนเดิมตามอ่ะ นั่นมันผู้ชายคนมื่อกี้นี่น่า ตายละหรือว่าโรคจิตนะ ไปดีกว่า
"อุ๊ย"ฉันร้องออกมาเพราะเขาเดินมาจับเเขนฉัน ฟึบฉันสลัดเเล้ววิ่งออกมาอย่างไ่ม่สนใจในคำพูดของเ้ขา    

                    ณ มหาวิทยาลัยออนซ์เซนต์ทิคก์
"เเอซรี่!! เเอซรี่จ๊ะ ทางนี้จ้า" เสียงของเเซนนี่เพื่อนรักของฉันนี่เอง 
"จ๊ะเเซนนี่ ฉันมาเเล้ว ทำไมวันนี้มาเร็วจังจ๊ะ"ฉันถามขึ้นด้วยความสงสัย
"อ๋อพอดีว่าคุณพ่อของเเซนนี่มาส่งน่ะจ๊ะ"เเซนนี่พุดอย่างภูมิใจ
"555 จ้า เเล้วจีน่าล่ะจ๊ะ" ฉันถามขึนอีกครั้ง
"ไม่รุ้สิจ๊ะเเซนนี่ก็เพิ่งมามานะจ๊ะ ลองโทรหาดุซิจ๊ะ"เเซนนี่เเนะนำ
"จ๊ะเเปปนะจ๊ะ"ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาจีน่า                    ขอโทษค่ะเลขหมายที่....ตู้ดๆๆๆ
                    ขอดทษค่ะ...ตู๊ดๆๆๆ
"จีน่าปิดเครื่องน่ะจ๊ะ"ฉันพูดบอกเเซนนี่
"ทำยังไงดีล่ะจ๊ะ"เเซนนี่ขอความคิดเห็น
"งั้นเรารออีก 15 นาทีนะจ๊ะ"ฉันพูด
"เเอซรี่ เเซนนี่จ๊ะ ไปกันเถอะนะเร็วๆๆๆ" จีน่าวิ่งหน้าตื่นมา
"จีน่าเป็นอะไรไปทำไมวิ่งมาหน้าตาซีดเชียว"เเซนนี่พูดขึ้น
"ไปกันก่อนเถอะเดี่ยวจีน่าเ่ล่าให้ฟัง"จีน่าไม่รอฟังเเล้วลากเราสองคนไป

                    
                    ณ  โรงอาหาร
"ว่าไงจีน่าจะบอกเราได้รึัยังว่าเกิดอะไรขึ้นน่ะ"ฉันถามจีน่าด้วยความสงสัย
"ฉันเจอโรคจิตน่ะสิ"จีน่ากระซิบ
"ห้ะ โรคจิตตต !!!" ฉันเเละเเซมมี่รองตะโกนประสานเสียงกันดังมากมีเเต่คนหันมามอง

เสาร์นี้เจอกันจ้าๆๆๆ