I am first 'ฉันจะเป็นที่หนึ่ง ในใจนาย'

ตอนที่ 7
หัวใจ ไม่ให้ความร่วมมือ
"ไอชั่ว ไอ้เลย ไอวิปริต ไอ้ลามก มึงพรากความบริสุทธิ์ไปจากู ไอ้ชั่ว!"ผมนั่งมองไอ้ตัวเล็กที่ทั้งทุบทั้งตีผม แต่ผมก็ไม่เอาความมันหรอกนะ เพราะผมน่ะ ทำผิดจริงๆ
"นี่ ไอ้ไผ่ นี่มึงจะมาทุบก็หาพ่องหรา...ทุบก็ไปความซิงมึงก็ไม่กลับมาหรอก!"ผมพูดไปแต่ว่ามันกลับทำให้ไอ้ตัวเล็กข้างหน้ามผมกระหน่ำใส่ผมกว่าเก่า ผมไม่ใช่เสานะเว้ย
"งั้นเอางี๊ มึงจะต้องมาเป็นทาสกู จนกว่าจะครบปี แล้วกูถึงจะหายโกรธมึง เข้าใจมั้ย?"เจ้าตัวเล็กเอ่ยข้อเสนอให้ผม แล้วก็นั่งนิ่งรอคำตอบ
"อืมม.....ก็ได้ แต่นายก็ต้องหายโกรธฉันก่อนนะ"
15 นาทีผ่านไป
"นายมาทำตรองนี้ดิ๊ ยังไม่สะอาดเลยอะ"เสียงไอ้คนตัวเล็กที่นั่งสั่งนู่สั่งนี่ผมอยู่นั่นแหละ เหนือยนะเว้ย
"ครับนายท่าน"ผมจำใจต้องตอบมันไปงั้นอ่ะ เพราะว่าถ้าไม่ตอบไปงั้นเดี๋ยวมันโกรธผม ผมเข้าใจแล้วล่ะที่มันต้องมานั่งเก็บกวาดนู่นนี่ให้ผมเวลาที่ผมแกล้งมัน...มันเหนื่อยอย่างนี้นี่เอง
"เดี๋ยวๆ ไม่ต้องละ กูหิว ไปหาอะไรมาแดกดิ๊ เร็วๆด้วยนะ"
"ครับนายท่าน"ผมหยิบของไปเก็บแล้วเดินเข้าไปในครัวเตรียมของทำสปาเก็ตตี้เพราะบ้านผมมันมีเครื่องอยู่นิดหน่อย
"ทำอะไรกินอะ?"ตัวเล็กที่เดินเข้ามาหาผมในครัว
"สปาเก็ตตี้ นายท่านไปรอด้านนอกเถอะ เดี๋ยวผมทำให้........แล้วนายท่านจะใส่อะไรครับระหว่าง แฮมกับหมุ!...."ระหว่างที่ผมหันไปถามจมูกผมก็ดันไปโดนกับมูกมันจนปากเราเกือบแตะกันแล้ว
"นะ...นาย เอาหน้านายออกไปหน่อยได้ใหม คือ...."
"ขอโทษครับ นายท่าน"
"ทำไมต้องเรียกฉันแบบนั้นด้วยล่ะ มันห่างเหินไปนะ"มันบอกครับ แต่ผมก็แค่อยากให้มันสมจริงหน่อย จะได้เหมือนกับคุณพ่อบ้านกับคุณหนูจอมเอาแต่ใจไง
"ขอโทษนะ ทุกเรื่องที่ฉันทำกับนาไป ฉันก็คงแค่....."
"ฉันผิดเองแหละ มันเป็นเพราะพวกนั้นที่เอายาแบบนั้นมาป้ายใส่ฉัน นายไม่ต้องเป็นแล้วก็ได้นะ ฉันไม่โกรธนายแล้วล่ะ....."
"ไม่หรอก ทีนายยังทนฉันได้มาตั้งนาน ดูซิผิวนายเสียหมดแล้ว นั่งตากแดดเป็นวันๆ แถมยังเป็นคนรับใช้ให้ฉันอีก ขอโทษนะ"ผมพูดไปด้วยความรู้สึกแบบั้นจริงๆ
"ฉันทำไปเพราะรู้สึกผิด เพระาว่าฉันทำผิด ถ้าวันนั้นฉันไปหารินที่บ้าน รินคง......"
แหมะ...
น้ำตาหยดแรกที่ไหลลงมาตรงมืงของผม และแน่นอน มันต้องมีอีกหลายหยดต่อมา
"ฮึกๆ...ฉัน...ฮึก..ขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรอย่าร้องนะ ฉันไม่ได้โกรธนายแล้วล่ะ"ผมพูดพร้อมดึงคนตรงหน้าเข้ามากอดปลอบพร้อมลูบหัวไปพลาง
ผมเลยนึกย้อนไปยังวันที่ผมเจอมันครั้งแรก ผมนึกว่ามันเป็นผู้หญิงเลยนะ
11 ปีที่แล้ว
น่ารัก
บอกได้คำเดียวว่าน่ารัก
คนอะไร น่ารักมากขนาดนี้
ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ.........
ผมลงมางานเลี้ยง เพียงแค่ผมเห็นหน้ามันไม่ถึงนาที่ แต่ผมกลับอยากได้มนมาครอบครอง ผิวขาวอมชมพูน่าถนุถนอม รอมฝีปากสีหวาน แล้วยังสีผมน้ำตาลหม่นอมทองนั่นอีก อะไรมันจะสวยได้ปานนั้น 
ผมยอมรับนะว่า ถ้าตอนนี้ผมจะเป็นเกย์ แต่มันสวยมากจริงๆ สวยจนผมไม่อากให้ใครแตะต้องตัวคนๆนี้ แม้กระทั่งแค่ปลายเล็บ 
ผมว่า ผมเจอคนที่ผมตามหาแล้วล่ะ
ปัจจุบัน...
"นะ..นาย.....ไม่โกรธฉันแล้วหรอ แล้วรินล่ะ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก เรารู้ว่ารินต้องให้อภัยนายแน่"ผมพูดจบก็ก้มลงประทับริมฝีปากลงบนปากสีชมพูอ่อนนั่น
"อื้อ...."
ผมผละปากออกอย่างเสียดาย แต่ก็ไม่อยากให้มันเกลียดผมไปมากกว่านี้อีกแล้ว ผมก็เลยหันหน้ากลับไปทำอาหารต่อ
"นาย.....คือว่าฉัน..."
___________________-----------------------------_________________
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีว่าเก็บงานนะค่ะ เลยไม่ได้มาอัฟเลย เอาไปอ่านก่อนนะคะ เดี๋ยวมาอัฟใหม่