I am first 'ฉันจะเป็นที่หนึ่ง ในใจนาย'

-

เขียนโดย ปากกาสีคราม

วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

  12 ตอน
  7 วิจารณ์
  16.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2557 20.07 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 9

เปลี่ยน 2

โกรธงั้นหรอ.........

ความรู้สึกนั้น...มันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่...

ตัวเราเอง....ก็ยังไม่รู้เลย

"ไม่โกรธหรอก......หรือเพราะความรู้สึกอย่างอื่นน่ะ มันอาจจะเกิดขึ้นแทนความรู้สึกนั้นไปแล้วมั้ง"

"อะไรหรอ"เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาถามผมในขณะที่เส้นยังคาปาก 

"กินไปซะไป เห็นแล้วสงสารเหมือนหมากินแล้วเงยหน้ามาหาเจ้าของ"

"ไอ้บ้า!"มันพูดแล้วเอื้มมือมาตีผมแต่ดันแขนสั้นหรือโต๊ะอาหารผมมันกว้างเกินไปก็ไม่แน่ใจอะนะ

"โทษๆ กินไปไป๊ อิ่มหรือเปล่าเนี่ย ทำมานิดเดียวเอง"

"อิ่มๆ ไม่ต้องเอามาแล้วนะ เดี๋ยวอ้วน"เจ้าตัวเล็กข้างหน้าผมบอกก่อนจะสวาปามเอ้ย!กินอาหารจนหมดภายในเวลาไม่ถึง 5 นาทีเลยซะด้วยซ้ำ

"นี่กินหรือว่าสูบเข้าไปเนี่ย ฉันยังกินไม่หมดเลย"

"ก็นายเดินไปในครัวเดินกลับมามานั่งมองหน้าฉันอย่างเดียวไม่ได้กินอะไรเลย แล้วนายจะกินหมดได้ไงฮะ อย่าพูดมาก หรือนายใส่อะไรลงไปให้ฉันกิน นายถึงไม่กินมัน!"

"ใส่.....ใส่เส้นใส่เครื่องปรุงไง"ผมกวนมันไปแต่มันก็สวนนะ แรงซะด้วย

"กวนตีนหาพ่_งมึงหรือไง"

"อุ้ย แรงว่ะ ไม่กวนและ เอาจานวางไว้นี่แหละ เดี๋ยวเก็บไปล้างเอง"

"อืมมม กินให้หมดนะ เดี๋ยวถ้ากินไม่อิ่มแล้วจะหิวขึ้นมาอีก แล้วพอหิวมันจะปวดท้อง"

น่ารักจัง......

ไอ้เจมึงเป็นไรวะเนี่ย

"เป็นไร.."เจ้าตัวเล็กถามแต่ผมส่ายหน้าแล้วก้มลงกิน

หรือว่า....ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาแทน.....

มันจะเป็นความรัก......

"เจ......ถ้าฉันถามนายเรื่องนึงจะได้ใหม?" เจ้าตัวเล็กกลับมานั่งหน้าผมอีกครั้ง

"ได้สิ แต่ฉันไม่สัญญานะว่าจะตอบทุกเรื่อง"

"อืมม...........ทำไมนายถึงมีอะไรกับฉันหรอ?"

พรวด!.....

ผมแทบจะสำลักเส้นสปาเก็ตตี้ตัวเองตาย คำถามที่ผมกลัวที่สุดมันได้เกิดขึ้นแล้ว.....ซึ่งคำตอบของมันคือ....

"ไม่รู้"

พรึบ!

"ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ ว่านายจะตอบแบบนี้.......เอาล่ะ.......ฉันจะกลับเมืองไทยในอีกไม่กี่วันแล้วเพราะว่าฉันเรียนจบตั้งนานแล้ว พ่อกับแม่ของฉันคงห่วงแย่แล้ว ส่วนนายถ้าจะอยู่ที่นี่ ก็.....ขอให้โชค...อ๊ะ..."ผมรีบจู่โจมริมฝีปากบางทันที ถ้าเกิดปล่อยให้พูดมากกว่านี้ ผมเองที่จะเป็นฝ่ายเสียใจและอาจจะฆ่าตัวตายได้เมื่อขาดมัน เฮ้อ!.......นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย

"ขอโทษนะ....แต่ฉันไม่อยากให้นายกลับบ้านเลย อยู่กับฉันก่อนนะ....ขอร้อง ถ้าเกิดนายยังสงสารคนเลวๆอย่างฉัน อยู่กับฉันก่อนนะ"

"แล้วจะให้ฉันอยู่ในฐานะอะไร เรียนก็เรียนจบแล้ว งานก็ไม่ได้ทำ ไม่มีอะไรที่ฉันจำเป็นจะต้องอยู่"

"อยู่ในฐานะภรรยาของผมไงครับคุณใบไผ่!"

"อะไรนะ.....! ฉันจะอยู่ในฐานะภรรยานายไดอย่างไง ฉันน่ะยังไม่ได้ตกลงอะไรกับนายเลยนะ!"

"งั้นก็ กระผมขอให้คุณนั้นนเป็นภรรยาของผมได้ใหมครับ!!"

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา