KAKEKINSO เด็กซ่าบ้าเกรียน

"(เราจะต้อง แต่งงานกันนะ )"เสียงหญิงสาวอายุน้อยพูดขึ้นมาในฝันขอผม

"(อื้ม... สัญญาเลย )"ผมตอบรับพร้อมกับยิ้มให้เธอคนนั้นอย่างดีใจ

"...... โอ ~นี่ ~ จาง "อยู่ดีๆก็มีภาพน้องสาวตัวเองโผล่มาในฝัน 

".... อะไรกัน... เช้าแล้วเหรอ "ผมค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมกับเห็นภาพที่ยิ่งกว่าฝัน

"เห้ย!! .... น่ะ...น่ะนี่เธอ"ผมตกใจสุดๆเพราะภาพที่ผมเห็นมันคือน้องสาวที่แสนสนของผมกำลังง้างเท้าขึ้นเตรียมตอกส้นเท้าใส่ท้องผม

"ดะ...เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน!!! ~"ผมรีบตระโกรนเพื่อให้เธอหยุด แต่มันกลับ...

"หึบ!!.....ย๊ากก!! ส้นเท้า พิฆาตรเกรียน!! " หลังสิ้งเสียงส้นเท้าของน้องสาวผมก็พุ่งลงมาด้วยความเร็ว 3×10 ยกกำลัง8 M/S

"อ๊อกก!!!..... " ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากจุกจนพูดไม่ออกและก็นอนรับชะตากรรมต่อไป

"โมกิเนะ ~ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายนะลูก " เสียงคุณแม่ดังข้นมาจากชั้นล่าง สำหรับผมมันคือเสียงจากพระเจ้าครับเพราะเสียงนั้น จึงทำให้ผมรอดตายไปได้อีกวัน

"ไปแล้วค่า~ "นอกสาวผมรีบทำตามที่คุณแม่บอกอย่างไว

 "เฮ้อ~... รอดแล้วเรา "ผมรู้สึกโล่งโปร่งสบายในทันทีและไม่รอช้าที่จะรีบไปโรงเรียน...

"อรุณสวัสดิ์... ฮ้าว~ "มีเสียงบอก อรุณสวัสดิ์เต็มไปหมด แต่ดูง่วงๆกันทั้งนั้น

"คนที่เดินเข้าโรงเรียนเกลือบทั้งหมดรู้สึกจะอดหลับอดนอนจริงๆ "ผมพูดกับตัวเองเมื่อเห็นสภาพของคนพวกนี้

"เอาเถ๊อะ ที่นี่คือโรงเรียนใหม่ซินะ " ผมพูดปลอบใจตัวเอง แล้วเริ่มมองไปรอบๆโรงเรียนจากหน้าประตูทางเข้า

"จะมีอะไรสนุกๆให้ทำมั่งมั้ยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ" ผมพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง และก็หัวเราะกับตัวเองในใจ แต่เหมือน...

"อะไรของเจ้านั่น บ้าเปล่าเอ็ง ไปเช็คสมองมั่งนะ "ผมโดนไอ้พวกหน้าตาท่าทางกวนส้นด่ามาเป็นชุด  

"อะไรกัน....พวกเอ็ง... อยากโดนเล่นใชมั้ย " ผมหันมาแสยะยิ้มให้ไอ้พวกนักเรียนกุ๋ยนั่นซึ่งพอมองดูพวกมันดีๆแล้วมีกันประมาณ10คนได้   

"เห้ยไรวะ.... พูดงี้อยากเจ็บตัวรึไง" มีคนตอบผมกลับมาด้วยหน้าตาหาเรื่อง รู้สึกมันจะเป็นหัวโจก 

"อะไรเหรอ ~ =w= "ผมหันไปมองแล้วยิ้มให้มัน แล้วก็จัดการสั่งสอนมันแบบผู้ดีโดยการกระทืบมันเป็นชุด แบบที่รีไวล์กระทืบเอเลน  

"อ๊ออก!! แอ๊กกก!! อึกก!! อั๊ก!! " มันพยายามพูดอะไรซักอย่าง หรือไม่ผมก็คิดไปเอง

"หืม!!!??.... "เนื่องจกผมฟังภาษาถิ่นนี้ไม่ออก ผมจึงกระทืบมันอย่าไม่ปราณี เหมือนไททั่นสัตว์กระทืบไททั่น  

"........ " มันนอนนิ่งท่ามกลางกลองเลือดที่ไม่มากนัก และพวกของมันก็หนีหายไปตั้งแต่ที่เจอ ท่ารีไวล์แล้วด้วยซ้ำ 

 "หะ!!! 0.0 " ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วเสยผมอย่างเท่ห์ให้สาวๆกรี๊ดแต่พอมองตรงไปผมก็ได้พบเธอ เธอคนนั้น ถึงผมจะแถบจำเธอไม่ได้ก็เถอะ แต่ผมคิดว่าไม่ผิดแน่นอน ต้องใช่เธอคนนี้แน่ๆ เธอที่เป็นเพื่อนผมในสมัยอดีต และก็ยังเป็นคู่ชีวิตของผมในปัจจุบัน

 "......" หญิงสาวผมเหลืองคนนั้นมองตรงมายังผมแล้วยิ้มให้บางๆ ก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไป  

"............... " ผมทำได้แค่ อึ้งกริมกี่ ไอคิวดีมีสร้างสรรค์ เท่านั้น และก็....

  " รอผมด้วย ที่รักกกก!!!... "ผมตระโกนออกไปไม่อายฟ้าอายดิน หรือใครน่าไหนทั้งนั้น พร้อมกับกระโดดไปกอดเธอคนนั้น  

"โอ๊ยยยย!!! ....." ผมโดนกระเป๋าขอฝเธอซัดปลิวก่อนจะถึงตัวเธอ

"หึหึหึ.... สบายมากนา ขึ้นนี้แล้ว ยังไงซะ วันพระก็มีทุกเดือน(?) วะ ฮ่าๆ ~ "ในขณะที่ลอยอยุ่เหนือพื้น ผมก็ได้พูดและหัวเราะกับตัวเอง และก็ยังปล่อยมุขแป็คก่อนเรื่องนี้จะถูกตัดจบ.... ....   จบ... เดี๋ยว..!!   
ยังไงซะ ก็ต้องนำเธอคนนั้นกลับมาให้จงได้ ๕๕๕+ "" ผมรีบชิ่งหาบทพูดก่อนจะถูกตัดบท&ตัดจบ..


               จบ (จริงละ)     ขอโทษนะครับที่สั้นไปหน่อย มันเป็นประสบการณ์การเขียนครั้งแรก และคนเขียนดันเขียนในโทรศัพท์ ลำบากสุดๆ เขียนผิดพลาดตรงไหนก็ขอประทานโทษด้วยนะครับแต่อย่างไรก็ตามขอความเห็นใจ ช่วยๆกันหน่อยนะครับ เพราะมนจะช่วยให้คนเขียนมีไฟขึ้น1000เท่าเลยทีเดียว