Rad Tail ศึกล้างเผ่าพันธ์

      ที่นี่คือ อาณาจักรแห่งความอุดมสมบูรณ์ Arie
  

เขตเมืองราคอน




" เอาล่ะ!! วันนี้ก็ต้องพยายาม  " เด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินครามท่าทางดีใจและพร้อมที่จะลุยงาน ตระโกนสิ่งที่ติดออกมา

 
" เดี๋ยวๆ เราไม่ได้มาเล่นกันนะ จริงจังหน่อยยามะ " ชายอีกคนที่มีผมสีเหลือง ใส่ชุดและหมวกสีแดงที่อยู่ข้างๆเขาได้พูดขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงเอือมๆ พร้อมกับกุมหัวแล้วส่ายหัว
 
"อะไรกันๆ แค่นิดหน่อยเองครับอาจารย์วี ไม่เห็นเป็นไรเลย ปลุกใจน่ะปลุกใจ ฮ่าๆๆ "เด็กหนุ่มที่ชื่อยามะได้พูดกวนประสาทชายคนนั้น
 
"เฮ้อ~ ชั้นไปทำงานดีกว่า " ชายผมเหลือที่ชื่อวียอมแพ้ถึงความรั้นของเด็กหนุ่มจึงยอมแพ้ในการต่อปากต่อคำแล้วเดินไปทำภาระกิจที่พึ่งได้มา
 
"ฮ่าๆๆๆๆ ชั้นชนะแล้ว วันนี้จะเที่ยวทั่วไทยไปที่ที่ไม่เคยไปเลย คอยดูซี่ ฮ่าๆๆๆ " เด็กหนุ่มผมสีครามที่ชื่อยามะรู้สึกดีใจแล้วเริ่มวางแผนหาสถานที่ที่จะไปสังสรรค์
 
" โอ๊ย!!! " มีเสียงเหมือนคนกำลังถูกทำร้ายมาจากทางทิศเบื้องหน้าของยามะ
 " !!! ..... " เขาไม่รอช้า เมื่อได้ยินเสียงนั้น เขารีบวิ่งไปที่นั่นทันที 
"แฮ่กๆ แฮ่กๆ " เขาได่ยืนอยู่น่ะที่เกิดเหตุพร้อมกับความเหนื่อยล้าที่ได้รับจากภาระกิจจึงทำให้เขาเหงื่อออกอย่างง่ายดาย 
 
"นี่ลุง!!.... " หลังจากพูดเสร็จเขาก็วิ่งเข้าไปช่วยคุณลุงที่โดนทำร้ายที่อยู่เบื้องหน้าทันที แต่ทันใดนั้น....
 
หึบ!!... ผัวะ!!" มีมือปริศนาพุ่งตรงอัดเด็กหนุ่มผมสีครามจนกระเด็น
 ห่ะ!...อั๊ก!!... "ยามะหันไปทางมืออปริศนาแต่เขาไม่ทันจะได้พูดอะไรเขาก็โดนอัดกระเด็นจนร่างถไลไปกับพื้น
 
" ยังไม่ตายอีกนะ อึดเป็นบ้าเลยเอ็ง " เจ้าของมือปริศนาเขาได้ปรากฏร่างต่อหน้ายามะ แล้วค่อยๆเดินเข้ามาหา พร้อมกับถือดาบคาตานะยาว1ม.
 
กะ...แกเป็น ...แกเป็นใครกัน " ยามะที่หมดสถาพเพียงหมัดเดียวได้ยิงคำถามใส่ชายที่อยู่เบื้องหน้าตน
 
"คนที่กำลังจะตายน่ะ ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก " เมื่อพูดจบเขาก็ยกดาบคาตานะขึ้นพร้อมง้าางมือเตรียมที่จะฟันยามะ "ตายซะ !!! " เขาลงดาบหวังฟันกลางลำตัวยามะ แต่ทันใดนั้น
 
"พรึบ!!... " อาจารย์วีหรือชายที่แพ้ในการต่อปากตาอคำกับเขา ก็พุ่งเข้ามาช่วยไว้อย่างฉิวเฉียด้วยวิชา โดดมิติ
 
!!!..." ชายคนนั้นถึงกับอึ้งไปซักพัก ไม่ใช่เพราะท่าโดดมิติแต่อย่างใด แต่เขาอึ้งเพราะได้เห็นหน้าวีอีกครั้งใช่แล้วเขาคือโซป หัวหน้าของกองกำลังอาณาจักร Spell blur 
 
"ไม่เจอกันนานนะ โซป " วีหันไปหาโซปพร้อมกับวางยามะงลงบนพื้นเบาๆ
 
" กลายเป็นพวกนอกรีตแล้วยังจะกล้าเข้าเมืองนี้อีกนะ วี " โซปมองวีด้วยแววตาที่นิ่งสุดๆ
 
" หึ ขอโทษทีแล้วกัน จะกลับเดี๋ยวนี้แหละ " วีตอบกลับด้วยคำพูดเหมือนจะยอมกลับำปแต่โดยดี  พอพูดจบก็ลากยามะที่หมดสภาพจนหลับกลับไป
 
"(แกมีแผนอะไรกันแน่) " โซปคุ้นคิดในใจด้วยความสงสัย
 
 
ณ ถ่ำที่ใช้กลบดาน (เวลา 18.35 )
" นี่ยามะ..... "วีกล่าวขึ้นมาเพื่อทำลายบรรยายกาศที่แสนเงียบในถ่ำ
 
"มะ..มี..อะไรเหรอครับอาจารย์ !!? "ยามะรู้สึกตกใจเล็กน้อยเพราะสาเหตุบางอย่าง
 
"โซปน่ะ แกร่งมั้ย... " มองไปทางยามะด้วยแววตาจริงจัง
 
"กะ...ก็อาจจะแกร่งกลัวผมก็ได้ครับ" เมื่อพูดจบยามะก็ก้มหน้าลง
 
"อะไรกันๆ... ร่างเริงหน่อยซิ ชั้นอุตสาห์มีไอเดียวดีๆ "ยิ้มแล้วตบบ่าซ้ายยามะด้วยมือซ้าย
 
" อะ...ไอเดียงั้นเหรอครับ !! " ยามะถึงกับหายหงอยแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามวีทันที
 
"ใช่แล้ว ไอเดียที่แสนจะบรรเจิดเลยล่ะ " วีเริ่มจะทำตัวโอเวอร์และพูดเกินจริง
 
"แล้วมันคือ !!! ??? "ยามะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แล้วลุ้นเต็มที่
 
"มันก็คือ... การสร้างกองกำลังไง!!! " วียิ้มด้วยความมั่นใจเกิน1000
 
"หา!! 0o0!!! "ยามะถึงกับอึ้งกิมกี๋เลยทีเดียว
 
"ไม่ต้องมาหา ชั้นได้ชื่อแล้ว ชื่อของมันก็คือ.... .Rad Tail ไงล่าา~ " วียิ้มร่าพร้อมกับชูนิ้วชี้ขึ้นฟ้า
 
"...... อะ..เอ่อ... " ยามะยังสตั้นไม่เลิก
 
"ฮ่าๆๆ ที่นี่ล่ะเราก็จะสามารถล้มล้างอาณาจักรพรรค์นั้นกันได้แล้ว.... ฮ่าๆๆๆ "วีหัวเราะอย่างมีใช้และมีพลังใจเต็มเปรี่ยม
 
"เอ๋~¿¿¿¿ " ยามะงงงวยเงิบไปเพราะคำพูดที่แสนจะโอเวอร์เกินจริงของวี
 
"เอาล่ะ.... ตั้งแต่วันนี้ที่นี่คือฐานRad Tail และหน้าที่ของนายคือ หาสมาชิกเข้ามา "วีจัดการวางแผนทุกอย่างโดยไม่สนใจยามะ แล้วยังยัดเยียดให้ยามะเข้ากลุ่มและหาสมาชิกเพิ่ม
 
"จบเถอะครับ หลังๆบทผมมันจะน้อยไปและ -.-" "ยามะพูดขึ้น
 
     จบ......
 
 
ยามะ:บทช้านนนนน Q0Q ( สรุปใครเป็นตัวเอก )
 
วี:อาน่ายามะ ชั้นมันคนมันมีเสน่ห์กว่านายเยอะ ฮ่าๆๆๆ (สะใจชริบ)
โซป: ว้าว นี่แคตอนแรกผมก็ได้ซัดคนแล้ว เยี่ยมจริงๆ ฮ่าๆๆๆ (สะใจอีกคน)
คนเขียน: อ่า ดีแล้วล่ะ มีความสุขสะใจกันทุกคนก็ดีแล้วล่ะ ^0^



ยามะ: ไม่เห็นมันจะดีตรงไหนเล๊ยยยย!!! (ไล่ฆ่าคนเขียน)