ลิขิตรักใหม่สตายเทพเจ้า

                1)โรงเรียนใหม่ที่แตกต่าง

กิ้ง ก่อง กิ้ง ก่อง

เสียงนาฬิกาดังบอกเวลาถึงพิธีปฐมนิเทศการเปิดเรียนครั้งแรกของโรงเรียนแห่งนี้แล้ว

"อะขอโทษนะค่ะ ขอทางหน่อยค่า ขอทางหน่อย"เสียงของโซมีน่าเทพธิดาฝึกหัดดังขึ้นในโรงยิมสถานที่ๆจัดงานพิธีปฐมนิเทศขึ้นสายตาของนักเรียนที่กำลังต่อแถวรอพิธีปฐมนิเทศต่างต้องจ้องมองมาที่โซมีน่าทันทีที่เธอมาถึง

"ว่าว มาทันพอดีเลยนะเรา"โซมีน่ากล่าวคำชมตนเองก่อนที่จะเดินเพื่อที่จะไปต่อแถวรอการปฐมนิเทสแต่ทันใดนั้นเอง

"คุณโซมีน่าค่ะ คุณมาช้านะค่ะคราวหน้าคราวหลังช้วยมาให้ตรงเวลากว่านี้ด้วยนะค่ะเข้าใจไหมค่ะ"หลังจากที่อาจารย์หญิงคนหนึ่งกล่าวคำตักเตือนให้โซมีน่าฟังดวยสายตาที่เข้มงาดอย่างมาก

"คะ ค่ะฉันขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะที่มาช้าน่ะค่ะคราวหลังฉันจะพยายามไม่มาช้าอีกน่ะค่ะอาจารย์"เมื่อจารย์หญิงได้ยินเช่นนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า

"ไม่มีคำว่าพยายามค่ะ มีแต่ต้องทำให้ได้เข้าใจไหมค่ะ"อาจารย์หญิงรีบกล่าวแก้คำให้กับโซมีน่าด้วยถ้าทางเอาจริง

"ค่ะ รับทราบแล้วค่ะอาจารย์คนสวย"โซมีน่าพยายามใช้คำย่ออาจารย์หญิงให้ลดโทษให้กับตนเองเพื่อที่ตนเองจะได้ไปเข้าแถวซักที

"เอ๋ แหม่ชมกันไปแล้วนะ ถึงฉันจะรู้อยู่แล้วว่าตัวเองสวยแต่พอมีคนมาพูดแบบนี้เนี่ยันก็เขินน่ะสิ อะงั้นเธอรีบไปเข้าแถวได้เลยค่ะคุณโซมีน่า"เมื่ออาจารย์หญองได้ยินคำชมจากโซมีน่าก็รีบอนุญาตให้โซมีน่าไปเข้าแถวเลยทันที

"เยี่ยมแผนนี้ใช้ได้แฮะเจ๋งจริงๆเลยเรา"โซมีน่าได้แต่ชมตนเองแล้วรีบวิ่งไปเข้าแถวเพื่อให้งานปฐมนิเทศจบเร็วๆซักที

"อื้ม ในที่สุดงานก็จบลงซักทีเป็นงานที่น่าเบื่ออะไรขนาดนี้เนี่ยทำไมต้องมีงานแบบนี้ด้วยนะ"โซมีน่าได้แต่พูดบ่นกับตัวเองไปมาจนถึงเวลาที่นักเรียนจะได้เห็นหอพักของตนเองแล้ว

ณ หอพักที่ถูกสร้างมาเหมือนปราสาทในประเทศอังกฤษที่สวยและก็สง่างามมาอพนังสีขาวสวยเนียนเข้ากันได้ดีกับหลังคาสีน้ำเงินเข้มที่ยอกแหลม

"ว้าน่าอยู่ดีแฮะเอ๋เราอยุ่ห้องหมายเลข102เหรออยูาที่ไหนนะ"เมื่อโซมีน่าเดินเข้ามาพายในแล้วเอก็ได้แต่เดินหาห้องที่เธอต้องพักจนกระทั้ง

ตุ้บ ตั้บ ตุ้บ ตั้บ

"โอ๊ยเจ็บชมัดเลยนะเนี่ย"โซมีน่าได้เดิยชนเข้ากับเด็กผู้หญิงดวงตาสีชมพูอ่อนของเธอเด็กหญิงคนนั้นสวมแว่นตาสีแดงออกชมพูซึ่งเข้าได้ดีกับผมหยิบสีช็อกโกแลตของเธอเองอย่างแปลกประหลาด

"อะเอ่อไม่เป็นอะไรนะค่ะ"โซมีน่ารีบเดินเข้าไปช่วยพยุงเด็กสาวขึ้นมาทันทีเพื่อไม่ให้เสียมารยาทของเธอ

"อะ อื้มไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ"เด็กหญิงผมสีช็อกโกแล็ตมองหน้าโซมีน่าที่มาช่วยพยุง

"เอ่อ ขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะพอดีฉันกำลังหาห้องหมายเลข102อยู่น่ะค่ะ"โซมีน่าโค้งนิดๆเพื่อเป็นการขอโทดอีกฝ่ายที่เดินชนตอนที่กำังหาหมายเลขห้องที่ตนเองจะพักอยู่

"เอ๋ เอที่ตอนงานปฐมนิเทศนิ อะเดียวนะเมื่อกี๋เธอบอกว่าเธออยู่ห้อง102เหรอ"เด็กหญิงผมสีน้ะตาลทักโซมีน่าเพราะเธอจำได้ว่าโซมีน่าคือคนที่มาสายแล้วใช้คำย่อให้อาจารย์ปล่อยตัวเธอออกมาแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าโศมีน่าบอกมาตนเองอยู่ห้องหมายเขล102

"อะ แหม่จำฉันได้ด้วยเหรอค่ะเนี่ย เอ๋ใช่ค่ะฉันอยู่ห้องหมายเลข102เองค่ะทำไมเหรอค่ะ?"โซมีน่าเอียงคอนิดก่อนที่จะถามกลับเกี่ยวกับที่เด็กหญิงผมสีช็อกโกแล็ตถาม

"ฉันก็อยู่ห้อง102เหมือนกันน่ะบังเอิญดีจังเลยนะเนี่ย"หลังจากนั้นเด็กหญิงผมสีช็อกโกแล็ตจึงตอบกลับคำถามของโซมีน่าว่าเธออยู่ห้องนั้นเช่นกัน

"เอ๋ จริงเหรอค่ะเนี่ยบังเอิญจังเลยนะค่ะงั้นฉันขอแนะนำตัวนะฉันชื่อ โซมีน่า นะยินดีที่ได้รู้จัก"โซมีน่ายิ้มหวานพร้อมแนะนำตัวของตนเองแล้วยื่นมือเป็นการทักทายเด็กหญิงผมสีช็อกโกแล็ต

"อื้ม งั้นฉันชื่อ โคซ่านะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"หลังจากที่ทั้ง2คนได้แนะนำตัวกันเรียบร้อยแล้วโคซ่าก็หยิบกระเป๋าของโซมีน่าเพื่อจะนำทางไปที่ห้องพัก

"งั้นเราไปห้องพักกันเถอะนะ"โคซ่าเดินนำทางให้ส่วนโซมีน่าก็ได้แต่เดินตามหลังและสังเกตดูรอบๆไปด้วย

"ที่นี้เนี่ยเจ๋งดีนะห้องพักหองนึงมีคนพักตั้ง3คนแน่ะ"โคซ่าคุยกับโซมีน่าเพื่อให้โซมีน่ารู้ว่าจะมีอีกคนหนึ่งที่จะมาอยู่ร่วมห้องด้วยเช่นกัน

"อะถึงแล้วละ"โคซ่านำโซมีน่ามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆหนึ่งแล้วจึงเปิดประตูให้โซมีน่าเข้าไปก่อนเพื่อไม่ให้เสียมารยาทเมื่อโคซ่าเปิดประตูเพื่อให้เห็นพายในห้องโซมีน่าก็ได้พบกับเด็กสาวผมสีขาวสว่างพร้อมกับดวงตาสีเหลืองทองแสนสวยที่เข้ากันได้ดีกับหน้าตาที่นิ่งเงียบของเด็กสาวแล้ว

"เอ่อ สวัสดีนะฉันจะมาอยู่ห้องนี้ด้วยชื่อ โซมีน่า นะยินดีที่ได้รู้จัก"โซมีน่าเริ่มแนะนำตัวให้เด็กสาวตาสีเหลืองทองรู้ก่อน

"อื้ม..."เด็กหญิงตาสีเหลืองทองตอบออกมาแค่คำสั้นแล้วจึงหันหน้าไปมองทางหน้าต่างเช่นเดิมเหมือนม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ฮือ โคซ่าจังเขาไม่ยอมทักทายฉันเลยอะ"โซมีน่ารีบเดินมาหาโคซ่าเพื่อที่จะบอกกล่าวว่าเด็กผู้หญิงตาสีเหลืองทองนั้นไม่ยอมทักทายที่โซมีน่าทักไปเลย

"อื้ม อันนี้ฉันรู้อยู่แล้วละ ฮ่าๆงั้นเดียวฉันจะแนะนำให้เองนะ..."กหลังจากที่โคซ่าจะขออาสาเป็นคนแนะนำให้ยังไม่ทันพูดจบเด็กสาวตาสีเหลืองทองก็พูดขึ้นว่า

"ฉัน มาเรีย ยินดีที่ได้รู้จัก"เมื่อโซมีน่าและโคซ่าได้ยินก็ได้แต่ยืนอึ้งไปพักหนึ่งหลังจากนั้นโซมีน่าก็เดินข้าไปกอดมาเรียด้วยความดีใจ

"อื้ม ยินดีที่ได้รู้จักนะมาเรียจัง"หลังจากที่โซมีน่าเข้ามากอดมาเรียๆก็ได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นแต่โคซ่าก็ได้แต่ยิ้มเมื่อเห็นว่าสีหน้าของมาเรียดูดีกว่าเมื่อกี๋นี้มากเลยทีเดียว