Dangerous รักอันตรายของนายมาเฟีย

 ตอนนี้ฉันยังค้างคาใจในคำพูดของอคินอยู่เลย  นี่ฉันต้องนอนกับตาบ้านั้นจริง ๆ หรอ คงไม่มั้งเขาคงจะมาอาบน้ำเฉย ๆ แล้วก็ออกไปนอนที่ห้องของเขาเองแหละ  ฉันพยายามที่จะคิดให้เป็นแง่บวกที่สุด  แต่ความคิดของฉันก็หยุดลงเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก  แล้วอคินก็เดินออกมาและสิ่งที่ทำให้หน้าฉันเริ่มขึ้นสีก็ไม่ใช่เพราะอะไร  ก็นายอคินเล่นเดินออกมาทั้งที่ยังใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียว  เสื้อก็ไม่ใส่ เป็นภาพที่ล่อแหลมสุด ๆ ฉันอึ้งไปได้ 4-5 วินาที สติสตางฉันก็กลับมาแล้วรีบหันหลังให้เขา
    "นายทำบ้าอะไรเนี้ย ทำไมไม่ใส่เสื้อ"
    "ก็ไม่ร้อน"  ตอบมาแบบหน้าด้าน ๆ เลยนะนาย
    "ร้อนบ้าอะไรแอร์เย็นซะขนาดนี้"
    "ก็ฉันร้อนอ่ะ จบนะ แล้วตอนนี้ฉันก็ง่วงมากด้วยไม่อยากจะเถียงกับเธอ"  แล้วเขาก็เดินไปที่เตียงแล้วล้มลงนอน
    "เดี๋ยว ๆ  ถ้านายนอนตรงนั้นแล้วฉันจะนอนไหนหละ"  ฉันประท้วงทันทีที่เขาหัวถึงหมอน
    "ถ้าเธอไม่มานอนข้างฉันก็ลงไปนอนตรงพื้นก็ได้นะ"
    "นี่ฉันเป็นผู้หญิงนะจะให้นอนบนพื้นได้ไง  นายนั้นแหละที่ต้องลงไปนอนบนพื้น"
    "ฉันเป็นเจ้าของที่นี้ฉันจะนอนตรงไหนก็ได้"
    "อ่าว  ได้ไงอ่ะ นายลงมานอนบนพื้นเลย"  ฉันเดินไปฉุดแขนของเขาให้ลุกขึ้นแต่ตัวเขาหนังมาก ไม่ยอมที่จะลุกขึ้นเลย
    "เลิกดื้อแล้วก็นอนได้แล้ว"  เขาฉุดแขนฉันให้ลงไปนอนที่เตียงข้าง ๆ เขา แล้วก็กอดฉันไว้แน่น ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดซักทีเพราะเขาแรงเยอะมาก
    "นี่ ตาบ้าปล่อยนะ"  ฉันก็ยังคงดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนที่แข็งแกร่งของเขา
    "ถ้าไม่หยุดดิ้นฉันจะทำมากกว่ากอดนะ"  เขาพูดแค่นั้นก็ทำให้ฉันหยุดดิ้นเลยทันที  ลมหายใจของเขาเป่าลดลงที่ซอกคอของฉันมันทำให้ฉันหายใชผิดจังหวะ  และหัวใจฉันเต้นแรงมากเหมือนกํบไปวิ่งมาใหม่ ๆ กลิ่นสบู่ และแชมพูที่โชยออกมาจากตัวเขาทำให้ฉันปั่นป่วนไปหมด
เขาจะรู้มั้ยว่ากำลังทำให้ฉันลำบากเอามาก ๆ อยู่
    "ฉันนอนข้างนายก็ได้  แต่ตอนนี้ปล่อยได้แล้ว"  ฉันบอกเสียงสั่น ๆ
    "ขอกอดหน่อยไม่ได้หรอ ตอนนี้ฉันเริ่มหนาวแล้ว"  นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยิดเขาพูดเสียงแบบนี้  เขากำลังอ้อนฉันหรอ 0-0!!
ทั้งที่ฉันอยากจะปฏิเสธเขาแต่เขาดันทำเสียงแบบนั้นมันเลยทำให้ฉันหยุดความคิดนั้นทันที   ฉันก็ยังงงตัวเองเหมือนกันที่ยอมทำตามสิ่งที่เขาบอก
ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย....

          "อคิน ตื่นได้แล้ว"  ฉันพยายามที่จะปลุกอคินให้ตื่น เพราะทั้งคืนที่ฉันแทบไม่ได้นอนก็เพราะนายนี่เล่นกอดฉันไว้ทั้งคืนแบบนี้ใครจะหลับลง
    ".........."  สิ่งที่ฉันได้กลับมาคือความเงียบ
    "นายอคิน ตื่นสิ"
    ".........."
    "ถ้านายไม่คิดจะตื่นงั้นนายก็ปล่อยฉันก่อนได้มั้ย ตาบ้า!!!"  นายอคินไม่ปล่อยยังไม่พอ  กลับกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิมอีก
    "ตื่นสิโว้ยยยยยยยยย !!!!!!"  
    "โอ้ยย ยัยบ้ามาตะโกนใส่หูฉันทำไมฮะ"
    "ก็นายไม่ตื่นเองอ่ะ ช่วยไม่ได้ฉันปลุกตั้งนาน"  ฉันทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
    "แล้วใครใช้ให้เธอปลุกฉันตอนเช้าขนาดนี้ล่ะ ยัย...."  
    "ก็ใครจะไปหลับลง  นายเล่นกอดฉันไว้ทั้งคืนเลยนี่"  ประโยคสุดท้ายฉันพูดเสียงสั่น ๆ
    "หวั่นไหวรึไง"  นายอคินยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมาก หน้าเราห่างกันแค่ไมากี่เซน แล้วใหนจะคำถามที่เขาถามมาอีกมันทำให้หน้าฉันขึ้นสีทันที
    "บ้า  ฉะ  ฉันอยากกลับบ้านต่างหาก"  ฉันพยายามจะหนีแต่อคินก็เอาแขนของเขามาขวางไว้  มันเป็นภาพที่ล่อแหลมสุด ๆ เหมื่อนฉันกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเขาและที่สำคัญคือเราสองคนอยู่ ... บนเตียง!! ... ถ้ามีคนมาเห็นเราอยู่ในท่านี้แล้วละก็คงจะคิดว่าเรากำลังจะมีอะไรกันแน่ ๆ
    "หลีกไปนะ  ฉันจะไปเปลี่ยนผ้า"  ฉันพูดโดยไม่สบตาเขา
    "เสียมารยาทนะ ที่ไม่มองตาคู้สนทนาหนะ"  จมูกโด่ง ๆ ของอคินกดลงมาที่แก้มของฉันแล้วเลื่อนลงมายังซอกคอช้า ๆ และอ้อยอิ่ง
ใจฉันเต้นแรงเหมือนคนเป็นโลกหัวใจ ตัวสั่นไปหมด ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น  ทั้งความรู้สึกแปลก ๆ ที่อคินทำให้มันเกิดขึ้น
    "จะ  จะทำอะไรของนาย"  เสียงของฉันที่เปล่งออกมามันเบาหวิวจมแทบจะไม่ได้ยิน
    "ก็อย่างว่า"  เสียงเขาตอนนี้ฟังแล้วชวนหวิวสุด ๆ ตอนนี้กระดุมเสื้อฉันถูกปลดออกไปแล้ว 2 เม็ด ไม่รู้ว่าเขาปลดมันออกตั้งแต่เมื่อไหร่
แล้วหน้าของเขาก็เลื่อนลงมาต่ำเรื่อย ๆ
    "อคิน หยุดฉันขอร้อง"  อคินถึงกับชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงที่สั่นเคลืองของเลม่อน อคินเงยหน้าขึ้นดูก็พบน้ำตาใส ๆ ของหญิงร่างบางที่เขาคิดจะแกล้งเล่ยเฉย ๆ และไม่คิดว่าเจ้าตัวจะกลัวเขาขนาดนี้
    "เอ่อ คือ  หยุดร้องก่อนนะ ไม่แกล้งแล้ว"  อคินดึงฉันเข้ามากอดไว้แน่น
    "อย่าแกล้งแบบนี้สิ"  ฉันพูดไปร้องไห้ไปในอ้อมกอดที่อบอุ่นของเขา
    "ไปอาบน้ำแล้วซะ  แล้วจะพากลับบ้าน"  อคินพูดเสียงอ่อนโยนจนทำให้ฉันลืมความกลัวไปหมด
    "อืม"