เรื่องวุ่นๆของเรียว (เพื่อนฝากมาลงจ้า)

 
                    กริ๊ง!!!!!!!!!!
 
 
" ตื่นแล้วๆๆๆๆๆๆๆ!! พอเถอะ เอ๋ง!!! "
 
 
 
          ผมตกจากเตียงด้วยความงัวเงียและเอื้อมหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู มันเป็นเวลา 8.00แล้ว เอ๊ะ!! 8.00 ไม่นะ!!!!!! สายแล้วๆๆๆๆ ผมรีบลุกอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปห้องอาหาร มีโน็ตวางไว้กับขนมปังไข่ดาว ที่เย็นจืดชื้ด เหมือนทำทิ้งไว้นานมากแล้ว ไม่อร่อยเอาซะเลย ! ว่าแต่โน๊ตเขียนว่าไรไว้บ้างหว่า
 
 
 
" นี่จัง วันนี้น้องกลับบ้านเย็นหน่อยนะถ้าจะทำอะไรกินก็โทรถามก่อนนะ รักนี่จัง จุฟๆ >3< " เหอะ (=_=) ให้ตายเถอะยัยน้องคนนี้ 
 
 
 
          เหมือนผมจะลืมเเนะนำตัว ผม รุคาว่า เรียวจิ อายุ 16 ผมเป็น นักเรียนที่ร.ร ไฮบิระ ม.ต้น ปี 2 ช่วยไม่ได้นินะ!! ผมเป็นคนไม่่ค่อยมีอะไรพิเศษเท่าไหร แต่ก็ชอบ อนิเมะ เป็นชีวิตจิตใจเลยนะ!! รีบไปดีกว่า เดียวจะสาย  
 
ผมรีบวิ่งออกจากบ้านโดยปากก็ยังคาบขนมปังไว้ เพราะมันไม่ทันแล้วแน่ๆ
 
 
 
เอ๊ะ!!! ปึง !!! แอ๊กกกก
 
 
 
 
"โอ้ยเจ็บๆๆๆ" จู่ๆผมก็ชนคนๆนึงเข้าแต่มืออีกข้างนึงรู้สึกนุ่มๆแปลกๆเอ๊ะ!!ผมค่อยๆลืมตาขึ้นดู โอ้ว บร๊ะเจ้าช่วยกล้วยตากแห้งราดน้ำผึ้ง.....
 
 
 
 
" นี่นาย!!!!! ไอ้โรตจิต !!! " แล้วเค้าก็ต่อยหน้ามาที่ใบหน้าอันแสนดีของผมมมม ผมมองดูผู้หญิงคนนั้นด้วยความเจ็บ เธอมีผมยาว สีออกดำๆม่วงๆส่วนหน้าตาก็พอโอเคอยู่นะ ไม่ใส่เวลาที่จะมาชมนิหว่า!!
 
 
 
 
 
" นี่เธอ !!! มาต่อยผมทำไม และอีกอย่าง ผมไม่ใช่โรตจิต!!!"เค้ามองหน้าผมและมองลงไปที่หน้าอกของเค้าที่มีมือของผมจับอยู่ 
 
 
 
 
 
" แล้วที่นายทำอยู่ มันคืออะไร? " ผมทำได้แค่ยิ้มกลบเกลือน แต่ขอขย่ำอีกนิสสสส มันนุ่มมือดี และไม่รู้ในชีวิตจะมีเหตุการณ์แบบนี้อีกไม๊ =w=
 
 
 
 
 
" คือว่า..... มันเป็น อุบั......" ผมยังพูดไม่จบเค้าก็ซัดเข้ามาที่ใบหน้าของผมอีกรอบ
 
 
 
 
 
 
" ตูไม่ช่ายยยยยย~ โรคจิตน้า~~~" ตัวผมลอยไปติดข้างกำแพง รู้สึกหมัดของยัยคนนี้จะแรงสุดๆไปเลย เหมือนโดน ก้อนหินใหญ่ๆปาใส่ที่หน้าผมอย่างแร๊งงง อธิบายไม่ถูก ลองมาโดนดูบ้างสิครับ เดียวรู้เลยว่าหมูหรือไก่ 
 
 
          ผมทำได้แค่ตัวลอยพยายามลุกขึ้นเดินไปร.ร และอธิบายให้เธอฟัง แต่สติของผมเลือนลางมองอะไรไม่ชัดแล้วก็หลับไป.....ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็ที่ห้องพยาบาล โอ้ยๆ เจ็บที่หน้าสุดๆ
 
 
 
.
.
.
 
" เป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นรึยัง" อ. ที่ห้องพยาบาล เดินมาถามอาการของผม 
 
 
 
 
 
 
" ก็ดีขึ้นแล้วล่ะครับ อ. ว่าแต่ใครมาส่งผมที่ห้องพยาบาลหรอครับ เพราะเท่าที่ผมจำได้เกิดอุบัติเหตุและผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย "
 
 
 
 
 
 
" มีคนมาส่งน่ะ รู้สึกจะชื่อว่า ฟูจิมาตะ มาอิ น่ะจ๊ะ " อ. ที่ห้องพยาบาลตอบคำถาม และตรวจดูอาการของผมว่าเป็นไงบ้างอีกรอบและให้ขึ้นห้องไปเรียน ผมก็เดินขึ้นห้องไปเรียนตามที่ อ.บอก
 
 
 
 
 
" ให้ตายสิหมัดหนักชะมัดเลย อย่าให้เจอนะ จะเอาคืนให้เจ็บเลยคอยดู!!"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          ช่วงนี้เป็นช่วงพักเที้ยงพอดิบพอดีก็เลยก็เลย ขาดแค่ช่วงคาบแรกๆ แต่ก็คงไม่เป็นไรล่ะม้างง แล้วผมก็โทรหาเพื่อนสนิตถามว่าอยู่ในของส่วนของโรงอาหาร และก็ไปตามที่มันบอกจนเจอ
 
 
 
 
" เรียว ได้ข่าวมึงเข้าห้องพยาบาลนิ เป็นไงบ้างวะ " มันถือขนมปังยากิโซบะเต็มถุงใส่ของ ประมาณ 6-8 ชิ้น เอิ่ม กินเยอะไปป่ะ 
 
 
 
" ก็ดีขึ้นแล้วล่ะนะ "
 
 
 
 
          เพื่อน ของผมชื่อ นาคากิ ไฮระ มันมีผมทรงเท่ๆของมัน กับสีผมสีทองหน้าตาหล่อเป็นที่ ชื่นชอบของเหล่า รุ่นน้องๆกับรุ่นพี่เยอะอยู่ แต่ถึงงั้นก็มีรุ่นพี่ผู้ชายเกลียดมันบ้างอะไรบ้าง แต่มันก็ไม่มีอะไรมากไม่ค่อยชอบพูดจา นิ่งๆ แต่อยู่กับผมมันก็พูดเหมือนคนปกติ ประมาณนั้นๆ
 
 
 
" วันนี้มี นักเรียนเข้าใหม่เป็นผู้หญิง ชื่อว่า ฟูจิมาตะ มาอิ น่ะ "
 
 
 
" งั้นหรอ... ดีเลยมีเรื่องจะขอบคุณพอดี " ผมเองก็อยากจะขอบคุณเค้าเพราะว่าเค้าเองเป็นคนพาผมมาที่ห้องพยาบาล แล้วเค้ารู้ได้ไงว่า ผมอยู่โรงเรียนนี้สงสัยเพราะตราโรงเรียนด้วยล่ะมั๊ง
 
 
 
 
" เรื่องจะขอบคุณ เรื่องอะไรวะ? " เจ้าไฮระ ถามด้วยความความสงสัย
 
 
 
 
 
" พอดี เกิดอุบัติเหตุก่อนที่จะมาโรงเรียนน่ะนะ แล้วก็สลบไปน่ะ พอรู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่ห้องพยาบาล และ อ. บอกว่า มีคนที่ชื่อว่า ฟูจิมาตะ มาอิ พามาส่งก็เลยคิดว่าจะขอบคุณเค้าซักหน่อย " ผมอธิบายเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง
 
 
 
 
 
 
 
                 อ๊อดดดดด เสียงออด หมดเวลาพักดังขึ้น ได้เวลาขึ้นห้องแล้วสินะ
 
 
 
 
 
" ขึ้นห้องเถอะ จะได้ดูคนที่มาใหม่ด้วยเลย " ผมพยักหน้าแล้วเดินขึ้นห้องหวังว่าจะได้เจอคนที่พามาส่งและได้บอกขอบคุณเค้า
 
          พอผมเดินถึงห้องไปนั่งที่ของผม รอที่จะเรียนคาบต่อไป
 
 
" ครืดด~ " เสียงประตูห้องเลื่อนเปิด
 
 
 
" มาและ นั้นไง นักเรียนคนใหม่ที่บอก " ไฮระ ชี้ไปที่ประดูแล้วผมก็มองไปที่ไฮระชี้ ผมทำหน้าตกใจ
 
 
 
 
 
"นี่เธอ !!!!! "