damaged love รักสุดอันตราย..ของยัยตัวแสบ..

     หึ มินตราคิดในใจระหว่างเดินมายังคณะของตน ก็แค่ผู้ชาย หน้าตัวเมียที่ดีแต่ปาก
เท่านั้น มินตราคิดไปเตะหินเล่นไป แต่จู่ๆ
     "เฮ้!!" วาคินทร์ตะโกนใส่ข้างหู
     "เอ้ย ไอ้บ้า"มินตราอุทาน(มั้ง?)ด้วยความตกใจ มินตราส่งสายตาพิฆาตไปให้ชายหนุ่ม
ซึ่งตอนนี้กำลังยืนตัวตรง มือลูบท้ายทอยของตนพลางหัวเราะแหะๆ ก่อนที่สายตาขี้เล่นนั้น
จะเปลี่ยนเป็นสายตาที่จริงจัง แน่วแน่ วาคินทร์ชิงถามว่า
     "มี่..อกหักใช่มั้ย"วาคินทร์ถามไม่อ้อมค้อมตรงไปตรงมาตามนิสัย
     "ใช่ เดี๋ยว รู้ได้ไงใครบอก"มินตราตอบและถามกลับ
     "ที่คณะนิเทศ แม่แฟนใหม่ของไอ้นั่นมาประกาศซะทั่ว" วาคินทร์พูดพลางเบะปากไป
     มินตราขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรง บ้า บ้าไปแล้ว นั่น
คือสิ่งมินตราคิดได้ทันทีหลังจากที่วาคินทร์พูดจบ มี่ พี่ของเธอยังเจ็บไม่พออีกหรือไง
อกหักในวันวาเลนไทน์เนี่ยนะ เหมือนเป็นการแกล้งกันชัดๆ 
     วาคินทร์เห็นหญิงสาวนั่งนิ่งอยู่นานจึงเอามือโบกผ่านหน้ามินตราไปมา แต่ไม่มีวี่แววที่
หญิงสาวจะมองมือของเขาซักนิด จนเขาต้องเอามือไปสะกิดไหล่ของหญิงสาว เธอจึงจะ
รู้ตัว หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะถามเขาว่า
     "ห๊ะ อะไร"มินตราถาม
     "เปล่า แค่เห็นเธอเงียบ"วาคินทร์ตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
~~~เสียงโทรศัพท์ของวาคินทร์ดังขึ้น~~~
วาคินทร์ยกมือขึ้นเป็นเชิงขออนุญาต มินตราพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่วาคินทร์จะลุกไป
     "ฮัลโหล ว่าไง แพร" วาคินทร์พูดกับหญิงสาวเจ้าของชื่อ 'แพรวรินทร์'
     "อยู่ไหนหรอ" เสียงหวานของแพรดังมาตามสาย เรียกรอยยิ้มให้กับชายหนุ่มได้ไม่น้อย
     "ที่คณะน่ะ"วาคินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ ก่อนที่จะคิดอะไรบางอย่างได้
     "เอ้อ แล้วของขวัญวาเลนไทน์ อยากได้อะไรมั้ย" วาคินทร์ถามอย่างเย้าๆ
     "อยากสิ แต่ให้นึกเอาเองนะว่าแพรอยากได้อะไร"แพรวรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
     "บอกมาเถอะน้าา"วาคินทร์เริ่มอ้อน
     "ไม่บอกก็ไม่บอกสิ" ว่าจบแพรวรินทร์ก็ตัดสายไปแล้ว วาคินทร์นึกถึงความน่ารักของแฟน
สาวก็ทำให้ยิ้มทั้งปากทั้งตากันเลยทีเดียว
     //ด้านของมินตรา
หมอนั่นคุยกับใครทำไมนานจัง มินตราเริ่มนั่งเท้าคาง เคาะโต๊ะเล่นเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไร พอ
เห็นวาคินทร์เดินมา(พร้อมไอศกรีม2ถ้วย) ก็กลับทำเป็นไม่สนใจซะงั้น
     "แพรโทร.มาสิท่านานขนาดนั้น"มินตราถามกึ่งประชด แต่วาคินทร์ไม่ได้รับรู้ถึงคำประชด   
ใดๆของมินตราเลยแม้แต่น้อย
     "อื้ม ใช่ เอาไอติมมั้ย" วาคินทร์ถามพร้อมส่งไอศกรีมให้มินตรา มินตราเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรและหยิบไอศกรีม(พร้อมถ้วย)มากินอย่างเอร็ดอร่อย วาคินทร์มองภาพที่อยู่
ตรงหน้าก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ จนหญิงสาวมองค้อนเขาอยู่พักใหญ่แต่สุดท้ายก็เลิกมองเขา
ด้วยสายตาแบบนั้น เมื่อเขาส่งไอศกรีมของเขาให้กับเธอ เหตุการณ์ที่ทำให้วาคินทร์กับมินตรามี
ความสุขโดยที่ไม่รู้ตัว กลับทำให้บางคนต้องตกอยู่ความทุกข์ เพราะ"แพรวรินทร์"ตั้งใจมาเซอร์
ไพร์วาคินทร์ แต่ดันเจอวาคินทร์นั่งกินไอศกรีมกับมินตราด้วยบรรยากาศราวกับว่าโลกนี้มีเพียง
พวกเขา 2 คนเท่านั้น จึงได้แต่กำมือแน่นและเดินออกไป
//จบ chapter3 ขอบคุณนะคะที่สละเวลามาอ่านนิยายเรื่องนี้