Hot young girl cats lovยัยแมวเหมียวรักนายหนุ่มฮอต
เขียนโดย poomlovechichi
วันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 08.58 น.
แก้ไขเมื่อ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 21.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เพื่อนใหม่ที่"โคตรหล่อ"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกลับสู่โหมดปัจจุบันน่ะค่ะ
ณ รร.โคตรดัง (ลืมชื่อโรงเรียนงะ) ฉันเป็นนักเรียนที่เรียนเก่งขั้นสุดยอดจนใครๆก็ต้องเรียนฉันว่า"อาจารย์"ก็ฉันเรียนเก่งทำงัยได้ หน้าตาก็สวย (ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยน่ะ !!) เก่งกีฬา ได้รางวัลเชียร์ลีคเดอร์มากมาย จนนับไม่ได้เลยล่ะ โฮะๆๆ ฉันพึงนึกได้ว่า"แต่เอ๋ทำไมห้องเรียนชั้นปีสองห้องAอยู่ไหนน่ะหาไม่เจออ่ะทำงัยดี แม่จ้าอย่าแกล้งหนูอย่างนี้หนูยิ่งเป็นคนขี้หลงขี้ลืมอยู่ด้วย หนูได้เชื้อนิสัย ขี้หลงขี้ลืมมาจากแม่น่ะแม่ต้องรับผิดชอบหนูด้วยน่ะ แงแงT_T (แม่ผิดอีกแล้วหรอลูก)
งั้นลองถามคุณครูดูดีกว่าเพื่อจะรู้จักห้องเรียนของนักเรียนทุกห้องก็ได้น่ะ ลองไปถามดูดีกว่า" แพนเค้กจึงเธอไปห้องพักครูซึ่งคุณครูจะอยู่ทุกคน เธอจึงเธอไปเปิดประตูแล้วถามครูทุกคนว่า"ไม่ทราบว่า เห็นครู ละออง บ้างไหมค่ะ หนูเป็นนักเรียนของครูละอองค่ะ หนูไม่รู้ห้องเลยมาถามครูประจำชั้นค่ะ"
ครูทุกคนส่ายหน้าแล้วหันไปมองแพนเค้กด้วยแววตาเห็นใจ"ครูทุกคนไม่เห็นครูละอองหรอจ้า ก็ครูละอองไปสอนนักเรียนแล้วน่ะ งั้นครูจะพาเธอไปหาครูละอองเองน่ะจ้า" แพนเค้กขอบคุณครูทุกคนแล้วโค้นคำนับให้ครูทุก"ขอบคุณค่ะ"ครูคนนั้นจึงพาแพนเค้กไปหาครูละอองแล้วครูคนนั้นก็แนะนำตัว"ครูชื่อ แอเรียล น่ะจ้า ครูสอนนักเรียนห้องC น่ะจ้าอยู่ห้องสาม ปีสองน่ะจ้า แล้วเธอล่ะชื่ออะไรหรอจ้า ครูอยากรู้น่ะ"แพนเค้กมอง ครูแอเรียลอย่างงั้น แล้วยิ้มออกมาแห้งๆ"หนูชื่อ แพนเค้ก ค่ะ อยู่ห้อง A ปีสอง ค่ะ " ครูหันหน้าไปมองนักเรียน แพนเค้ก ซึ่งเรียนเก่งทีสุด แล้วหันไปหานักเรียนแพนเค้ก แล้วยิ้มกริ่ม "มาถึงแล้วจ้าแพนเค้ก ห้อง A ปีสอง อย่าลืมห้องเรียนล่ะเพราะคราวหน้าอาจจะไม่เจอคนดีีๆอย่างครูแล้วก็ได้น่ะจ้า ครูไปล่ะหาแพนเค้ก " ครูแอเรียลโบกมือแล้วยิ้มกริ้มให้แพนเค้ก แพนเค้กก็โบกมือให้ครูแอเรียลแล้วยิ้มกริ่มเหมือนกัน"ค่ะ ครูหนูจะระวังค่ะ หนูจะไม่ลืมชื่องห้องค่ะ"แพนเค้กมองแผ่นหลังของครูแอเรียล ซึงเป็นแผ่นหลังที่สวยงามเหมือนแผ่นหลังของนางแบบแพนเค้กมองแผ่นหลังของครูแอเรียลนานมาก จนมีนักเรียนชายคนหนึ่งมาเคาะหัวเธอ"นี้ ยัยทอมดี้ถอยหน่อย ฉันจะเข้าห้อง"แพนเค้กอารณ์เสียมากที่มีคนมาขัดจังหวะของเธอที่เธอ อดดูแผ่นหลังของครู แอเรียล "นายน่ะหัดพูดกับคนอื่นให้ดีหน่อย ฉันไม่ได้เป็น ทอมดี้น่ะ ฉันชื่อแพนเค้ก กรุณาเรียกชื่อฉันด้วยน่ะ ฉันไม่ได้ชื่อ ทอมดี้ จบน่ะ"แพนเค้กมองนายนั่นนาน จนนายคนนี่สั่นไปทั้งตัวก็เพราะแพนเค้ก แยกเขี้ยว ออกมาแล้วมองนายคนนั้นอย่างกินเลือดกินเนื้อนั่นสิ "งั้นเธอก็ถอยสิฉันจะได้เข้าห้องเรียนสักทีรู้มั้ยว่านี่มันจะโหมดคาบเรียนที่หนึ่งอยู่แล้วน่ะ ถ้าเธอไม่ถอยฉันก็โดนจน ขาด ของการมาเรียนน่ะสิ"แพนเค้กมองนายคนนี่แล้วก้มลงมองนาฬืกาข้อมือของตนเองแล้วหันไปมองผู้ชายคนนี้"ก็ยังไม่หมดชั่วไมงนี่ เพิ่งจะแปดโมงครึ่งเอง เฮ้ยซวยแล้วงัย ทำงัยดีไหน เพราะนายนั่นแหละ ตัวซวยชัดๆ"นายคนนั้นทำท่า จะด่าฉันแล้วพูดขึ้นแต่ไม่ทันด่าฉันหรอก โฮะๆๆ"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ"พอฉันเปิดประตู ทุกคนก็หันหน้ามองฉัน ฉันดูก็รู้ว่าทุกคนคิดอะไร(อยากทำตัวเด่นล่ะสิ ถึงมาสาย หึหึ)พวกผู้หญิงส่งสายตามาทางฉันอย่างหัวเราเย้ยเย้อ ส่วนพวกผู้ชายก็คงคิดอย่างนี้(เฮ้ย ดูตัวเธอคนนั้นสิ เสื้อผ้าเปื่อยไปด้วยเหงื่อเต็มเลยว่ะ เห็นของดีแล้วพวกเรา หึหึๆๆ)พวกผู้ชายทำตาหวานไส่ฉัน ไอ้พวกหื่นกาม ไอ้พวกทะลึ่ง ไอ้พวกหน้าตัวเมีย บลาๆอะไรของฉันในหัวหมด ด่ามันไม่หมดเว้ยเซงซิบ ฉันหันหน้าไปห้องประตูห้องเรียนซึ่งเขาก็มองหน้าฉันอย่าเครียดแค้น"นี่เธอ เรายังไม่เสร็จ เลยน่ะเธอจะรีบไปไหน กลัวอะไรกันแค่พวกผู้หญิงมาแอบดูพวกเราทำ....."อยู่ๆนายนั่นก็แก้มแดงแล้วก็รูดซิบกางเกงของตัวขึ้น(เออ นี่มันนิยายธรรดาหรือนิยายxxx กันหว่า)
ทุกคนแทบจะไม่เชื่อที่ฉันกับนายนั่นมี......อ้าก อยากแก้ข่าวโว๊ย เซงชิบ นายตัวซวยเอ้ย หาเรื่องให้ฉันไม่หยุดไม่หย่อนอยู่นั่นแหละ มีเพื่อนคนหนึ่งโพล่งขึ้นมาแล้วถามเราว่า"อย่าบอกน่ะเธอมีอะไรกับเท็น หนุ่มฮอต ของโรงเรียนเรา ที่ดาดฟ้าที่ไม่มีคนใช้ใช่ไหม !!"ฉันมองเพื่อนคนนั้นจะจิกจะกัดอยู่แล้ว โอ้ยไม่ไหวจริงเว้ย เซงว่ะ .......... ครูมองเราสองคนแล้วจึงแนะนำนักเรียนทุกคนในห้อง"นักเรียนวันนี้จะมีนักเรียนหญิง/ชาย มาเรียนห้องเราน่ะ "ทุกคนในห้องฮือฮากับสิ่งที่ครูพูดอย่างไม่เชื่อ" คนแรกคือ ผู้หญิง ชื่อ แพนเค้ก น่ะ คนที่สองเป็นผู้ชายชื่อ เท็นน่ะ อ้อนี้งั้นสองคนนี้ที่ครูบอก" ทุกคนถึงกับตกใจสุดขีด ผู้หญิงต่างชื่นชม เท็น เด็กใหม่ ส่วนฉันน่ะหรอ มีแต่พวกหื่นกามน่ะสิ ส่วนของเท็นน่ะหรอทั้งหมดนั่นน่ะโตครขั้นเทพ มีแต่พวกผู้หญิงที่เรียนเกรด ดีๆทั้งนั้น ฉันล่ะอยากเป็นหนึ่งผู้หญิงในนั้นจริง "อ้อพวกเธอสองคนหาที่นั่งได้แล้วน่ะจ้า"พวกเรามองหน้าครูแล้วอ้อนวอนครูทางสายตาว่า(หนูขอเปลี่ยที่นั่งได้ไหมค่ะ/ครับ)ครูมองพวกเราสองคนแล้วพูดขึ้นว่า"ไม่ได้หรอจ้า พวกเธอยังไม่มีเพื่อนเลยน่ะ พวกเธอยังไมรู้จักใครเลยด้วยน่ะ ครูต้องขอโทษพวกเธอจริงๆ"ฉันมองนายเท็น ผมมองยัยแพนเค้กเน่า แล้วเราสองคนก็คิดตรงเดะ"งั้นเราเป็นเพื่อนกัน่ะ ยัยแพนเน่า"ชุยว่ะเรียกแพนเค้กเน่า น่าจะเรียกเราว่าคุณหนูแพนเค้กสิภูมิใจชื่อตัวเองจริงๆ โฮะโฮะ พวกผู้หญิงมองเท็น ตาหวานหยดย้อก พอเรานั่งได้สักพักครูก็สั่งให้พวกเราเอา วิชา เคมีขึ้นมาทำ โตครน่าเบื่อ ชิบ และเสียงกริ่งของรร.ก็ช่วยชีวิตเรา ฉันจึงเดินไปโรงอาหารก็พบกับนายเท็นอีกแล้ว.................นี่มันเรื่องบังเอิญหรอกเนี้ย.............ไม่อยากจะเชื่อจริงๆฉันจึงเดินไปดูแผนกอาหารที่อยากกิน ฉันเดินไปแผนกขนมปัง-น้ำอัดลม-ขนม แต่ฉันเลือกที่จะกินขนมปังไส้เนยกับน้ำเปล่า ซึ่งฉันก็คิดว่าอิ่มแล้ว ฉันจึงจ่ายเงินกับแม่ค้าแล้วเดินไปสนามบอลซึ่งไปดูพวกนักเรียนชายแตะบอลกัน ฉันจึงหยิบขนมปัง-น้ำเปล่าแกะมากินฉันดูฟุตบอลก็เพลินจนอิ่มและกำลังจะขึ้นห้องนั่น............อยู่ๆนักเรียนชายคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมาว่า"ระวังฟุตบอลน่ะ!!!"ซึ่งฉันกำลังหันไปนั้นก็โดนลูกฟุตบอลแล้วมึนหัวตึบๆ ฉันจึงล้มลงอย่างสวยงาม และสักพักฉันก็รู้สึกหนักหัวมากๆเหมือนมีอะไรหนักมาทับหัวฉันอยู่พอฉันจะลืมตาก็ตาก็เปิดไม่ขึ้นเหมือนมีกาวตาช้างมาทาตาฉันอย่างไงอย่างงั้น และมีผู้ชายคนหนึ่งหยิบผ้ามาเช็ดหน้าฉันอย่างเบามือ เหมือนกลัวว่าฉันจะเป็นอะไรอย่างไงแหละ แต่พอฉันค่อยๆลืมตานั่นก็พบกับ เอ่อก็พบกับยายเท็นกับยามาโตะเพื่อนของนายเท็นมั่ง และเขาก็พูดขึ้นมาว่า"เป็นไง หายมึนหัวรึยัง "ฉันก็พยักหน้าให้นายเท็นและฉันก็พูดกับเขาว่า"ใคร....พาฉันมาห้องพยาบาลล่ะ" นายเท็นเลยชี้ที่เขาและเพื่อนของเขา ฉันจึงพูดกับเขาว่า"ขอบใจน่ะ ที่ดูแลฉันแต่ฉันหายมึนแล้วล่ะ"ฉันจึงลุกจากเตียงแต่ก็ดูเหมือนล้มลงกับพื้น นายเท็นกำลังจะจับแขนฉัน แต่เพื่อนของเขาจับแขนฉันทัน ฉันเลยก้มหน้าและขอบคุณเขา ฉันหันกลับไปเพื่อนเท็นก็ยังหน้าแดงอยู่ ฉันเลยยิ้มให้เขา ก็ยิ้มน่ารักมาให้ฉัน แันกลับบ้านมาก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งนั่งร้องไห้อย่างหนัก ฉันจึงเดินไปถามเธอว่า"เธอเป็นอะไรบอกเราได้ไหม"ฉันยิ้มให้เธอ เธอคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดว่า"ฉันโดนบอกเลิก...เพราะเขามีคนที่ใช่แล้ว"ฉันจึงกอดเธอแบบเป็นมิตรแต่เธอก็ยอมให้ฉันกอดเธอแบบเพื่อน เธอพูดขึ้นมาว่า"เรามาเป็นเพื่อนกันน่ะ ฉันชื่อ เมย์อยู่ม.ปลายน่ะ แล้วล่ะชื่ออะไร"ฉันมองเมย์แล้วพูดว่า"ฉันชื่อแพนเค้กน่ะ อยู่ม.ปลายน่ะ เรามาเป็นเพื่อนกันน่ะเมย์"ฉันกับเมย์เดินจับมือด้วยกันระหว่างทางกลับ ฉันไปส่งเมย์ที่บ้าน พอขากลับ ฉันเจอนายเท็นกำลังจูบกับผู้หยิงคนหนึ่งอย่างดูดดื่ม แต่พอเขาเห็น เขาก็บอกลาผู้หญิงคนนั้นและเขาก็พูดขึ้นมาว่า"จะจองคนอื่นนานไหม มองอยู่ได่ไม่เคยเห็นผู้หญิง-ผู้ชายจูบกันรึไง" ถ้าจะให้พูดเลยน่ะ ฉันไม่เคยเห็นเลยล่ะฉากนี้ เพราะฉันอยู่แต่รร.หญิงล้วนเลยน่ะขอบอก ฉันจึงบอกลานายเท็น เพื่อที่จะกลับบ้านแต่นายเท็นบอกว่าอยากไปส่งฉันที่บ้านซะงั้น..............พอเดินมาถึงบ้านฉันเขาถึงกับตาค้างน่ะสิ......ก็เขาบอกฉันว่าบ้านฉันใหญ่ขนาดมีบ้าน25หลังมาอัดกันอยู่อย่างงั้นแหละ แต่พอฉันชวนเขาเข้าบ้านเขาก็บอกฉันว่า"ฉันกลับบ้านก่อนน่ะแพนเค้กเน่า ไปแหละ บาย"เขาวิ่งมาหาฉันอีกรอบหนึ่ง แล้วก็มาหอมแก้มฉัน และเขาก็จากไปฉันเข้าบ้านไปโดยไม่ได้คิดอะไร พอเช้ามาคนรับใช้ก็ขึ้นมาปลุกฉันใหเฉันอาบน้ำแต่งตัวไปรร.ได้แล้ว ฉันกำลังฝันดีเลย ฉันจึงอาบน้ำ-แต่งตัว-รับประทานอาหารเช้ากับพ่อ-และให้คนขับรถไปส่ง พอมาถึงรร.ฉันก็เจอครูเห็นครูเดินจับมือยัยเมย์เพื่อนฉันและเรียกฉันเข้าห้องครู ครูพูดกับฉันว่า"พวกเธอไม่ชมรมกะพวกคนอื่นน่ะ ชมรมคนอื่นเขาเต็มหมดแล้ว เหลือแต่ชมรมถ่ายรูปเท่านั้นแหละ เชิญพวกเธอไปได้แล้วจ้า ครุจะไปสอนนักเรียนแล้วน่ะ "ครูเดินออกจากห้องไปพวกเรามองตากันก็รู้ว่าชมรมถ่ายรูปเป็นอย่างไง พวกเราจึงวิ่งตามครูไป
เดี่ยวมาอัพมาน่ะ
สนุุกไหมค่ะ ถ้าสนุก อยากลืมลงความคิดด้วยน่ะค่ะ เค้านอนก่อนล่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ