ยัยประธานสุดโหดกะนายนักเลงหน้าหล่อ

โอ๊ยยยย ปวดหัวจัง  ฉันค่อยๆๆลืมตามองห้องสภาอันคุ้นตา
 
"ประธาน ฟื้นเเล้ว" สาวน้อยร่างบางหรือรินวิ่งเข้ามาดูอาการฉัน เธอเป็นเลขานุการมีนิสัยที่ ขี้เเยยสุดๆๆเเต่ถ้าโกรธน่ากว่ามาก
 
"นี้ฉันเป็นอะไรหรอ"
 
"ประธานเป็นลมระหว่างทางเดินน่ะ" คาโอขยับเเว่นที่หนึ่งก่อนก้มมองบัญชี คาโอรับหน้าที่ทำบัญชีของโรงเรียนหรือเหรัญญิกนั้นเเหละ
 
"คาสึเน่ะล่ะ"
 
"ประธานเดือนนี้เราจะงดค่าขนมของประธานน่ะครับ"
 
"ฮะo0oพูดเล่นไช่ใหม่อ่ะT^T"
 
"เดี๋ยวสิ!!คาโอพูดตอนนี้เดี๋ยวประธานก็สินอีกรอบหรอก"
 
"นิ หล่อย สิ้นอะไรกันย่ะ ฉันยังไม่ตายย่ะเเค่ถูกคนใจร้าย(แอบจิก)งดขนมเเค่นี้เเค่เจียนจะตายเท่านั้นเเหละT^T" ฉันพูดอยางน้อยใจ ฉันกินไม่จุ๊สัก นิดดดดดดดดดด มางดเเบบนีี้งอลน่ะ
 
"ฉันไปดีกว่ามีเรื่องต้องทำต้องไปจักการกับเรื่องวันก่อน" ฉันเดินออกจากห้องสภาเดินไปที่ห้องดนตรีเก่าที่เป็นที่สิงสถิตของพวกที่ไม่เอาไหน ชอบก่อเรื่องสร้างความวุ่นวาย
 
ห้องดนตรี ~~~เเอ็ดดดดดดดดดด~~~
 
"น่าแปลกใจจังที่ประธานมาถึงที่นี้" มิซากินักเลงที่ขึ้นชื่อ(เหมือนของดีของโรงเรียนในทางกลับกัน) เป็นคนที่นักเรียนชายกลัวสวนนักเรียนหญิงกลับปลื้มซะนิ ไม่รู้ว่าชอบกันตรงไหนนิสัยก็เเต่ไม่เข้ากับหน้าตา
 
"สีหน้านายก็บอกว่าตกใจมักมากกกว่าฉันจะมา" ฉันประชดกลับ
 
"ประธานละก็พูดจาเเบบนี้รักตายเลย" 
 
"ไม่ต้องการย่ะ"
 
"ใจร้ายT^T"
 
"หยุดเลยไม่ต้องมาพูดเรื่องอื่นวันก่อนนายไปสร้างเรื่องอะไรไว้ฮะ!!"
 
"ก็เเค่หาอะไรเเก้เหงาน่ะ"
 
"นั้นเเก้เหงาก็หรออีกฝ่ายนอนหยดน้ำข้าวต้มอยูงโรงพยาบาลน่ะ"
 
"ก็น่ะ"
 
"ไม่ต้องทำเป็นทองไม่รู้ร้อยเลย ต่อไปนี้ 3 อาทิตย์นายจะต้องอยู่ในการดูเเลของฉันเข้าจ้ายย"
"เย็ดเซอรที่รัก"
 
"เดี๋ยวฆ่าซะหรอก"
"ขอโทษคร้าบบ"