Superstar Complex แผนร้ายขว้าหัวใจยัยจอมหยิ่ง

3
เหตุเกิดที่ห้องนอน
   พอถึงที่ร้านอาหารฉันก็รีบสั่งอาหารมากินทันที เนื่องจากว่าเมื่อกี้บนรถฉันโดนเทลเลย์บ่นเรื่อง เล่นเกมส์ในโทรศัพท์แล้วไม่ยอมบล๊อคเบอร์แฟนคลับโรคจิต โอ้แม่เจ้า บ่นยิ่งกว่าแม่ฉันอีกจ้าแต่ก็พอเข้าใจเทลเลย์คงเป็นห่วง นี่ขนาดเรามาเป็นแฟนกันแค่สามวันหมอนี่เป็นถึงขนาดนี้แล้วถ้าฉันแต่งงานกับเขา เขาไม่มาเป็นคุณบิดาของฉันเลยหรอ TT
“เธอสั่งสะเยอะแยะเลย เรามากันสองคนเองนะ เธอหิวมากเลยหรอ”
“ไม่ค่อยหิวหรอก เอาความจริงเลยนะฉันสั่งมาอุดมากนายย้ะ ฮ่าๆๆๆ” นตอบแบบกวนประสาทเขาไปทำให้เขาน่ามุ่ยเล็กน้อย
“ก็ได้ฉันไม่พูดแล้ว =.=”
“ฉันล้อเล่น อย่าทำหน้าแบบนั้นสิไม่หล่อแล้วน้ะเทลเลทับบี้ของฉันนนน”
“ยิ่งเรียกแบบนี้ยิ่งทำเลย น่าเกลียดจริงชื่ออะไรไม่รู้”
“นี่มันเป็นการ์ตูนที่สนุกมากเลยน้ะจะบอกให้ นายไม่เคยดูหรอ พลาดแล้วสุดหล่อจ๋า อิอิ”ฉันก็ยังก็เขาไม่เลิก เรากวนกันไปกวนกันมาจนกระทั่งอาหารมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เราถึงหยุดกวนประสาทกันเสียที
“กินแล้วน้าค้า”
“รีบๆกินไปเลย พูดมากใช่เล่นนะเธอน่ะ”
“นายก็กินไปเหมือนกันสิวู้ววว ขี้บ่นเหมือนคนแก่”
“-.-”
   หลังจากนั้นเราสองคนก็กินไปเถียงกันไปเล่นๆ พอกินเสร็จเทลเลย์ก็ไปส่งฉันที่คอนโดฯ แล้วบอกว่าจะนอนเป็นเพื่อนเพราะไม่ไว้ใจแฟนคลับโรคจิตอะไรนั่น แต่ฉันว่าฉันไม่ไว้ใจเขามากกว่าน้ะ -.-
“นายไม่ต้องนอนเป็นเพื่อนฉันก็ได้ กลับไปเถอะฉันอยู่ได้น่า”
“แต่ฉันเป็นห่วง เผื่อหมอนั่นมันสะกดรอยตามเธอขึ้นมาทำไงห้ะ” เว่อร์ไปไหมนั่น
“ไม่หรอกน่า ฉันกลัวเราจะมีข่าวไม่ดีกันด้วยเดี๋ยวภาพลักษณ์เราเสียทั้งคู่นี่ซวยเลยน้ะ”ฉันทำเป็นเอาเรื่องชื่อเสียงมาอ้าง แต่มันไม่ดีนี่จริงไหม ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองทั้งคืนในห้อง คนคิดไม่ดีแน่
“ฉันนอนข้างนอกก็ได้ยังไงฉันก้ไม่ให้เธออยู่คนเดียวเด็ดขาดยัยพูก้า”
♫~And I will make sure to keep my distance.
Say I love you when you're not listening.
And how long can we keep this up, up, up…
“ขอรับโทรศัพท์แปปน้ะ” พอโทรศัพท์ฉันดัง ฉันเรื่องสามารถเปลี่ยนเรื่องพูดกับเขาได้ โล่งอกมากจ้า “ตามสบาย”
► P’Pastin◄
“ว่าไงพี่พาส มีอะไรโทรมาป่านนี้”ฉันรับสายพี่ชายสุดที่รักอย่างงงๆ
(ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ได้ข่าวว่าโดนแฟนคลับโรคจิตส่งของกับข้อความมาหาหรอ)
“พี่รู้ได้ไง เรื่องนี้พียังไม่ได้บอกพี่เป้ แม่หรือใครเลยน้ะ นอกจากเลย์อะ”
(ก็เลย์มันไลน์มาบอกพี่ไง พี่ก็เป็นห่วงแกนี่แกนอนบ้านหรือคอนโดฯเนี่ย)
“คอนโดฯ --”
(แล้วตอนนี้เลย์อยู่ด้วยรึเปล่า)
“อยู่”
(ให้เลย์นอนเป็นเพื่อนสะ นี่คือคำสั่งของคุณหญิงพัทรศอร) เอาแม่มาอ้างทำไมมมม TT
“แต่พี่พาสมันจะดีหรอ เกรงไจเลย์เขานะ”
(แกเป็นแฟนกันจะเกรงใจหาตะเข็บชายแดนพม่าอะไร)
“ ก็ได้ๆแต่ละคนจะบ้าตายจริงๆ ฝากบอกคุณหญิงของพี่ด้วยละกันว่าไม่ต้องห่วงสาวน้อยคนนี้ดูตัวเองได้เก่งอยู่แล้ว^^”
(เออๆ มีอะไรจะฝากบอกยัยพินเจอร์ไหม) น้องสาวฉันน่ะญาติเยอะไปหน่อย อิอิ
“ฝากบอกด้วยละกัน พรุ่งนี้จะซื้อขนมไปฝาก”
(อ่า ฉันไปละแกก็อยู่กันดีๆละกันถ้ามีอะไรก็โทรมาหาพี่)
“ค้าๆ คุณพี่ชายที่แสนดีของน้องสาว ไปเถอะค่ะ”
(เออๆ โชคดี)
ตู๊ดดดดดๆๆๆ ~
“พี่พาสตินโทรมาหรอ” ยังจะมาถามหน้าตาเฉย
“เพราะใครละ พี่ฉันถึงต้องมาเป็นห่วงแบบนี้น่ะ”
“ฉันขอโทษนะ ฉันก็ห่วงเธอเหมือนกันแต่ฉันรู้ว่าเธอต้องไม่ยอมฉันเลยโทไปบอกพี่พาสติน”
“อืม ไม่เป็นไรหรอกฉันรู้ว่านายเป็นห่วงฉัน นายนอนที่นี่กับฉันก็ได้”
“อ่าห้ะ งั้นฉันจะนอนที่โซฟาตรงนี้นะเธอไปอาบน้ำสิ”
“ไม่เป็นไร นายมานอนกับฉันในห้องก็ได้(ฉันจะลักหลับนาย อิอิ) ก็เราเป็นแฟนกันนี่ ^^”
“ไม่ดีมั้ง”
“จะนอนไหม กับฉันน่ะ”
“นอนก็ได้ครับๆ”
 “งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนน้ะ ห้องน้ำมีสองห้องมีตรงนู้นอีกที ในนั้นมีผ้าขนหนูอยู่แล้วเสื่อผ้านายถือมาแล้วคงไม่ต้องหาให้ อาบเสร็จเจอกันที่ห้องนอนละกันน้ะ” ฉันพูดพลางเดินไปที่ห้องน้ำอีกห้อง
“(-_-)(_-_)”
   หลังจากฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเดินเข้าห้องนอนมา ก็เห็นว่าทลเลย์นั่งเปิดทีวีดูรออยู่แล้ว (รอทำอะไรไม่รู้ >////<) ฉันก็เลยเดินไปนั่งข้างๆเขา
“อาบช้านะเธอน่ะ”
“ผู้หญิงสวยก็แบบนี้แหละ”
“แหวะ”
“แหวะไปเถอะ หลงรักฉันขึ้นมาเมื่อไหร่จะมาขอแต่งงานไม่ทันนะจะบอกให้^^”
“ยังไงเธอกับฉันก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว นะจ้ะพูก้า”
“เลิกรียกฉันว่าพูก้าได้แล้ว เทลเลทับบี้ >3<” ฉันกับเขาเกิดอาการแหย่กันอีกแล้ว และฉันก็ทำท่าทางกวนประสาทเขาสักพักเราสองคนก็หยิบหมอนข้างคนละกันมาตีกันเหมือนเด็ก มันทำให้ฉันนึกถึงตอนเด็กๆที่ฉันกับเขามักเล่นกันแบบนี้เป็นประจำ อยากกลับมาเป็นเด็กอีกครั้งจัง
“โอ๊ยยยย เจ็บนะนายชนแรงไปไหมมม” ระหว่างที่ฉันบ่นเจ็บก็มัวแต่หลับตาจนไม่ทันได้มองว่าตอนนี้หน้าของเราสองคนอยู่ใกล้กันมากห่างไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ และฉันรู้สึกว่าหน้าของเราเข้าใกล้กันเรื่อยๆ และ…ปากของเราสองคนก็ค่อยๆเคลื่อนหากันช้าๆ และปากของเทลเลย์ก็ประกบเข้าที่ปากฉันอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน มันเป็นไปอย่างช้าๆ และฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเขานี่ฉันชอบหรอ คงไม่มั้งแต่ช่างเถอะปล่อยตัวปล่อยใจ (นางเอกใจง่ายจ้า>////<) และเหมือนเทลเลย์จะได้สติกลับคืนมาเลยเป็นฝ่ายผละออกไปก่อน
“ฉันขอโทษ”
“อืม ไม่เป็นไรนี่เราเป็นแฟนกันไม่ผิดหรอก” เพราะฉันชอบ เอ้ย ไม่ใช่ๆ
“แต่ฉันยังทำให้เธอรักฉันไม่ได้เลย ทำแบบนี้ก็ผิดอยู่ดี”
“เห้ออ นายเนี่ยนะคิดมาก แค่ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงฉันฉันก็ชอบนายแล้ว”
“ชอบง่ายมากเลยนะเธอน่ะ”
“ก็ไม่ง่ายหรอกอาจเป็นเพราะเราเคยสนิทกันมาก่อนไง”
“แต่ยังไงก็ไม่ดี”
“คิดว่าไม่ดีอยู่ได้ เอางี้ไหมนายก็ไปอยู่ห่างๆฉันเลยห้ามแตะต้องตัวฉันห้ามอยู่ใกล้ด้วยถ้าคิดแบบนี้ ถ้านายไม่อย่าทำแบบนี้ก็ไม่ต้องมารู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น”
“เธอไม่โกรธหรอ”
“จะโกรธทำไม ในเมื่อนายมีสิทธิ์ในตัวฉันอยู่แล้ว ฉันไม่ซีเรียสเรื่องพวกนี้หรอกน้ะ” อาจเป็นเพราะฉันไปเรียนเมืองนอกทุกๆซัมเม่อร์ที่หยุด เลยชินกับเรื่องพวกนี้ที่เพื่อนๆทำ
“งั้นฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ” มันหมายความว่าไงวะ --
“นายจะทำอะไร”
“จะนอนไง” ตกใจนึกว่าจะ….(คิดลึกไปนะ)
“อ้อ งั้นนอนกัน”
“นอนกอดเธอน้ะ”
“ห้ะ!”
“ไม่เกรงใจแล้ว มานอนเลยเร็วๆฉันง่วง” เทลเลย์ไม่พูดเปล่าพลางกระชากฉันล้มลงนอนกับเตียงแล้ว กดปิดรีโมททีวี ปิดไฟเรียบร้อย พอฉันล้มตัวลงไปนอนปุ๊บเขาก็สวมกอดฉันทันที >///<
“นี่นาย ทำอะไรเนี่ย>////<”
“นอนกอดเธอไง^^”
“เห้อ นายนี่จริงๆเลยยย”
“ฝันดีนะพูก้า”
จุ้บบบบ ~
  พูดเฉยๆก็ได้จะจุ้บแก้มฉันทำไม (พูดในใจเพราะกลัวเขาไม่ทำอีก อิอิ)
“ฝันดี เทลเลทับบี้^^”