รักเต็ม100 ให้ยัยปากร้ายอย่างเธอ!

   "เจ๊... สรุปจะจีบนายมิก.... เอ่อ มิกกี้นั่นจริงๆสินะ'A' ผมขอถามเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อเป็นการ
ยืนยัน "ผมหันไปถามเจ๊ทรายให้เเน่ใจก่อนจะจ้องหน้าเจ๊เพื่อเป็นการขอคำตอบ เจ๊ทรายมองหน้า
ผมเเล้วก็พูดออกมาด้วยนํ้าเสียงหน่ายๆ
   
    "ของมันแน่ยะ ฉันพูดคำไหนคำนั้น ไม่มีทางกลับคำซะหรอก"เจ๊ทรายพูดจบ เจ้าโดนัทก็วิ่งมาถึง
ทางพวกเราพอดี มันทรุดตัวลงข้างๆเจ๊ทรายก่อนจะเท่นํ้าในขวดสู่ศรีษะตัวเอง
 
     "แว้ก!! ไอ้บ้า ฉันเปียกไปด้วยแล้วเนี่ย! =[]=!"เจ๊ทรายลุกขึ้นมาบ่นใส่ไอ้โดนัทก่อนจะเริ่มบ่น
ด้วยเสียงอันทรงพลัง พร้อมกับท่าทางวุ่นวาย เห็นอย่างนั้นผมกับโดนัทเลยหัวเราะออกมา
 
   "งั้นผมจะพูดเเล้วนะ...."ผมพูดพลางกระเเอมไอสองสามที ก่อนจะเริ่มพูดอีกครั้ง"มิก หรือมิกกี้
ชื่อจริงคือนายมิรากันต์ ผิวพรรณงาม เป็นทายาทคนเดียวของบริษัทสมูทสกิน ที่เป็นบริษัททีผลิต
เครื่องเสริมความงามหลายชนิดที่สุดของประเทศไทย ระดับความรวยคือห้าดาว ใช้ชีวิตวัยเด็กอยู่ที่
เกาะประเทศอังกฤษ ก่อนจะกลับมาไทยในช่วงไฮสคูล ปัจจุบันศึกษาอยู่ระดับชั้นปีหนึ่งของ
มหาวิทยาลัยนานาชาติ ผมการเรียนคือ3.96 ยังโสด มีเพื่อนสาวที่น่าจะสนิทมากที่สุดคือน้อง
พลอย ดาวมหาลัยที่เรียนเจ๊นั่นแหละ"ผมหยุดพูดก่อนจะหันไปมองเจ๊ทรายที่ทำท่าจะหลับ ส่วน
ไอ้โดนัท......หลับไปแล้ว 
    นี่ผมพูดเพื่อใครวะ=-=^
 
   "แกรู้จริง รู้ชัด รู้ลึกจังวะ ถามหน่อยเถอะ ไปหามาจากไหนละข้อมูลนั่น"เจ๊ทรายหันมาถามผม
ก่อนจะหันไปสะกิดไอ้โดนัทให้ตื่นจากการหลับใหล
 
   "ก็สาวๆไงเจ๊ เจ๊คิดว่าผมมีแฟนคลับไว้ทำไมเยอะเเยะละ ของแบบนี้ต้องใช้ความหล่อให้เป็น
ประโยชน์สิ  ฮ่ะๆ"ผมพูดพลางหัวเราะ
   
   "เออดีมาก แล้วมีอะไรอีก ว่ามาซิ+=+"
  
   "มิกกี้ของเจ๊เขาเป็นหัวหน้าปอมปอมเชียร์พิ้งกี้สปิริตที่เพิ่งจะพลาดตำแหน่งเดอะกรีทปอมปอมที่
จะไปแข่งต่อในระดับประเทศเพราะเกิดอุบัติเหตุระหว่างการแข่งขัน ตอนนี้เลยเปิดรับสมัครสมาชิก
ให่มทั้งหมดห้าคน หนทางที่เราจะเข้าใก้ลยัย....เอ้ย! นายมิกกี้ได้คือต้องเข้าร่วมปอมปอมเชียร์"
พูดจบผมก็หันไปส่งยิ้มหวานให้กับสาวที่นั่งโต๊ะข้างๆที่เเอบมองผมด้วยสายตาระริกระรี้
   
   "แต่ฉันว่าทีมดังๆอย่างนั้นเปิดรับสมัคร ป่านนี้คงเต็มแล้วละเอเเคลร์ หาทางอื่นให้ง่ายกว่านี้เหอะ
เจ๊ว่านะ 'A' "
 
   "แหมเจ๊ ผมนะใช้ความหล่อจองใบสมัครมาแล้วก็ส่งไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็แครอตอนเที่ยงเท่า
นั้นแหละน่า+w+ ของเจ๊เบอร์สามสิบสองนะ"
 
   "เหมือนพวกนั่งตู้กระจกรึปล่าวเนี่ย มีเบอร์ด้วยวุ้ย"ไอ้โดนัทเริ่มหันมาออกความคิดเห็นหลังจาก
หายไปนาน(?) ผมเลยหันไปฉีกยิ้มกว้างแล้วพูดให้มันฟังต่อ
 
   "แกคิดเเบบนั้นเหรอ แต่ไม่ต้องห่วง แกเบอร์สาทสิบสาม=]"
 
   "อะ....ไอ้.... ไม่เห็นแกบอกเลยว่า..."โดนัทลุกพรวดจากเก้าอี้พร้อมทั้งเอาซีกกล้วยในถ้วยไอ
ติมขึ้นมาชี้หน้าผมด้วยสีหน้าตกใจ ก่อนจะปีนขึ้นมากระชากคอเสื้อเพื่อนรักนามว่าเอเเคลร์ขึ้นมาทัน
ที
   =[]= เฮ้ย! แกจะทำอะไร โดนัทเพื่อนรักกกกก
 
   "แกจะปล่อยเจ๊ไปผจญภัยในดงกระเทยความร่างถึกคึกคักเวลาลงเล่นแบบนั้นเพียงลำพังได้ไง 
ไหนแกบอกจะช่วยเจ๊ทุกอย่าง เฮ้ย อย่างนี้มันไม่ใช่ลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงแดงแรงฤทธิ์นี่หว่า
กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำนะเว้ยยยยย! มาถึงขั้นนี้เเล้วมาทิ้งกันง่ายๆ ได้ไงวะ=[]=;;"ผมหันไปพูด
ก่อนที่ไอ้โดนัทเพื่อนรักจะเอื้อมมือที่เปื้อนวิปปิ้งครีมมาบีบคางผมจนผมอ้าปากหวอ
 
   "ให้ฉันเข้าทีมเข้าทีมพิศดารนั้นมากกว่าที่จะทำให้เสียสถาบันชาติชายกระบี่จอมยุทธ เอแคลร์...
แกคิดบ้างไหมT[]T ถ้าเกิดวันไหนเราต้องอาบนํ้ารวม แล้วเผลอทำสบู่ตกพื้นละ! โอ้ยยยย! ฉันขอ
ลาไปเกิดเป็นหอยทากดีกว่า เสียวหลังวุ้ย แค่พูดเฉยๆนะเนี่ย บรึ๋ย....ไม่อยากจะคิด"มันเอามือที่
เปื้อนวิปปิ้งครีมมาถูหน้าตัวเอง สงสัยไอ้นี้มันดูหนังมากเกินไป=-= คิดได้ไงเรื่องทำสบู่ตก อยู่ดีๆ
เจ๊ทรายก็ลุกขึ้นมาแล้วหันไปยิ้มสยองให้โดนัท
 
   "โดนัททททททททททท แกต้องช่วยฉัน ไม่งั้น...."เจ๊ทรายพูดพลางเอามือมาไว้ที่คอ แล้วทำ
ท่าตัดคอ"แกตาย...^=^"
 
  "QAQ เจ๊ เอ้ เอ้ เอ้ เอ้"
 
   "จะช่วยไม่ช่วย^=^"
  
   "ToT ช่วยก็ได้ เจ๊แกล้งหนู โดนัทกรีดร้องงงงงงงงงงงง"
 
                                 ติดตามตอนต่อไปนะคะ^-^