รักเต็ม100 ให้ยัยปากร้ายอย่างเธอ!

 
   ราวกับนิยายรักหวานแหววโรแมนติกในหนังสือของวัยรุ่น อ้อมแขนอันอบอุ่น(และบึกบึน...ให้ตาย
สิ ฉันสำผัสได้ถึงกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ) จากที่ไหนก็ไม่รู้ เข้ามาคว้าฉันได้ทันก่อนที่หัวจะกระแทกพื้น
กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราฉันลืมตามองเจ้าของออมกอดแข็งเเรงนั้นที่โอบรอบเอวแล้วดึงขึ้นด้วยท่าที
สง่างาม ดอกไม้สีชมพูโปรยลงมาจากท้องฟ้าเหมือนในหนังญี่ปุ่นตอนที่ซากุระผลิบาน
 
   กรี๊ด!!! คุณต้องร้องแบบนี้แน่ๆคะ เพราะคนตรงหน้าฉันทั้งขาว สูง ดวงตาโตดำขลับ ริมฝีปากบางระ
เรื่อสีชมพูเป็นธรรมชาติ ผมสั้นๆ ตั้งๆ น่ารักน่าหยิก เข้ายิ้มย้อยๆส่งมาให้ น่ารัก น่ารักมาก ไม่ไหว
เเล้วค่า เจ๊จะละลายยยยยยยย@/////@
 
   "เฮ้ยยยยย! เป็นไรมากรึปล่าวเจ๊!" เสียงจอมมารขัดขวางความรักตัวในเนี่ย? อ้อ....นายเอเเคลร์
ทำให้ฉันต้องตื่นจากผวัง และพบว่าดอกซากุระบานที่แท้จริงมันคือ...เศษขยะที่แม่บ้านทำร่วงลงมา
จากชั้นบน =A=
   ฉันนี่หลอนไปไกลจริงๆเลยนะ ให้ตายเถอะ
 
   "ขอบคุณนะคะQwQ"ฉันพูดได้เท่านั้น ชายหนุ่มผู้มีพระคุณคนนั้นท่าทางจะอายุน้อยกว่าฉันเป็น
แน่นอน แต่ไม่ไหวแล้วคะ อย่างที่ไอ้สองตัวนี้มันกล่อม
   ความรักไม่มีอายุ...
   ความรักไม่มีอายุ หึๆๆ ฉันจะเอาผู้ชายคนนี้มายุในการปกครองให้ได้!
   
   "ไม่เป็นไรครับ"เขาตอบออกมาเบาๆ ออกมาแล้ว เสียงหวานเหลือเกิน หวานจนน่าเคลิบเคลิ้ม
แต่....มันหวานไปรึปล่าวเนี่ย
 
   "หัวน้ามิกกี้ค้า ไปกันรึยัง? สายแล้วนะค้าาาาาา"เสียงแหวๆ ดังมาจากข้างหลังเขา ก่อนที่ตัวการ
ของเสียงจะตามมากอดแนว่าที่ผู้ชายของฉันไว้แน่น แล้วชะโงกหน้ามาจุ๊บแก้มขาวๆ หนึ่งที กลุ่ม
ชายในมาดสาวสวย(?!)สวมเสื้อคลุมเหมือนกันร้องเรียก ก่อนที่เขาจะส่งเสียงกลับไป
 
   "คร้าบ...ครับผม ไปเดี๋ยวนี้แหละจ๊ะ สาวๆที่น่ารักของผม" หัวใจฉันแทบเเตกเมื่อได้ยินประโยค
ที่เขาพูดออกมา ฉันกำลังกระซิกๆบ่อนํ้าตากำลังจะเเตก 
 
   "ใจเย็นๆเจ๊ ผู้ชายหาง่ายเหมือนควายในทุ่งนา อย่าคิดมากนะ"เป็นเอเเคลร์ที่พยายามปลอดฉัน
ที่หัวใจสลาย 
  
   "เฮ้ย! เอเเคลร์ เขาว่ากันว่าควายกำลังจะสูญณ์พันธ์ุ แกไม่รู้หรอวะ?" ปากหมาๆของไอ้โดนัท
ทำฉันตั้งเบะอีกครั้ง เอเเคลร์ที่กำลังลูบหลังฉันหันไปร้อง
 
   "....งั้นเปลี่ยนๆ เอาเป็น ผู้ชายหาง่ายเหมือนเกย์หล่อๆ ที่ชอบกระเทยควายแบบที่เจ๊เจอ"
 
   "แง้!!!" ฉันร้องเสียงหลงเมื่อต้องฟังคำจี้ใจดำตัวเองพอดี สองหนุ่มจึงรีบปราดเข้ามาประกบฉัน
อีกครั้ง
 
   "ฉันจะเอาคนนี้ ฉันจะเอาคนนี้TT[]TT"
 
   "เจ๊เต้นเป็ดให้ดูก่อนสิ แล้วผมจะช่วย"ไอ้โดนัทยังไม่เลิกตลกฝืด ฉันแฝดเสียงก้องให้ดังขึ้นกว่า
เดิมอีก ไม่สนใจหน้าไหนแล้วทีนี้! เอแคลร์เอามือยัดปากฉันทันควัน
 
   "อั้นจะเอาอนอี๊ ไอ้อ้วกอ้า แออ้องอ้วยอั๊น"(ฉันจะเอาคนนี้ ไอ้พวกบ้า แกต้องช่วยฉัน)
 
   "พูดภาษาคนได้มั้ยเจ๊ ภาษาปลาทองผมพูดไม่ได้นะ แหม...หัววุ้นมาเชียว"ดูมัน...พันธ์ุอย่างไอ้
โดนัทนี่มะน่าอนุรักษ์ไว้จริงๆ เอเเคลร์รีบเอามืออกจากปากฉัน เพราะฉันกัดไปเต็มแรง+=+
 
   "พวกแกฉันจะเอาคนนี้ ฉันเชื่อว่าเนื้อแท้เเล้ว เเขาต้องไม่ใช่อย่างที่เราคิด ไอ้โดนัท ไอ้เอเเคลร์
ตอบมาให้เจ๊ชื่นใจสิ ว่าพวกแกสองตัวจะไม่มีวันทอดทิ้งฉันนะ"โดนัทฉวยมือของฉันไปกุมไว้ทันที
สายตาเปลี่ยนไปเป็นลึกซึ้ง
 
   "แน่นอนครับ ผมจะรับผิดชอบคุณและลูกในท้องเอง"
 
   "โป๊ก!! ไอ้ทะลึ่ง ขืนลูกฉันมีพ่อแบบเเกฉันใช้เส้นก๋วยเตี๋ยวผูกคอตายใต้ต้นถั่วงอกแล้วโว้ย!"
 
   "นี่ๆ อย่าลืมผม ผมไม่มีบทพูดเลยนะ=-="เอเเคลร์เริ่มน้อยใจ ฉันจึงหันไปโยกหัวมันหนึ่งที
 
   "งั้นพวกแกก็ตอบมาว่าจะช่วยให้ฉันสมหวังกับมิก"
 
   "เอาละ ผมพูดจริงละนะ ผมจะช่วยเจ๊เอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะไม่ทอดทิ้งเจ๊ เราจะอยู่ด้วย
กันไปจนกว่าฟ้าดินสลายร่างกายเป็นผุยผง ผมก็จะอยู่เป็นจุลินทรีย์กัดกินซากเจ๊จนกว่าโลกจะดับ
ศูนย์ ว่าไงวะเอเเคลร์"่ แม้คำตอบรับของเอเเคลร์มันฟังทะแม่งๆ ไปหน่อย แต่ก็คงโอเคแล้วมั้ง
 
   "อื้ม ผมก็ด้วย ผมจะช่วยเจ๊ทุกอย่าง"เอเเคลร์ตอบรับแต่ทำหน้าปลงๆ เมื่อหันไปมองไอ้โดนัทที่
ทำหน้าทมึงทึงจนน่าสยดสยอง ไม่ใช่แค่มันคนเดียวหรอกคะ กันก็ด้วยเเหละ