Tekkamen Blade Space Knight 100 yearafter

-------------------------------------------------------Chapter 4  LostFamily --------------------------------------------------------------

บ้านของอลิซซาเบธในเช้าวันหนึ่ง

รีโวลกำลังกวาดหน้าบ้านอยู่ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆยามเช้าและความหนาวเย็นเล็กน้อยรอบๆกาย รีโวลกวาดใบไม้ทั้งหมดเข้าไปรวมกันที่ใต้ต้นไม้ของแต่ละต้น ขณะนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าเดินมาที่หน้าบ้านเจ้าของฝีเท้ามองเข้าไปเห็นรีโวลกำลังกวาดใบไม้อยู่ก็ยิ้มขึ้นเล็กๆที่มุมปาก แล้วเดินไปที่ประตูกำลังจะเคาะ

“มาหาใครเหรอครับ”รีโวลที่กำลังกวาดใบไม้อยู่ทักขึ้น

“พอดี ฉันมีธุระกับเจ้าของบ้านน่ะ พวกเขาอยู่มั้ย”ชายคนนั้นตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“พวกเขาคงยังไม่ตื่นมั้ง รอสักพักจะได้ไหมล่ะครับ”รีโวลยังไม่เห็นหน้ามามองแต่ยังคงกวาดใบไม้เรื่อยไป

“งั้นเหรอ ยังตื่นสายเหมือนเดิมเลย อลิซซาเบธ และก็อัลเดรย์ ลูกๆที่น่ารักของฉันทั้งสองคน”

รีโวลหันกลับมามองชายคนนั้น รีโวลถึงกับตกใจเล็กน้อยเพราะชายคนนั้นเป็นชายที่เขาพอจะจำได้เล็กน้อย

“ยูนิคอร์น?”รีโวลตกใจเล็กน้อย

“เจอกันจนได้น่ะเบลด”ชายคนนั้นกาเรนเชลทักรีโวล

“อย่าเรียกฉันด้วยชื่อนั้นเลย”รีโวลปฏิเสธชื่อเบลด

กาเรนเชลเปิดประตูเข้าไปในบ้านรีโวลวางไม้กวาดไว้แล้วเดินตามเข้าไป ขณะนั้นที่กาเรนเชลวางกระเป๋าแล้วหยิบภาพที่อัลเดรย์และอลิซซาเบธตอนยังเด็กถ่ายไว้มาดู

“พวกเขาคือลูกของนาย ในส่วนของมนุษย์งั้นเหรอ  ยูนิคอร์น”รีโวลที่มองดูอยู่ถามขึ้น

“มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันจะต้องชดใช้ สำหรับครอบครัวที่น่ารักนี้ เจ้าของร่างนี้ตายไปขณะถูกกองทัพราดัมโจมตีแต่ฉันก็ได้ช่วยเขาและ เขาก็ได้มอบร่างกายด้านมนุษย์ให้”

“ถ้าพวกอลิซซาเบธ รู้เรื่องทั้งหมดคงจะเสียใจไม่ใช้น้อย แต่ว่าทำไหมกันพูดถึงเรื่องครอบครัว ที่กลางหัวใจของเรามันถึงรู้สึกเจ็บแปลบๆ”รีโวลกุมที่อกด้านซ้าย

ขณะนั้นเองเสียงเดินลงบันไดก็ดังขึ้น กาเรนเชลหันไปมองทางบันไดขณะยิ้ยมุมปาก อลิซซาเบธที่อยู่ในเสื้อนอนกำลังเดินลงมาข้างล่างทันทีที่อลิซซาเบธเห็นกาเรนเชลก็ยิ้มทันที

“พ่อค่ะ!!!!!!”อลิซซาเบธพูดด้วยความดีใจ

อลิซซาเบธวิ่งเข้าไปกอดกาเรนเชลทันทีด้วยความดีใจ กาเรนเชลลูบหัวอลิซซาเบธเบาๆด้วยความเอ็นดู

“พ่อกลับมาจริงๆด้วย”อลิซซาเบธพูด

“พ่อต้องกลับมาอยู่แล้วน่ะเด็กดื้อ”

รีโวลยืนมองดูขณะที่เหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่างได้แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะขณะที่นึกถึงไปก็รู้สึกปวดหัวแปปๆขึ้นมาตลอด รีโวลสะบัดหัวไปมาไหล่อาการปวดหัว

“จริงสิค่ะ หนูลืมแนะนำเขาไปเลย”อลิซซาเบธหันไปทางรีโวล

“ไม่ต้องหรอกอลิซซาเบธ ฉันรู้จักเขาดี พันเอกกาเรนเชล หัวหน้ากองกำลังรักษาลิฟต์วงโคจร”รีโวลพูดขึ้น

“เอ งั้นเหรอคงเพราะคุณพ่อออกทีวีบ่อยสิน่ะ”

“แล้วอัลเดรย์ล่ะ”กาเรนเชลหันมาถามอลิซซาเบธ

“เห็นพี่เขายังไม่กลับตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ สงสัยติดงานมั้ง”อลิซซาเบธตอบ

รีโวลเดินเข้าไปในห้องครัว แล้วเปิดตู้เย็นหยิบไอศกรีมที่อยู่ในกล่องออกมาแล้วตักใส่ถ้วยไว้กิน

อาคารของหน่วย S.F.

อัลเดรย์กำลังตรวจเช็คสภาพของตัวซีโร่ไฟลทอย่างเคร่งเครียดถึงแม้จะเช็คสภาพของเครื่องตั้งแต่วันก่อน แต่ก็ยังไม่แน่นอนใจจึงตรวจสอบหลายรอบ

‘ความเร่งยังเท่าเดิม แสดงว่าส่วนบูสเตอร์ไม่มีปัญหา’อัลเดรย์เขียนข้อมูลลงใส่สมุดโน้ต

เบลถือถ้วยกาแฟมา แล้วยืนให้อัลเดรย์ อัลเดรย์ยืนมือไปหยิบถ้วยมาดูที่ไม่ได้หันกลับไปมองก่อนที่จะจิบกาแฟเล็กน้อยแล้วทำการตรวจเช็คต่อ

“เช็คสภาพเครื่องมาห้ารอบกว่าๆแล้วน่ะ”เบลนั่งลงบนกล่องที่วางอยู่ข้างๆแล้วทักขึ้น

“ตอนที่ด็อกกิ้ง รู้สึกได้ว่าตัวเครื่องกระแทกนะครับ เกรงว่าจะมีปัญหาตามมาทีหลัง”อัลเดรย์พูด

“แล้วตอนนี้เจอปัญหาอะไรมั้ย”

“ไม่เลยครับ แต่ผมต้องการจะเช็คดูให้ได้ว่าตอนที่เครื่องกระแทกมันคืออะไร”

“กลับบ้านไปซะ”เบลพูดเชิงไล่

แต่อัลเดรย์ยังตั้งหน้าตั้งตาเช็คสภาพเครื่องต่อไป เบลถอนหายใจออกมาเล็กน้อย

“ไม่กลับบ้านแบบนี้ คนที่บ้านไม่เป็นห่วงแย่เหรอ”เบลจิบกาแฟแล้วถาม

“รีโวลอยู่ด้วย ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วล่ะครับ ตั้งแต่พ่อขึ้นไปทำงานบนลิฟต์วงโคจร พวกเราก็แถบจะไม่ได้เจอพ่ออีกเลย”อัลเดรย์ตอบ

“งั้นเหรอ”

“แล้วครอบครัวของคุณเบลละครับ ครอบครัวเทคคาเมนของคุณน่ะ”

เบลนิ่งกับคำถามสักพักเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน ก่อนที่จะค่อยๆตอบ

“ตายไปแล้ว ทั้งพ่อทั้งแม่”เบลตอบเหมือนไม่รู้สึกอะไร

“ขอโทษที่ถามครับ”อัลเดรย์พูดขณะเก็บเอกสารไว้ด้วยกัน

“ไม่ต้องหรอก เรื่องแบบนี้ฉันทำใจได้”

อัลเดรย์เก็บของทั้งหมดเข้ากระเป๋า ก่อนที่จะซดกาแฟไปสองอึกแล้ววางถ้วยลง

“ผมกลับก่อนละครับ”

อัลเดรย์เดินออกจากห้องไปแต่ก่อนที่จะเดินออก อัลเดรย์หันกลับไปมองเบลที่นั่งเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่างอยู่

ดาวแห่งหนึ่งที่มีบางอย่างปกคลุ่มจนมองไม่เห็น

บนหอคอย

“ไม่น่าเชื่อ ว่าจิตวิญญาญของเทคคาเมนมันจะเข้าไปในตัวของก็อดราดัม”ควีนพูดด้วยความโมโห

“ไหนๆก็พลาดไปแล้ว อีกอย่างจิตใจแห่งการปกป้องและการทำลายล้างมันกำลังขัดกันอยู่”คิงพูดขึ้น

“แต่ว่า!!! ถ้าพวกเทคคาเมนดึงมันเข้าไปเป็นพวกได้ จุดจบของพวกเราก็ต้องมาถึงแน่นอน!!! พลังของมันมหาศาลมาก”

“ใจเย็นๆสิ ลืมไปแล้วเหรอคนที่สามารถกล่อมให้คนอื่นมารวมมือด้วยได้”คิงพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็น

“การ์ดน่ะเหรอ!!?”

“ใช้แล้ว ตอนนี้การ์ดก็คงหาทางที่จะทำให้ตัวเองหลุดออกจากผนึก แต่ว่าถ้าไม่นับเบลดจะมีใครที่มีพลังมากพอที่จะจัดการกับยูนิคอร์นได้สบายๆได้บ้าง นอกจากก็อดราดัมที่กลายเป็นเทคคาเมน”

“หึๆ นั้นสิน่ะ แบบนี้ก็สนุก ฮ่าๆ!!”

บ้านของอลิซซาเบธ

อลิซซาเบธกำลังทำกับข้าวอยู่ข้างในครัว โดยที่กาเรนเชลนั่งอ่านหนังสือพิมอยู่ที่โต๊ะกินข้าวอยู่ขณะที่รีโวลนั่งอยู่อีกฝั่งกำลังนั่งกินไอศกรีม

“ช่วงนี้เป็นไงบ้างล่ะ อลิซซาเบธเรื่องเรียนน่ะ”กาเรนเชลถามขึ้น

“ก็เรื่อยๆค่ะพ่อ ไม่มีอะไรมากทุกอย่างก็เหมือนเดิมลำดับเดิมๆ”อลิซซาเบธตอบด้วยน้ำเสียงออกเหนื่อยๆ

“โทษทีน่ะอลิซซาเบธที่พ่อมาเยี่ยมได้แค่วันนี้น่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ......”

รีโวลนั่งฟังทั้งสองพูดกันขณะที่ตักไอศกรีมเข้าปาก แม้เขาจะไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมาแต่ข้างในหัวของเขากำลังวุ่นวายเมื่อนึกถึงคำว่าครอบครัวเพราะ มันทำให้เขาปวดหัวขึ้นมา ก็อกๆ! เสียงเคาะประตูดังขึ้น รีโวลลุกจากที่นั่งทันทีแล้วมุ่งไปยังประตู แล้วค่อยๆเปิดออก

“!!!?”รีโวลตกใจ

“รีบพาอลิซซาเบธออกจากที่นี้เร็วเข้า!!”อัลเดรย์ที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดตะโกนขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นอัลเดรย์!!!”รีโวลถามด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ไม่ทันแล้ว!!!!”

ปึง!!!! เสียงหนึ่งกระแทกกับพื้นด้วยแรงมหาศาลรีโวลตกตะลึงกับร่างนั้น เพราะเป็นร่างที่เขารู้สึกคุ้นเคยและรู้สึกหวาดกลัวกับมันมากที่สุด ขณะนั้นอลิซซาเบธกับกาเรนเชลก็เดินออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

“พี่ค่ะ!!!”อลิซซาเบธตกใจที่เห็นอัลเดรย์ตัวอาบเลือด

“รีบหนีไปซะ!!!!”อัลเดรย์ตะโกนไล่อลิซซาเบธ

“แต่ว่าพี่!!!!!”

“รีบไปเถอะ อลิซซาเบธ”รีโวลพูดขึ้น

กาเรนเชลมองดูอัลเดรย์ที่เลือดอาบตัวแล้วรู้สึกโกรธขึ้น แล้วหันไปจ้องร่างนั้น อลิซซาเบธรีบประคองอัลเดรย์วิ่งออกไปจาบริเวณทันที

“พ่อค่ะ!!!”อลิซซาเบธหันมา

“ไม่ต้องห่วงพ่อ!!! วิ่ง!!!!”กาเรนเชลตะโกนไป

ขณะนั้นเองร่างนั้นราดัมที่มีร่างกายคล้ายมนุษย์และกำยำกำลังเดินเข้ามาทั้งสอง

“ไกอาราดัม!!! แกมาทำอะไรที่นี้!!!”รีโวลตะโกนถามไป

“ข้ามาที่นี้ก็เพื่อสิ่งหนึ่ง  จงมอบสองพี่น้องนั้นมาให้ข้าซะดีๆเบลด”ร่างนั้นที่มีนามว่าไกอาราดัมพูดขึ้น

“ฉันไม่มีวันยอมให้แกพาพวกเขาไปไหนเด็ดขาด!!!”กาเรนเชลพูดขึ้น

“หึๆ อยู่กันพร้อมหน้าก็ดีแล้ว เบลด ยูนิคอร์น  ถ้าพวกแกไม่ส่งสองคนนั้นมาจุดจบของแกจะมาถึงแน่นอน ยูนิคอร์น!!”

“ถึงมันจะเป็นจุดจบของฉัน!!! ฉันก็จะปกป้องครอบครัวของฉัน!!”

“แกจะทำแบบนั้นไปทำไหมกัน ยูนิคอร์น”

“แกไม่มีวันที่จะเข้าใจได้หรอก!!!! ครอบครัวน่ะ!!!!เป็นสิ่งสุดท้ายสำหรับฉัน!และมันสำคัญมาก!! ฉันจะจัดการแก!!!โทษฐานที่ทำร้ายอัลเดรย์ลูกฉัน!!!!”

กาเรนเชลชูคริสตอลขึ้นแล้วตะโกนขึ้น

“Tek-Setter!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

กาเรนเชลแปลงเป็นยูนิคอร์นอย่างรวดเร็ว แล้วสร้างดาบสองคมออกมา รีโวลจับไหล่ยูนิคอร์นแล้วพูดเตือนขึ้น

“ใจเย็นๆก่อนสิ!!! ไกอาราดัมไม่ใช้ศัตรูที่จะเอาชนะได้ง่ายๆน่ะ!!!”

“ฉันไม่สน!!!!! มันต้องชดใช้!!!”

ยูนิคอร์นพุ่งเข้าหาไกอาราดัมอย่างรวดเร็วแล้วฟาดดาบใส่ แต่ดาบปะทะกับตัวบาเรียที่มันสร้างขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวมันเอง ทันใดไกอาราดัมก็ซัดคลื่นพลังใส่ยูนิคอร์นอย่างรวดเร็วทำให้ ยูนิคอร์นกระเด็นออกไปแต่ไม่เสียหลักล้ม

“เอาไงล่ะเบลด ทำไหมไม่สู้ล่ะ”ไกอาราดัมถามขึ้น

“อึก!! แก!!!”รีโวลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นและเหงื่อตกทั่วตัว

ด้านอัลเดรย์

อลิซซาเบธพยายามประคองอัลเดรย์ไปโรงพยาบาล

“แข็งใจไว้หน่อยน่ะค่ะพี่!!! อีกนิดจะถึงโรงพยาบาลแล้ว!!!”อลิซซาเบธพูดปลอบ

“ไม่ได้!! ห้ามไปโรงพยาบาลเด็ดขาด!!!!”อัลเดรย์ร้องทักขึ้น

“แต่ว่าร่างกายพี่!!!!!”

“ตอนนี้ พี่กลัวว่าพี่จะติดเชื้อบางอย่างเข้าไป ดูสิเลือดบางที่มันไหลออกมาเป็นสีเขียว”อัลเดรย์เช็ดเลือดบริเวณเอวที่กลายเป็นสีเขียวออกมา

“พี่!!!..”อลิซซาเบธตกใจมาก

“พี่กลัวว่าถ้าพี่กลายเป็นตัวอะไรเข้ามันจะทำให้คนมากมายที่โรงพยาบาลลำบาก เพราะฉะนั้น”อัลเดรย์ยืนปืนพกให้อลิซซาเบธ แต่อลิซซาเบธไม่รับอัลเดรย์จึงจับยัดใส่มือของอลิซซาเบธ

“พี่จะให้หนูทำอะไร!?”

“ยิงพี่ทิ้งซะ”

“!!!!!!!!!”อลิซซาเบธตกใจ

“รีบเร็วเข้า!!!! เลือดสีเขียวมันเป็นเลือด ของราดัม พี่ไม่อยากจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ในหัวมีแต่การทำลายได้โปรด ฆ่าพี่เถอะ!!!”อัลเดรย์พูดขอร้อง

“แต่ว่า!! พี่จะทิ้งหนูไปแล้วให้หนูอยู่คนเดียวงั้นเหรอค่ะ!!!”อลิซซาเบธย่อตัวลงแล้วกอดอัลเดรย์ไว้ก่อนที่จะร้องไห้ออกมา

“พี่ไม่มีทางเลือกอลิซซาเบธได้โปรดล่ะ”

“หนู.... มันต้องมีทางที่จะช่วยพี่ค่ะ!!!!!”อลิซซาเบธพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ

“มันไม่ทางแล้วล่ะอลิซซาเบธ ดูสิเลือดของพี่เกือบทั้งหมดค่อยๆกลายเป็นสีเขียวแล้ว....”

อัลเดรย์ผลักร่างของอลิซซาเบธออกจาตัวแล้วหยิบปืนออกจากมือของอลิซซาเบธ แล้วเล็งมาที่หัวของตัวเอง

“พี่ค่ะอย่า!!!!!!!!”อลิซซาเบธตะโกนร้องห้าม

“ลาก่อนน้องพี่ พี่รักเธอน่ะ”

ปัง!!! กระสุนทะลุหัวของอัลเดรย์ทำลายสมองของอัลเดรย์ไปแล้วร่างไร้วิญญาญของอัลเดรย์ก็ค่อยๆ จะร่วงลงพื้นแต่อลิซซาเบธพุ่งเข้าประคองตัวไว้

“พ..พี่ค่ะ”อลิซซาเบธพูดด้วยอาการช็อค

อลิซซาเบธกอดร่างไร้วิญญาญของอัลเดรย์ไว้แน่น ขณะที่น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดภาพความทรงจำ ที่มีความหมายระหว่างอลิซซาเบธและอัลเดรย์ก็ผุดขึ้นมาบนหัวของอลิซซาเบธจนทำให้อลิซซาเบธ ไม่สามารถกลั่นน้ำตาไว้ได้

“พี่..อัลเดรย์....พี่ค่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”อลิซซาเบธกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ด้านพวกรีโวล

ยูนิคอร์นที่ได้ยินเสียงร้องก็รีบพุ่งขึ้นท้องฟ้าทันที แล้วหันไปมองทิศทางที่เสียงมาทันทีที่ยูนิคอร์นเห็นภาพ เหมือนกับหัวใจของเขาแตกสลาย

“อัลเดรย์!!!!!!!”ยูนิคอร์นพูดด้วยอาการช็อค

ยูนิคอร์นหันมามองไกอาราดัมที่ตั้งท่าจะซัดพลังใส่เขาอีกรอบ แล้วยูนิคอร์นก็พุ่งเข้าหาไกอาราดัมด้วยความโกรธแค้น

“แก!!!! ฆ่าอัลเดรย์!!!!!!!!!!!!!!!!”ยูนิคอร์นพูดด้วยความโมโหสุดขีด

ฉัวะ!!!! ไกอาราดัมแทงกรงเล็บส่วนไปที่ไหล่ของยูนิคอร์น แต่ตัวไกอาราดัมก็สามารถกางบาเรียต้านดาบของยูนิคอร์นไว้ได้ทันทีตลอด

“ว่าไงน่ะ อัลเดรย์ตายแล้วงั้นเหรอ”รีโวลช็อคเหมือนกัน

ทันใดคริสตอลที่อยู่กับรีโวลก็ส่องประกายออกมา รีโวลชูคริสตอลขึ้นฟ้าทันที

“Tek-setter!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”รีโวลตะโกน

รีโวลแปลงเป็นเบลดแล้วพุ่งเข้าไปช่วยยูนิคอร์นอย่างรวดเร็ว เบลดสร้างเทคเบลดออกมาแล้วฟาดใส่บาเรียของไกอาราดัมอย่างรวดเร็วแต่ เบลดส่งพลังไปยังตัวดาบจนบาเรียของไกอาราดัมแตก และทันทีที่บาเรียแตกไกอาราดัมก็กระจายพลังออก บึ้ม!!!! ทุกอย่างที่อยู่ในบริเวณนั้นระเบิด เบลดและยูนิคอร์นกระเด็นไปไกล

ด้านอลิซซาเบธ

เบลดและยูนิคอร์นกระเด็นมาถึง อลิซซาเบธยูนิคอร์นค่อยๆลุกขึ้นแล้วมองไปยังอลิซซาเบธที่นั่งกอดร่างไร้วิญญาญของอัลเดรย์แล้วร้องไห้ ภาพนั้นทำให้ยูนิคอร์นโกรธแค้นอย่างมาก เบลดเดินเข้าไปหาอลิซซาเบธแล้วย่อตัวลงข้างๆ

“อลิซซาเบธ ผมขอโทษ”เบลดพูดขึ้น

“นายไม่ผิดอะไรหรอกรีโวล ไม่ต้องขอโทษ”อลิซซาเบธพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

“อัลเดรย์.....”ยูนิคอร์นนั่งย่อตัวลงข้างๆอลิซซาเบธ

ขณะนั้นเองไกอาราดัมก็กำลังเดินมุ่หน้ามาทางนี้อย่างช้าๆ เบลดลุกขึ้นแล้วหันไปทางไกอาราดัม

“จัดการปัญหาครอบครัวเองล่ะกัน”เบลดตบไหล่ยูนิคอร์น

เบลดถือบเทคเบลดมั่นด้วยความโกรธแค้นที่ไหลเวียนอยู่ข้างใน แล้วพุ่งเข้าหาไกอาราดัมทันที เบลดกระแทกเข้าที่ตัวไกอาราดัมและออกแรงพาไกอาราดัมออกจากบริเวณไป

“อลิซซาเบธ พ่อขอโทษ”ยูนิคอร์นพูดขึ้น

“พ่อ..... นั้นคือพ่อเหรอค่ะ”อลิซซาเบธเงยหน้ามามองยูนิคอร์น

“พ่อขอโทษอลิซซาเบธ พ่อน่าจะออกไปหาอัลเดรย์ก่อนที่จะมาหาลูก ไม่งั้นอัลเดรย์คงจะไม่มาตายแบบนี้”ยูนิคอร์นพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

“มันไม่ใช้ความผิดพ่อค่ะ ความผิดหนูต่างหากล่ะค่ะที่ห้ามพี่เขาไม่ได้”อลิซซาเบธพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“พ่อ....พ่อจะต้องปกป้องอลิซซาเบธที่เหลือคนเดียวในครอบครัวให้ได้”ยูนิคอร์นโอบกอดร่างของอลิซซาเบธและร่างไร้วิญญาญของอัลเดรย์ไว้

ด้านเบลด

ปึง!!! เบลดต่อยหมัดเข้ากลางหน้าไกอาราดัม แต่ไกอาราดัมก็เบี่ยงหน้าหลบได้แล้วต่อยสวนเบลดไป ปึง!!เบลดกระเด็นออกจากตัวของไกอาราดัม แต่ก็ยันตัวกับพื้นไว้ไม่ให้ไถลไปกับพื้น 

“ฉันจะไม่กลัวแกอีกแล้ว!!! ไกอาราดัม!!”เบลดตะโกน

เบลดพุ่งเข้าหาไกอาราดัมอย่างรวดเร็วแล้วฟาดเทคเบลดใส่ แต่ไกอาราดัมก็กางกงเล็บออกจากแขนแล้วใช้รับเทคเบลดไว้แล้วไกอาราดัมก็ผลักเบลดออก ก่อนที่จะต่อยเข้ากลางลำตัวเบลด

“ความกลัวของเจ้ามันยังอยู่ เบลด!!!!”

“ฉันจะต้องไม่กลัวแก!!!!! เพราะแกพรากคนในครอบครัวคนๆหนึ่งของฉันไป!!!”เบลดตะโกนกลับ

เบลดเปิดเกราะส่วนแขนข้างหนึ่งออก

“โวลเทคก้า!!!!!!!!!!!!!!!”

เบลดปล่อยโวลเทคก้าเข้าใส่ไกอาราดัมทันที แต่ไกอาราดัมก็กางบาเรียกันพลังที่ถูกปล่อยมาได้อย่างรวดเร็ว แต่ทันใดเบลดก็พุ่งเข้าหาไกอาราดัมหลังจากที่คลื่นพลังหายไปแล้วฟาดเทคเบลดเข้าใส่ไกอาราดัม เพล้ง!!! บาเรียของไกอาราดัมแตก แล้วเทคเบลดก็ฟันถูกเข้ากลางไหล่ข้างซ้ายของไกอาราดัม

“ฉันฟันโดนแกแล้ว”เบลดพูดขึ้น

“แต่แกก็จะตาย”

ทันใดไกอาราดัมก็ระเบิดพลังออกมาซัดเบลด กระเด็นออกไปด้วยพลังมหาศาลทำให้เกราะของเบลดมีรอยร้าวและเลือดไหลท่วมออกมาทั่วร่างกาย เบลดพยายามยันตัวขึ้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะหมดแรง

“แฮ่กๆ แก!!!”เบลดโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะหมดแรง

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าหนึ่งดังขึ้น เบลดหันไปมองยูนิคอร์นกำลังเดินเข้ามา

“ฉันจะกำจัดแก!!! ไกอราดัม!!!”ยูนิคอร์นพูดขณะที่น้ำตาไหลออกมา

10 นาทีก่อน

“ตั้งแต่พ่อไปทำงานบนลิฟต์วงโคจร พี่เขาก็ดูแลหนูมาตลอดแม้พวกเราจะทะเลาะกันบ้าง แต่ว่าในเมื่อพี่เขาตายไปแล้วหนูก็คงจะไม่เหลือใครอีกแล้ว”อลิซซาเบธกอดร่างไร้วิญญาญของอัลเดรย์ขณะร้องไห้ออกมา

“พ่อทำให้พวกเธอทั้งสองต้องลำบาก พ่อขอโทษด้วย”ยูนิคอร์นพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

“แต่ว่าพ่อค่ะ พี่เขาเคยสอนหนูไว้เรื่องหนึ่ง นั้นคือ ความกล้าและความตายค่ะ”

“ความกล้าและความตาย?”

“ใช้ค่ะ พี่เขาบอกว่ามนุษย์เราต้องกล้าที่จะปกป้องคนรักดูแลคนที่เรารัก และดูแลครอบครัว ส่วนความตายเป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้พวกเราสองพี่น้องอาจตายตอนไหนก็ได้เหมือนที่ พี่รองตายไปนานแล้ว”อลิซซาเบธไม่สามารถกลั้นน้ำตาไวได้

“พี่รอง จริงสิอัลเดรย์คงจะตามน้องเขาไปแล้วแต่ว่าน่ะ อลิซซาเบธ เธอต้องมีชีวิตอยู่ต่อน่ะลูก”ยูนิคอร์นกอดอลิซซาเบธไว้แน่นขณะร้องไห้ออกมา

“หนูอยากที่จะแก้แค้นให้พี่เขา!!! ฆ่าพวกราดัมให้หมด!!!!”

“สงบสติอารมณ์ที่นี้ก่อนน่ะ เดี๋ยวพ่อมา”

ปัจจุบัน

ยูนิคอร์นปล่อยพลังจำนวนมาออกมาจากตัว แล้วลอยขึ้นท้องฟ้าโดยมีพระอาทิตย์เป็นฉากหลัง

“นั้นมัน”เบลดเหมือจะรู้จักพลังนั้น

เกราะไหล่ของยูนิคอร์นแหลมขึ้นส่วนต่างของยูนิคอร์นเพิ่มพลังไปมาก ผ้าคลุมของยูนิคอร์นแปรสภาพเป็นปีกของนกทั้งสองข้าง ส่วนที่คล้ายเขาบนหมวากก็กางออกเป็นเขาแยก

“ฮว้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ยูนิคอร์นตะโกนขณะที่ร่างกายเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังมหาศาล

พลังสีเขียวจำนวนมากส่องแสงออกมาจากตัวยูนิคอร์น

“เทคคาเมนยูนิคอร์น บลาสเตอร์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ยูนิคอร์นเพิ่มพลังจนกลายเป็นยูนิคอร์นบลาสเตอร์

ไกอาราดัมมองดูอย่างไม่เกรงกลัวแต่ยิ้มมุมปากออกมาเหมือนมีแผนบางอย่าง

ขณะนั้นเองเหนือชั้นบรรยากาศ

ไมโอมองพลังจำนวนมากที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากด้านบน

“ไปได้แล้ว เทคคาเมนไมโอ!! นั้นคือความชั่วร้ายแรกที่แกต้องกำจัด!!”เสียงของการ์ดดังขึ้น

ไมโอพุ่งลงไปที่โลกทันที ตามคำสั่งของการ์ด