นักเรียนหน้าใหม่กับนายเย็นชา[EXO]
10.0
เขียนโดย Pimnalita
วันที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.38 น.
12 ตอน
4 วิจารณ์
19.86K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 มกราคม พ.ศ. 2557 19.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) FULL MOON
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เธอรีบเข้าบ้านได้แล้ว"ในที่าุดฉันก็ต้องจำยอมให้จงอินมาส่งที่บ้าน ฮือๆๆ เลี่ยงไม่ได้จริงๆ ทีนี้เขาก็รู้บ้านฉันแล้วน่ะสิๆๆๆ (แล้วฉันจะกังวลอะไรเนี่ย)
ซ่าาาา~
"เห้ยฝนตก"
"นายก็รีบกลับบ้านเซ่"
"โหๆๆ ใจร้ายอะ ให้เข้าไปหลบในบ้านไม่ได้รึไง"
"กกะ...ก็"ยังไม่ทันทีฉันจะพูดจบจงอินก็แทรกตัวมาพร้อมดึงมือฉันวิ่งเข้าไปในบ้าน"นี่ฉันยังไม่อนุญาตเลยนะ"
"เธอรอให้ฉันหนาวตายก่อนรึไง"
"ใช่"
"แล้วนี่ไม่คิดจะให้เข้าไปในบ้านเลยรึไง"
"ก็..เข้ามาสิ"
"นึกถึงตอนเป็นเด็กเลยอ่ะที่ฉันเอามงกุฏดอกไม้มาให้ในบ้านอ่ะ"
"หรอ...จจะ..จำไม่ได้แล่ว"
ใครก็ได้ตบปากผู้หญิงปากแข็งคนนี้ทีฮือๆ จะบอกว่ามงกุฏดอกไม่อันนั้นยังอยู่อยู่เลย ฉันเก็บรักษาอย่างดี
"ไม่มีอะไรกินหรอ"
"ไม่มีอ่ะ"
"มาม่าก็ได้"
"ไปทำเองสิ"
เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เขาเดินไปทำมาม่ากิน ดูเขาตั้งใจทำมากเลยหล่ะ ไม่นานเขาก็ทำมันเสร็จ
"กินด้วยกันมั้ย"
"นายทำมาถ้วยเดียว!"
"กินด้วยกันก็ได้หนิ"
"ไม่อ่ะ"
"แล้วนี่เธออยู่คนเดียวหรอ"
"อืม"
"แล้วพ่อกับแม่เธอล่ะ"
"......"จะเล่ายังไงดีล่ะในเมื่อภาพวันนั้นมากยากที่จะอธิบาย ภาพที่พ่อปาแหวนใส่แม่ ภาพที่แม่ให้พ่อไปอย่า ภาพที่พ่อกับแม่หนีฉันไป เขาทิ้งฉัน ทิ้งให้เหลือคนเดียว "ฮือๆๆๆ เขาทิ้งฉัน ฮึก ไปแล้ว ฮือๆๆๆๆๆ"
"มมะ..ไ่ม่เป็นไรนะ"
"ฮือๆๆๆ"
จงอินที่นั่งมองเด็กสาวร้องไห้อย่างหยุดไม่ได้ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกอดปลอบโยนแล้วลูบหัวเธอ
"แต่เธอยัง...เหลือฉันนะ"
"???"
"ฉันหมายถึง..เธอ...เอ่อ..เธอยังมีเพื่อนอยู่น่ะ รวมทั้งดีโอ คริส เทา นาบีแล้วก็เพื่อนๆเธอน่ะ"
สองคนนี้ดูท่าจะปากแข็งพอกันในใจอาบท่วมด้วยความเจ็บปวดและน้ำตา ภายนอก...ฝืนยิ้ม
"นาย"
"??"
"ฉันนขอกินยานอนหลับได้มั้ย"
"ฉันว่า...."
"ขอแค่คืนเดียวแหละนะ ฉันนอนไม่หลับจริงๆ"
"คืนเดียวนะ"
แน่นอนว่าเรื่องในอดีตอันบอบช้ำทำเธอนอนไม่หลับ ก็ต้องใช้ตัวช่วย...
ครืดดดดด
อะ หู้วววววว
เสียงหมาหอน เสียงกรงเล็บดังเป็นระยะๆ แน่นอนว่ามันทำให้เขานอนไม่หลับ จงทำให้เขาต้องเปิดประตูออกไป
แอ้ด~
แสงจากพระจันเต็มดวงสอดส่องเข้ามาทำให้เขาต้องหรี่คาเล็กน้อย
ฉึก!
ฟันที่แหลมคมราวกับหนามที่แหลมคมที่จะทิ่มแทงเนื้อได้ทุกที่และทุกเวลา ณ ตอนนี้มันฝังลึกลงในส่วนๆหนึ่ง อีกไม่นาน......เขาจะกลายพันธุ์
ครืดดดดดด
อะหู้วววววว
ครืดดดดดดด
เสียงขู่คำรามของผู้กลายพันธุ์หน้าใหม่ดังกึกก้องไปทั่ว แต่นั่นมันไม่ทำให้คนที่กินยานอนหลับในบ้านตื่นได้
เขาตกใจปนกระหาย แต่นี้มันคืนพระจันทร์เต็มดวงมันคือค่ำคืนของการล่า ค่ำคืนแสนสุขของ.....มนุษย์หมาป่า
ซ่าาาา~
"เห้ยฝนตก"
"นายก็รีบกลับบ้านเซ่"
"โหๆๆ ใจร้ายอะ ให้เข้าไปหลบในบ้านไม่ได้รึไง"
"กกะ...ก็"ยังไม่ทันทีฉันจะพูดจบจงอินก็แทรกตัวมาพร้อมดึงมือฉันวิ่งเข้าไปในบ้าน"นี่ฉันยังไม่อนุญาตเลยนะ"
"เธอรอให้ฉันหนาวตายก่อนรึไง"
"ใช่"
"แล้วนี่ไม่คิดจะให้เข้าไปในบ้านเลยรึไง"
"ก็..เข้ามาสิ"
"นึกถึงตอนเป็นเด็กเลยอ่ะที่ฉันเอามงกุฏดอกไม้มาให้ในบ้านอ่ะ"
"หรอ...จจะ..จำไม่ได้แล่ว"
ใครก็ได้ตบปากผู้หญิงปากแข็งคนนี้ทีฮือๆ จะบอกว่ามงกุฏดอกไม่อันนั้นยังอยู่อยู่เลย ฉันเก็บรักษาอย่างดี
"ไม่มีอะไรกินหรอ"
"ไม่มีอ่ะ"
"มาม่าก็ได้"
"ไปทำเองสิ"
เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เขาเดินไปทำมาม่ากิน ดูเขาตั้งใจทำมากเลยหล่ะ ไม่นานเขาก็ทำมันเสร็จ
"กินด้วยกันมั้ย"
"นายทำมาถ้วยเดียว!"
"กินด้วยกันก็ได้หนิ"
"ไม่อ่ะ"
"แล้วนี่เธออยู่คนเดียวหรอ"
"อืม"
"แล้วพ่อกับแม่เธอล่ะ"
"......"จะเล่ายังไงดีล่ะในเมื่อภาพวันนั้นมากยากที่จะอธิบาย ภาพที่พ่อปาแหวนใส่แม่ ภาพที่แม่ให้พ่อไปอย่า ภาพที่พ่อกับแม่หนีฉันไป เขาทิ้งฉัน ทิ้งให้เหลือคนเดียว "ฮือๆๆๆ เขาทิ้งฉัน ฮึก ไปแล้ว ฮือๆๆๆๆๆ"
"มมะ..ไ่ม่เป็นไรนะ"
"ฮือๆๆๆ"
จงอินที่นั่งมองเด็กสาวร้องไห้อย่างหยุดไม่ได้ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากกอดปลอบโยนแล้วลูบหัวเธอ
"แต่เธอยัง...เหลือฉันนะ"
"???"
"ฉันหมายถึง..เธอ...เอ่อ..เธอยังมีเพื่อนอยู่น่ะ รวมทั้งดีโอ คริส เทา นาบีแล้วก็เพื่อนๆเธอน่ะ"
สองคนนี้ดูท่าจะปากแข็งพอกันในใจอาบท่วมด้วยความเจ็บปวดและน้ำตา ภายนอก...ฝืนยิ้ม
"นาย"
"??"
"ฉันนขอกินยานอนหลับได้มั้ย"
"ฉันว่า...."
"ขอแค่คืนเดียวแหละนะ ฉันนอนไม่หลับจริงๆ"
"คืนเดียวนะ"
แน่นอนว่าเรื่องในอดีตอันบอบช้ำทำเธอนอนไม่หลับ ก็ต้องใช้ตัวช่วย...
ครืดดดดด
อะ หู้วววววว
เสียงหมาหอน เสียงกรงเล็บดังเป็นระยะๆ แน่นอนว่ามันทำให้เขานอนไม่หลับ จงทำให้เขาต้องเปิดประตูออกไป
แอ้ด~
แสงจากพระจันเต็มดวงสอดส่องเข้ามาทำให้เขาต้องหรี่คาเล็กน้อย
ฉึก!
ฟันที่แหลมคมราวกับหนามที่แหลมคมที่จะทิ่มแทงเนื้อได้ทุกที่และทุกเวลา ณ ตอนนี้มันฝังลึกลงในส่วนๆหนึ่ง อีกไม่นาน......เขาจะกลายพันธุ์
ครืดดดดดด
อะหู้วววววว
ครืดดดดดดด
เสียงขู่คำรามของผู้กลายพันธุ์หน้าใหม่ดังกึกก้องไปทั่ว แต่นั่นมันไม่ทำให้คนที่กินยานอนหลับในบ้านตื่นได้
เขาตกใจปนกระหาย แต่นี้มันคืนพระจันทร์เต็มดวงมันคือค่ำคืนของการล่า ค่ำคืนแสนสุขของ.....มนุษย์หมาป่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ