นักเรียนหน้าใหม่กับนายเย็นชา[EXO]

"เอาล่ะๆนักเรียน เนื่องจากเปิดเทอมใหม่ ครูก็อยากให้ชมรมเราแบ่งกลุ่มกันใหม่นะ และขอให้ทุกกลุ่มมีความสามารถแตกต่างกันออกไป ถ้าเข้าใจแล้วก็จับกลุ่มกันเลย"
 
"ครับ/ค่ะ"
 
ให้ตายเถอะ! ฉันไม่รู้จักใครเลยนะ แล้วจะให้จับกลุ่มกับใครเขาล่ะ
 
"นี่เธอๆ เด็กใหม่น่ะมาอยู่กลุ่มพวกเรามั้ย"
 
"ฉันหรอ"
 
"อื้มเธอน่ะแหละ เธอเล่นอะไรเป็นบ้าง"
 
"อ่อ ฉันเล่นเป็นแต่เปียโนกับกีตาร์"
 
"จริงหรองั้นดีเลย มาอยู่กลุ่มพวกเราเถอะ"
 
"อ่อ แล้วกลุ่มนายมีใครบ้างหรอ"
 
"กลุ่มเราก็มี เธอ ฉัน อ่อๆ ลืมแนะนำตัวไปฉันชื่อดีโอ มีคริส เทา และก็จงอิน"
ดีโอแนะนำทั้งตัวเองและเพื่อนๆทุกคน แต่...เห้ยย จงอิน ก็อยู่ แล้วฉันจะทำตัวยังไง
 
"ออะ..เอ่อ ฉันซิน"
 
"นี่เธอเพิ่งแนะนำตัวไปนะ"คนที่ดีโอแนะนำว่าคริสพูดขึ้น พร้องส่งสายตาละลายโลกมาให้
 
"อ่อ แล้วครูเขาให้จับกลุ่มอย่างเดียวหรอ ไม่ให้เล่นดนตรีหรอ"
 
"สัปดาห์แรกน่ะ ครูเขาคงยังไม่ให้เล่นหรอก"เทาพูด 
ดูเหมือนว่าทุกคนเขาจะพูดหมดแล้วนะยกเว้น...จงอิน เขาเป็นใบ้รึไงนะ
 
"อ๋อ"นี่นายไม่คิดจะพูดจริงๆหรอ ฉันรู้สึกอยากได้ยินเสียงนายจริงๆ
 
 
12.00น.
นี่ฉันต้องนั่งกินข้าวคนเดียวเพราะนาบีมีธุระต้องไปต่างจังหวัดก็เลยกลับไปก่อน
ตุ้บ
ในขณะที่ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นก็มือๆหนึ่งทุบโต๊ะที่ฉันนั่งกินข้าวอยู่ จนฉันหลุดออกจากความคิด
 
"นี่หล่อน! ยัยนักเรียนใหม่ เธอกล้าดียังไงมาอย่กลุ่มพี่จงอินห๊ะ"
 
"ก็ฉันไม่มีเพื่อน"
 
"กลุ่มอื่นมีตั้งเยอะแยะทำไมไม่ไปอยู่ อย่ามาเสนอหน้า!"
 
"แต่..."
 
"แล้วเธอจะทำไม"นี่มันไม่ใช่เสียงฉันและเสียงคนตรงหน้าฉัน ไม่สิมันเป็นเสียงผู้ชาย
 
"คริส!"
 
"ฉันว่าเธออย่ายุ่งกับซินจะดีกว่านะ ฉันเป็นคนขอให้ซินเ้ข้ากลุ่มเอง"
 
"คคะ..คริส"ผู้หญิงคนนั้นคงสู้อะไรคริสไม่ได้ เลยเดินออกไปอย่างหงุดหงิด
 
"ขอโทษนะ"
 
"ห๊ะ? นายมาขอโทษฉันทำไมล่ะ"
 
"ก็ขอโทษที่.."
 
"อ๋อ..ถ้าเรื่องเมื่อกี้นี้ไม่ต้องห่วงหรอกนะ"
 
"อื้ม ฉันกินข้าวด้วยได้ป่ะ"ยังไม่ทันทีที่ฉันจะตอบคริส คริสก็ถือวิสาสะนั่งตรงข้ามกับฉัน
 
"นี่ ฉันยังไม่อนุญาตเลยนะ"
 
"ฉันรู้ว่ายังไงเธอก็คงไม่ใจร้ายกับฉันหรอก"
 
"อ่อ ฮ่าๆ"
 
"เวลาเธอยิ้มนี่น่ารักจัง"
คำพูดนี่ของคริสมันทำให้หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมา ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้วน้าาาาา
 
"นี่นายกำลังทำให้ฉันไปไม่ถูกนะ"
 
"ฮ่าๆ จริงหรอ"
 
"เฮ้~ คริส อ้าวซิน หวัดดีอีกรอบนะ"
 
"หวัดดีน้ะดีโอ เทา เอ่อ..จงอิน"ดีโอกับเทาก็เดินมานั่งข้างฉัน ส่วนจงอินน่ะก็นั่งข้างคริส 
 
"นี่ กำลังจีบกันหรอ"ดีโอถาม
 
"เปล่านะ"ฉันรีบปฏิเสธ
 
"ฉันยังไม่แน่ใจเลยว่าฉันชอบซินรึป่าว ถ้าจะจีบเมื่อไหร่เดี๋ยวฉันบอกนะ"ตตะ..ตรงไปนะคริส
 
"เอ่อ.."
 
"หึ!" เมื่อกี้ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ย เมื่อกี้ฉันได้ยินจงอินหัวเราะอยู่ในลำคอ ถึงแม้จะหัวเราะแต่ไม่ได้หัวเราะเพราะมีความสุข 
 
"ฉันนึกว่าเขาเป็นใบ้ซะอีก"ฉันกระซิบดีโอ
 
"ฮ่าๆ มันก็อย่างนี้แหละ ไม่ค่อยพูดกับใครถ้าไม่จำเป็น"
 
 
 
 
 
 
หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็แยกตัวจากพวกเขามา จะไปไหนดีหล่ะ คาบนี้ก็ไม่มีเรียน...ดาดฟ้าก็ดีนะ เพราะตอนอยู่โรงเรียนเก่าฉันก็ชอบตากลมอยู่บนดาดฟ้าบ่อย
 
 
 
 
ดาดฟ้า
ฟู่วว~
ลมบนนี้พัดเย็นดีจริงๆ ฉันหลับตาพริ้มรับลมเย็นที่พัดมา
 
แอ้ด~
เสียงประตูที่ค่อยๆเปิดมานั้นทำให้ฉันต้องหันไปดู ว่าใครมา
"จจะ...จงอิน"เมื่อรู้ว่าใครมาฉันถึงกับตกใจอย่างสุดขีด
 
แกร็ก~
 
"สสะ..เสียงอะไรน่ะ"ฉันถามด้วยน้ำเสียงสั่นเพราะฉันคิดว่ามันมีเสียงมาจากประตู ฉันจึงเดินไปบิดลูกบิดประตูอย่างเร็วแต่... "มันล็อค"จงอินก็ดูเหมือนจะตกใจเหมือกันเลยรีบมาบิดประตู แต่มันก็ล็อคจริงๆ เขาทั้งถีบทั้งพังมันก็ยังเปิดไม่ใช่
 
"shit! ซวยฉิบ"
 
"นาย!! พูดสักทีสินะ...อ่อ แล้วก็ขอโทษด้วยนะ"
 
"เรื่อง?"
 
"ก็ที่ทำนายซวยไง"
 
"ไม่หรอก"
 
"แล้วเราจะทำยังไง"
 
"รอ"
 
"แล้วเมื่อไหร่จะมีคนมาช่วย อ่อ นายได้เอาโทรศัพท์มามั้ย"
 
"ไม่ ฉันบอกพวกนั้นไว้ว่าจะมาดาดฟ้า พอมันเห็นว่าฉันหายไปเดี๋ยวก็มาตามเองหละ"
 
 
ซ่าาา~
ฝนดันมาตกทำไมตอนนี้เนี่ย ทำไงดี 
 พึ่บ
จงอินดึงมือฉันและวิ่งไปที่ๆหนึ่งที่มีคานยื่นออกมาพอที่จะบังฝนได้
ฉันกับจงอินนั่งลงข้างๆกันตรงนั้น แต่รู้อะไรมั้ยว่าหัวใจฉันจะเต้นดังกว่าเสียงฟ้าที่ร้องคำรามแล้วนะ
 
"ซวยจริง"จงอินบ่นออกมา
 
ส่วนฉันน่ะตอนนี้ไม่มีจิตใจทำอะไรแล้วเพราะมันหนาวมาก ฉันได้แต่นั่งกอดเข่าไม่ฟังเสียงหล่อๆของจงอินที่เอาแต่บ่นซ้ำๆ
 
"เธอ...หนาวหรอ"
 
"อืม"
 
"ทำไงดีหล่ะ คือ...เธอจะว่าอะไรมั้ย คือ เวลาน้องฉันหนาวฉันก็จะ เอ่อ คือ...กอดน่ะ"
 
"ห๊ะ...คือ เ่อ่อ ถ้านายไม่คิดอะไร ฉันก็ไม่ว่าอะไรเพราะตอนนี้ฉันหนาว ฉัน..."
 
พึ่บ
ยังไม่ทันทีี่่ฉันจะพูดจบจงอินก็ดึงฉันไปกอดแล้วลูบผม เขาทำแบบนี้ภาพๆหนึ่งในอดีตก็ซ้อนเข้ามา
 
'พี่คะ ฮือๆ พี่คะฉันไม่ชอบฝนเลย ฮือๆ ฉันหนาวด้วย'
'ไม่เป็นไรนะ พี่จะกอดเธอเอง ไม่ต้องกลัวนะ'
'ฮือๆๆๆๆ'
 
"จุนแจ"
 
"เธอ จจะ..จำฉันได้หรอ ฉันเดาไม่ผิดจริงๆ"
 
"แล้ว....ชชะ..ใช่นายจริงๆหรอ"
 
"เธอคือเจ้าหญิงดอกไม้ของพี่ใช่มั้ย ใช่เธอใช่มั้ยที่ให้ดอกไม้ฉันก่อนจากไป ดอกไม้นั่นของเธอใช่มั้ย"
 
"นี่ฉัน สับสนไปหมดแล้วนะ .....หรือว่าพี่เปลี่ยนชื่อ"
 
"ก็ตั้งแต่เธอไปฉันก็เปลี่ยนชื่อ นี่ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่ต้องเรียกพี่เพราะมันทำให้ฉันดูแก่ ฉันเคยพูดตอนครั้งแรกที่เจอเธอ"
 
"จงอิน...แล้วลู่ห่านล่ะ ลู่ห่านอยู่ไหนหรอ"
 
"ลู่ห่านไปเรียนที่จีน"
 
"ฉัน...ยังไม่ได้บอกเขาสักทีว่าฉันชอบเขามากแค่ไหน"
 
"ซินคือฉัน..."
 
 
ปัง
เสียงพังประตูดังขึ้นทำให้จงอินชะงักคำพูดตัวเอง
 
"จงอิน เห้ยซิน"ดีโอ ตกใจเมื่อเห็นว่าจงอินกอดฉันอยู่ นั่นมันทำให้ฉันกับจงอินรีบผละออกจากกันอย่างเร็ว
 
"เอ่อ.."แก้ตัวว่ายังไงดีล่ะ
 
"เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย"ดีโอถามฉัน
 
"อืม"
 
"งั้นไปกันเถอะ"
 
"นายไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันตามไป"จงอินพูด ก่อนจะไม่สบตาและหันไปมองทางอื่น
 
"อืม รีบตามมาล่ะ ไม่ต้องห่วงเรื่องประตูมันปิดไม่ได้แล้ว"
 
"อืม"
 
 
 
"ฉันก็ยังไม่บอกเธอเลยเหมือกันว่าฉันรักเธอมากแค่ไหน.......ซิน"