Love In Night Day Re2015

 
   รุ่งเช้าผมหายเป็นปกติ ก็ยังนึกสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่นิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจนัก
วันนี้พวกเราจะออกเดินป่ากันบอกเลยครับว่าทั่วทั้งเกาะนี่เป็นของตระกูลมิซากิทั้งหมด
    แสงแดดยามเช้ากับลมทะเลที่โหมกะหน่ำเบาๆรู้สึกดีขึ้นเยอะแฮะ ตอนนี้ผมอยู่ในห้องกับเจ้าเคกำลังเตรียมสัมภาระที่จะออกเดินทาง
     "พี่ค่ะเสร็จรึยัง จะไปแล้วนะค่า" เสียงตะโกนของไอดังมาจากข้างนอก
     "อืมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ" เจ้าเคตอบกลับ
    จากนั้นผมกับเจ้าเคก็ไปรวมกลุ่มกับผู้หญิง พวกเราเริ่มออกเดินทางกันไปทางชายป่า ถึงจะไม่มีจุดหมายแต่ก็คร่าเวลาช่วงนี่ได้ละนะ ว่าแต่เดินมาไกลขนาดไหนแล้วฟร๊เนี่ย
     "รุ่นพี่ค่าเดินเร็วๆสิ เดี๋ยวก็ทิ้งซะหรอก" คำพูดที่ได้ยินจากน้องไอ
     "กลิ่นนี่มัน ดอกซากุระ" หลังจากได้กลิ่นก็พบกับหญิงสาวในขุดสีขาว ไม่รู้เพราะอะไรทำให้ผมเดินตามเธอ
    ชื่อของชั้นคือมิซากิ มาซาโกะ ตอนนี้พวกเรากำลังออกเดินทางเพื่อไปที่ใหนสักแห่งบนเกาะนี่
ที่จริงชั้นก็คิดไว้แล้วละนะมันเป็นที่โปรดของชั้นเลยละ
     "มุ่งหน้าสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น" เสียงของคุณเคเพื่อนสนิทของอนิจิคุง
     "ไปคนเดียวเลยไป๊" เสียงของอนิคุง เห๋!!นี่ชั้นกำลังยิ้มอยู่เหรอเพราะอะไรกันทุกครั้งที่เห็นหน้าของอนิจิคุงแล้ว...
     "นี่มิซากิจัง เมื่อใหร่จะถึงเนี่ย" เสียงของรินถามขึ้นมา
     "เราพึ่งออกมาเองนะ" ชั้นตอบได้เพียงเท่านี่
   เราทุกคนต่างมุ่งหน้าไปเรื่อยๆ
     "รุ่นพี่ค่ะเดินเร็วๆสิ เดี๋ยวก็ทิ้งซะหรอก" เสียงของน้องไอตะโกนบอกอนิจิคุงที่กำลังเดินไล่หลังมา ส่วนตัวชั้นได้เพียงแอบยิ้มก็อนิจิคุงน่ะไม่ค่อยได้ออกกำลังนี่น่า
   เวลาล่วงเลยพวกเราได้เพียงมุ่งหน้าไปโดยไม่ได้มองกลับหลังเลย และนั้นก็เป็นสิ่งที่ผิดพลาด
     "เอ๋! อนิจิคุงละ" ชั้นมองหาด้วยความกระวนกระวาย
     "เมื่อกี่ยังเดินตามหลังอยู่เลย" รินพูดด้วยความสงสัย
ตื๊ดๆๆๆ- เสียงมือถืงของชั้นดังขึ้น
     "คุณหนูค่ะ คุณหนู" หลังจากที่ชั้นรับสายก็รู้ว่าเป็นเสียงของแม่บ้าน
     "มีอะไรเหรอค่ะ"
     "คือว่า พายุกำลังจะมาค่ะ ได้โปรดยกเลิกการเดินทางด้วยเถอะนะค่ะ" เสียงกระสับกระสนนั้นทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้โกหก ถึงชั้นจะเป็นห่วงอนิจิคุงก็เถอะแต่ว่าทุกคนที่อยู่ที่นี้อาจเป็นอันตราย
ชั้นจึงต้องหาเหตุผลต่างๆนาๆเพื่อทำให้ทุกคนกลับโดยไม่ต้องห่วงเรื่องของอนิจิคุง
แต่สำหรับชั้นไม่อยากปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวเลย 
   พอพวกเราไปถึงที่พักพายุก็เริ่มเข้า ชั้นจึงบอกให้พ่อบ้านถ้าพายุสงบให้รีบออกตามหาอนิจิคุงทันที
   ความรู้สึกกระวนกระวายนี่มันอะไรกัน หัวใจของชั้นกำสั่นระรัว ขอร้องละอย่าเป็นอะไรเลยนะ
อนิจิคุง อนิจิคุง
   น้ำตาของชั้น อะไรกันชั้นไม่ได้ร้องให้สักหน่อย แต่ทำไม
ตัวชั้นที่อยู่ในห้องเพื่อรอให้พายุสงบ นี่ตัวชั้นอ่อนแอขนาดนี้เลยงั้นเหรอ
เกาะๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ชั้นต้องรีบซับน้ำตา
   "คุณมิซากิค่ะ" หลังจากที่ประตูดเปิดออกก็พบกับไอ
   "มีอะไรงั้นเหรอ"
   "ที่นี้มีต้นซากุระหรือป่าวค่ะ"
   "เอ๋! ทำไมงั้นเหรอ"
   "รู้สึกพักหลังๆรุ่นพี่ซีจะพูดถึงกลิ่นของซากุระอะค่ะ"
   "ขอบคุณนะไอจัง" ชั้นยิ้มให้กับเธอ
ต้นซากุระบนเกาะนี่มีเพียงต้นเดียวเท่านั้นแต่ว่ามัน