Fantasy War Technology Online (FWTO)

     ณ ปัจจุบัน

     ยูริกำลังยิ้มให้กับสิ่งของที่เธอได้มาแล้วหันไปมองคนทั้ง 4 ที่กำลังนอนจมกองเลือดตัวเองอยู่ เธอนึกได้ว่าเธอต้องจัดการเคลียร์กับคนเหล่านั้นแต่...เธอไม่กล้า

     “จะเอาไงดีเนี่ย...อ๊ะ! ผู้ช่วย เราสามารถสร้างผู้ช่วยได้นี่นา”

     ไม่รอช้าเธอรีบใช้สกิล ‘ผู้ช่วยล่าความสุขในฝัน’ ทันที ซึ่งก็มีหน้าต่างเด้งขึ้นมาตรงหน้าเธอ ยูริเห็นหน้าต่างนั้นก็รีบใส่ข้อมูลต่างๆของผู้ช่วยเธอเข้าไปทันที

     พอเธอกดตกลงแล้วหน้าต่างนั้นก็หายไปแล้วปรากกร่างของหญิงสาวคนหนึ่งขึ้นมา เธอมีผมสีชมพูยาวไปถึงก้น ดวงตาสีชมพู สูงประมาณ 170 เซนติเมตร ใส่แว่นกรอบสีแดง หูของเธอเป็นปีกค้างคาวเล็กๆและข้างหลังเธอก็มีปีกกับหางอีกด้วย เธออยู่ในชุดเสื้อเชิดสีขาวเกลี้ยง มีเน็คไทสีขมพูและกระโปรงสีดำสั้นแบบจีบ มีถุงเท้ายาวขึ้นมาเกือบถึงหว่างขาเหมือนเธอและมีรอเท้าหนังสีดำอยู่ ก่อนที่จะมีหน้าต่างข้อมูลใหม่ของเธอขึ้นมา

 

 

ข้อมูลผู้ช่วย
ชื่อ : ซาระ	อายุ : 15 ปี	เพศ : หญิง	เผ่า : ซัคคิวบัส	สถานะ : ผู้ช่วยยูริ	ความสามารถพิเศษ - สามารถลอกเลียนแบบความสามารถหรือสกิลได้ 1 อย่าง(ใช้ในการต่อสู้เท่านั้นและเมื่อต่อสู้เสร็จจะหายไป)
แต้มค่าพลังชีวิตที่สะสมมาทั้งหมด : 0
สายพลัง : ความมืด			ความสามารถเสริม : เวทย์มนตร์พลังชีวิต
ความสามารถของสายพลัง - เมื่ออยู่ในที่มืดหรือเวลากลางคืน พลังในการโจมตีจะเพิ่มขึ้น 2 เท่า			ความสามารถของเวทย์มนตร์พลังชีวิต - สามารถใช้เวทมนตร์พื้นฐานได้ทุกบท โดยที่จะหักค่าพลังชีวิตที่สะสมมาแทน
สกิล 1 : อาณาเขตกันเวทย์ = สร้างวงเวทย์ขึ้นมาบนพื้นในรัศมี 10 เมตร ซึ่งเวทมนตร์พื้นที่หรือวงเวทย์ที่กำลังร่างและต้องการพื้นที่จะไม่สามารถผ่าเข้ามาได้และจะไม่รับผลของเวทย์นั้นด้วย 2 : สลายเวทย์ = สามารถทำการสลายเวทมนตร์ที่กำลังร่างของได้เมื่ออยู่ในรัศมี 3 เมตร 3 : ห้วงความฝัน = สร้างความฝันที่หลอกลวงขึ้นมา 1 ความฝันซึ่งเราจะสามารถทำอะไรก็ได้ในฝันนั้นโดยที่มีผลกระทบกับร่างจริงๆ 25% (ใช้ได้เมื่อเราสัมผัสตัวเท่านั้น)

 

 

     “สวัสดีค่ะ เจ้านายของข้า”

     ซาระหรือผู้ช่วยของยูริพูดออกมาพร้อมกับยิ้มให้เธอด้วยท่าทางที่สายงาม ยูริยิ้มตอบแล้วมองสำรวจร่างของเด็กสาวตรงหน้า เธอตัวเล็กกว่าเธอไปเล็กน้อยซึ่งอยู่ที่ประมาณไหล่ของเธอ ซาระมองเด็กสาวที่เป็นเจ้านายด้วยสายตางุนงงว่าเจ้านายของเธอกำลังทำอะไรอยู่ซึ่งความเป็นซัคคิวบัสของเธอก็ได้คิดขึ้นมาว่า ‘เธอกำลังสนใจเธอ’

     “เจ้านายกำลังทำอะไรหรอคะ?”

     ยูริหยุดสำรวจเด็กสาวตรงหน้าแล้วยื่นมือไปลูบหัวของเธอ ซึ่งเด็กสาวก็ไม่ได้ทำท่าทีรักเกียจแต่ออกจะไปทางซอบมากกว่า

     “เออ คือ...เธอช่วยอะไรชั้นหน่อยจะได้มั้ย”

     ยูริพูดออกมาโดยที่ยังคงลูบหัวของเด็กสาวไปมาอยู่ ซาระเงยหน้าขึ้นมามองเธอแล้วทำสายตางงๆ ยูริจึงยื่นมืออีกข้างหนึ่งไปทางกลุ่มคนที่กำลังนอนอาบเลือดอยู่บนพื้น ซึ่งเมื่อซาระหันไปมองก็เข้าใจความหมายทันทีแล้วหันกลับมากำลังจะอ้าปากถามเจ้านายของตัวเองแต่ยูริดักทางได้ซะก่อน

     “ชั้นยังไม่พร้อม...ยังไม่เคยมีประสบการน่ะคงต้องขอให้เธอช่วยไปก่อนละกันนะ”

     ซาระยิ้มออกมาแล้วเข้าไปกอดร่างของยูริก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้ตามนิสัยน้องสาว

     “งั้นเจ้านาย...”

     “พี่ยูริจ๊ะ”

     ยูริท้วง เพราะถ้าจะให้ผู้ช่วยของเธอหรือตอนนี้ก็คือน้องสาวของเธอเอาแต่เรียกเธอว่า ‘เจ้านาย’ หรือ ‘นายท่าน’ อยู่ละก็เธอได้ไม่กลายเป็นว่านี่คือชื่อของเธอแทนไปแล้วแน่ๆ

     “คะพี่ยูริ เดี๋ยวหนุจัดการให้แต่...ถ้าหนูกลับมาแล้วต้องให้รางวัลหนูนะ”

     ยูริลูบหัวเด็กสาวเป็นคำตอบก่อนที่เธอจะผละออกไปแล้ววิ่งไปที่ร่างของชายหนึ่งในสี่ศพนั้นแล้วหายตัวไป ยูริมองร่างของเด็กสาวหายไปแล้วเธอก็รีบเปิดช่องเก็บของๆเธอออกมาดูว่าในนั้นมีอะไรที่เธอได้มาบ้าง

 

 

อาวุธระยะใกล้	มีด		ดาบ		อาวุธลับ
	- มีดสั้นธรรมดา 1 เล่ม - มีดพกระดับต่ำ 4 เล่ม - มีดพกระดับกลาง 2 เล่ม		- ดาบระดับต่ำ 8 เล่ม - ดาบระดับกลาง 2 เล่ม		-
อาวุธระยะไกล	ปืน/คทา/ธนู			อุปกรณ์เสริม
	- ปืนพกธรรมดา 1 กระบอก - ปืนพกระดับต่ำ 1 กระบอก - ปืนพกระดับสูง 2 กระบอก - ปืนสไนเปอร์ขั้นสูง 1 กระบอก - ปืนกลเบา 1 กระบอก			- กล้องเล็งระดับต่ำ 1 กระบอก - กล้องเล็งระดับกลาง 1 กระบอก - ที่เก็บเสียงระดังต่ำ 1 กระบอก - ที่เก็บเสียงระดังกลาง 1 กระบอก - สายคล้องปืน 2 เส้น - ซองใส่ปืนพร้อมเข็มขัด 2 ซอง
น้ำยา	น้ำยาเพิ่มพลัง/ฟื้นพลัง	น้ำยาแก้ไขสิ่งผิดปกติ		น้ำยาพลังงาน		น้ำยาอื่นๆ
	- น้ำยาฟื้นเลือด 25 ขวด - น้ำยาฟื้นพลังเวทย์ 23 ขวด	- น้ำยาแก้พิษระดับต่ำ 2 ขวด - น้ำยาแก้อาการมึน 3 ขวด		- น้ำยาพลังงานสีฟ้าเกรดต่ำ 5 ขวด - น้ำยาพลังงานสีแดงเกรดต่ำ 3 ขวด		-
เครื่องแต่งกาย/เครื่องประดับ	ชุด/เสื้อผ้า		เครื่องประดับ		อื่นๆ
	- ชุดพรางตัว 1 ชุด		-		- ผ้าคลุมปิดบังข้อมูล 1 ผืน
อื่นๆ	อุปกรณ์พยาบาล/อุปกรณ์รักษา			- กล่องพยาบาล 7 กล่อง - ผ้าพันแผล 2 ม้วน - กล่องขวดยาพยาบาล 1 กล่อง
	หนังสือ/ตำรา/กระดาษ			- สารลับ 1 แผ่น - ตำราสุ่มสกิลขั้นสูง 1 เล่ม
	อื่นๆ			- หินสุ่มเทคโนโลยีระดับต่ำ 1 ก้อน - หินรวมอุปกรณ์ 1 ก้อน

_{*หมายเหตุ กระสุนปืนพก 243 นัด , กระสุนปืนสไนเปอร์ 34  นัด กระสุนปืนกล 500 นัด เงินจำนวน 9,000 เหรียญทองแดง 100 เหรียญเงิน}

 

 

     ยูริยิ้มออกมาแล้วเรียก ปืนสไนเปอร์ขั้นสูงออกมา 1 กระบอก ปืนพกระดับสูง 2 กระบอก ซองใส่ปืนพร้อมเข็มขัด 2 ซองสายคล้องปืน 1 เส้น ผ้าคลุมปิดบังข้อมูล 1 ผืนและตำราสุ่มสกิลขั้นสูง 1 เล่ม

     ยูริเอาสายคล้องปืนมาคล้องไว้กับปืนสไนเปอร์แล้วเอามาพาดไว้กับตัวอีกที ซองใส่ปืน 2 ซึ่งเอามาติดไว้ที่ขาทั้งสองข้างก่อนที่จะเอาปืนพกระดับกลางมาใส่ไว้ ส่วนผ้าคลุมปิดบังข้อมูลนั้นมันปิดบังข้อมูลของเธอได้จริงๆเมื่อเธอตรวจดูความสามารถของมันแล้ว มันเป็นผ้าสีดำมีฮูท ชายผ้ายาวไปถึงข้อเท้า มีเชือกเอาไว้พันติดกันได้ ยูริเอามันมาใส่ทันทีก่อนที่จะหยิบสิ่งของชิ้นสุดท้ายขึ้นมา มันเป็นตำราสุ่มสกิลขั้นสูงนั่นเอง

     “เอาละนะ ขอให้ดวงดีด้วยเถอะ เพี๊ยง”

     ยูริกดใช้มันทันทีแล้วตำราเล่นนั้นก็ค่อยๆสลายหายเข้าไปในตัวของเธอแล้วเสียงจากระบบก็ดังขึ้นมา

     [ท่านได้รับสกิลขั้นสูง การรักษาจากซัคคิวบัส ค่ะ]

     ยูริเกิดอาการงงชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะเปิดดูข้อมูลของสกิลที่เธอพึ่งได้มาหมาดๆ

    

 

สกิล : การรักษาจากซัคคิวบัส

- เมื่อใช้สกิลนี้เราและฝ่ายตรงข้ามจะเกิดอารมณ์ทางเพศขึ้นมาในทันที ซึ่งเราจะสามารถใช้ได้เฉพาะเวลาที่ฝ่ายตรงข้ามบาดเจ็บจนเกือบตายเท่านั้น ให้เราทำการเลียไปที่จุดต่างๆของร่างกายที่มีแผลจึงจะรักษาให้หาย

หมายเหตุ* -

 

 

     “สกิลอะไรเนี่ย และก็เท่าที่อ่านดูมันไม่เห็นจะเป็นขั้นสูงตรงไหน”

     ยูริทำหน้างงงวยก่อนที่จะเลิกสนใจแล้วนั่งลงกับพื้นแต่พอก้นของเธอลงพื้นปุบก็มีไออุ่นจากแขนสอดแทรกเข้ามาปับ ซึ่งยูริไม่ต้องคิดอะไรมากเพราะมันไม่มีใครแถนนี้อีกแล้วนอกจากเธอและซาระนั้นเอง

     “มาแล้วงั้นหรือ ทำไมเร็วจะ...”

     จุ๊บ

     ยูริยังพูดไม่จบก็มีริมฝีปากนุ่มๆของเด็กสาวเข้ามาประกบติดซะก่อน แล้วหลังจากนั้นก็เหมือนมีน้ำอะไรอุ่นๆขมๆหวานๆไหลเข้ามาในปากของเธอซึ่งเธอก็เผลอกลืนลงไปอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะสะดุ้งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงจากระบบที่เป็นตัวบอกว่าไอ้น้ำอุ่นๆที่เธอได้มานั้นมันคืออะไร

     [ท่านได้น้ำเชื้อของผู้ชายมาจำนวน 15,000 หน่วยค่ะ]

     ซาระถอนปากออกมาแล้วยิ้มให้ ก่อนที่จะเข้ามาเลียปากของเธอมีทีคราบเปื้อนอยู่ออกแล้วผละออกมายิ้มให้อีกที

     “กลับมาแล้วคะพี่ยู คนพวกนั้นหนูจัดการเสร็จแล้วนะคะ สนุกมากเลย นี่เป็นครั้งแรกนะคะเนี่ยที่หนูทำอะไรแบบนี้”

     ยูริไม่ตอบอะไรเพราะตอนนี้เธอกำลังช็อกกับสิ่งที่เธอได้สัมผัสและได้ยินอยู่ ‘เธอกินน้ำเชื้อของผู้ชายไปเมื่อกี้’ ยูริไม่ได้สติจนเธอถูกซาระพุ่งเข้ามากอดและทำท่าทางคลอเคลียหน้าอกเธอเล่นไปมา ซึ่งยูริที่ได้สติก็เอามือไปลูบหัวเธอแล้วพูดออกมาว่า

     “ทีหลังจะเอาอะไรมาใส่ปากพี่ก็บอกกันก่อนนะ รู้มั้ยว่าพี่...”

     “พี่ยูริต้องฝึกไว้นะคะ เพราะว่าถ้าให้หนูทำคนเดียวละก็หนูก็เหนื่อยเป็นนะ ฮิๆ”

     เธอหัวเราออกมาเบาๆ ส่วนยูริเองก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจึงปรงไป เธอลุกขึ้นมาโดนยกร่างของเด็กสาวขึ้นมาด้วย ก่อนที่จะหันไปมองเมืองที่อยู่ห่างจากจุดที่เธออยู่เกือบๆ 10 กิโลเมตร

     “เดี๋ยวเราเข้าเมืองกันมั้ย”

     ยูริถามกับซาระซึ่งเธอก็ผงกหัวสองที ยูริกางปีกของเธอออกมาซึ่งแน่นอนว่าซาระเองก็ด้วยก่อนที่ทั้งคู่จะบินขึ้นสูงท้องฟ้าแล้วบินตรงไปยังเมืองที่อยู่ใกล้ๆนี้

 

     ร่างของยูริและซาระค่อยๆร่อนลงมาตรงหน้าทางเข้าเมืองซึ่งเต็มไปด้วยทุ่งหญ้านับไม่ถ้วน ซึ่งตรงหน้าประตูทางเข้ามาป้ายชื่อเมืองซึ่งเธออ่านไม่ออก(เพราะมันจากมายและผุกร่อน) ยูริเก็บปีกของตัวเองและเดินเข้าไปในเมืองโดยมีร่างของเด็กสาวข้างๆเดินเกาะตามเข้าไปด้วย แต่ทว่าตอนนั้นเอง

     ‘สวัสสดีท่านหญิงซัคคิวบัส’

     ยูริหยุดเท้าก่อนที่จะหันไปตามเสียงซึ่งอยู่ด้วยหลัง เธอเห็นร่างของหมาป่าตัวหนึ่งกำลังเดินเข้ามาหาเธอ ซึ่งมันตัวใหญ่กว่าหมาป่าตัวปกติถึง 3 เท่า...แต่ถ้าจะให้มองรอบๆตอนนี้มีร่างของเหล่าสัตว์ป่ามากมายกำลังมองมาที่เธอและเดินเข้ามาอยู่ ซาระกระตุกแขนเสื้อ?ของเธอ 1 ทีซึ่งพอยูริมองลงมาก็พบว่าซาระกำลังทำหน้ามุ่ยอยู่นั่นเอง

     “พวกคุณมาหาพวกชั้นเพื่ออะไรคะ”

     ยูริถามออกไป ซึ่งพวกมอสเตอร์เหล่านั้นก็ต่างเงียบและไม่ตอบคำถามอะไรจากเธอ แต่คนที่ดันตอบคำถามของเธอนั้นดันเป็นเด็กสาวข้างๆนี้แทน

     “ความสามารถของเผ่าซัคคิวบัสและความสามารถของชุดที่พี่ยูริมีทันดึงดูดให้ฮอร์โมนเพศเจ้าพวกนี้หลังออกมาไงคะ หนูคิดว่า...หนีกันดีกว่าคะ หนูไม่อยากรวมเพศอะไรกับเจ้าพวกนี้”

     ยูริได้ยินแล้วก็หน้าซีดทันที เพราะใครมันจะไปรู้ว่ามันมีผลกับพวกมอนสเตอร์ได้แบบพามายกฝูงขนาดนี้

     “พี่คิดว่าเราไม่ควรหนี”

     “แล้วพี่จะทำยังไงคะ?”

     “...ฆ่าให้หมดไง”

     ยูริยิ้มออกมาแล้วเรียกปืนกลเบาที่เธอพึ่งได้มาหมาดๆออกมาโดนส่งดาบระดับกลาง 2 เล่มให้กับซาระ ซึ่งเธอก็รับมันแล้วเตรียมท่าโจมตีทันที ม่วนยูริเองก็หันปืนกระบอกนั้นไปด้านหน้า

     “สั่งมาด่วนคะ หนูไม่ค่อยชอบกลิ่นฮอร์โมนเพศจากสัตว์เท่าไหร่”

     ยูริได้ยินอย่างนั้นแล้วก็ถอนหายใจ ก่อนที่จะหันไปมองรอบๆซึ่งพวกมอนสเตอร์นั้นก็หยุดเท้าลงแล้วมองมาที่เธอ

     ‘เจ้าคิดจะฆ่าพวกเรางั้นหรือ’

     “ใช่ ทำไม”

     ‘ไม่มีอะไร แค่ถ้าพวกเจ้าพลาดมาที พวกเจ้าต้องมาเป็นเมียพวกข้าเท่านั้น’

     หมาป่าตัวนั้นพุ่งเข้ามาหายูริทันทีพร้อมกับพรรคพวกของพวกมัน ยูริหันไปมองซาระแล้วตะโกนออกมาทันที

     “ฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือ”

     ปัง!   ปัง!   ปัง!   ปัง!   ปัง!   ปัง!   ปัง!   ปัง!   ปัง!

     เสียงปืนกลเบาในมือของยูริดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณ ซึ่งหมาป่าตัวที่กระโดดเข้ามาก็โดนลูกตะกั่วเจาะจนพรุนไปทั้งตัว ยูริค่อยๆสาดกระสุดไปรอบๆตัวโดนมีซาระคอยคุ้มกันด้านหลังให้

      ฉัวะ   ฉัวะ   ฉัวะ

     เสียงดาบทั้งสองเล่มในมือของซาระดังขึ้นเบาๆจ่ก็ทำให้รู้สึกเสียวซ่านไปได้บ้าง ซึ่งบางครั้งเธอก็จะสร้างบาเรียขึ้นมาหรือสร้างลูกบอลสีดำและลูกศรสีดำๆขึ้นมาโจมตีพวกมอนสเตอร์รอบๆบ้าง

     “ซาระ ทางนั้นเป็นไงบ้าง”

     “มันมาเรื่อยๆคะพี่ยูริ แต่ก็พอต้านได้ ทางพี่ล่ะ”

     “ไม่ได้แย่ไปกว่ากันนักหรอก”

     ยูริเก็บปืนกลเข้าไปในช่องเก็บของแล้วเอาปืนพกขึ้นมาสาดกระสุนต่อแทน เพราะตอนนี้กระสุนปืนกลของเธอหมดแล้ว และพวกมอนสเตอร์ต่างๆก็ไม่ได้ลดลงไปมากนัก แต่ยังมีมาเพิ่มประเภทด้วยโดยเฉพาะประเภทนก

     “ซาระ ไปจัดการพวกนกพวกนั้นที ด้านล่างพี่จัดการเอง”

     ซาระไม่รอช้ารีบกางปรกของตัวเองแล้วบินขึ้นไปด้านบททันที ส่วนยูริก็สาดกระสุนแบบมั่วๆ(แต่โดนทุกนัด)ไปเรื่อยๆจนกระสุนปืนพกของเธอหมดลง ปืนสุดท้ายที่เธอมีก็คือ...ปืนสไนเปอร์

     “เอาให้มันหมดๆไปเลยนี่แหละ”

     ปัง!   ปัง!   ปัง!

     เสียงปืนสไนเปอร์ขั้นสูงดังขึ้นรอบๆพื้นที่ ซึ่งข้อดีของปืนสไนเปอร์ขั้นสูงคือยิงทะลุ ซึ่งยูริเองก็พอจะทรายเรื่องพวกนี้อยู่บ้างแต่มันทะลุเป็นเส้นตรงนี่สิ แต่ศัตรูของเธอมีอยู่รอบๆตัวเธอเลยจึงไม่รู้ว่าจะรอดมั้ยนั่นเอง

     ปัง!

     เสียงกระสุนนัดสุดท้ายของเธอดังขึ้น ยูริหันไปมองรอบๆซึ่งก็ยังเหลือพวกมันอีกไม่มากแล้ว เธอเรียกดาบระดับต่ำออกมาเล่มหนึ่งมาถือไว้ในมือแล้วทำท่าจะวิ่งเข้าไปแต่ตอนนั้นเอง

     “พี่ยูริ หนูมาแล้ว”

     เสียงเรียกของซาระดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ซึ่งพอเธอหันกลับไปก็เห็นร่างของซาระมีรอยแผลมากมายอยู่ตามร่างกายต่างจากเอที่มีแผลแค่ถากๆและไม่ลึกมาก

     “เดี๋ยวหนูช่วยคะ”

     “เธอควรไปพักนะ เดี๋ยวพี่ทำเองไม่ต้องห่วงหรอก”

     “ไม่ได้คะ หนูจะอยู่ข้างๆพี่”

     ยูริยิ้มออกมาแล้วมองออกไปรอบๆเพื่อหาจุดที่มีพวกมันน้อยที่สุดก่อนที่เธอจะบอกให้ซาระจัดการกับจุดๆนั้น ส่วนเธอก็ไปจัดการกับพวกที่มีมากๆแทน

     “ไปตายกันที่ไหนก็ไปซะ เจ้าพวกเพศผู้!”

     ยูริร้องตะโกนออกมาก่อนที่จะทำการพันร่างของกวางตรงหน้าออกเป็นสองซีกแล้วเริ่มฟันแบบมั่วๆอีกครั้งซึ่งไม่ต่างอะไรกับการยิงปืนของเธอมากนัก(ก็ก็โดนทุกครั้ง)จนเวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที ร่างทั้งสองค่อยๆเดินเข้ามาแล้วล้มลงไปนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น

     “เฮ้อ~~กว่าจะจัดการหมดเล่นทำเอาเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย”

     ยูริค่อยๆพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นมามองร่างของเด็กสาวตรงหน้าที่จะตายแหล่ไม่ตายแหล่

     “เดี๋ยวอยู่นิ่งๆนะ เดี๋ยวพี่รักษาให้”

     ยูริใช้สกิลการรักษาจากซัคคิวบัสทันทีก่อนที่จะค่อยๆใช้ลิ้นของเธอเลียลงไปตามจาดต่างๆของร่างของเด็กสาว ซึ่งเหมือนยูริจะได้ยินเสียงครางของเธอด้วย แต่เธอไม่สามารถขยับไปไหนได้เพราะร่างกายของเธอบาดเจ็บหนัก

 

     ยูริใช้เวลาในการรักษาซาระไปเกือบๆ 30 นาที ซึ่งตอนนี้แผลต่างๆของเด็กสาวได้หายไปจนหมดแล้ว เหลือไว้เพียงเลือดเล็กน้อย(เพราะยูริเล่นเลียไปหมดแล้ว)เป็นตัวบ่งบอกว่าเคยมีแผลอยู่นั่นเอง ยูริถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าซาระค่อยๆลุกขึ้นมาและสามารถขยับตัวได้เหมือนปกติ

     “ไม่เป็นอะไรแล้วนะ น้องพี่”

     “พี่นั่นแหละ มา เดี๋ยวหนูรักษาพี่เอง”

     ซาระขยับเข้ามาหายูริแล้วตรงเข้าไปเลียที่แผลของเธอซึ่งเธอเริ่มเขาใจแล้วว่าทำไมเวลาที่เธอเลียแผลของเด็กสาวมักจะมีเสียงร้องอะไรหลงๆเข้ามาในหู...เพราะว่ามันทำให้รู้สึกดีขนาดนี้นี่เอง

     “เอาละคะเสร็จแล้ว”

     ซาระผละออกมาซึ่งยูริก็ลองสำรวจร่างกายของเธอดูก็พบว่าไม่มีแม้แต่แผลซักรอยซึ่งเธอเองก็ตอบแทนไปด้วยการลูบหัวตามเคยก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วหันไปมองที่ประตูเมือง

     “เอาละ ถึงเวลาต้องเข้าเมืองจริงๆแล้วแต่ก่อนอื่น...ต้องหาอะไรกันพวกที่อยู่ในเมืองก่อน”

     “ไม่เห็นยากนิคะ...ก็แค่ทำเหมือนที่ทำไปเมื่อกี้ไง”

     ซาระยิ้มให้ซึ่งยูริเองก็ส่ายหัวไปมาเพราะคำสอนที่ไม่ใช่คำสอนของเธอก่อนที่จะพูดออกไปเหมือนประกาศศึก

     “งั้นก็...ไปถล่มพวกผู้ชายให้ยับกันเถอะ”