ขอให้ได้รักนายตัวแสบ

เมื่อเวลาพักกลางวันยังไม่หมดฉันก็ใช้มันเพื่อให้เกิดประโยชน์โดยการเดินชมโรงเรียนที่แสนจะใหญ่โตในระหว่างที่ฉันเดินชมโรงเรียนอยู่นั้นยัยการตูนก็รีบวิ่งมากระชากลากถูกฉันไปทางด้านห้องดนตรีที่พึ่งเดินผ่านเมื่อกี้

"อะไรของเธอเนี่ยฉันเจ็บนะ"  ฉันพูดก่อนจะกระชับเสื้อนักเรียนของตัวเองให้เข้าที่เหมือนเดิม

"ดูนี่สิๆ"  ยัยการ์ตูนพูดพร้อมกับชี้มือเข้าไปข้างให้ห้องดนตรีฉันที่ได้เสียงดนตรีบรรเลงอยู่นั้นถึงกับรีบเดินเข้าไปดูอย่างเร่งรีบแล้วภาพที่เห็นก็สามารถทำให้ฉันยิ้มได้

"เจ๋งอ่ะ"  ฉันที่ยืนดูอยู่นั้นถึงกับหลุดปากชมออกมา

"ไม่น่าเชื่อว่าไอเอเลี่ยนตาโตก็เล่นตนตรีเป็นกับเขาด้วย"ยัยการ์ตูนมองที่มือกลองก่อนจะยิ้มร่าออกมา ฉันที่เห็นดังนั้นก็เผลอยิ้มออกมาด้วยมาเมืองไทยมันก็ดีแบบนี่เอง

"นี่!พวกเธอมาอะไรอยู่หน้าห้องน่ะ"  เสียงที่แสนจะคุ้นเคยดังมาจากข้างหลังฉันและการ์ตูน

"อ้าว วาวา การ์ตูนพวกเธอเองเหรอ"  พอฉันกับยัยการ์ตูนหันไปมองก็พบบอสกำลังยืนกอดอกมองพวกเราอยู่

"มายืนทำอะไรตรงนี่อ่ะ"  บอสเดินเข้ามาใกล้พวกเราก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

"พวกเราอยากเข้าร่วมวงดนตรีน่ะ"  ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรยัยการ์ตูนก็ชิงพูดออกไปก่อน

"งั้นก็เข้ามาเลยสิ"  บอสพูดก่อนจะดันพวกเราให้เข้ามาให้ห้องดนตรีและเดินไปหาผู้หญิงผมยาวดำสนิทที่ดูจากภายนอกแล้วน่ากลัวสุดๆขนาดที่บอสกำลังพูดอะไรบ้างอย่างกับหญิงสาวผมดำเธอก็หันมามองพวกเราด้วยสายตาที่แสนจะเย็นชา

"ยัยนั้นมองเราอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเราอย่างนั้นแหละ"  ยัยการ์ตูนหันมากระซิบกับฉันหลังจากที่หญิงสาวผมดำหันไปแล้ว

"นี่ เธอคิดก่อนจะพูดไมเนี่ย"  ฉันหันไปมองยัยการ์ตูนก่อนจะพูดออกมาอย่างเปิดเผย

"ก็ มันเป็นทางเดียวที่เราจะหาสมาชิกนี่น่า"  ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะก้มหน้าก้มตา

"นี่พวกเธอ มาทางนี่สิ"  ระหว่างที่ฉันมองดูทุกคนในห้องเล่นดนตรีอยู่บอสก็ตะโกนให้เราสองคนเข้าไปใกล้ๆ

"นี่ วาวากับการ์ตูน วาวา การ์ตูน นี่มนต์ เป็นประธานชมรมดนตรี"  บอสแนะนำตัวพวกเราก่อนจะแนะประธานชมรมให้เรารู้จักฉันยิ้มให้มนต์ก่อนจะได้สีหน้าเย็นชาตอบกลับมา

"พวกเธอเล่นอะไรเป็นบ้าง"  มนต์นั่งอยู่กับที่ก่อนจะหยิบสมุดอะไรบ้างอย่างมาจด

"ฉันเล่น คีย์บอร์ด บอส และกีต้าร์ได้"  ยัยการ์ตูนพูดนำฉันก่อน

"แล้วเธอละ" มนต์หันมาถามฉันเป็นคนถัดไป

"ฉันเล่น กลองและกีต้าร์ได้"  ฉันพูดก่อนจะก้มหน้าหลบสายตามนต์ที่มองฉันอยู่

"ยัยนี่ยังบอกไม่หมด"  ระหว่างที่มนต์ก้มหน้าจดอะไรบ้างอย่างอยู่นั้นยัยการ์ตูนก็พูดออกมาเสียงดัง

"เธอยังเล่นอะไรได้อีก"  มนต์หงายหน้าจากสมุดขึ้นมามองฉันด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตรซะเท่าไร

"ถ้าเป็นเครื่องดนตรีฉันเล่นได้แค่นี่แหละ"  ฉันพูดก่อนจะหงายหน้าขึ้นมามองมนต์ที่กำลังมองฉันอยู่

"ยัยนี่ร้องเพลงเป็น แต่งเพลงก็ได้นะ"  การ์ตูนที่เห็นฉันยืนนิ่งๆไม่พูดอะไรต่อจากนั้นก็พูดเสริมให้ฉัน

"ปกตินักร้องนำเรามีคนเดียวแต่ถ้าเธอจะบอกว่าเพื่อนเธอร้องดีกว่านักร้องนำของฉันก็ลองร้องให้ฟังหน่อยสิ"  มนต์พูดก่อนจะยืนขึ้นและเดินไปทางวงดนตรีที่กำลังบรรเลงเพลงอยู่เธอกำมือและชูขึ้นเป็นเชิงบอกให้หยุด

"เรามีสมาชิกใหม่มา"  มนต์พูดก่อนจะหันมาควักมือเรียกพวกเรา

"นี่คือ การ์ตูน และวาวา ที่จะเข้ามาเป็นสมาชิกของวงเรา"มนต์พูดก่อนจะเดินไปหยิบไมค์ตรงหน้านักร้องนำและส่งมาให้ฉัน

"จะเอาเพลงอะไรไปบอกนักดนตรีเอา"มนต์ยื่นไมค์ให้ฉันก่อนจะเดินไปนั่งอยู่หน้าวง

"ส่วนเธอการ์ตูนอยากเล่นอะไรก็ไปหยิบด้านหลัง"ยัยการ์ตูนที่ยืนอยู่ข้างๆมนต์พยักหน้าก่อนจะเดินไปประจำคีย์บอร์ดตัวในสุด

"เอาสิวาวา" มนต์พูดก่อนจะจ้องฉันด้วยสายตาที่สุดแสนจะบรรยาย (ยัยนี่จะเย็นชาเกินไปแล้ว)

"พู"  ฉันหันไปเรียกพูก่อนจะควักมือให้พูเดินเข้ามาใกล้ๆ

"ว่าไง" พูถามฉันด้วยสีหน้างง

"ฉันรู้จักเพลงไทยไม่มากเอาไงดี"  ฉันถามความเห็นของพูพูมองฉันก่อนจะใช้มือเชิดคางตัวเองขึ้นมาอย่างใช้ความคิด

"เธอรู้จักเพลงอะไรบ้างละ"  พูถามฉันก่อนจะเดินไปเอาโน๊ตเพลงมาเปิดให้ฉันดู

"นี่ๆ เพลงนี่แหละฉันรู้จัก"  ฉันพูดก่อนจะชี้ให้พูดูพูดูโน๊ตเพลงก่อนจะยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยให้ยกมือเป็นสัญญาณว่าสบายมาก่อนจะเดินไปบอกคนอื่นต่อ

"จะร้องได้ไหมนะฉัน"ระหว่างที่ฉันกำลังหน้าซีดเป็นไก่ต้มอยู่นั้นบอสก็เดินมานั่งลงข้างๆมนต์ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้ฉันฉันยิ้มให้บอสก่อนจะเริ่มจับจังหวะของทำนองเพลงและเริ่มหลับตาลงช้าๆ

'รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง รู้ว่าเหนื่อยถ้าอยากได้ของที่อยู่สูงยังไงจะขอลองดูสักที

รู้ว่าเราแตกต่างกันเท่าไรรู้ว่าเธออยู่ไกลอยู่สูงขนาดไหนใครๆก็รู้เป็นไปไม่ได้หรอก

แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันต้องปีนขึ้นไปได้เกิดมาเจอเธอทั้งทีไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน

อยากรักก็ต้องเสี่ยงไม่อยากให้เธอเป็นเพียงภาพในความฝันลำบากลำบนไม่สนใจตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉันตกหลุมรักจริงๆเพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน '

พอฉันร้องเพลงฉันก็เริ่มลืมตาขึ้นช้าๆ เพื่อดูสีหน้าของประธานชมรม

"สะ สุดยอดเลยวาวาเธอร้องเพลงเพราะจัง"  บอสที่นั่งอึ้งๆอยู่พอได้สติก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะปรบให้ฉันมนต์ที่นั่งอยู่ข้างๆมองฉันก่อนจะขยับยิ้มให้ฉันเล็กน้อย

"เธอร้องได้เพราะจริงๆแต่ก็ยังขาดอะไรไปบ้างอย่างอาจจะยังไม่สมบูรณมากนักเดี๋ยวฉันให้เมย์เป็นคนช่วยสอนเธอเอง"  มนต์พูกก่อนจะเดินมาตบที่ไหล่ฉันเบาๆแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม

"เฮ้อ ผ่านแล้ว"  ฉันบ่นกับตัวเองทั้งๆที่ยังช็อกอยู่บ้างก็ตามตอนอยู่ญี่ปุ่นไม่เห็นกดดันขนาดนนี่เลย

"สุดยอดเลยวาวา เธอนี่เสียงเท่เหมือนกันนะ"พูเดินเข้ามาตบไหล่ฉันอีกคนก่อนจะเอ่ยชมฉันยกใหญ่

"นี่ เธอจะถือไมค์อยู่ทำไมปล่อยได้แล้ว"  ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะเดินมากระชากไมค์จากมือฉัน

"ฉันร้องดีจริงๆเหรอ"  ฉันหันไปถามบอสที่เดินมายืนข้างๆฉัน

"อืม เพราะมาก ฟังแล้วเคลิ้มเลยแหละ"บอสพูดก่อนจะทำท่าเหมือนคนกำลังเคลิ้มๆให้ฉันดู

"บ้า นายจะสาธิตให้ฉันดูทำไมเนี่ยน่าเกลียด"  ฉันพูดอย่างเขินๆที่ถูกชม

"เอ้าก็มันจริงนี่น่าตอนฉันเคลิ้มก็ทำหน้าแบบนี่แหละ"บอสพูดก่อนจะทำหน้าเคลิ้มให้ฉันดูใหม่อีกรอบ

"ไอบอสพอๆ ไม่ตอนทำแล้วทุเรศ" พูพูดก่อนจะเอามือปิดหน้าบอสทุกคนในห้องต่างพากันยิ้มหัวเราะไปตามๆกันแต่ถ้าทุกคนสงเกตจะเห็นอีกว่ายัยการ์ตูนกำลังทะเลาะกับพูอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายเห็นแล้วขำจริงเลยฮ่าๆ