Mystical อาถรรพ์ตามติด ชีวิตชดใช้

     มีนาค่อยๆเปิดประตูออกไป แต่ผีสาวยังคงปีนกำแพงต่อ         มีนาก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำ ดวงตาเบิกโพลง เมื่อตนได้เห็นภาพอันน่าสยดสยองของเพื่อนสาวทั้งสาม     ร่างกายทั้ง 3 มีแผลเหวอะหวะไปทั่ว ส่วนกะโหลกก็บุบจนเห็นได้ชัด ที่สำคัญเพื่อนทั้ง 3 ตายตาไม่หลับ...     มีนาแทบจะอาเจียน เมื่อกลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้ง และเสียงกรีดร้องของเพื่อนสาว ยังคงตราตรึงอยู่ในโสตประสาต     แต่เธอยังคงมีสติ หล่อนรีบวิ่งออกจากห้องน้ำด้วยน้ำตาที่ยังไหลรินลงมาไม่หยุด     มีนานอนคดตัวบนเตียงนอน ร่างกายสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว และยังร้องไห้ไม่หยุด     มีนากลับมาบ้านด้วยร่างกายที่เปียกโชกเนื่องจากฝนตก และวันนี้พ่อแม่เธอไม่อยู่บ้่าน ทำให้เธอหวาดกลัวเข้าไปอีก     มีนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดโทรออก เบอร์ที่เธอโทรไปนั้นเป็นเบอร์ของ...     [ หวัดดี ] เสียงปลายสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ     "น...น้ำแข็ง เรื่องที่เธอเตือนพวกเราตอนนั้นมัน...มัน ฮึกๆ" มีนาสะอื้น     [ เดี๋ยวไปหา ห้ามเปิดประตูให้ใครนอกจากฉัน และเธอต้องทดสอบให้แน่ว่าเป็นฉันจริงๆ ]น้ำแข็งเอ่ย ราวกับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น     " เอ๊ะ! ท...ทำไมต้องทดส..."     [ ถ้าอยากตายก็ไม่ต้องทดสอบ ] น้ำแข็งตัดบททันที     "อือ" มีนาครางรับ อย่างงงๆ     [ แค่นี้ล่ะ... ]     "จ๊ะ รีบๆนะ"     [ เออ ]     มีนาสบายใจขึ้นมาก เหมือนยกภูเขาออกจากอกอย่างไรอย่างนั้น     มีนาเดินวนไปวนมาภายในห้องนอน อย่างกระวนกระวาย และหวาดกลัว ความรู้สึกมากมายอัดแน่นอยู่ในอก     ออด~     เสียงออดหน้าประตูบ้านดังขึ้น มีนารีบวิ่งไปที่ประตูทันที     Rrr~     เสียงโทรศัพท์มีนาดังขึ้น หล่อนรับทันที มืออีกข้างยังค้างอยู่ในท่ากำลังจะเปิดประตู     [ ฉัน...มา...ถึงแล้ว ] เสียงปลายสายเย็นยะเยือกดังขึ้น     มีนาเอาโทรศัพท์ออกจากหูเพื่อดูเบอร์ที่โทรมา มันเป็นเบอร์ของน้ำแข็ง      'งั้นคนที่กดออดก็คือน้ำแข็งสินะ แต่เสียงแปลกแหะ' มีนาอดคิดไม่ได้แต่กระนั้นมือของเธอก็จับลูกบิดประตูและเปิดประตูให้ 'แขก' เข้าไป...