Damn it!! รักได้ไง..ผู้ชายอย่างมึง... !?!

• Chapter 1

 

 

 

 

• 18:00น.

       'ถึงซานต้าลูกรัก

       ป๊าของลูกต้องไปทำงานที่มัลดีฟ2ปี ม๊าทนไม่ได้ถ้าอยู่ห่างจากป๊านานๆ T^T

  ม๊าเลยไปกับป๊าด้วย และพอดีกำหนดการเดินทางมันเลื่อนเข้ามา ม๊ากับป๊าเลยต้องไปก่อน

  ม๊าโอนเงินเข้าบัญชีซานแล้วน่ะ ดูแลตัวเองด้วย

                                                                        ด้วยรัก ป๊า&ม๊า '

•  

   

  "โว๊ยยยยยย !! "นี้มันอะไรกันวะเนี้ย! ผมล่ะอยากจะเอาหัวไปโขกวุ้นตาย= =

 

 

 

     ม๊ากับป๊าผมจะไปไหนไม่เคยบอกกันล่วงหน้าเลย  ให้ตายสิ ครั้งที่แล้วก็ไปอียิปต์ ทิ้งจดหมายแบบนี้เป๊ะๆเลย! แต่ว่าครั้งนั้นท่านไปแค่เดือนเดียว แต่ครั้งนี้ตั้ง 2ปี! 2ปีเชียวนะ

 

     ผมไม่เคยอยู่ห่างจากป๊ากับม๊านานขนาดนั้น ถ้าเป็นเฮียผมล่ะก็ว่าไปอย่าง  เพราะเฮียผมออกจากบ้านไปอยู่คอนโดตั้งแต่ม.6 แล้ว ตอนนี้เฮียผมอยู่ปี 2 ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันหรอก จะว่าผมเป็นลูกแหง่ติดพ่อแม่ก็ได้น่ะ ก็ผมไม่ชอบอยู่คนเดียวนี้หว่า

 

     ไหนจะต้องล้างจาน ไหนจะกวาดบ้าน ไหนจะถูบ้าน โว๊ะ! งานจะเยอะไปไหน ไม่มีเวลาอ่านการ์ตูนกันพอดี(?) แต่ผมก็ทำกับข้าวกินเองได้น่ะ บอกเลยว่าผมทำกับข้าวอร่อย 555 ผมไม่ชอบกินกับข้าวข้างนอกหรือกับข้าวถุงเพราะมันดูไม่สะอาด

พอเถอะชักนอกเรื่องไปกันไหญ่ล่ะ กลับมาเรื่องเดิม เอาไงต่อดีล่ะชีวิตผม?

 

 

 

 

Ra~Ra~Ra~ 

ใครโทรมาล่ะเนี้ย

 

 

 

 

"ฮัลโหล หนึ่งโหล สองโหลเอาเท่าไหรครับ??" 

 

 

 

"เอาสามโหลครับ ถุ๊ย!!ช่างกล้าน่ะมึง มุกสถุนมาก" อย่าถามว่าเป็นใคร บอกเลยไอ้ฟาร์เพื่อนผมเองครับกร๊ากกก

 

 

 

"โทรมามีไรอ่ะ"

 

 

 

"กูได้ข่าวว่าหมาถูกทิ้ง ?"หมา? หมาไหนว่ะ? 

 

 

 

"หมาเชี่ยไรมึง บ้านกูไม่ได้เลี้ยงหมาน่ะมึงบ้ารึป่าว"

 

 

 

"มึงไงหมาไอ้ซาน โดนพ่อแม่ทิ้งน่าสงสารชิบหาย 555"อ่าวมันด่าผมนิ! แล้วมันรู้ได้ไงว่ะข่าวไวดีแท้ล่ะ(ผมเพิ่งจะอ่านกระดาษที่ม๊าเขียนจบเมื่อกี้เนี้ย= =)มันมีตาทิพย์ป่ะว่ะ??

 

 

 

"มึงรู้ได้ไง??"

 

 

 

"ป๊ามึงโทรมาบอกไอ้ดิส เค้าบอกว่าคิดต่อมึงไม่ได้ แล้วเอาไงให้พวกกูไปอยู่ด้วยป่ะพรุ่งนี้วันเสาร์พอดี"

 

 

 

"แล้วแต่พวกมึงล่ะกันจะมาตอนไหนก็มา ซื้อขนมมาเผื่อกูด้วย OK?"

 

 

 

"เออเดี๋ยวกูบอกพวกมันก่อนอีก 15 นาทีมาเปิดประตูให้กูด้วย แค่นี้แหละ ตู๊ด!"ไอ้ห่านิไร้มารยาทจริงๆนึกจะโทรก็โทรนึกจะตัดสายก็ตัด นี้ล่ะน้าาา เพื่อนผม- -''

 

 

 

 

Ra~Ra~Ra~ 

ทีนี้ใครโทรมาอีกล่ะเนี้ย...เบอร์ไม่คุ้นแฮะ

 

 

 

"ฮัลโหล สวัสดีครับ"

 

 

 

"ซาน นี้เฮียเองน่ะ" เฮียไหนว่ะ ผมมีเฮียหลายคนน่ะ? เอาแล้ว งงสิกู

 

 

 

"เอ่อ..เฮียไหนครับ?"

 

 

 

"ไอ้ซานนี้มึงจำพี่ชายมึงไม่ได้หรอ!!" ชัดเลยเฮียเลนไทน์ พี่ชายบังเกิดเกล้าแท้ๆของผมเอง เหอะๆ แล้วไม่บอกผมล่ะ แล้วผมจะรู้มั้ย

 

 

 

"เอ๊า! แล้วทำไมเฮียไม่เอาเบอร์เฮียโทรมาอ่ะ แล้วซานจะรู้มั้ยล่ะ"

 

 

 

"โทรศัพท์เฮียแบตหมด เลยยื้มเพื่อนโทรมา"

 

 

 

"แล้วโทรมาหาซานมีไรป่ะ"

 

 

 

"ป๊าโทรมาบอกว่า เค้าไปมัลดีฟ 2 ปี กูเห็นมึงอยู่บ้านคนเดียวเลยว่าจะไปหา  อีก 10 นาทีมาเปิดประตูให้กูด้วย แค่นี้แหละ ตู๊ด!!" เอาอีกและ เฮียนี้อีกคน มารายาทแย่ชะมัด นึกจะตัดสายก็ตัด - -

 

 

 

ติ๊งหน่องๆ~!! สงสัยไอ้ฟาร์จะมาแล้ว

 

 

 

"เออๆ รอแป๊บดิๆ"ผมเดินไปล้างมือ

 

 

 

ติ๊งหน่องๆๆๆ~!! 

แหม๋! ผมเห็นไอ้ฟาร์กดออดอย่างเมามัน ไอ้สัสนี้ก็กดจังเลย เอากลับบ้านมั้ย!?! = =

 

 

 

"มาแล้วโว้ยย! รอแป๊บนึงไม่ได้ไง๊??"ผมเดินไปเปิดประตูรั้ว แล้วยื้นหน้าไปด่าไอ้ฟาร์

 

 

 

"ก็มึงอ่ะเปิดประตูช้าว่ะ"

 

 

 

"แล้วพวกมึงรอไม่เป็นเรอะ? นี้จะมายู่บ้านกูกี่ปีล่ะนั้น ขนมาซ่ะเยอะเชียว "ผมหันไปถามไอ้ดิสนีย์ที่แบกของมา 2 กระเป๋า แล้วหันไปมองเพื่อนผมที่เหลือ โอ้โห้! นี้พวกมึงจะมาอยู่บ้านกูเป็นปีจริงๆใช่มั้ยเนี้ย แต่ละคนแม่งขนของมาซ่ะเยอะเชียว- -

 

 

 

"พวกกูกะว่าจะมาอยู่บ้านมึงอาทิตย์นึง เห็นว่าโดนทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวกูเลยกลัวมึงเหงา" อันนี้ไอ้ทิกเกอร์เป็นคนพูด

 

 

ป๊าบ!!

 

 

 

"ไอ้สัสซาน ตบกูเพื่อ?"ไอ้ทิกเกอร์หันมามองผมด้วยสายตาตัดพ้อ แล้วสะบัดบ๊อบใส่ โถ่ไอ่สัส!

ถึงหน้าตามึงจะน่ารักขนาดไหน แต่สำหรับกูมันน่าถีบนะอีทิกเกอร์!

 

 

 

"กูพอใจอ่ะ มีไรป่ะ?"

 

 

 

"พอๆ พวกมึงนิ"ไอ้ฟาร์เดินมาดึงคอเสื้อไอ้ทิกเกอร์แล้วลากเข้าบ้าน

 

 

 

"ไปๆ ไอ้เหนือนี้มึงจะยืนอีกนานมั้ย ไม่เข้าบ้านเร๊อะ?-*-"ผมสะกิดไอ้เหนือที่มองไปที่บ้านผมแล้วทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง เอ่อ...มึงคงไม่คิดที่จะเผาบ้านกูใช่มั้ย???

 

 

 

"เออซานมึงคิดว่ากูเคยมาบ้านมึงก่อนหน้านี้มั้ย?"

 

 

 

"ก็ต้องเคยดิ มึงก็มาบ้านกูบ่อยๆไม่ใช่หรอ ถามอะไรแปลกๆน่ะมึงวันนี้"

 

 

 

"เออชั่งแม่งเหอะ"เอ๊า!อะไรของมันวะ ผมว่าเพื่อนผมแต่ละคนคงไม่ปกติซักคน - -

 

 

 

ติ๊งหน่องๆๆๆ~~!!!

 

     คราวนี้คงจะเป็นเฮียผม แต่แม่งกดออดได้กวนตีนเหมือนไอ้เชี่ยฟาร์เลย ที่คอนโดมึงไม่มีออดให้กดหรอ? สนุกมั๊ง?  บ่นๆๆ ผมบ่นแม่งตลอดทางที่ไปเปิดประตูเลย- -''

 

 

 

"รอเป็นมั้ยเฮีย! จะกดทำห่าไรนักหนาว่ะ"

 

 

 

"มึงแม่งช้าว่ะซาน อ่าว วันนี้เพื่อนมึงมาบ้านหรอ?" เออว่ะผมลืมบอกพวกมันไปเลยว่าวันนี้เฮียผมจะมาบ้าน ชั่งแม่งเหอะ เดี๋ยวมันก็รู้เองแหละ

 

 

 

"อืม พวกมันมาอยู่เป็นเพื่อนซานน่ะ "

 

 

 

"อ๋อ วันนี้เพื่อนเฮียก็จะมานะ ประมาณ 4-5 คน มาค้าง 3 วัน" อยากถามจริงๆ บ้านตัวเองไม่มีให้อยู่หรอ - -''

แล้วผมได้พูดออกไปมั้ย...ก็ป่าว ใครจะไปกล้าพูดว่ะ 

 

 

"แล้วอยู่ใหนอ่ะ?"ผมถามเฮีย

 

 

 

"เอาของในรถอยู่น่ะ เดี่ยวมันก็มา มึงก็ไปช่วยมันยกของดิ หัดทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีมั่ง"

อยากจะพูดออกไปเหลือเกิ๊น มันใช้หน้าที่กุหรอ!! 

เอิ่มมม .... แต่ผมก็ไม่พูดหรอก เหอะๆ

 

 

 

"ให้ผมช่วยมั้ยครับ?"ผมเดินไปหาคนที่ยืนเอาพิงหลังกำแพงแล้วสูบบุหรี่อยู่ คนคนนั้นปลายตามองมาทางผมนิดนึงแล้วก็หันไปหาเพื่อนของมัน อะไรของมันวะ? จะกวนตีนกูหรอ- - 

     ที่จริงแล้วผมมองไม่เห็นหน้ามันหรอก เพราะมันเป็นมุมมืดพอดี รู้แค่ว่ามันเป็นผู้ชายที่รูปร่างสูงพอสมควร

 

 

"เอ่อ..นายเป็นน้องของวาเลนใช่ม่ะ?"ผมหันไปตามเสียงเรียก พระเจ้า!คนอะไรโคตรสวยเลย!!

ค้างเลยผมเจอนางฟ้าบนดิน(อ้วกกกก)

 

 

 

"ครับ ผมเป็นน้องเฮียวาเล....."

 

 

 

"ไอ้นีล พวกไอ้ไผ่มันไปแล้วน่ะ "อยู่ดีๆไอ้นั้นมันก็พูดแทรกขึ้นมาแล้วเดินเข้าบ้านไป แล้วพี่นีลก็เดินเข้าบ้านตามไปอีกคน อ่าวไรวะ ยังไม่ทันได้พูดไรเลย 

 

 

 

 

เอิ่มมมม......ไอ้มุมมืด(แอบบตั้งชื่อให้) ตกลงมันกวนตีนผมใช่มั้ย??

 

 

 

 

 

 

---

_{บอกเลยว่าเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรก(แอบเหงื่อตก)}  

_{อาจจะไม่สนุกเท่าไหร แต่ก็จะพยายามนะคะ}

_{เป็นกำลังใจให้ด้วยยย จุ๊บ!} 

ปล.ถ้าเจอคำผิดก็บอกด้วยน้าาา