Wont Trick กูจะเลวให้มึง Wont!!

Chapter 3
HAPPY BIRTHDAY TO BABY!!
 
แสงไฟหลากสีหมุนรอบกาย มันไม่ได้สร้างความตื่นเต้นแต่อย่างใดให้กับผมเลย รวมถึงเสียงดนตรีจังหวะหนักของดีเจประจำผับนั้นด้วย !! ตอนนี้ผมตั่งหน้าตั่งตาเสิร์ฟเหล้า เบี้ย และกับแกล้ม นั่นคือหน้าที่หลักของผม รวมไปถึงอะไรอีกหลายๆอย่างที่ผมทำในผับแห่งนี้ ก็มันช่วยไม่ได้นิ ผู้จัดการที่นี้เขี้ยวยิ่งกว่าอะไรดี ได้ที ใช้ผมยิ่งกว่าทาสซะอีก -_-
 
สามปีแล้วที่ผมกับไอ้บลูทำงานอยู่ที่นี่ สามปีแล้วที่เงินไม่เพิ่มขึ้นเลย  = =
 
วันนี้โต๊ะเต็มทุกตัว คนแน่นผิดปกติ ไอ้บลูเลยขออาสาไปช่วยงานในครัว ส่วนงานบริการลูกค้าผมรับผิดชอบเต็มๆ
 
“ขอ แชมเปญแก้ว”
 
“ครับ”
 
ผมชะงักแป๊บ นี่มันเด็กมอปลาย??
 
อายุก็ไม่น่าจะถึง 18  แต่ทำไมการ์ดถึงให้เข้ามาได้ ผมเลยเปลี่ยนแชมเปญเป็นน้ำเปล่ายืนให้ไป
 
“เห้ย!! นี่มันน้ำเปล่านิ”
 
“ก็ใช่นะสิ อายุถึงสิบแปดหรือเปล่านายนะ”
 
“ไม่!!” นั้นไงกูว่าแล้ว
 
“แล้วเข้ามาได้ไง”
 
เด็กนี่ไม่ตอบอะไร เอาแต่ถอนหายใจยาวๆ นอนแนบกับเคาร์เตอร์ทำหน้าเหมือนหมาเมายาเบื่อ!! มือก็เอาแต่วนอยู่รอบแก้วคริสตันซึ่งในนั้นก็คือน้ำเปล่า
 
“เอาล่ะ!! พี่ว่านายกลับบ้านไปได้แล้วนะ” ผมบอกเด็กที่นอนอยู่หน้าเคาร์เตอร์เสียงแผ่วเบา ผมไม่รู้ว่าไอ้เด็กนี่มันไปเซ็งหรือเบื่ออะไรมา แต่ที่แน่ๆ คืนนี้ตำรวจจะมาตรวจ
 
“ผมไม่อยากกลับ ผมอยากเมา!!!!”  O_O!
 
“เอาเหล้ามา อะไรก็ได้เร็วๆ ผมอยากเมา เข้าใจมั้ย! ผมอยากเมา!! พี่ไม่ต้องกลัวผมจะไม่มีเงินจ่ายหรอก นี่!!” เงินก้อนโตถูกวางลงที่เคาร์เตอร์ ใบหน้าหวานของเด็กผู้ชายคนนี้ดูเศร้าลง 
 
ทำไงได้ บางทีกฎเกณฑ์บางอย่างมันก็ใช่กับชีวิตจริงไม่ได้ ผมตัดสินใจชงเหล้าให้เด็กคนนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้(เพราะเงิน)
 
 ทันทีที่เหล้าถูกส่งไป มือเรียวก็จับแก้วเหล้ากระดกเข้าปากรวดเดียว เลยส่งผลให้ไอ้เด็กนี่ เกิดอาการสำลักสุรา!!
 
“ทำไมมันขมงี่อ่ะ” บ่นไปก็แลบลิ้นปิดตาข้างหนึ่งไป
“นี่มันเหล้านะน้องมันก็ขมแบบนี้แหละครับ”
“เอามาอีก” ยังจะเอาอีก
 
ผมยอมทำตามที่ขอ แก้วที่สองถูกส่งไป ไอ้เด็กนี้มันยกรวดเดียวหมด พร้อมกับขออีก ขออีก ขออีก
“เอา มา อีกกกกก” มือเรียววางแก้วลงที่เคาร์เตอร์เป็นแก้วที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ แต่ที่รู้คือสภาพเด็กคนนี้ดูไม่ได้แล้ว หน้าแดง นั่งทรงตัวไม่อยู่  นี่คืออาการของคนเมาครับ
 
“พี่ว่าพอได้แล้วน้อง”
“ม่ายยยย!!  เอ้า มา อึก”
 
เสียงพูดไม่เป็นภาษาจากการเมา ฟังแล้วมันน่ารักจนผมอดขำไม่ได้ เด็กหน่อเด็ก!!
“นายเมามากแล้วนะ”
“ผม ม่ายยยย เมา ”
ม่ายเมาเลยน้องเอ้ย!!-*- แต่เอาว่ะ ผมคิดว่ามันไม่รอดไปจากแก้วสุดท้ายนี้หรอก ผมยืนแก้วเหล้าไปให้
 
“เพ่รู้มั้ย ผม น๊ะ มานโง่!! รากเค้า แต่เค้าม่ายรักผม” เสียงใสของคนเมาถูกระบายออกมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล ผมพยายามจับใจความ
 
“เค้า บอก ว่า ผม ม่าน เด็ก!! ผม ม่านเด็ก ใช่ม่ะเพ่?” พูดไปก็ทุบอกตัวเองไป ผมพยักหน้าตอบไป
 
“ใจเย็นน้องพี่เข้าใจ”
 
“เพ่เข้าจายผม… แต่…เค้ามั้ยเข้าจายผม...ผ่านวานนี้ปัย...ผมก้อจะสิบแปดแล้ว!! ผมมันไม่เด็กแล้วเพ่!”
 
“อ่าห๊ะ…ไม่เด็กครับไม่เด็ก เอาเป็นว่านายกลับบ้านไปได้แล้วนะ เชื่อพี่!!”
 
“ม่าย...กลับ! ผมยางม่ายเมา!”
 
มือเรียวเตรียมยกเหล้าเข้าปากอย่างเช่นเคย แต่ครั้งนี้มันยังไม่ทันจะถึง เนื่องจากมีมือปริศนาชกมันไปจากมือเรียวซ่ะก่อน และตามมาด้วยแรงดึงกระชากจากคนตัวสูง ที่หน้าตาคุ้นๆ อ่ะ!! นี่มันเพื่อนไอ้ซันซัสนิ!!
 
“พอได้แล้ว ไอ้ชิน!!”
 
“เพ่ ม่าย ต้อง มา ยุ่ง กลับผม...ชีวิตผม ผมเลือกเองด้าย”
 
เด็กที่ชื่อชินพลักคนตัวสูงกว่าออก คัสเตอร์ถอนหายใจเงยหน้ามองเพดานอย่างเหนื่อยใจ
 
“กูบอกให้มึงกลับ” พยายามกดเสียงตัวเองให้เบาที่สุด แต่ถึงจะเบาแค่ไหน ผมก็ได้ยิน! แรงดึกของคัสเตอร์ทำให้ชินเจ็บ คนตัวเล็กเลยกระชากมือออกอย่างแรงไม่สนเลยว่าตัวเองจะเจ็บแค่ไหน
 
สายตาเกรียวกราดถูกส่งไปหาร่างเล็ก แต่ไม่ได้ทำให้ชินสะทกสะท้านแต่อย่างใด คัสเตอร์ชักหัวเสียขึ้นมาเมื่อเจอสายตาแบบนั้น มือหนากระชากมือเรียวให้เดินตามตัวเองออกไป แต่...
 
“ปล่อย!!” เสียงตะโกนทำให้ทั่งร้านหันมามองเป็นตาเดียว ทุกสายตาจับจ้องมาทางคนสองคนที่รั้งกันอยู่ คัสเตอร์รู้ตัวว่าตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่ศิลปินอย่างเขาจะมาอยู่ในสถานที่แบบนี้
 
เขาจึงตัดสินใจยกน้องชินขึ้นผาดบ่ากว้าง และรีบก้าวขายาวๆออกไปจากร้านทันที ...
 
 
Cutter’s part
“ปล่อย!!”
 
“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ที่นี้”
 
เอาล่ะ!! ผมขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อคัสเตอร์ อายุ 21 มือกลองวงเดอะวิสกี้ ส่วนคนที่ผมแบกบนบ่าอยู่ชื่อชิน อายุ17 ซึ่งจะ 18 คืนนี้!!
หนึ่งชั่วโมงก่อน
 
ณ คอนโดผม
เป็นเรื่องปกติที่วันนี้ผม ไอ้ซันซัส ไอ้วูฟและไอ้แอลจะมาฉลองกันที่ห้องผม และมันก็เป็นปกติอีกเช่นทุกวันว่าวันนี้ ไอ้ชินจะอยู่ห้อง เพราะมันเป็นผู้อาศัยที่เพื่อนแม่ผมฝากมาอยู่ด้วย
 
โดยหารู้มั้ยว่า? ที่ที่คิดว่าปลอดภัยที่สุดอย่างที่นี้ คือดงสัตว์ร้ายทั่งนั้น
 
“ไอ้ชิน!อยู่แต่ในห้องแมร่งไม่เบื่อไงว่ะ ออกมากินเหล้ากับพวกกูก็ได้นะเว่ย”
 
“ไอ้ห่า ไอ้ชินมันยังเด็กอยู่” ผมว่าไอ้ซันซัสปากนรก เหี้ยนี่ตั้งแต่กลับมาจากห้างก็ดูมีความสุขผิดปกติ
 
“โว๊ะ!! มึงนี้ก็ชอบคิดว่ามันเด็ก”
 
“ก็มันเด็กจริงๆนิสัส”
 
“มึงรู้ได้ไงว่ามันเด็ก? ไอ้ชินนะมันโตพอจะทำเรื่องอย่างว่าได้แล้วนะเว่ย เผลอๆอาจเก่งกว่ามึงอีก”
 
“มึงเลิกพล่ามได้แล้วไอ้ซัส ไอ้ชินมันยังเด็ก เพราะกูให้มันเด็กมึงเข้าใจป่ะ?”
 
“เออ !” ไอ้ซัสไม่เคยชนะ เหตุผลงี่เง่าของผมได้หรอก
“มึงก็ระวังเด็กมึงไว้แล้วกัน อย่าเผลอกินมันซะละ” ผมสะอึกกับคำพูดลอยๆของไอ้วูฟ ที่พูดด้วยมาดนิ่งๆ แต่ติดกวนตีน
                                                                                             
อันที่จริง!! กูกะกินมันวันนี้แหละ รอให้มันสิบแปดก่อน เพราะอะไรต้องสิบแปด? เพราะผมไม่ชอบกินเด็กที่ยังไม่พ้นนิติภาวะ หรือพูดง่ายๆ ชอบกินเด็กที่เข้าผับได้ว่างั้นเหอะ
 
“ไอ้เตอร์มันไม่ทำหรอก ใช่มั้ย?”  ไอ้แอลส่งคำถามเจ็บจี๊ดมาให้ ผมรู้ว่าไอ้โหดนี่มันรู้ทัน แต่เพราะมันต้องการแกล้งผม ถึงพูดไปแบบนั่น
 
“ใช่!!” และผมก็เสือกแพ้มันซะด้วยสิ TT
 
“พวกมึงเลิกพล่ามแล้วแดกเหล้าไป เลิกพูดเรื่องไอ้ชินได้แล้ว เดี๋ยวเด็กมันได้ยินแล้วเอาไปคิดมาก เดือดร้อนกูอีก”
 
ปัง!
เสียงประตูถูกปิดลง พร้อมด้วยร่างของคนที่กำลังพูดถึง นั้นไง!! ไอ้ชินเดินอ้อมพวกผมไปทางประตูออก ก่อนที่จะเปิดประตูพาร่างตัวเองที่แต่งตัวเหมือนจะออกไปเที่ยว(อ่อยชาวบ้าน)
 
“จะไปไหน?” ผมตะโกนข้ามห้องถามมัน ทั้งๆที่รู้ว่าจะไปเที่ยว(?)
“ผับ!!”
 
“เข้าได้แล้วหรอ” ผมละอยากหัวเราะให้กับความงี่เง่าของเด็กไม่รู้จักโต ไม่รู้ว่าที่มันทำอยู่ อาจจะประชดผมหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ผมไม่มีทางให้มันไป
 
“เข้าได้ไม่ได้ก็เรื่องของผม”
 
ปัง!!
 
ประตูถูกปิดลง พร้อมกับร่างเล็กที่หายไป นี้แม่งมันเอาจริงหรอว่ะ???
 
เห็นแบบนั้นแล้ว ผมจึงรีบตามมันไป โดยปล่อยให้ไอ้เพื่อนเหี้ยพวกนี้นอนกากอยู่ในห้อง กูไม่สนแล้วว่าพวกมึงจะมองกูยังไง แต่เด็กกูกำลังจะไปอ่อยชาวบ้าน กูทนไม่ไหวจริงๆเว่ย!!
 
ผมขับรถหาไอ้ชินทุกผับ เพราะผมไม่รู้ว่ามันไปผับไหน ทางก็มืดดึกก็ดึก ผมละไม่ชอบเลยขับรถตอนกลางคืนเนี่ย!!!
 
จนสุดท้ายแล้ว ผมตัดสินใจไปผับไอ้จีไนท์เด็กเก่าไอ้แอลมัน ไอ้จีไนท์ไม่มีทางรู้หรอกว่าผมรู้จักมันดีแค่ไหน เพราะมันไม่เคยเห็นหน้าพวกผมไง!! แต่ที่ผมรู้จักมันดีเพราะมันนี้แหละ ทำเพื่อนผมถึงสองคน เปลี่ยนไปเยอะเลย คนแรกไอ้แอลที่ตอนแรกบอกว่าเกมส์ๆ แต่พอเอาเข้าจริง ก็นั่งหง่อยไม่ยอมไปไหน อีกคนก็ไอ้ซันซัส ตั่งแต่มันรู้ว่าไอ้จีไนท์กับไอ้แอลเลิกกัน มันก็ถึงกับมีอ่อร่าพระเอกจับทันที!!!
 
ทิ้งเรื่องพวกมันไป แล้วกลับมาสนใจผมดีกว่า ผมจอดรถ เตรียมก้าวเท้าเข้าไปในผับ แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวก็โดนพวกสาวๆ หิ้วติดตัวไปก่อน แม่งเอ้ย!!
 
ผมพยายามแกะยัยพวกสาวๆที่ติดผมไม่ต่างจากปลิงควาย(?) ออกอย่างลำบาก จากนั้นก็รีบหาสิ่งที่ตัวเองตามหา เจอจนได้ ....
 
ไอ้ชินนั่งยกเหล้าเข้าปากเป็นว่าเล่น ส่วนคนที่ส่งเหล้าให้มันก็ไม่ใช่ใคร ไอ้จีไนท์ -*- ตอนแรกผมกะจะเข้าไปกระชากมันกลับ แต่พอเจอคนเมาเพ้อเท่านั้นผมจึงยืนฟังมันสักพัก
“เพ่รู้มั้ย ผม น๊ะ มานโง่!! รากเค้า แต่เค้าม่ายรักผม” หมายถึงกูป่าวว่ะ?
“เค้า บอก ว่า ผม ม่าน เด็ก!! ผม ม่านเด็ก ใช่ม่ะเพ่!?” ช่ายยยยยยยยย
“ใจเย็นน้องพี่เข้าใจ” พี่เข้าใจแล้วเสือก ส่งเหล้าให้ !?
“เพ่เข้าจายผม… แต่…เค้ามั้ยเข้าจายผม...ผ่านวานนี้ปัย...ผมก้อจะสิบแปดแล้ว!! ผมมันไม่เด็กแล้วเพ่”
“อ่าห๊ะ!! ไม่เด็กครับไม่เด็ก เอาเป็นว่านายกลับบ้านไปได้แล้วนะ เชื่อพี่”
 “ม่าย กลับ...ผมยางม่ายเมา”
ผมยืนดูไม่ไหวแล้วเว่ย !!!
 
“พอได้แล้ว ไอ้ชิน!!”
 “เพ่ ม่าย ต้อง มา ยุ่ง กลับผม...ชีวิตผม ผมเลือกเองด้าย”
 
เลือกเองได้ กูสั่งให้มึงเลือกเองได้ตั่งแต่เมื่อไหร่กัน ท่าจะคุยกันที่นี้ไม่รู้เรื่องซะแล้วมั้ง?
 
“กูบอกให้มึงกลับ”
ผมพยายามกดเสียงตัวเองให้เบาที่สุด แต่มันคงสุดได้แค่นั้นเมื่อไอ้ชินมันกล้ากระชากมือออกจากผม
“ปล่อย!!”  และแค่นั้น ความอดทนที่เหลืออยู่น้อยนิด ก็ขาดลง พร้อมระเบิดลงในคราวเดียวกัน ผมอุ้มไอ้ชินพาดบ่า ไม่แคร์แล้วว่าใครจะมองยังไง วันนี้มึงเจ็บหนักแน่ ไอ้ชิน!!
 
“ปล่อย!!”
 
“ปล่อยแน่  แต่ไม่ใช่ที่นี้!” ผมยัดไอ้ชินเข้าไปในรถก่อนจะ วิ่งไปนั่งฝั่งคนขับแล้วจัดการเหยียบเป็นร้อยกลับคอนโด
 
เมื่อถึงคอนโด ผมไม่รอให้เสียเวลา ผมรีบจัดการโยนไอ้ชินไปที่เตียงก่อนจะขึ้นคร่อมมัน
 
“อ๊ะ พะ..พี่ !! จะทำอะไร อ๊ะ” ริมฝีปากบางถูกปิดลงด้วยปากผมทันที ไม่ต้องรอให้พูดอะไรแล้ว  ผมสอดลิ้นเข้าไปสัมผัสภายในโพรงปากไอ้ชินอย่างไม่รอช้า เก็บเกี่ยวเอาความหอมหวานที่มีกลิ่นเหล้าติดอยู่อย่างเอาแต่ใจ  แน่ละใครจะมาละเมียดละไมโรแมนติกอ่อนหวานกันล่ะว่ะ ที่ไอ้ชินทำกับผมวันนี้นะ ไม่ต้องพะเน้าพะนอกันแล้ว จัดหนักเลยดีกว่า!!
 
เสียงครางประท้วงมาจากลำคอ ไอ้ชินแทบตั้งตัวไม่ทันตอนที่ผมกดสัมผัสลงมา แถมยังเร้าร้อนเสียจนร่างบางอดตัวสั่นไม่ได้ รสจูบที่เร้าร้อนของผมทำเอาสติสะตังของไอ้ชินปลิวหาย  ชินจูบผมกลับก่อนจะตวัดลิ้นตอบรับผมอย่างไร้เดียงสา ทำเอาหัวสมองผมขาวโผลนมึนไปหมด จะว่าไปไอ้น้องชินมันก็จูบเก่งใช่ย่อยร้ายกาจนักน่ะ
 
แบบนี้ต้องทำโทษ หนักๆ!!
 
ผมยอมปล่อยข้อมือบางให้เป็นอิสระ แม้ตอนแรกชินจะดันหน้าดันไหล่ผมอย่างแรงแต่ไม่นานก็เปลี่ยนมาเกาะไหล่ผมไว้ซะแน่น อาการขัดขืนยังคงมีไม่มากเหมือนเก่า ใบหน้าหวานเชิดขึ้นรับสัมผัสจากผมที่อยู่ด้านบนเต็มๆ พร้อมกับตอบรับความร้อนแรงนั้นด้วยความไม่ประสีประสา ถึงจะสิบแปดแล้ว แต่จูบของน้องชินก็ยังเหมือนเด็กน้อยวัยใสอยู่วันยังค่ำ และนี่ทำให้เส้นความอดทนผมขาดผึงออกจากกันอย่างไม่มีทางต่อติด
 
ผมจับชินพลิกคว่ำ ใบหน้าหวานแนบไปกับหมอน เสื้อตัวบางที่ใส่ไปยั่วชาวบ้านถูกร่นขึ้นจนถึงไหล่ ริมฝีปากร้อนไล้ไปตามแผ่นหลังขาวเนียนอย่างหลงใหล เสียงครางแผ่วๆจากอีกคนยิ่งทำให้มือร้อนของผมไล่ไปที่ไต่ด้านหน้าแล้วผลุบหายเข้าไปในกางเกงขายาวตัวโปรดของไอ้ชิน เพียงสัมผัสเบาๆร่างบางก็ตัวสั่น
 
“อะ...อย่า อึ๊ก ห หยุด ..นะ อ๊า” พยายามร้องเตือนให้ผมหยุดแต่กลับกลายว่าเปล่งเสียงหน้าอายออกมาแทน ผมแลบลิ้นเลียริมฝีปาก มือก็ค่อยๆขยับส่วนอ่อนไหวของอีกคนอย่างเป็นจังหวะ เล่นเอาคนที่พยายามประคองสติห้ามผมแทบจะกรีดร้องออกมา
 
“อย่าหยุดใช่มั้ย...ด้าย...”ผมโน้มลงไปกระซิบแนบริมหูอีกคนเบาๆ จนไอ้ชินต้องกัดริมฝีปาก ด้วยความเสี่ยวซ่านที่เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ผมขยับฝ่ามือขึ้นลงอย่างมีชั้นเชิงทำเอาร่างบางถึงกับร้องออกมา
 
“อ๊า ...อ๊ะ ไม่.. อ่า อื้อ”ดวงตากลมหลับพริ้ม เม้มริมฝีปากแน่นเมื่อใกล้ถึงจุดสูงสุดของอารมณ์  ผมรีบเร่งขยับขึ้นลงเร็วขึ้นไม่เท่าไหร่ไอ้ชินก็ปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือผม ร่างบางหอบหายใจหนัก ใบหน้าสวยแนบลงไปกับใบหมอน มือเล็กกำผ้าปูที่นอนจนแน่น น้ำใสค่อยๆไหลออกจากดวงตาคู่สวย
 
“ไอ้ชิน...”ชินหันหน้าไปตามแรงดึงของผม ผมใช้มือจับเข้าที่คางแล้วจับใบหน้าหวานให้หันกลับมารับจูบร้อนแรงหนักๆอีกครั้ง ไอ้ชินไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้กางเกงตัวโปรดและกางเกงในของมันหลุดออกจากสะโพกสวยปลิวไปข้างเตียงเรียบร้อยแล้ว ทั่งร่างตอนนี้เลยเหลือแค่เสื้อบางตัวเดียว
 
“ไม่ หยุด เถอะ”แม้จะขัดขืนปฏิเสธ ยกมือขึ้นยันหน้าผมออกไปเท่าไหร่ แต่ผมก็ไม่สนใจ เสียงกรีดร้องดังขึ้นเมื่อช่องทางด้านหลังถูกรุกล้ำ ชินแทบน้ำตาไหลอีกรอบเพราะผมที่ไม่ยอมเบิกปากทางก่อน ! นี่จะถือซะว่าเป็นการลงโทษที่ถือดีแต่งตัวไปยั่วชาวบ้านก่อนอายุสิบแปด !!
 
“เจ็บมั้ย?” ผมลองๆถามดู รู้ทั่งรู้ว่ามันต้องเจ็บแน่ๆ ชินไม่ตอบอะไรแต่น้ำตากลับร่วงแหมะลงมาไม่ขาดสาย จนผมอดดูไม่ได้ต้องโน้มลงมาจูบซับน้ำตาอย่างปลอบประโลม ส่วนมือก็กอบกุมส่วนอ่อนไหวร่างบางไว้ ผมค่อยๆขยับขึ้นลงเพื่อให้ชินได้ผ่อนคลาย และต่อมาไม่นานผมก็เริ่มขยับสะโพกช้าๆเพื่อสร้างความคุ้นเคยให้อีกคน
 
“อา อ๊ะ...” ครางแทบไม่ได้ศัพท์เมื่อความเจ็บปวดเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ผมส่งมืออีกข้างไปกุมมือบางที่กำผ้าปูที่นอนจนแน่น บีบให้มือเล็กคล้ายออกแล้วสอดประสานนิ้วทั้งห้าเข้ากับมือเรียวบางของไอ้ชิน แผ่นหลังบางแนบชิดกับแผงอกแกร่งของผม เสียงหายใจเคล้ากันไปกับเสียงครางแผ่วๆ ที่ผมพยายามกลั้นเอาไว้
 
สุดท้ายแล้ว...การลงโทษก็สิ้นสุดลงที่”บนเตียง” แต่มันยังไม่จบ!!!!
 
เสียงหอบหายใจดังแข่งไปทั่วห้องนอนที่เงียบสนิท หยดเหงื่อมากมายผุดประปรายไปทั่วตัวของไอ้ชินและผม ชินฟุบหน้าลงกับหมอน พยายามกอบโกยเอาออกซิเจนให้ได้มากที่สุด แผ่นหลังขาวเนียนที่เต็มไปด้วยรอยสีกุหลาบยังคงแนบชิดกับแผงอกแกร่ง ผมยังไม่ได้ผละออกจากร่างบางนี้  ริมฝีปากร้อนพรมจูบไปทั่วท้ายทอยและพวงแก้มยุ้ย ปากก็คอยขบเม้มร่างบางที่กลายเป็นสีชมพูเพราะความร้อนและแรงอารมณ์ที่เพิ่งจะดับไป
 
“อือ พอแล้ว...ออกไปได้แล้ว”ถึงจะเหนื่อยขนาดไหนแต่ก็ยังอุดส่าห์ส่งเสียงออกมาไล่ผมนะ หึ! คงเป็นเพราะมือซนของผมที่เริ่มไต่ขึ้นลูบหน้าอกไอ้ชินอีกรอบละมั้ง ก็บอกแล้วไงว่ามันยังไม่จบ??
 
“ขออีกรอบนะ”
 
“ไม่ !! อะ ออกไปนะ อ๊ะ”ร้องเสียงหลงทันทีเมื่อผมจับร่างบางพลิกให้นอนหงาย มันยังไม่หน่ำใจนี่หว่า อีกอย่างอะไรๆที่ยังคาอยู่มันก็จะขยับสีกันทุกครั้งที่ผมขยับตัวอย่างช่วยไม่ได้ เสียงครางหวานๆเลยลอดออกมาจากลำคอยิ่งทำให้ผมเกิดอารมณ์ขึ้นมากอีก ไอ้ชินมันคงรู้ตัวเลยรีบเอามือมาตะครุบปากตัวเองเอาไว้ทันที
 
“ครางยั่วกันแบบนี้เลยหรอมึง...”ผมกดยิ้มลึก เมื่อเห็นแววตาดุดันที่เหมือนอยากจะฆ่าผมให้ตาย แต่ว่าผมไม่สนใจหรอก ที่สนคือร่างบางนี่ตั่งหาก ผมไต่มือไปรอบเอวบางแล้วลูบไล้เบาๆ เลื่อนขึ้นไปถึงแผ่นอกขาวที่ประปรายไปด้วยรอยสีกุหลาบ มือผมเริ่มบดลงบนยอดออกที่เริ่มชูชันอย่างยั่วเย้า ทำเอาไอ้ชินถึงกับเริ่มดิ้นพราดๆ
 
“อะ ออกไปเลยนะไอ้บ้า! ไอ้หื่นกาม!! ออกไปนะ มันเจ็บ อ๊ะ”เอามือที่อุดปากออกแล้วดันไหล่กว้างผมสุดแรงเกิด แต่รู้มั้ย?ยิ่งยื้อกันแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ด้านล่างขยับมากไปอีก ความเจ็บเริ่มแลนปราดไปทั่วสะโพกอิ่มจนไอ้ชินน้ำตาปริ่มขึ้นมาทันที ผมโน้มหน้าลงไปกดจูบเบาๆซับน้ำตาเด็กน้อยอีกรอบ
 
“อย่าร้องนะเด็กน้อย พี่จะทำให้น้องมีความสุขนะ”
 
“เจ็บ ฮึก...พอ...พอแล้ว”
 
“พอหรอ พอก็ด้าย...” ผมกระซิบข้างหูเบาๆ จนไอ้ชินถึงกับเกร็งสะท้าน ก่อนที่ริมฝีปากร้อนนั้นจะไล่ตามลำคอ พวงแก้มสีเรื่อ จมูกโด่งรั่นแล้วหยุดที่ริมฝีปากแดงอิ่มประทับลงแนบแน่น ตักตวงความหวานซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนผมสัมผัสได้ว่าร่างบางเริ่มอ่อนระทวย
 
ผมขยับถอดกายออกมาจนสุดแล้วค่อยๆแทรกเข้าไปใหม่รวดเดียวจนชินกระตุกเกร็ง กดนิ้วลงที่ไหล่กว้างเพื่อหวังระบายความเจ็บที่กลับมาอีกครั้ง ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระเสียงครางเบาๆก็ดังตามมาทันที
 
“ฮึก พะ...พี่คัสเตอร์”ผมขบกรามแน่นเพราะข้างในตัวชินเกร็งจนผมขยับไม่ได้แล้ว ผมเลยแตะมือไปที่กลางลำตัวแล้วรูดรั้งช้าๆให้ชินได้รู้สึกผ่อนคลาย แล้วผมก็ค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกช้าๆจนเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางก็กดสัมผัสเน้นหนักลงไปให้อีกคนครางซะลั่นห้อง
 
“ชิน เรียกชื่อกูอีกสิ”
 
“อ๊ะ มะ..ไม่..เรียก”
 
“บอกให้เรียกไง”ผมโน้มหน้าไปกระซิบบอกคนดื้อให้พูดออกมา ก่อนจะทำโทษที่ขัดใจผมด้วยการกระแทกหนักๆไปสองทีสามที ชินจิกมาที่หลังผมด้วยความเสี่ยวสุดโต้ง พอตั่งสติได้ชินก็เอื้อมแขนขึ้นไปคล้องคอผมให้แก้มแนบแก้ม แล้วกระซิบกลับมา
 
“พี่เตอร์...อ๊ะ พะ พอใจยัง”
 
พอใจแล้วครับ....ชินหลับไปทันที เมื่อผมถอดทุกอย่างออกแล้ว ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาคุมร่างบาง มือผมก็ดึงร่างนั้นเข้ามานอนกอด ปากผมก็พร่างจูบอย่างเอ็นดู พอได้เห็นหน้าหวานๆของไอ้ชินใกล้ๆแบบนี้ หัวใจผมมันพองโตอย่างบอกไม่ถูก หรือ ผมจะรักไอ้เด็กบ้านี้เข้าไปแล้วจริงๆ ผมทำโทษมันหรือทันทำโทษผมกันแน่!!
 
 
ปัง!
ประตูห้องนอนผมถูกเปิดออก พร้อมกับไอ้พวกเพื่อนเหี้ยที่เข้ามาขัดเวลาแห่งความสุขของผม!!
 
“แฮปปี้ เบิร์ด เดย์”
“เฮ้ย!!รุนแรงนะเนี่ยเล่นซะลั่นห้องเลยมึง”
 
“พวกมึงจะเข้ามาทำห่าไรว่ะ!!”
 
“อ้าว!! กูก็อยากมีส่วนร่วม”
 
“ร่วมพ่องมึงสิ! คนนี้ของกูคนเดียวเว่ย”
 
“ของกูคนเดียว” ไอ้ซันซัสทำท่าล้อเลียนคำพูดผม “ไหนมึงบอกว่ามันเด็กไง?”
 
“ก่อนหน้านี้นะเด็ก แต่ตอนนี้ไม่เด็กแล้วว่ะ” ไอ้แอลทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจกับคำพูดผม
 
“มึงคงไม่ต้องให้กูอธิบายมากกว่านี้นะว่าไม่เด็กยังไง !!”
 
“อือ...ไม่ต้องอธิบายกูเก็ทแหละ” พูดจบมันก็พร้อมใจกันออกไปเลย ไปซะทีไอ้พวกเหี้ยนี่ -*- ผมเดินไปที่ประตูเพื่อจะไปดูว่ามันกลับกันไปแล้วจริงๆ แต่ยังไม่ทันได้เปิด ไอ้วูฟก็ส่งเสียงนรกผ่านประตูออกมา จนผมที่ได้ยินถึงกับ...
“สัสเอ้ย!! เสียงไอ้ชินทำกูค้างเลยสัส สงสัยคืนนี้กูต้องไปหาเด็กมาซั่มแล้วว่ะ”

 
TAKE :: ซอฟๆพอครับ นี่แค่เริ่มต้น อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะ