TiMe Love เวลานี้ฉันให้เธอ !!

 บทที่ 17 
 ความสุข ? 
วันต่อมา (วันผึ้งมา)
ณ โรงเรียน
9.50 น.
ทุกคนก็วุ่นวายกับงานของตัวเองมีแต่ฉันที่นั่งโง่ ? รอคนเรียกใช้ จริงๆวันนี้ไม่อยากมาหรอกโรงเรียนบ้าบอเนี่ยยย T^T แต่เพราะว่าใครไม่มาเช็กขาดกิจกรรมนะสิ ToT ทำอะไรไม่ได้  ก็เลยต้อง..... ปล่อยมันไป ~ อย่างที่เป็น ~♪♫  เอลซ่ามาเองเลย 
ฉันนั่งทำหน้าบูดหน้าเบี้ยวมาหลายนาทีแล้วก็ยังไม่มีคนเรียกใช้งาน ก็เอาเหอะ สบายดีไม่ต้องทำไร ^[]^ 
" หวัดดี ..." ใช่เลยเสียงนี้ ใช่เลยยย !!!! 
ควับบบบ !! โฮม ! ยังไงก็ใช่เธอ T_T ~~ ♪♫
" หวัดดีจ้ะ ^ ^ ; " ฉันพึ่งด่าเขาไปเมื่อวานเองนะจะมาทำดีด้วยทำไม T_T มันทำให้ฉันดุเลวไปเลยอ่ะ ออกไปนะชิ่วๆๆๆ = =
" เป็นไงบ้างละ ? " พูดอย่างเดียวไม่พอมานั่งข้างๆอีก T_T สบายดีไม่ต้องมายุ่งงงงง
" ก็ ... มีความสุขดีอ่ะ " T_T มีความสุขมากๆเลยค่ะ (เหรอ) ดูหน้าสิค่ะ T[]T
" ฉันดูดวงเก่งนะ ^^ " ไม่ได้ถามมมม ไม่ต้องบอก T^T
" อ่าาา...เหรอ ? " แกล้งโง่สักวัน T_T
" ถ้าฉันดูดวงเธอ ฉันขอเดาว่า... " ไม่ต้องเดาาา T^T เห็นหน้าฉันมั้ย ไม่ต้องดูถ้าดูวันนี้คงประสบอุบัติเหตุ อาภัพรัก โดนทำร้าย บลาๆ ลางร้ายชัดๆ Y_Y
"...." เงียบไว้ก่อน แม่สอนไว้
" เธอไม่มีความสุข " เยี่ยมมมม ! ดูดวงเก่งจังเลยค่าาาา ตรงจังเลย ไม่มีความสุขเพราะนายนั่นเเหละออกไปได้แล้ว >< รีบๆไปอึดอัดโว๊ยยยยย
" อ่าาาา..เหรอ ฉันมีความสุขดีใครว่าละ ^^ ; เย้ ๆ วันนี้อากาศดีจัง " แกล้งทำหรอก..
" เธอแกล้งทำใช่มั้ย ... อึดอัดเหรอ ? " เป็นโฮม จิตสัมผัสเหรอค่าาาา Y_Y รู้ดีจังเลย
" เปล่านะ...วันนี้อากาศดีจริงๆนะ ฮู้วววว ~ " ไปแสดงละครได้เลยฉัน T^T
" อากาศดีทั้งที่วันนี้รายงานอากาศบอกฝนตกเนี่ยนะ ? " โฮม ญาณทิพย์ โฮม สัมผัสได้ว่ามีพลังงานบางอย่างอยู่ตรงนี้ T[]T กรี๊ดดดด รู้ดีไปหมดเลยยย
" ฉันชอบฝนตก สดชื่นดี ฮ้าาา ~ ‚☼ " สดชื่นบ้านฉันคนเดียวนะ T_T เปียกก็เปียก
" มีพายุเข้าด้วยละ... " เยี่ยมเลยพายุ Y_Y
" มีพายุก็มีลมไงสดชื่นเหมือนกันแหละ >< " โกหกหน้าตาย - -* 
" ฮ่ะ ๆๆๆ .... อะไรที่ทำให้เธอมีความสุขบอกฉันได้มั้ย ? " หัวเราะอารายย U_U ไม่ตลกเลยสักนิดดดด อะไรที่ทำให้ฉันมีความสุข ? อยู่ไกลๆนายไง T[]T 
" ฉันมีความสุขกับทุกอย่างอยู่แล้ว TvT " เหรอ ?
" บอกฉันได้มั้ย ? " เค้าพูดสีหน้าจริงจัง U_U
"ลูกอมไงมันมีหลายสีถ้าฉันได้กินต้องมีความสุขแน่ๆเลย~"ทำไมฉันเหมือนเด็กปัญญาอ่อนเลยว่ะ อนาถใจจริงๆเลยยย T_T
" ลูกอมเหรอ? " เขาทวน
" ช่ายยยย ~ น่าอร่อยดีน๊าาา พูดแล้วอยากกินเลยย " โคตรจะปัญญาอ่อน T_T
" อืมมมม....ลูกอมสินะ " จะทวนทำไมหลายรอบขี้เกียจตอบบบ T_T
" คัสตาร์ดดดดดดด ~ มาช่วยกันเย็บผ้าเร็ววววว " ยัยมีนตะโกนมาลากเสียงยาวเชียววว
"อ๋อออ โอเครรร จะไปเดี๋ยวนี้แหละ ~ " ฉันรีบตะโกนตอบแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทิ้งโฮมนั่งอยู่คนเดียวดู ซึมๆดีนะ ไม่สิ !! ฉันต้องไม่สนใจ -*-
" อะ เธอช่วยเย็บชายกระโปรงหน่อยนะเป็นรึเปล่า ? " มีนถาม
" เป็นสิ เรื่องแค่นี้ง่ายจะตาย ^ ^ " ฉันตอบ กุลสตรีอย่างฉันเย็บผ้าเป็นนะย่ะ - -*
" โอเค จ้ะเร่งมือหน่อยนะ O_< " มีนขยิบตาให้ฉัน ฉันเลยยิ้มตอบ
" เฮ้ยยย ~ มีน แกพอจะหาคนเดินแบบได้ป่ะวะ " เซฟเฟอร์รองหัวหน้ากรรมการนักเรียนตะโกนมาถาม พร้อมกับเดินมาหา
" ไม่รู้สิ ฉันจะรู้มั้ยละกำลังทำชุดอยู่หาเองสิ เอ๊ะ ! ....แต่ว่ามีอยู่คนนึงนะ *0* " สองคนนั้นคุยกันอยู่ ส่วนฉันก็เย็บชายกระโปรงต่อไปเรื่อย ๆ เรื่อยๆ จน...
ขวับบบ ►►► O_O ทั้งสองคนหันมามองหน้าฉัน
" คัสตาร์ดดดดด ~ !! ฉันลืมเธอได้ไงวะเนี่ยดาวเด่น รร. เชียวนะ " ฟึ่บบบ !! เซฟเฟอร์ฉุดแขนฉันขึ้นแล้วลากตามเขาไป 
" ไปไหนอ่ะ ? " ฉันถาม
" ห้องซ้อมเดินแบบไง " เขาตอบ
" ไปทำไมละ ? ฉันกำลังเย็บผ้าอยู่นะ " ฉันถามแบบงงๆ
" ไปฝึกเดินแบบไงยัยโง่ ฉันเลือกเธอเป็นนางแบบแล้ว !! "
" ห๊ะ !!!! "
 
  *โปรดติดตามตอนต่อไป*

-อย่าลืมติดตามนิยายเรื่องอื่นๆอีกนะจ้าาา ☺ ขอบคุณที่อ่านติชมกันได้จ้ะ อย่าด่ากันน๊าาา ☻จะปรับปรุงให้ดีกว่าเดิมทุกตอนนะค่ะ ♥♥♥ ขอบคุณค่ะ ♂♀