Sweet Love ขี้วีนนักปิ๊งรักยัยจอมเหวี่ยง

     'สั่งสอนคนปากเสีย...'
     '...ถ้าเธอไม่ได้'แย่'ขนาดนั้น...'
     "อ๊ากกกกก!พอกันที!!!"ฉันนอนไม่หลับ!ไม่รู้ภาพในตอนนั้นกับเสียงไอ้บ้านั่นเมื่อไหร่จะหายออกไปจากความคิดฉันซักที!
ตึง!
     "คริสลูกเป็นอะไร!"ฉันมองไปที่บานประตูที่เปิดออกอย่างแรงก่อนที่ร่างกายที่บ่งบอกว่าน้ำหนักเกินของพ่อเลี้ยงก็เข้ามาในห้องฉันพร้อมๆกับแม่ของฉันที่ตามเข้ามาพร้อมกับกระทะในมือ-_-^
     "คุณโฉ!ฉันเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่หรอว่าห้ามเข้ามาในห้องของฉัน!แม่คริสเคยบอกแม่ไปแล้วคริสไม่ชอบเค้าออกไป!"ฉันชี้นิ้วไปที่พ่อเลี้ยงก่อนจะออกปากไล่อย่างไม่ใยดี
     "คริสลูกคือ...พ่อตกใจก็เลยเผลอวิ่งเข้ามาแล้ว..."
     "คุณไม่ใช่พ่อฉัน"
     "..."ไม่ใช่ว่าฉันจะเคยพูดคำนี้กับ'คุณโฉ'เป็นครั้งแรกหรอกนะฉันออกจะพูดบ่อยแต่คุณโฉเคยจำซะที่ไหน!
     "คริสลูกงี่เง่าอีกแล้วนะ!พูดอย่างนี้เดี๋ยวพ่อเค้าก็เสียใจหรอก!"
     "พ่อคริสตายไปแล้วแม่!เค้าไม่ใช่พ่อคริสและจะไม่มีวันใช่!"
     "ลูกจะให้แม่ทำยังไงลูกถึงจะยอมรับโจโฉเป็นพ่ออีกคนของลูกน่ะคริสบอกแม่มาสิ..."น้ำเสียงของแม่ฉันสั่นเครือขึ้นเล็กน้อยถึงปานกลาง-^-
     "แม่เลิกกับเค้าสิ...ทำได้มั้ยล่ะ?"ฉันพูดก่อนจะลงมาจากเตียงและเดินไปหยุดที่ข้างแม่ของฉัน
     "..."
     "ถ้าทำไม่ได้ก็เลิกพยายามซะเถอะ...คริสจะไปนอนที่ห้องนอนเล็กห้ามเข้าไปกวนคริสไม่ว่า'ใคร'ก็ตาม"ฉันจงใจเน้นคำว่าใครพร้อมกับมองไปที่คุณโฉที่หลบสายตาฉันก่อนจะเดินไปที่ห้องนอนเล็กหรือก็คือห้องนอนของน้องสาวของฉันเองที่ตอนนี้เธอไปเรียนที่ต่างประเทศ
     แต่...วันนี้ฉันก็มีเรื่องให้เครียดเพิ่มอีกแล้วสินะ!ต้องมีซักวันที่ฉันจะต้องเป็นโรคประสาทแน่ๆโอ๊ย~ปวดหัวตุ้บๆเหมือนจะเป็นไข้เลย-..-^
     "แค่กๆๆ"ไข้รับประทานจริงๆด้วยT^Tฉันไม่เคยอ่อนแอขนาดนี้นี่นาแต่ยังไงก็ตามตอนนี้ฉันก็ลากสังขารตัวเองมาถึงโรงเรียนแล้วไม่อยากจะกลับไปที่บ้านหรอกฉันเกลียดคุณโฉและคุณโฉก็ทำงานที่บ้าน(นักเขียนการ์ตูน)
     "คริสตัล~ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าเธอจะสามารถไม่สบายเหมือนคนปกติได้ด้วย"ยัยจูดี้หัวหน้าห้องสุดแสบเดิมมาที่โต๊ะของฉันก่อนจะพูดกับฉันให้ตายโดนยัยนี่กัดแต่เช้าเลยแฮะ!
     "แต่ฉันก็ยังสามารถฆ่าเธอได้เหมือนเดิมลองมั้ยล่ะ?"ฉันพูดก่อนจะมองยัยจูดี้ราวกับจะเชือดให้ตายคามือ
     "โอ้ยๆน่ากลัวจังเลย...น่ากลัวซะไม่มี!"
ปึง!
     "อยากตายรึไงหา!"มือขวาฉันตบโต๊ะเสียงดังลั่นส่วนมือซ้ายก็เอื้อมไปคว้าคอเสื้อของยัยจูดี้และกระชากเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว
     "ฉันจะฟ้องครู!"มุกประจำยัยนี่เลยล่ะกล้าซะที่ไหน!
     "งั้นก็คงต้องทำให้คุ้มหน่อยซะแล้ว...แบบนี้ไง!"ฉันเปิดฝาขวดน้ำด้วยมือข้างเดียวก่อนจะเทน้ำลงบนหัวของยัยจูดี้ในระดับที่บอกว่าเปียกโชกยัยนี่ดิ้นไปมาอย่างกับว่าโดนน้ำร้อนลวกยังไงยังงั้น
     "กรี๊ดดดดๆๆๆยัยคริสตัล!"
     "เย็นดีมั้ยจูดี้ว่าไง?แล้วทีหน้าทีหลังหัดจำใส่สมองเธอด้วยนะว่าอย่ามายุ่งกับฉัน!"ฉันผลักยัยจูดี้ออกจากตัวก่อนจะเดินออกนอกห้องไปทำไมป่านนี้ยัยซากุระกับยัยซารุยังไม่มาอีกนะสายแล้วนะเนี่ย!โอ๊ย~ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวรู้งี้ทนอยู่มองหน้าคุณโฉที่บ้านดีกว่าT^T
     "โอ๊ะ..."ขณะที่ฉันเดินไปตามทางเดินนั้นก็เผลออุทานออกมาเมื่อเจอลูเซสที่เดินขึ้นบรรไดมาและมองมาที่ฉันเล็กน้อย
     "..."ลูเซสก้มหน้าลงเล็กน้อยแผลที่ปากของหมอนี่เด่นชัดชะมัดกับรอยฝ่ามือบนแก้มที่ตอนนี้จางลงไปบ้างแต่ก็ยังมีรอยช้ำเล็กน้อยให้เห็น-_-ลูเซสเดินผ่านฉันไปอย่างเงียบๆและไม่มองหน้าของฉันด้วยซ้ำ
     "..."โอ๊ย!ทำไมปวดหัวขนาดนี้นะให้ตายสิๆทำไมโลกมันถึงเริ่มโคลงเคลงไปมานะหนังตาหนักชะมัดเลยโลกเริ่มเ้ปลี่ยนเป็นสีขาวดำแล้วสิ...
พรึ่บ!
     "คะ...ใครกะ...ก็ได้...ชะ...ช่วยดะ...ด้วย..."ฉันพยายามพูดออกมาทั้งที่ในหัวมันแทบจะไม่ไหวอยู่แล้วภาพที่ฉันจำได้ก่อนหมดสติคือภาพของแม่และพ่อของฉันที่ลอยไปมาในหัว
1ชั่วโมงต่อมา
     "...ทะ...ที่นี่ที่ไหน..."ฉันค่อยๆลืมตาอันหนักอึ้งขึ้นอย่างยากลำบากก่อนจะพูดขึ้น
     "ฟื้นแล้วหรอ?เธอหลับไป1ชั่วโมงเต็มๆเลยรู้รึเปล่าเป็นไข้ทำไมไม่นอนอยู่ที่บ้านล่ะ"เมื่อดวงตาเริ่มมองเห็นชัดขึ้นฉันก็มองไปที่ครูผู้หญิงคนหนึ่ง
     "คุณครูช่วยคริสไว้งั้นหรอ?"และแน่นอนฉันยังคงพูดไม่สุภาพเหมือนเดิม-__-
     "555+เปล่าหรอกมีนักเรียนชายคนหนึ่งอุ้มเธอมาส่งน่ะนักเรียนชายคนนั้นฝากนี่ไว้ด้วย^^"ครูพูดก่อนจะยิ้มและยื่นกระดาษสีขาวที่โดนพับเป็นชิ้นเล็กๆให้ฉัน
     "..."ฉันค่อยๆคลี่กระดาษนั่นออกก่อนจะเริ่มอ่านลายมือที่เรียงกันอย่างสวยงาม-o-
     'ถึงยัยบ้าเลือด...ฉันขอโทษเรื่องเมื่อวานนี้และฉันหวังว่าเธอจะยกโทษให้ฉันนะแต่ยังไงก็ตามเธอก็ยังคงเป็นยัยบ้าเลือด ขี้วีน ขี้โวยวาย ในสายตาฉันอยู่ดี'ฉันอ่านเนื้อหาในจดหมายก่อนจะขยำมันเป็นก้อนกระดาษและขว้างมันลงถังขยะอย่างไม่ใยดี...ใครจะยอมยกโทษให้หมอนั่นกัน!!!