Love lastly กำราบใจนายมาดขรึมจอมเจ้าเล่ห์

15นาทีต่อมา
ฉันลงมาจากห้องด้วยชุดเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนๆกางเกงยีนขาสั้นรองเท้าแตะสบายๆคู่กับผมทวินเทล
"เธอลงมาช้า"ทันทีที่ฉันลงมาก็เห็นพี่รีคอลยืนกอดอกพิงกำแพงด้วยสีหน้าหงุดหงิด ดูเหมือนจะเป็นพวกตรงต่อเวลา
"แค่5นาที-^-"เขาทำหน้าเหมือนจะดุแล้วเขาก็ถอนหายใจ
"แพนนิค~"เสียงใสๆของโมเดิร์นทำให้ฉันและรีคอลต้องหันไปมอง เธอเดินมากับผู้ชายผมสีน้ำตาลดวงตาเรียวคมสีเขียว
"โมเดิร์นเธอมากับใคร"ฉันหันไถามโมเดิร์นที่เดินมากับผู้ชายที่คิดว่าน่าจะใช่แฟนของเธอ
"นี่ลาวา เรียนอยู่มหาลัยไมรอล คณะบริหารปี1"เสียงดี๊ด๊าของโมเดิร์นทำให้ลาวาอดยิ้มไม่ได้
"ทำไมคนจากคนจากคณะบริหาร ถึงมาอยู่ที่นี่ได้"พี่รีคอลที่เงียบอยู่นานก็อดถามไม่ได้
"ฉันอยากมาหาโมเดิร์นเลยอาสามาที่นี่"นายลาวาพูดพลางลูบหัวโมเดิร์นที่บัดนี้หน้าแดงด้วยความเขิน
"แล้วจะออกแบบงานแบบไหนหรอ"โมเดิร์นถามด้วยความสนใจ
"ฉันคิดว่าจะจัดงานเลี้ยงค็อกเทล แต่งตัวด้วยสูทและเดรสมีการเต้นรำระหว่างมหาลัย
"งั้นฉันจะให้คนไปเตรียมงาน"พี่รีคอลเดินออกไปหาผู้ชายึคนหนึ่งที่น่าจะเป็นคนเตรียมอุปกรณ์
"งั้นฉันขอตัวก่อนนะ"ฉันเดินออกมานั่งอยู่ที่สวนดอกไม้ เฮ้อ~ทำไมมหาลัยซันโตต้องเป็นมิตรกับมหาลัยไมรอลด้วย พอดีฉันมีความหลังอยู่ ผู้ชายที่ฉันเคยรักและเป็นคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวดที่สุดเขาเรียนอยู่มหาลัยไมรอลเขาคนนั้นเป็นมาเฟีย อดีตเพื่อนสมัยเด็กที่ฉันรักอยู่ข้างเดียเขากำลังมาที่นี่ในอีก2สัปดาห์
"ทำไมฉันไม่ลืมนาย'ลิกต์ไนต์'"ฉันพูดเบาๆในขณะที่น้ำตาเริ่มคลอ หัวใจเจ็บปวดเมื่อนึกถึงเขา