I Was Her รักฉันคือ...(เธอ)

9.3

เขียนโดย ฟ้าสีคราม

วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 12.36 น.

17 ตอน

2 วิจารณ์

22.61K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 12.51 น. โดย เจ้าของนิยาย

16) รักของฉันคือ...(เธอ)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

2ปีผ่านไป

ณ สวนดอกไม้ โรงเรียนนานาชาติโซล

ฉันไม่มีทางลืมที่แห่งความทรงจำของฉันได้ ที่มีความทรงจำของเราสองคน แม้ว่านายอาจจะลืมมัน ฉันก็ไม่ลืมมันได้หรอก พอฉันกลับจากอังกฤษมาโซลฉันก็มาที่นี่เป็นที่แรก โดยไม่บอกใคร

ฉันคิดถึงนายจัง สุดที่รักของฉัน นายยูน คิดถึงนายที่สุด

"นายจะลืมมันหรือเปล่านะ นายยูน ที่ของฉันกับนาย"

"ฉันไม่มีทางลืมที่นี่หรอก"เสียงใครเนี่ย คุ้นมากเลย ฉันหันซ้ายหันขวา

"กลับหลังหันสิยัยซื่อบื่อ"เสียงนี้มัน....

"ยูน!"ฉันอุทานนอย่างตกใจ ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะอยู่ที่นี่

"เธอตกใจหรอที่เห็นฉัน"นายนี่มัน...

"นายมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"สงสัยมากๆ เลยนายยังไม่ลืมที่นี่เหรอ

"ฉันมาอยู่ตั้งแต่ที่เธอบอกว่าฉันจะลืมที่นี่หรือเปล่า ฉันตอบเลยไม่มีทางลืมแน่ๆ แล้วเธออยากรู้ไหมทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ เธออยากรู้จริงๆเหรอ"คำถามของนายมันทำให้ฉันหน้าแดงไปหมดแล้วนายบ้า

"ไม่ ฉันไม่อยากรู้แล้ว นายไม่ต้องบอก"เขินจัง ฉันเดินหนี

"แต่ฉันอยากบอกนะ" ยูนเดินตามฉันมาแล้วมายืนดักหน้าฉัน

"ฉันมาที่นี่เพราะเพราะ ฉันอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงไม่รอฉัน"นี่นายกำลังจะทำให้ฉันเสียใจ

เพราะนายกำลังปลุกความรักของนายให้ฉันฟังนะ ฉันไม่อยากฟังมัน น้ำตาของฉันเริ่มไหล

"เธอ ร้องไห้ทำไม"

"นี่นาย ยังจะมาถามอีกหรอก็เพราะนายไง!"ว๊าย ฉันหลุดปากไปหมดแล้ว

"เพราะฉัน หมายความว่ายังไงฮะ"นายนี่มัน

"ถ้านาย....นายไม่กอดกับยายมิร่านายมาสายเพราะยัยนั่นฉันก็คงไม่จำเป็นต้องรอ"ฉันระบายออก

ไปแค่ส่วนในหนึ่งใจเท่านั้น ฉันอยากจะบอกนายว่าที่จริงฉัน....

"นี่! เธอเห็นฉันกับมิร่ากอดกันหรอ"ยังจะมาถามอีก

"ก็ใช่นะสิ แล้วทำไมนายต้องทำเสียงจกใจด้วย ฮือๆๆๆ"ฉันพูดทั้งน้ำตา

"นี่ฉันกับมิร่าเราไม่ได้กอดกันเพราะอย่างที่เธอคิดหรอกนะ"เอ๊ะ !