Susan Mona ลิลลี่สีขาวที่ร่วงโรย

เขียนโดย Rosemary

วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.22 น.

4 บท

7 วิจารณ์

7,492 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 21.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

3) 3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

       ณ คฤหาสน์โมน่าได้เกิดความวุ่นวายขึ้น เมื่อรู้ว่าซูซานได้หายตัวไปจากคฤหาสน์ ดัช พ่อบ้านที่ค่อยดูแลซูซานได้สั่งคนออกตามหาซูซานไปทั่วคฤหาสน์และในเมือง

ทางด้านของซูซานที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในที่ที่ตนไม่ควรอยู่ ได้พักอยู่ที่บ้านของอาร์เธอร์อย่างมีความสุข โดยหาได้รู้ว่าความสุขของเธอกำลังนับเวลาถอยหลังอย่างช้าๆ

ในวันส่งท้ายปีเก่าซูซานได้สัญญากับอาร์เธอร์ว่าเธอจะเลี้ยงฉลองกับเขา และในช่วงเช้าเธอและอาร์เธอร์ได้ออกไปเดินเล่นในเมืองด้วยกัน

ในระหว่างที่เดินอยู่ในตัวเมืองนั้น ดัช ได้นั่งรถมาผ่านมาเจอซูซานจึงหยุดรถและลงไปหาซูซานเพื่อพาเธอกลับบ้าน

"คุณหนูครับ คุณหนูหายไปไหนมาหลายวัน กระผมตามหาคุณหนูซะทั่วเมือง"

"เราสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วงเราเหรอ"

"คุณหนูครับ เรากลับบ้านกลับเถอะครับ คุณหนูไม่ได้กินยามาหลายวันแล้วนะ"

"เราไม่กลับ เราสัญญากับอาร์เธอร์แล้ว ว่าเราจะฉลองปีใหม่ด้วยกัน"

"ไม่ได้ครับร่างกายของคุณหนูไม่ค่อยแข็งแรงถ้าออกมาตากลมมากๆเดี๋ยวจะไม่สบายได้นะครับ ฉนั้นเชิญคุณหนูกลับบ้านเถอะครับ"
      เมื่อพูดจบดัชก็ลากซูซานขึ้นรถม้าเพื่อกลับไปที่คฤหาสน์ เธอพยายามที่จะขัดขื่นแต่เธอก็ถูกลากไป ทางด้านอาร์เธอร์ที่คิดจะเข้าไปหาเธอแต่กลับถูกคนของดัชจับตัวไว้ ทำได้เพียงแค่มองตามรถม้าไปจนลับตา

บท 2

สารบัญ

บท 4