Susan Mona ลิลลี่สีขาวที่ร่วงโรย

       ณ  คฤหาสน์โมน่าได้เกิดความวุ่นวายขึ้น เมื่อรู้ว่าซูซานได้หายตัวไปจากคฤหาสน์  ดัช  พ่อบ้านที่ค่อยดูแลซูซานได้สั่งคนออกตามหาซูซานไปทั่วคฤหาสน์และในเมือง

     ทางด้านของซูซานที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในที่ที่ตนไม่ควรอยู่  ได้พักอยู่ที่บ้านของอาร์เธอร์อย่างมีความสุข โดยหาได้รู้ว่าความสุขของเธอกำลังนับเวลาถอยหลังอย่างช้าๆ

     ในวันส่งท้ายปีเก่าซูซานได้สัญญากับอาร์เธอร์ว่าเธอจะเลี้ยงฉลองกับเขา และในช่วงเช้าเธอและอาร์เธอร์ได้ออกไปเดินเล่นในเมืองด้วยกัน

     ในระหว่างที่เดินอยู่ในตัวเมืองนั้น ดัช ได้นั่งรถมาผ่านมาเจอซูซานจึงหยุดรถและลงไปหาซูซานเพื่อพาเธอกลับบ้าน

          "คุณหนูครับ คุณหนูหายไปไหนมาหลายวัน กระผมตามหาคุณหนูซะทั่วเมือง"

          "เราสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วงเราเหรอ"

          "คุณหนูครับ เรากลับบ้านกลับเถอะครับ คุณหนูไม่ได้กินยามาหลายวันแล้วนะ"

          "เราไม่กลับ เราสัญญากับอาร์เธอร์แล้ว ว่าเราจะฉลองปีใหม่ด้วยกัน"

          "ไม่ได้ครับร่างกายของคุณหนูไม่ค่อยแข็งแรงถ้าออกมาตากลมมากๆเดี๋ยวจะไม่สบายได้นะครับ ฉนั้นเชิญคุณหนูกลับบ้านเถอะครับ"

      เมื่อพูดจบดัชก็ลากซูซานขึ้นรถม้าเพื่อกลับไปที่คฤหาสน์ เธอพยายามที่จะขัดขื่นแต่เธอก็ถูกลากไป ทางด้านอาร์เธอร์ที่คิดจะเข้าไปหาเธอแต่กลับถูกคนของดัชจับตัวไว้ ทำได้เพียงแค่มองตามรถม้าไปจนลับตา