สามใจหนึ่งฝัน

       ณ บริษัทโทเดลลิ่งจำกัด พจน์ ลุงนนท์ เดินมากับชายในชุดสูท ทั้งสองกำลังปรึกษากันบางอย่าง
            "พี่พจน์ ที่ผ่านมาผมไม่เคยถามและสงสัยในการตัดสินใจของพี่เลย แต่ครั้งนี้ผมขอถามหน่อยว่าพี่มั่นใจกับเด็กคนนั้นแค่ใหน"
         พจน์หยุดเดินเขาหันกลับมาจีบไม้จีบมือ
          "นราเทพ เชื่อเจ้สิคะเชื่อเจ้  สายตาเจ้มองคนไม่เคยผิดพลาด เด็กคนนั้นใสซื่อและมีอุดมการณ์แถมยังเชื่อมั่นในตนเอง มันฉายแววชัดอยู่แล้วล่ะ รึเทพมีอะไรติดใจอยู่"
           หนุ่มหล่อในชุดสูทวางมาดนิ่งเขาส่ายหน้าแต่ยังมองพจน์ไม่วางตา
         "เปล่าพี่ ผมก็แค่สงสัยว่าพี่คิดดีแล้วหรือที่จะจ่ายงานนี้ให้เด็กคนนั้น"
         "ไม่ พี่ไม่ได้จ่ายงานให้นะ งานชิ้นนี้แคสหน้ากล้องลืมแล้วหรือจ้ะ ได้ไม่ได้มันขึ้นอยู่กับฝีมือของเขาพี่แค่ให้โอกาส"
       ชายหนุ่มพยักหน้า 
       "งั้นเพื่อทำสิ่งที่พี่คาดหวังให้เป็นจริง  เทพต้องเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้เธอ"
      นราเทพหยุดกึกเขา เขามองหน้าพจน์ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
          "น่าสนุกดีนี่พี่พจน์ งั้นผมจะทำหน้าที่เก่าของผมให้ล่ะกัน พี่ไม่กลัวผมทำลายเพชรเม็ดงามของพี่เหรอ"
           "พี่รู้ว่าเทพไม่ทำ อีกอย่างเพชรมันแข็งที่สุดในโลกนะจ้ะที่รัก"
           พจน์ขยิบตา ปิ้ง ปิ้ง นราเทพยิ้มเจื่อนกับอีโมชั่นของพจน์ ลุงนนท์
         :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::;;;;;;::::::::::::::::::::::::::
ที่ชมรมพัฒนาสิ่งแว้ดล้อม เปิ้ล กิ่ง เหมียว อยู่หน้าชั้นอธิบายแผนการงานปลูกป่าที่จะมาถึงในเดือนหน้า
          " ครูวิสาสุดหน้ารักของพวกเราคอนเฟิร์มมาแล้วนะ ว่า จะไปเป็นครูพี่เลี้ยงให้พวกเราในงานปลูกป่าที่โคราชด้วย เอ้าพวกเราปรบมือ"
          สมาชิกชมรมปรบมือกันเสียงดังครูสาวตัวเล็กนั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้ กิ่งเดินไปจูงมือคุณครูขึ้นมาจากเก้าอี้ ครูสาวยืนอยู่หน้าชั้น
          "หลังจากปลูกป่าเสร็จจะมีทริปชมฟาร์มโคนม ของปิยะดาด้วย ขอให้วันนั้นพวกเราจะให้ความร่วมมือกันนะจ้ะ อย่าให้เสียชื่อเด็กกรุงเทพล่ะ"
       ทุกคนปรบมือตอบรับ เหมียวกับกิ่งมองเปิ้ลแบ้วทำหน้าเจื่อนใส่กัน
        "ยิ่งรู้จักยิ่งรวยเหมียวเอ๋ย ยัยเปิ้ลเนี่ย"
        "เอาน่าแถบนั้นมีไร่มีสวนมันก็ปกติแหละ"
สองสาวพูดปลอบใจกันเองไม่ได้นึกอิจฉาเพื่อนแต่นึกไม่ถึง
            "บ้านเปิ้ลไม่ใหญ่หรอกนะ คิดว่าพวกเราพักกันหมดไม่ไหว งั้นขอเป็นห้องละสามคน น่าจะพอดี"
            กิ่งกับเหมียวได้ยินอย่างนั้นสองสาวหันหน้าเข้าหากันอีกรอบ
              "บ้านรึวังวะ"
เปิ้ลสะดุ้งเมื่อมือถือดังขึ้น เธอยกมันขึ้นมาเป็น พจน์โทรเข้า เปิ้ลขอตัวรับ แล้วยิ้มสวย
         "ค่ะ พี่พจน์เปิ้ลจะรอพี่มารับ"
         "ใครโทรมา แฟนเหรอ"
กิ่งถาม เปิ้ลยิ้มแล้วส่ายหน้า
         "ไม่ใช่แฟน   แฟนเปิ้ลอยู่โคราช"
"ห้ะ"กิ่งสะดุ้งกับคำสุดท้ายของเปิ้ลแต่เปิ้ลก็พูดเรื่องอื่น
         "พี่พจน์โทรมา จะมารับไปโรงเรียนการแสดง"
กิ่งพยักหน้าแต่เธอยังสงสัยว่าคำสุดท้ายฟังผิดรึเปล่า
                   ++++++++++
รถหรูสีดำมาจอดอยู่หน้าตึกสองท่ามกลางสายตาของเหล่านักเรียนสาวๆ พวกเธอกำลังกรี้ดชายในชุดสูท
      เปิ้ลเดินมาหาพจน์ที่นั่งอยู่ในรถ เมื่อเปิ้ลขึ้นรถนราเทพก็ขับรถออกมาทันที
              "พี่พจน์รอเปิ้ลอยู่หน้าโรงเรียนก็ได้นะคะ เปิ้ลเขิน"
            พจน์หัวเราะ สายตาเปิ้ลจับจ้องไปยังชายในชุดสูทเขาขับรถเงียบไม่พูดจา
           "พี่นราเทพเนี่ยเงียบจังเลย พูดอะไรกับเปิ้ลบ้างก็ได้นะคะ"
          นราเทพยังนิ่งเปิ้ลเลยแสดงอาการไม่พอใจ
         "นับจากนี้ไปผมคือผู้จัดการส่วนตัวของคุณ เพราะฉะนั้นตารางงานทุกอย่างผมจะจัดการแทนพี่พจน์  การรักษาระยะห่างระหว่างดารากับผู้จัดการถือเป็นสิ่งสำคัญ"
         เปิ้ลมองพจน์ที่นั่งยิ้มอยู่แล้วมองชายในชุดสูทเหมือนเดิม
           "วงการนี้พลาดนิดเดียวคือจบ นิ่งเรื่องชู้สาวนักข่าวยิ่งชื่นชอบ ต่อให้มันไม่เป็นความจริงก็ตาม โปรดเข้าใจด้วย"
       เปิ้ลทำหน้าบูด พจน์ ล้วงกระเป๋าเอาบทภาพยนต์ปึกใหญ่ออกมา
         "เปิ้ล เราจะมีการแคสหน้ากล้องหนังใหญ่ เจ้อยากให้เราไปลองดู"
          "หนังใหญ่แต่เปิ้ลพึ่งจะเข้ามาแค่ไม่นานเองนะคะจะดีเหรอ"
          พจน์กุมมือเปิ้ลแล้วพยักหน้า 
           "เป้าหมายของเปิ้ลคือรวมกลุ่มรักษาธรรมชาติใช่ใหม พี่เห็นว่าหนังเรื่องนี้มันเหมาะกับอุดมการณ์ของหนู จะได้เป็นสโลแกนไงจ๊ะ"
         เปิ้ลถือบทไว้ในมือทำหน้าหนักใจ
          "แต่ทั้งนี้ต้องแคสหน้ากล้องผ่าน ต่อไปนี้จะเป็นหน้าที่ของผมที่จะขัดเกลาคุณ เตรียมใจไว้ให้ดีๆล่ะกัน"
       เปิ้ลฮึดสู้ พลางคิดในใจ
"ฉันไม่ได้เป็นเจ้าหน้าที่อุทธยาน ฉันไม่ได้เป็นผู้นำพวกใหน แต่ฉันจะปกป้องป่าในแบบของฉัน"
       //////////////////////////////////////////////