สามใจหนึ่งฝัน

 เสียงสวดคาถาภาษาลีในงานศพของเจ้าหน้าที่ หน่วยลาดตะเวนของอุทธยานยืนสงบนิ่งทำความเคารพให้กับโลงเปล่าที่คลุมด้วยธงชาติสามสี พยัคเห็นครอบครัวของผู้ตายเศร้าโศกเขาก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย
       แม้แต่ร่างก็ไม่สามารถนำกลับมาได้
 
คืนนั้นพยัคนั่งคิดคนเดียวที่ม้านั่งในอุทธยาน เขาล้วงเอาของที่เป็ดเจอก่อนตายมาดู
             มีดสั้นโบวี่อย่างดีและมันสลักชื่อไว้ชัดเจน
ไสวมองเพื่อนอยู่ห่าง ครั้งนี้สไวเลือกที่จะให้เพื่อนอยู่เพียงลำพัง
           รุ่งเช้าพยัคก็เดินออกจากอุทธยานแต่เช้า
 
โรงพนันที่อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านเป็นของไอ้จ้อยลูกชายกำนันฉะ เป็นนักเลงประจำหมู่บ้าน ไอ้จ้อยเป็นคู่อริกับพยัคมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว วันนี้มันเดินมากับสมุนคู่ใจ
            "พี่ ได้ยินว่าไอ้พวกเฝ้าป่ามันตายไปคนนึง"
ไอ้มงคลสมุนคู่ใจพูดกับลูกพี่มันที่เดินยิ้มอย่างสะใจ
แต่ทั้วสองก็หยุดเดินเพราะพยัคยืนขวางทางอยู่
            "พี่ เล่นมันเลยใหม"
            "ยัง รอก่อน   เฮ้ยมึงมีอะไรรึเปล่าวะพยัค"
ไอ้จ้อยตะโกนถามชายหนุ่มที่สีหน้าเอาเรื่องเจาไม่ตอบแต่โยนมีดสั้นมาแทบตีนของมัน  ไอ้จ้อยมองมีดสั้นแล้วมองหน้าพยัค
            "กูเอามาคืนมึง ไอ้จ้อย"
พยัคพูดจบก็เดินหันหลังกลับอุทธยานทิ้งให้ไอ้จ่อยยืนกัดฟันอยู่เบื้องหลัง
             "พยัค มึงต้องเจอกูสักวันแน่"
....................................................................
             พยัคเดินยังไม่ถึงจุดหมายก็เห็นไสวดักรออยู่
 
             "ข้าสงสัยมานานแล้วพยัค"
พยัคตกใจแต่เขายืนเงียบฟังไสวพูดต่อ
             "เอ็งกับหมอคบกันจริงๆด้วย"
พยัคถอนหายใจ และส่ายหัวที่เขาคิดหาสาระกับสไว
             "เอ็งไปใหนมา ทางนั้นมันโรงพนัน รึว่าของที่เอ็งเก็บมามันเกี่ยวกับไอ้จ้อย"
       พยัคทำท่าขึงขังที่รู้ว่าไสวก็จริงจังเป็นเหมือนกัน
              "เราเจองานช้างแล้วไสว อันนั้นมันของไอ้จ้อย"
พยัคพูตามความจริง
               "กูว่ากูต้องรีบหาเมียแล้วล่ะพยัค บอกตามตรงกูกลัวตายห่าก่อนเห็นหน้าเมียว่ะ"
             ไสวหัวเราะ พยัคยิ้ม เขาคิดในใจว่าวันนี้ไสวเพื่อนของเขาพูดจาน่าฟังที่สุดแล้ว