สามใจหนึ่งฝัน

ท่ามกลางหุบเขา ป่าไม้ ลำธารไหลรินจะขออะไรอีกนอกจากป่าข้าวโพด ลมเย็นๆและเสียงของเขา
          เวลาพักกลางวันพวกเราพักจากงานไร่ข้าวโพดมาร่วมวงกินข้าวกันวงใหญ่ใต้ร่มต้นสักทองที่อยู่บริเวณนั้น ฉันเลือกที่จะหลบมานั่งเขียนบันทึกอยู่เพียงลำพังในใจเหม่อ
         " ถึงคนบนฟ้า
 สบายดีใหมจักจั่นสบายดีไม่ต้องเป็นห่วงเลย ป้าแก้วดูแลฉันอย่างกับฉันเป็นลูกอีกคนของท่านเลยค่ะ อ้อตอนนี้ แสวงได้เป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้แล้วนะคะเจ้าตัวดีใจมาก ลุงไสวก็ดีใจ จักจั่นก็ดีใจเหมือนกัน มีเรื่องอยากเล่าหลายอย่างมากแต่จักจั่นเขียนไม่สวยและไม่ค่อยเก่งพอแค่นี้ก่อนนะคะ
                 ป.ล.วันนี้วันเกิดจักจั่นล่ะ
                                      รักและคิดถึงจากคนน่ารัก"
สาวน้อยพับและรีดมันอย่างดีด้วยใบหน้าที่อิ่มเอิบ เธอแหงนมองท้องฟ้าอย่างมีความหมาย ตกเย็นขากลับเธอก็แวะหย่อนมันลงตู้ไปษณีย์สีแดงหน้าบ้านที่สร้างจากไม้อย่างดีของเธอ
 
                  "ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวน่ะ" ชายหนุ่มในเครื่องแบบลาดตะเวนถามขณะกำลังถอดรองเท้า
                  "ของขวัญๆ เอามาเลย"สาวน้อยแบมือขอสิ่งของโดยไม่สนใจตอบคำถามของเขา
               ชายหนุ่มทำท่านึกออกจึงชวนสาวน้อยไปในที่แห่งหนึ่ง ชายหนุ่มพาลัดเลาะป่าอย่างคล่องแคล่ว และทั้งสองก็ทะลุออกมายังผาแห่งหนึ่ง ที่นี่สวยมากหากมองกวาดไปรอบๆสามารถมองเห็นได้ทั่วทั้งผืนป่า
             สาวน้อยร้องว้าวพลางเดินสำรวจหน้าผา
               "ผมรักษาป่าจนเขียวขนาดนี้ นี่คือของขวัญของผู้ชายที่ชื่อแสวงล่ะ"เขาตะเบ๊ทำท่าเคารพ สาวน้อยถึงกับระเบิดหัวเราะออกมาสนุกสนาน
 
              "คิดถึงเปิ้ลนะ ไม่รู้ว่าจะจำคำสัญญาของเราสามคนได้หรือเปล่า" เด็กหญิงยิ้มถามชายหนุ่มซึ่งเขาก็เบ้ปากยักไหล่เหมือนกัน
             "เขียนจดหมายไปถามสิ "
เด็กสาวยิ้มแล้วส่งสัญญานให้ชายหนุ่มจูงมือลุกขึ้นจากท่านั่ง
              "เราก็อย่าลืมสัญญาด้วย พร้อมใหม" ชายหนุ่มพยักหน้า ทั้งสองจับมือกัน ตะโกนก้องฟ้าว่าจะ ปกป้องป่าตลอดไป
 
              เมื่อกลับมาภึงบ้านนเด็กสาวจึงเริ่มเขียนจดหมายอีกฉบับ
                 
                  "ถึงคนห่างไกลแต่ไม่ห่างใจ
  ของขวัญเอามาซะรู้ซะด้วยวันเกิดคุณนายจะถูกลืมไม่ได้ย่ะ   การเรียนเป็นอย่างไรบ้าง สุขภาพเป็นอย่างไรหนอ คนที่นี่สบายดี แต่ไอ้หนุ่มอุธยานของเธอคาดคั้นฉันให้เขียนมาหาเธอเสียให้ได้เชียวล่ะ คิดถึงเพื่อนเปิ้ลมากเลย อยากกอดตัวอุ่นๆ  รบกวนใหม แค่นี้ก่อนนะสวัสดีจ้ะ"
             ณ กรุงเทพมหานคร เด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งอ่านจดหมายด้วยรอยยิ้ม เธอหยิบปากกาขึ้นมาเขียนตอบ
 
                 "ถึงคนขี้เหงาแต่สวย
 
 สุขสันต์วันเกิดค้าเจ้าแม่     การเรียนหนักเหมือนกันแต่เอาอยู่ ที่นี่ไม่มีป่าให้อนุรักษ์เหมือนบ้านเรา แต่ฉันไม่ลืมคำสัญญาของเราสามคนแน่ๆ เร็วๆนี้ฉันก็ได้ตั้งชมรมอนุรักษ์สิ่งแว้ดล้อมขึ้น แม้จะลำบากนิดหน่อยแต่คนสนใจก็เยอะน่าดู   ของขวัญ เอารอยจูบหลังจดหมายไปก่อนเน้อ   เอ้อแล้วอย่าเอาไปให้ไอ้แหวงดูล่ะ เดี๋ยวจะฝันหวานเปล่าๆ อิอิ     
                                      รักเสมอ   จากคนห่างไกลที่สวยกว่า"
 
จักจั่นอ่านจดหมายด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า พับจดหมายอย่างดีราวของล้ำค่า วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอเขียนบันทึกในช่วงพักกลางวันจากงานไร่....