Hey! boy นายนั่นแหละ !! ผู้ชายของฉัน

         โอ่วว! เสียงสวรรค์
 
          ฉันชะโงกหนังหน้าอันสวยเย็นชาไปตามทิศทางเสียงเรียก
 
ก่อนที่จะสะบัดผมกระเซอะกระเซิงที่เต็มไปด้วยก้อนหินและฝุ่นเม็ดเล็กๆสีแดงที่เกาะอยู่บนเส้นผมอันหยักโสกให้หลุดออกจากหนังหัวเหม่งน้อยๆของฉัน
 
           ก่อนที่จะใช้มือสางผมแทนหวีเพื่อเช็คความเรียบร้อย ก่อนที่จะไปพูดกับผู้มีน้ำใจ .... อุ๊ต๊ะ !!
 
ฉันน่ารักอะ T_T “T///T”
 
           ทันทีที่เห็นหน้าเขา...............
          กรี๊ดดดดดด แป้งหอม....แป้งหอมอยากเปลี่ยน!
 
          “มาผมช่วย...”
 
          กรี๊ดดดดดด เขายิ้มให้ช้าน (ตึกตึก โรคหัวใจกำเริบ เลิฟ)
เทพบุตรหลุดออกมาจากเทพนิยายจีนชัดๆ  เขาอยู่ในชุดฉ็อบที่มีตราสัญลักษณ์บ่งบอกว่า..
วิศวกรรมศาสตร์ สูง ขาว ตี๋ แอร่ยย~ หล่อ
 
          “อะ .. อะ..เอ่อ..อืม..อืม..ขอบคุณคะ” T///T
 
          เหมือนใบ้จะกินชั่ววูบ
 
###แฟนในอุดมคติของคนหน้าตาดี(ฉันเอง)
1. มีความเป็นสุภาพบุรุษ (ผ่าน)
 
2.ขาว สูง หน้าตาดี(ผ่าน)
 
3.ฐานะดี (คนนี้เขาขับรถมอเตอร์ไซด์มานะ แต่ดูจากหน้าตาแล้วไม่จนหรอก ให้ผ่าน!)
 
4.เทคแคร์ดี เอาใจเก่ง (อันนี้ข้ามไปก่อน)
 
5.แม้นเวลานอนตด เหม็นไปหมดทั่วมุ้ง ก็ไม่หนี (อยู่ในระหว่างการตัดสินใจว่าจะนำข้อนี้มาพิจารณาหรือไม่) อ้วนแต่ก็เลือก
สรุปแล้วผ่านเกินครึ่ง สเป๊ก!
 
          “เดี๋ยวเราจะจูงไปร้านซ้อมให้ ส่วน...”
 
          ตึกๆๆๆ เขาพูดพลางหันมามองฉันเป็นเชิงถามชื่อ แต่ทำไมหัวใจฉันมันถึงเต้นผิดจังหวะแบบนี้
นะ ฉัน ฉันกำลังจะละลาย จิตใต้สำนึกอัน แสนสลิดของฉัน อยากบอกเธอว่าเอาเบอร์ห้องไปเลยไหมคะ อร๊ายๆ>/////<
 
          “แป้งหอมคะ”
 
          “แป้งหอม ขับรถเราไปรอที่ร้านซ่อมเลยก็ได้นะ เดี๋ยวเราจูงตามไป”
 
          กรี๊ดด ฟ้ายังมีตา ที่ฟ้านำเธอมาร่วมทางอยู่กับฉันท่ามกลางคืนวันที่เหนื่อยล้ากายจาย~
 
ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจมาก T^T เป็นผู้ชายคนแรก ครั้งแรกในชีวิตที่มีผู้ชายยื่นมือเข้ามาช่วยแบบนี้
อ้ายคือผู้ชายคนแรก~
          แต่ฉันจะทำตามเขาบอกได้ยังไงกันก็ในเมื่อฉันจะต้องเข้าเรียนภายในอีก 5 นาที นี้ แง่ๆ
 
ฉันอยากอยู่ใกล้เธอให้นานกว่าเน้ อยากอยู่เงียบๆเพียงเราสองคน
 
          “เอ่อ..คือว่าเรามีเรียนอะ อีก 5 นาทีก็ จะสายแล้ว อะหึ”
 
           ฉันพูดพลางหัวเราะแก้เขิน เอ่อ! เคยรู้สึกใจเต้นแรง ทำตัวไม่ถูกกันบ้างไหม
ตอนนี้ฉันกำลังเป็นอยู่ ฉันรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนๆขึ้นด้วยนะ ขออย่าให้หน้าเปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่อ
ให้เขาเห็นเลยนะ มีหวังได้อายแน่ถ้าหากเขารู้ว่ากำลังเขินอยู่น่ะ
 
          จะว่าไปฉันนี่มันอ่อนหัดเรื่องผู้ชายมาก หวั่นไหวง่ายจริงๆ เล๊ยย
 
          “โหย งั้นรีบเลย ขับรถเราไปเรียนเลยก็ได้ เดี๋ยวทิ้งคันนี้ไว้กับเรา เราจะไปซ่อมให้แล้วเรียนเสร็จค่อยกลับมาเอา”
 
          เขาน่ารักมากเลย เขายื่นมือมาช่วยแบบไม่รังเกียจ..แม้กระทั่งคนอ้วนอย่างฉัน
ถึงมันจะเป็นการช่วยเหลือในฐานะเพื่อนร่วมมหา’ลัยคนหนึ่งก็ตาม แต่สำหรับฉันแล้วมันมีค่า
เขาเป็นผู้ชายที่มีน้ำใจ เขาเป็นสุภาพบุรุษ ซึ่งคนแบบนี้ทุกวันนี้หาได้ยากมาก(สังเกตจากคนขับรถ
ผ่านไปมา แล้วหัวเราะฉันก่อนหน้านี้ ฮึ่ม! ขอให้มันโดนรถชนตายกันทุกคนเลย มีเคืองๆ)
          ช้านประทับใจเขามากเล๊ยย
 
           “เกรงใจจังเลย หือๆ”
 
          “ เหลืออีก 4 นาทีแล้วนะต้องรีบแล้วล่ะขับไปเหอะ ไม่ต้องเกรงใจ ^^”
 
          แอร๊ยยยยยยยยยยยยย ยิ้มตาตี๋แบบนี้ยิ่งน่ารัก น่ากิน><
 
          “เอางั้นเหรอ! งั้นเราไปเรียนนะ..ขอบคุณมากนะคะ” นี่ขนาดเกรงใจนะ
 
          “ค่ะ..ขับดีๆอย่าให้ยางแตกอีกล่ะ “ แอร่ยย เขาแซวฉัน! (แซวหรือเยาะเย้ยกันแน่!)
พลางยิ้มน่ารักให้ แอร๊ยยย ตอบรับว่าค่ะ ด้วย น่ารักๆ ตึกๆๆฉันจะเป็นอยู่ลมแล้วหล่อมว๊าก
เสียดายมองนานไม่ได้เพราะฉันต้องไปเรียนซะแล้ว เฮ้อ! ได้แต่หันไปยิ้มตอบเขาแบบอายๆเท่านั้นเอง =.=