Hey! boy นายนั่นแหละ !! ผู้ชายของฉัน

    จะมีใคร ใครรักหญิงร่างอ้วน อย่างฉัน ที่โก๊ะเกินธรรมดา ไม่เข้าตาเหมือนใคร ครายๆ~
      บรืนนนนนน~
  บึ้มมมมมมมมมมมม~
   เอี๊ยดดดดดดดดดด~
   โครมมมม~
 
     Oh! No ตึกถล่ม ถนนทรุด หรือ ตุ๊ดตกท่อน้ำเสีย ฉันรู้สึกว่าตัวเองได้รับผลกระทบจากแรงสั่นสะเทือนอะไรบางอย่างเหมือนเกิดแผ่นดินไหวขั้นรุนแรงเมื่อครู่
 
      “อู้ยย”
 
     ทำไมมันเกิดความรู้สึกปวดร้าวระปม ฟกซ้ำดำเขียวไปทั่วร่างแบบนี้นะ แม่เจ้า! มันไม่ใช่ตึกถล่ม ถนนทรุด หรือตุ๊ดตกทอน้ำเสีย แต่เป็นคนอ้วนเอง
 
     อุ๊ต๊ะ!! ฉันเองคะ ล้อรถมอเตอร์ไซต์ของฉันยางระเบิดทำให้ฉันขับรถเสียหลักและล้มไม่เป็นท่านอนแอ้งแหม้งกองอยู่กับพื้นในขณะนี้
 
     ให้ตายสิ!! น่าอายชะมัด ผู้หญิงร่างอ้วน (ร่างท่วมดีกว่า แบบใช้ภาษาปลอบใจตัวเองนิดหนึ่ง) น้ำหนัก 75 กิโลฯ
ขับรถมอเตอร์ไซด์มาบนถนนลูกรังอย่างเร่งรีบเพื่อที่จะไปให้ทันเรียนในอีก 30 นาทีข้างหน้า  
       นางขับรถมาอยู่ดีๆรถเกิดล้อระเบิดเสียหลักนอนหน้าคว่ำไม่เป็นท่าอยู่กับถนนลูกรัง ที่แท้แล้วฉันก็คือศูนย์กลางของแผ่นดินไหวดีๆ นี่เอง
 
     ป่านนี้ฉันคงเป็นขี้ปากเพื่อนร่วมสถาบันให้ได้เม้ามอยท์กันในเรื่องชวนขันทั่วมหา’ลัยกันไปแล้ว
โถ่ชีวิตอันน่าอัปเฉาเศร้าสร้อยของฉัน นอกจากบุพการีจะประทานร่างท่วมแบบไม่น่าให้อภัย
 
ในน้ำหนักมาให้แล้ว เรื่องโก๊ะๆทั้งหลายก็ยังคงอยู่เป็นเพื่อนตายกับฉันไม่ยอมจากไปไหนเอาเสียเลย ..
 
     สวัสดีอย่างเป็นทางการ ฉัน แป้งหอม นามเพราะใช่ไหม แต่รูปนั้นไซร์ใยอ้วนพีT^T
 
ใช่คะฉันมีรูปร่างที่แบบใครได้เห็นเป็นต้องทักว่าอ้วน
เศร้าเนอะ!  แต่ฉันน่ะเป็นหญิงร่างท้วม(เริ่มเปลี่ยนภาษา) 
ที่มีใบหน้าสวยเซ็กซี่ที่สุดในห้าดาวพลูโตเลยก็ว่าได้ เมื่อไหร่ที่คุณได้เห็นหน้าฉัน
ฉันเชื่อมั่นมากว่าคุณจะต้องตกหลุมรักฉันแบบไม่ลืมหูลืมตาไปตลอดชีวิต
 
( ฉันไม่ได้ชมตัวเองนะ แบบว่าไม่อยากจะเม้าท์ ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันมีคนมาทาบทามให้ฉันเข้าวงการ บันเทิงแล้วด้วย
(ไม่ได้ไปเป็นตัวตลกนะคะ ฮืม!)แต่มีข้อแม้ว่าฉันจะต้องลดน้ำหนักให้เหลือ 45 กิโลฯภายใน 3 วัน ฮี่ๆ แน่นอนฉันทำไม่ได้หรอก ก็ฉันมันเห็นแก่กินนี่น่าT_T)
 
      ในทำนองเดียวกัน เมื่อไหร่คุณเห็นรูปร่างฉันคุณจะต้องเกลียดฉันแบบไม่ลืมหูลืมตาไปตลอดชีวิต เฮอะ บัดซบดีไหมล่ะ
 
      พวกผู้ชายน่ะพอเห็นรูปร่างฉันทีไรมักจะไม่ชายตามองมาที่ใบหน้าฉันหรอกนะ เฮ้อ
อ้วน! เครียด! กินเก่ง!
      “โอ้ยย!!”
 
     ฉันค่อยๆพยุงร่าง(ท่วม)ที่ร้าวระบมให้ลุกขึ้นยืนท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ของผู้คนที่สัญจรไปมาบนท้องถนน(ลูกรัง) ทั้งเจ็บ!ทั้งอาย!
 
     จากนั้นก็ค่อยๆพยุงรถมอเตอร์ไซด์ของตัวเองขึ้นเพื่อจูงไปร้านซ่อม
 
สงสัยฉันคงได้โดดเรียนซะแล้ว โฮก! แอบเห็น F ลอยมาอยู่ร่ำไรคาบนี้เป็นวิชาหลักซะด้วย อาเมน!
 
     ในขณะที่ใช้ความพยายามกึ่งดึง กึ่งลาก กึ่งกระชากรถมอเตอร์ไซด์ล้อระเบิดขึ้นมาในใจฉันก็ยัง
ภาวนาว่านักศึกษาที่ขับรถผ่านไปมาบนท้องถนน(ลูกรัง)แห่งนี้จะจอดรถช่วยฉันบ้าง
      แต่...ป่าวเล๊ย เขาเหล่านั้นต่างแค่หันมามองดูแล้วก็....หัวเราะ
 
โถ่เอ้ย แล้งน้ำใจจริงๆเลย เวทนาหญิงอ้วนผู้น่ารักคนนี้บ้าง ซ้อยข่อยแหน่~
 
     “เฮ้อออ!”
 
     ฉันก็ได้แต่ถอนหายใจไป เช็ดเหงื่อไป จูงรถไปตามถนนเรื่อยๆ ในใจตอนนี้เริ่มคิดว่าจะทิ้งรถ
สับปะรังเคไว้ที่นี่แล้ววิ่งไปเรียนเลยดีไหมนะ
 
     แต่..ระยะทางจากจุดที่ฉันอยู่กับคณะนั้นช่างไกลกันหลายปีแสงนัก ถ้าจะเรียกคนให้มาช่วยก็..นะ
 
ขนาดเห็นๆกันอยู่ว่าผู้หญิงสวยร่างบางคนนี้(อยากร่างบางบ้างเผื่อสถานการณ์ตอนนี้จะดีขึ้น)จูงรถล้อ
 
ระเบิดแทบเป็นลมบ้าหมูT^Tอยู่แล้วยังไม่มีใครคิดจะจอดรถช่วยเลยสักโคน แล้วฉันจะขอร้องพวก
 
แล้งน้ำใจให้มาหัวเราะเยาะทำไมกัน เฮ้อ! จะทำยังไงดีหนา
 
                  เอี๊ยด~
     “รถเป็นอะไรเหรอครับ...”