มันกลับมาทวงคืน (ปล.เรื่องนี้ลงสองเว็บ)

          ภูไม่ยอมเชื่อใครเพราะไม่เชื่อว่าดาวจะตายไปแล้วจริงๆ เขาวิ่งเข้าไปหาดาวแบบไม่คิดอะไร มิกซ์ที่ยืนดูอยู่เห็นไฟตกลงมาพอจะวิ่งไปช่วยก็มีมิ้มคอยดึงไว้ เขาตกใจแต่เหตุการณ์ข้างหน้าเขาก็น่าตกใจกว่า เพราะไฟที่ตกลงมาทะลุตัวของดาวไปทำให้ภูที่เห็นกับตาถึงกับอึ้ง

“กลับไปซะ” ดาวพูดอย่างเห็นใจ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น” ภูถามอย่างไม่เชื่อสายตา

“กลับไปก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป”

“มันไม่จริงใช่มั้ยดาว”

          ดาวไม่ตอบคำถามอะไรมิกซ์วิ่งมาดึงให้ภูวิ่งตามไปอย่างยากลำบากเพราะภูไม่ยอมวิ่งตามไปด้วย อีกอย่างไฟก็เริ่มไหม้มากขึ้นจนแทบไม่มีทางหนีไปไหนได้เลย มิกซ์หนักใจคิดว่าตัวเองคงไม่รอดจึงหยุดวิ่งก่อน

“ทางนี้” มิ้มตามมาช่วยเพื่อน

“ภูไปเร็ว” มิกซ์หันกลับมาบอกภู

“ภู” ดาวพูดเสียงแหบไร้เรี่ยวแรงที่จะพูดเหมือนกับเธอพยายามขอร้องไม่ให้ภูหนีไปไหน และภูก็ไม่อยากจะไหนเมื่อเห็นดาวเป็นแบบนี้

“ไอ้ภู คนกับผีอยู่ร่วมกันไม่ได้นะโว้ย”

“กูไม่สน” ภูวิ่งเข้าไปดึงแขนดาว แต่รู้สึกว่าเหมือนมีใครดึงตัวดาวไว้จึงหับกลับไปดูด้วยความสงสัย“ไอ้ทิน”

“ดาว อย่าไป” ทินพูดขอความเห็นใจ และดาวก็คงไม่อยากจะจากเขาไปจึงปล่อยมือจากภู แต่ภูไม่ยอมปล่อยมือ

“ไอ้ภูกูจะให้มึงเลือกระหว่างมึงรอดกับตายมึงเลือกอะไร” ทินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเพราะคนรักของเขากำลังจะถูกแย่งไป

“กูเลือกดาว” ภูตอบเสียงหนักแน่น

          ดาวไม่เข้าใจว่าภูจะเลือกเธอทำไมทั้งที่เธอตายไปแล้ว เธอพยายามช่วยเขาถึงขนาดนี้เขาก็ยังไม่ยอมหนีไป ต่อจากนี้คงจะช่วยอะไรเขาไม่ได้อีกแล้ว เธอตั้งใจจะปล่อยมือจากภูถ้าไม่มีคำพูดนี้หลุดออกมา

“กูรู้ว่ามึงรักดาวกูถึงต้องเผามึงไงไอ้ทิน” ภูหลุดปากด้วยความโมโห

“ไอ้ภู” มิกซ์พูดด้วยความตกใจ “มึงหมายความว่ายังไง”